DOI Artikel:
Wide, Sam: To en Daphniō ieron tēs Aphroditēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0035
49
Τό έν Δαφνίω ιερόν της Αφροδίτης" υπό 8. ]¥ίάβ.
κο
Ή όλη το0 μειρακίου στάσις υπενθυμίζει τήν
των Πραξιτελείων εφήβων. Ό δέ της θεάς τύπος,
δστις έν τη μεγάλη γλυπτική δεν έπανευρίσκεται
εύκόλως, ενθυμίζει το παρά ΟβιΊαυΙΙ;, Τθίτβδ οιιί-
ίβΒ §Γθθθ[αθ8 πίν.1 άπεικονιζόμενον πήλινον άγαλ-
μάτιον Αφροδίτης τοΟ τετάρτου αιώνος, άποκεί-
μενον έν τω Άρχαιολ. μουσείω Αθηνών. Εις τά
τέλη δε περίπου τοΟ αύτοΟ αιώνος άνάγει ημάς καί
ό ρυθμός της έσθήτος του ημετέρου αγάλματος με
ΚΙκων 7.
τάς ώς έρρήθη διασταυρουμένας πτυχάς αότής.
3) Είκών 7. Γυναικεϊον ένδεδυμένον άγαλμά-
τιον.'Εν τω Άρχαιολ. μουσείω Αθηνών (ύπ'άρ.
ευρετηρίου 2168). Πεντελησίου μαρμάρου. Σω-
ζόμενον υψος 0"48 μ. Λείπουσι κεφαλή, δεξιός βρα-
χίων και αριστερός πήχυς. Τόρμοι προς γάμφωσιν
τοΟ βραχίονος και πήχεως ΰπάρχουσιν.
Παριστάνεται εύμήκης γυναικεία μορφή βαί-
νουσα επ'ι του δεξιοΟ ποδός και κάμπτουσα τον άρι-
στερόν. Φέρει χιτώνα στενώς προσκείμενον εις το
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910
σώμα καϊ ύψηλά έζωμένον, προσχολλώμινον εις
το έλαφρώς καμπτόμενον άριστερον σκέλος, παρά
δε το δεξιον μέχρι ποδών καταπίπτοντα εις πτυ-
χώσεις καθέτους. Ό χιτών εινε καϊ έκ τών όπισθεν
καλώς είργασμένος. Το δε έπικείμενον ίμάτιον φέ-
ρεται σφικτά επί του στήθους άριστερόθεν άπό τών
νώτων ύπέρ τον άριστερον ώμον προς τον δεξιόν,
οπόθεν περικαλύπτον τον άριστερον βραχίονα κα-
ταπίπτει κατά τών νώτων.
Ή στάσις της μορφής εϊνε άξιοπρεπής καϊ ευγε-
νική. Ή πτύχωσις της έσθήτος είνε άπλή καϊ έν-
θυμίζει τον μνημονευθέντα τύπον θεαινών τών περϊ
Φειδίαν χρόνων, όστις μέχρι τοΟ τετάρτου αιώνος
έπέζησε. Πολύ ιδιόρρυθμος εινε ή περί το άνω μέ-
ρος τοΟ σώματος έπιβολή του ιματίου. Ή περί το
στήθος διάτασις αΰτοΟ εινε χαρακτηριστική πλα-
στικών τίνων παραστάσεων, έν αΐς διεγνώσθη Πρα-
ξιτέλειος ή Σκοπάδειος έπιρροή, οίον τών Μουσών
τοΟ βάθρου της Μαντινείας και της Κνιδίας Δή-
μητρος. Το ήμέτερον άγαλμάτιον παριστάνει βε-
βαίως γυναίκα, ής ή εϊκών άνετέθη εις τό ιερόν* ή
παράστασις εινε σχεδόν μοναδική εις τό εϊδός της
καϊ πιθανώς άνήκει εις τό δεύτερον ήμισυ τοΟ τε-
τάρτου αιώνος.
4) Περιστέρα! μαρμάριναι, έξ ων μία φέρει κε-
χαραγμένην τήν έξης έπιγραφήν (16 ΙΡ 15586)"
Φαλαχρίων Άφροδίτει
άνέθηκεν.
5) Γυναικεία μόρια πλαστικώς παριστανόμενα
έκ μαρμάρου. Κάτω φέρουσι σοήνας προς γόμ-
φωσιν επί βάσεων λίθινων. Έν φέρει και τήν έξης
έπιγραφήν (ΙΟ II5 1οθ8°)
Φιλουμιένη Ά<ρ[ροδίτ]ε[ι χωριζόμε-
νη· επαινείτε οί παριόντες.
"Αλλο φέρει τήν έπιγραφήν (ΙΟ II5 1558*1)·
ΙΙοφ.φί,λγ] Ά<ρροδ[ίτ·/]ΐ].
Περι άλλων τινών πλαστικών ευρημάτων ΐδέ
Πρακτοκά του 1892 σελ. 11 έ. Τό εκει μνημονευ-
όμενον τεμάχιον άναθηματικοΟ άναγλύφου, παρι-
στάνοντος ώς ύποτίθεται γυναίκα μετά μειρακίου,
εινε πολΰ έυθαρμένον, 5,τι δε σώζεται, είνε τόσον
άδιάγνωστον, ώστε ή περιγραφή αύτοΰ δεν εινε
άναγκαία.
4
Τό έν Δαφνίω ιερόν της Αφροδίτης" υπό 8. ]¥ίάβ.
κο
Ή όλη το0 μειρακίου στάσις υπενθυμίζει τήν
των Πραξιτελείων εφήβων. Ό δέ της θεάς τύπος,
δστις έν τη μεγάλη γλυπτική δεν έπανευρίσκεται
εύκόλως, ενθυμίζει το παρά ΟβιΊαυΙΙ;, Τθίτβδ οιιί-
ίβΒ §Γθθθ[αθ8 πίν.1 άπεικονιζόμενον πήλινον άγαλ-
μάτιον Αφροδίτης τοΟ τετάρτου αιώνος, άποκεί-
μενον έν τω Άρχαιολ. μουσείω Αθηνών. Εις τά
τέλη δε περίπου τοΟ αύτοΟ αιώνος άνάγει ημάς καί
ό ρυθμός της έσθήτος του ημετέρου αγάλματος με
ΚΙκων 7.
τάς ώς έρρήθη διασταυρουμένας πτυχάς αότής.
3) Είκών 7. Γυναικεϊον ένδεδυμένον άγαλμά-
τιον.'Εν τω Άρχαιολ. μουσείω Αθηνών (ύπ'άρ.
ευρετηρίου 2168). Πεντελησίου μαρμάρου. Σω-
ζόμενον υψος 0"48 μ. Λείπουσι κεφαλή, δεξιός βρα-
χίων και αριστερός πήχυς. Τόρμοι προς γάμφωσιν
τοΟ βραχίονος και πήχεως ΰπάρχουσιν.
Παριστάνεται εύμήκης γυναικεία μορφή βαί-
νουσα επ'ι του δεξιοΟ ποδός και κάμπτουσα τον άρι-
στερόν. Φέρει χιτώνα στενώς προσκείμενον εις το
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910
σώμα καϊ ύψηλά έζωμένον, προσχολλώμινον εις
το έλαφρώς καμπτόμενον άριστερον σκέλος, παρά
δε το δεξιον μέχρι ποδών καταπίπτοντα εις πτυ-
χώσεις καθέτους. Ό χιτών εινε καϊ έκ τών όπισθεν
καλώς είργασμένος. Το δε έπικείμενον ίμάτιον φέ-
ρεται σφικτά επί του στήθους άριστερόθεν άπό τών
νώτων ύπέρ τον άριστερον ώμον προς τον δεξιόν,
οπόθεν περικαλύπτον τον άριστερον βραχίονα κα-
ταπίπτει κατά τών νώτων.
Ή στάσις της μορφής εϊνε άξιοπρεπής καϊ ευγε-
νική. Ή πτύχωσις της έσθήτος είνε άπλή καϊ έν-
θυμίζει τον μνημονευθέντα τύπον θεαινών τών περϊ
Φειδίαν χρόνων, όστις μέχρι τοΟ τετάρτου αιώνος
έπέζησε. Πολύ ιδιόρρυθμος εινε ή περί το άνω μέ-
ρος τοΟ σώματος έπιβολή του ιματίου. Ή περί το
στήθος διάτασις αΰτοΟ εινε χαρακτηριστική πλα-
στικών τίνων παραστάσεων, έν αΐς διεγνώσθη Πρα-
ξιτέλειος ή Σκοπάδειος έπιρροή, οίον τών Μουσών
τοΟ βάθρου της Μαντινείας και της Κνιδίας Δή-
μητρος. Το ήμέτερον άγαλμάτιον παριστάνει βε-
βαίως γυναίκα, ής ή εϊκών άνετέθη εις τό ιερόν* ή
παράστασις εινε σχεδόν μοναδική εις τό εϊδός της
καϊ πιθανώς άνήκει εις τό δεύτερον ήμισυ τοΟ τε-
τάρτου αιώνος.
4) Περιστέρα! μαρμάριναι, έξ ων μία φέρει κε-
χαραγμένην τήν έξης έπιγραφήν (16 ΙΡ 15586)"
Φαλαχρίων Άφροδίτει
άνέθηκεν.
5) Γυναικεία μόρια πλαστικώς παριστανόμενα
έκ μαρμάρου. Κάτω φέρουσι σοήνας προς γόμ-
φωσιν επί βάσεων λίθινων. Έν φέρει και τήν έξης
έπιγραφήν (ΙΟ II5 1οθ8°)
Φιλουμιένη Ά<ρ[ροδίτ]ε[ι χωριζόμε-
νη· επαινείτε οί παριόντες.
"Αλλο φέρει τήν έπιγραφήν (ΙΟ II5 1558*1)·
ΙΙοφ.φί,λγ] Ά<ρροδ[ίτ·/]ΐ].
Περι άλλων τινών πλαστικών ευρημάτων ΐδέ
Πρακτοκά του 1892 σελ. 11 έ. Τό εκει μνημονευ-
όμενον τεμάχιον άναθηματικοΟ άναγλύφου, παρι-
στάνοντος ώς ύποτίθεται γυναίκα μετά μειρακίου,
εινε πολΰ έυθαρμένον, 5,τι δε σώζεται, είνε τόσον
άδιάγνωστον, ώστε ή περιγραφή αύτοΰ δεν εινε
άναγκαία.
4