DOI article:
Oikonomos, Georgios P.: Epigraphai ek tēs en Athēnais agoras
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0018
15
ΕΠ1ΓΡΑΦΛΙ ΕΚ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΟΡΑΣ
16
τικά, άλλ' ομοιώματα έκ ζύμης πεποιημένα, διότι
ακριβώς ή εν τη έπιγραφη άντίΰεσις των ίερείων
τούτων προς τον πελανόν, ου γινώσκομεν άριστα
την εκ ζύμης σύστασιν, ήκιστα, νομίζω, συνηγορεί
τη έκοονη εκείνη. Οπερ δέ σπουδαιότατον, τα θύ-
ματα καλούνται έκεΐ ίερεΐα και δή και τέλεια, ή δε
λέξις αύτη και εν αύτώ τω κατά Νεαίρας λόγω
§116, όστις προσάγεται ως στήριγμα, δηλοΐ άναμ-
φηρίστως σφάγια 1.
Των στ- 27 και 28 δεν μοι επέρχεται πιθανή
τις συμπλήρωσις.
Περί των ύπολοίπιυν συμπληρώσεων δεν παρί-
σταται άνάγκη μακρού λόγου. Παρατηρώ μόνον
ότι ή φρ. προσαναγράψαι τ\6ν νόμον τόνδε?\ προς
τόν πρότερο ν τον Χαιρημον}ίδον είς την στή-
λ[ην κτέ. είναι έπιγραφικώς μοναδική, καΟ'ό'σον
γνωρίζω, άντϊ όμαλωτέρας: προς τω προτέρω τω
Χαιρημονίδου εις την στήλην . .'.'Αλλ' όπως άδια-
φόρως έλέγετο άναγράφειν είς στήλην και ά εν
στήλη, ούτως ίσοδύναμον τώ: προσαναγρ. προς τω
προτέρω είναι τό: πρ. προς τον πρότερον, της αι-
τιατικής τιθεμένης προς δήλωσιν της έν τω ρήμ.
ύπαρχούσης ιδέας της κινήσεως 2, έλκυομένης δέ
και υπό τοΟ άλλου κατ' έμπρόθετον αίτιατικήν εκ-
φερομένου διορισμού είς την στήλην.
Τό έκ της εν στ. 34^ μνείας τοΟ Μητρώου γεν-
νώμενον ζήτημα περί της τοπογραφικής σημασίας
της επιγραφής κρίνω σκοπιμώτερον να πραγμα-
τευθώ μετά την δημοσίευσιν και τών άλλων έκ της
Αγοράς επιγραφών, μεθ' ών στενώς συνδέεται έν
τούτω και ή παρούσα.
Ή εις την αναγραφή ν της στήλης γενομένη δα-
πάνη άνήλθεν εις είκοσι δραχμάς. Άνεπλήρωσα δέ
εν μόνον Δ έν στ. 36^ , άλλως τε και ίνα μετ'αύτό
μείνη μία θέσις γράμματος κενή ώς και προ του
ετέρου Δ, τοΟ έν τω λίθω σωζομένου 3.
1 "Αλλου; λογού; φέρει και ό Ζίθΐΐβιΐ.
2 Τό αυτό παρατηρείται και έν νεωτέραις γλώασαις, οσαι σαοώ:
διακ'ρίνουσι τάς τοιαύτας σχέσεις, ιδία δέ έν τη γερμανική.
Τόν ίσχυρισμόν τοϋ ΜβίδΙβιΊΐ&Πβ και του 8θ1ι\νγζθΓ, ΟΐΈΠΙ-
Π13ΐί1ί σ. 220 οτι ή προς δηλοΐ έν Κ} Π 5591) στ 39 31ΐί, ζιι
Εΐιΐ'βη, ορθώς ελέγχει νΰν ό λνϊΐΐιβίΐϊΐ, ΒβϊΐΓ8.§8 ζπγ §ΐ'ΐβο1ι.
Ιη8θ1ιι·ίίίβη1ίΐιηάβ σ. 230 σηα 1.
3 Πρδλ. \ν. Εαι-ίβΐά Η3πά5αοΙι άβΓ §γ. ΕρΪ£γ. [ 427,11
552. Περί δέ τών εις τήν άναγραφήν δαπανών ιδία Ε. ϋΓβΙΊΐρ,
ϋββΓ άϊβ ΡιιΙ)Ηθ3ίίοη3ΐίθ8ΐ,βη άβΓ ΗίΙϊβοΗβη νο11ί8ΐ)6-
8θ1ι1ύ38β έν Ν. ιΐ3ΐΐΓΜο1ιβΓ ίύΓ οίαβδ. Ρΐιϋ. ΧΙΛΙ 1896· πρβλ.
Ι.ΕΓίβΙά αότ. II 723 τέλος δέ Μ. Ν. Τοά, Βηίίβΐι δοΐιοοΐ Αη-
Στί/ου 38ου ουδέν ίχνος διακρίνεται έν τώ λίθω.
Ώστε Ό 3?ο; στ. ήτο Ό τελευταίος της επιγραφής,
άνάγκη δέ νά δεχθώμεν οτι ή συνηθεστάτη φράσις
δεν ΰπήρξέ ποτε ένταΰθα πλήρης, ώς άλλοθεν είναι
γνωστή, άλλ ή ότι Ό στίχος έπερατοΟτο διά της
λ. χρημάτων ή, όπερ πιθανώτερον, ή τελευταία
λέξις ήτο: ψηφίσματα
Έάν τις νΰν μετά αόν περί τών καθ' εκαστον
της έπιγραφής λόγον, έξετάση αυτήν άπό της διοι-
κητικής αυτής απόψεως και συγκρίνη προς τά έν
τή 5ϊΐ π. Χ εκατ. κρατούντα, παρατηρεί ότι τώ
352 π. Χ. εχει ήδη έπέλθει ριζική μεταβολή περί
τήν διοίκησιν της απαρχής. Ο δήμος ορίζει τον
τρόπον της αρίστης έκλογής του καρπού, άλλα τήν
άποστολήν αυτής και τήν τέλεσιν τών κατά τον νό-
μον θυσιών εχει νυν ή Βουλή. Βεβαίως ήδη πρότε-
ρον έκ τών απολογισμών τών έν Έλευσϊνι έπιστατών
είχομεν διδαχθή ότι τά εις τήν άπαρχήν άναφερό-
μενα έργα τών άρχαίων ίεροποιών Έλευσινόΰεν,
κατενεμήθησαν έν τώ 4^ αίώνι εΐ'ς τε τους έπιστά-
τας ΈλευσινόΦεν καϊ είς τους ταμίας τοΐν '&εοΐν άφ
ένός, και εις τους ίεροποιούς έκ βουλής άφ' έτερου,
ότι δέ ή μεταβολή αύτη έγένετο μεταξύ του 419
περίπου και του 329 π. Χ.1, άλλά τόν χρόνον αύ-
τής δέν ήτο δυνατόν άκριβέστερον νά όρίσωμεν.
Νυν νομίζω ότι επιτρέπεται νά είκάσωμεν μετά
μεγίστης πιθανότητος ότι ή μεταρρύθμισις επήλθε
διά του νόμου του Χαιρημονίδου, αν μή και διά
μόνης της εν τώ ήμετέρω λίθω συμπληρώσεως αυ-
τού" (πρβλ. τά είς στ. 24 ε'ιρημένα).
II.
Επιγραφή άναθηματική έπ'ι βάθρου, όπερ προς
ύποδοχήν τοΟ άναθήματος φέρει κατά τήν άνω
έπιφάνειαν αυτού κοιλότητα 0,31 χ0,45, βάθους
δέ 0,03 περίπου. ΤοΟ λίθου ύψος 0,22, πλάτος
0,465, πάχος 0,60. — Διαστάσεις τών γραμμά-
των: ύψος 0,012-5, πλάτος 0,015. Ευρέθη έν
ΙΙΙΙΕί IX 1902-3 σ. 173.'Εάν ό αριθμός τών γραμμάτων επιγραφής
τών χρο'νων 390-200 π. Χ. δέν υπερέβαινε τά χίλια έδίδοντο δραχ.
είκοσιν. Τπεράνω του αριθμού τούτου άνά 500 η μέρος αυτών προσ-
ετίθεντο δέ/.α δραχμαί.
1 Πρβλ. περί τούτων Ζίβΐίθη έν Κΐιβΐη. Μιΐδβιιιη 51 (1896)
σ. 220-223.
Έτυπ. 15.5.10
ΕΠ1ΓΡΑΦΛΙ ΕΚ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΟΡΑΣ
16
τικά, άλλ' ομοιώματα έκ ζύμης πεποιημένα, διότι
ακριβώς ή εν τη έπιγραφη άντίΰεσις των ίερείων
τούτων προς τον πελανόν, ου γινώσκομεν άριστα
την εκ ζύμης σύστασιν, ήκιστα, νομίζω, συνηγορεί
τη έκοονη εκείνη. Οπερ δέ σπουδαιότατον, τα θύ-
ματα καλούνται έκεΐ ίερεΐα και δή και τέλεια, ή δε
λέξις αύτη και εν αύτώ τω κατά Νεαίρας λόγω
§116, όστις προσάγεται ως στήριγμα, δηλοΐ άναμ-
φηρίστως σφάγια 1.
Των στ- 27 και 28 δεν μοι επέρχεται πιθανή
τις συμπλήρωσις.
Περί των ύπολοίπιυν συμπληρώσεων δεν παρί-
σταται άνάγκη μακρού λόγου. Παρατηρώ μόνον
ότι ή φρ. προσαναγράψαι τ\6ν νόμον τόνδε?\ προς
τόν πρότερο ν τον Χαιρημον}ίδον είς την στή-
λ[ην κτέ. είναι έπιγραφικώς μοναδική, καΟ'ό'σον
γνωρίζω, άντϊ όμαλωτέρας: προς τω προτέρω τω
Χαιρημονίδου εις την στήλην . .'.'Αλλ' όπως άδια-
φόρως έλέγετο άναγράφειν είς στήλην και ά εν
στήλη, ούτως ίσοδύναμον τώ: προσαναγρ. προς τω
προτέρω είναι τό: πρ. προς τον πρότερον, της αι-
τιατικής τιθεμένης προς δήλωσιν της έν τω ρήμ.
ύπαρχούσης ιδέας της κινήσεως 2, έλκυομένης δέ
και υπό τοΟ άλλου κατ' έμπρόθετον αίτιατικήν εκ-
φερομένου διορισμού είς την στήλην.
Τό έκ της εν στ. 34^ μνείας τοΟ Μητρώου γεν-
νώμενον ζήτημα περί της τοπογραφικής σημασίας
της επιγραφής κρίνω σκοπιμώτερον να πραγμα-
τευθώ μετά την δημοσίευσιν και τών άλλων έκ της
Αγοράς επιγραφών, μεθ' ών στενώς συνδέεται έν
τούτω και ή παρούσα.
Ή εις την αναγραφή ν της στήλης γενομένη δα-
πάνη άνήλθεν εις είκοσι δραχμάς. Άνεπλήρωσα δέ
εν μόνον Δ έν στ. 36^ , άλλως τε και ίνα μετ'αύτό
μείνη μία θέσις γράμματος κενή ώς και προ του
ετέρου Δ, τοΟ έν τω λίθω σωζομένου 3.
1 "Αλλου; λογού; φέρει και ό Ζίθΐΐβιΐ.
2 Τό αυτό παρατηρείται και έν νεωτέραις γλώασαις, οσαι σαοώ:
διακ'ρίνουσι τάς τοιαύτας σχέσεις, ιδία δέ έν τη γερμανική.
Τόν ίσχυρισμόν τοϋ ΜβίδΙβιΊΐ&Πβ και του 8θ1ι\νγζθΓ, ΟΐΈΠΙ-
Π13ΐί1ί σ. 220 οτι ή προς δηλοΐ έν Κ} Π 5591) στ 39 31ΐί, ζιι
Εΐιΐ'βη, ορθώς ελέγχει νΰν ό λνϊΐΐιβίΐϊΐ, ΒβϊΐΓ8.§8 ζπγ §ΐ'ΐβο1ι.
Ιη8θ1ιι·ίίίβη1ίΐιηάβ σ. 230 σηα 1.
3 Πρδλ. \ν. Εαι-ίβΐά Η3πά5αοΙι άβΓ §γ. ΕρΪ£γ. [ 427,11
552. Περί δέ τών εις τήν άναγραφήν δαπανών ιδία Ε. ϋΓβΙΊΐρ,
ϋββΓ άϊβ ΡιιΙ)Ηθ3ίίοη3ΐίθ8ΐ,βη άβΓ ΗίΙϊβοΗβη νο11ί8ΐ)6-
8θ1ι1ύ38β έν Ν. ιΐ3ΐΐΓΜο1ιβΓ ίύΓ οίαβδ. Ρΐιϋ. ΧΙΛΙ 1896· πρβλ.
Ι.ΕΓίβΙά αότ. II 723 τέλος δέ Μ. Ν. Τοά, Βηίίβΐι δοΐιοοΐ Αη-
Στί/ου 38ου ουδέν ίχνος διακρίνεται έν τώ λίθω.
Ώστε Ό 3?ο; στ. ήτο Ό τελευταίος της επιγραφής,
άνάγκη δέ νά δεχθώμεν οτι ή συνηθεστάτη φράσις
δεν ΰπήρξέ ποτε ένταΰθα πλήρης, ώς άλλοθεν είναι
γνωστή, άλλ ή ότι Ό στίχος έπερατοΟτο διά της
λ. χρημάτων ή, όπερ πιθανώτερον, ή τελευταία
λέξις ήτο: ψηφίσματα
Έάν τις νΰν μετά αόν περί τών καθ' εκαστον
της έπιγραφής λόγον, έξετάση αυτήν άπό της διοι-
κητικής αυτής απόψεως και συγκρίνη προς τά έν
τή 5ϊΐ π. Χ εκατ. κρατούντα, παρατηρεί ότι τώ
352 π. Χ. εχει ήδη έπέλθει ριζική μεταβολή περί
τήν διοίκησιν της απαρχής. Ο δήμος ορίζει τον
τρόπον της αρίστης έκλογής του καρπού, άλλα τήν
άποστολήν αυτής και τήν τέλεσιν τών κατά τον νό-
μον θυσιών εχει νυν ή Βουλή. Βεβαίως ήδη πρότε-
ρον έκ τών απολογισμών τών έν Έλευσϊνι έπιστατών
είχομεν διδαχθή ότι τά εις τήν άπαρχήν άναφερό-
μενα έργα τών άρχαίων ίεροποιών Έλευσινόΰεν,
κατενεμήθησαν έν τώ 4^ αίώνι εΐ'ς τε τους έπιστά-
τας ΈλευσινόΦεν καϊ είς τους ταμίας τοΐν '&εοΐν άφ
ένός, και εις τους ίεροποιούς έκ βουλής άφ' έτερου,
ότι δέ ή μεταβολή αύτη έγένετο μεταξύ του 419
περίπου και του 329 π. Χ.1, άλλά τόν χρόνον αύ-
τής δέν ήτο δυνατόν άκριβέστερον νά όρίσωμεν.
Νυν νομίζω ότι επιτρέπεται νά είκάσωμεν μετά
μεγίστης πιθανότητος ότι ή μεταρρύθμισις επήλθε
διά του νόμου του Χαιρημονίδου, αν μή και διά
μόνης της εν τώ ήμετέρω λίθω συμπληρώσεως αυ-
τού" (πρβλ. τά είς στ. 24 ε'ιρημένα).
II.
Επιγραφή άναθηματική έπ'ι βάθρου, όπερ προς
ύποδοχήν τοΟ άναθήματος φέρει κατά τήν άνω
έπιφάνειαν αυτού κοιλότητα 0,31 χ0,45, βάθους
δέ 0,03 περίπου. ΤοΟ λίθου ύψος 0,22, πλάτος
0,465, πάχος 0,60. — Διαστάσεις τών γραμμά-
των: ύψος 0,012-5, πλάτος 0,015. Ευρέθη έν
ΙΙΙΙΕί IX 1902-3 σ. 173.'Εάν ό αριθμός τών γραμμάτων επιγραφής
τών χρο'νων 390-200 π. Χ. δέν υπερέβαινε τά χίλια έδίδοντο δραχ.
είκοσιν. Τπεράνω του αριθμού τούτου άνά 500 η μέρος αυτών προσ-
ετίθεντο δέ/.α δραχμαί.
1 Πρβλ. περί τούτων Ζίβΐίθη έν Κΐιβΐη. Μιΐδβιιιη 51 (1896)
σ. 220-223.
Έτυπ. 15.5.10