Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1874)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΈΡΙΣ.. 487

οέ εκ Βοιωτίας έιχέ ένθεν και ένθεν κατά την κοιλίαν ρ ο ή έξήπάτησέ τινα των παρ' ήμΐν αρχαιολόγων
άρματηλάτην, έρυθροΰ χρώματος, όσον ένθυμοϋ- νά έκδώσϊ) τήν έπιγραφήν του αγγείου ως γνησίαν
μα:· ώς ο' ηχούσα ήγόρασεν αυτό ύστερον ή άρχαι- καϊ νά ε'ικοτολογήσϊ) παράδοξα,

ολογική έταιοια. ' Τ° κάτοπτρον τό συνευρεθέν εν τω τάφω ίνε
"Οταν τις βλέπη τά τοιαϋτα άγγεΐα έν Ελλάδι, χάλκινον λίαν εμβριθές· ή διάμετρος αύτοΰ 0,19

νομίζει οτι εισίν εργα της Φλωρεντίας νέα· διότι γαλλικού μέτρου· έχει δέ και λαβήν χαλκίνην και

μέ ταΰτα τω δντι . όμοιάζουσι πολύ· άλλα τά έλ- επί της ρίζης της λαβής άρχιτεκτονικόν κόσμημα

ληνικά άλαβάστρινα άγγεΐά είσι πολλώ λεπτότερα των συνήθων έν κατόπτροις έλικοειδές ^κομψόν.^ή

κα! κομψότερα εξειο-ασμένα, πλην τών κρητικών, λαβή απολήγει εις έξύ όβελισκοειδές έμβολον ως

Ό χρόνος της ποιήσεως τών τοιούτων άγγειων πέρ καρορίον είχε δέ περικάλυμμα έλεφάντινον ή

πολύν χρόνον μέ έβασάνιζε και ουδέποτε κατώρθω- λαβή, ου δύο τεμάχια ευρεθέντα έν τω τάφω συν-

=α νά "μάθω τι ακριβές παρά τών εμπόρων και ήρμοσα καϊ έπείσθην δτι εκείθεν άπεχωρίσθησαν.

τών τυμβωρύχων ψεύδονται γαρ συνήθως οί πλεΐ- καϊ τό κάτοπτρον δέ συντελεί εις προσδιορισμό1/

στοί καϊ άποκρύπτόυσι και τόν τόπον της εύρε- τοΰ χρόνου του τάφου καϊ τής αλαβάστρινης πυ-

σεως Χαί τά συνευρεθέντα. ή τοϋ ανωτέρω ούν ξίόος, καλής τέχνης ον. παν δέ τό περιεχόμενον

ειρημένου τάφου άνακάλυψις παρέσχε μοι φώς· τοϋ τάφου αποδεικνύει γυναίκα τήν έντεθαμμένην

διότι ή αλαβάστρινη πυξίς περί ης λέγω εύρέθη έν καϊ δή έκ του τετάρτου αιώνος πρό Χρίστου.

~ή αυτή λίθινη λάρνακι μετά της πυξίδος τής έ- Καϊ πέρυσιν αύτόθι και άλλοτε εύρέθησαν τάφοι,

χούσης ερυθράς γραφάς έπί μελανής βάσεως· αύτη κατά σειράν ε'ις τά άριστερά τής όδοΰ εις Κηφι-

δέ δεν φαίνεται νεωτέρα τοΰ τρίτου αιώνος προ σιάν καϊ απέναντι τής Τιζαρείου σχολής· εϊσί δέ

Χρίστου· χαί ή κατασκευή λοιπόν τών τοιούτων οι τάφοι και ένταϋθα, ως συνήθως έν τή "Αττική,

αλαβάστρινων σκευών δύναται νά άναχθή εις τόν έντός τοΰ έσκαμμένου βράχου έμβεβλημένοι, ούχί

τρίτον τουλάχιστον αιώνα πρό Χρίστου, περίερ- ένπτος χάλαρου χώματος, ως σπανιώτερα εύρίσκον-

γος δέ ?νε καϊ "ή άχρωμάτιστος υδρία ή μικροσκο- ται και εις τόπους, οπου επάλληλα διαφόρων χρό~

πί*ή, ή συνυπήρχεν έν τω τάφω μετά τών δύω νων ρήματα κείνται, ώς δ' έκ τών τάφων τούτων

πυξίδων και τών "άλλων πραγμάτων διότι φαίνε- φαίνεται, ή νέα οδός κείται επί τής φοράς αρχαίας

τα? εσχάτης παρακμής και αμελείας έργον καϊ όδοΰ ενταύθα τουλάχιστον εύρέθησαν δέ άλλοτε καϊ

βλέπει τις έκ τούτου πόσον διαφέρουσιν έργα τών χατά τό δεξιόν τής όδοΰ έν τή 'Ρ'ζαρείω σχολή τά-

«ύτών χρόνων, ώς πρέπει νά ύποθέσωμεν, άφοΰ φοι, ώς καϊ νΰν μαρτυροΰσι επιγραφαί στηλών και

συνευρέθ/σαν έν τή αυτή λάρνακι. τά δύο μαΰρα βάσεις αύτών αύτόθι άποκείμεναι, ών έξέόωκα άλ-

ταπεινά ληκύθια ούδέν περίεργον παρέχουσιν εις λοτε τάς περίεργοτέρας έν τή έφημερίδι τών Φιλο-

σημείωσιν ένταϋθα, πλήν ότι ήμαρτημένως λέγον- μαθών.

ώς έγώ νομίζω, τά τοιαΰτα άρύβαλοι μεν ύπό ^ ^ ^ ^
τών λογίων, δακρυρρόα δέ ύπό τών κοινών ανθρώ-
πων, ών τις έν Κυθ*ροις έγγράψας έπϊ τοϋ χείλους

τοιούτου αγγείου πρό ετών τάς λέξεις δακρύων Άθαν. Σ* 'Ρουσοπουλος,