DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Megarikoi skyphoi Phthiōtidōn Thēbōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0057
93 Μεγαρικοϊ σκνφοι Φϋιωτίδων 6
τέχνον έμόν, .........
τύνη δ' Ήοαίστοιο πάρα χλυτά τενχεα δέξο
χαλά αάλ',.......
Όπισθεν δ' αύτής διετηρήθησαν ίχνη τινά κυ-
κλοτεροΟς αντικειμένου και ΰψηλότερον είδος τι
ούρας ί-/θύος' θά είναι βεβαίως Τρίτων τις, έφ οδ
ί'ππευεν ή θέτις, ή 'χθθς> όστις ήκολούθει αύτη,
αναδυόμενη εκ της θαλάσσης .
2) Όρκίων ονγχυσις (;).
Πίν. 2 άριθ. 5. Τμήμα αγγείου ωραίας εργα-
σίας, βεβαμμένον εσω τε και εξω βαθέως κεραμό-
-/ρουν. Διετηρήθη ή άκρα δεςιά χειρ μορφής κρα-
τούσης · σκήπτρον, ή στηριζομένης έπί δόρατος,
μετά τέρματος επιγραφής . . . ΟΣ, άνηκούσης εις
μή σωθεΐσαν τά λοιπά μορφήν (= Μενέλα;\ος), καΐ
άπέναντι αύτης κεφαλή άνδρος πωγωνοφόρου κατά
τον άριστερόν κρόταφον ή κόμη ίγιι συστραφή περί
το πρόσωπον κατά τον τύπον των άνδριάντων τοΟ
πρώτου ήμίσεος της Ε' π. Χ. έκατονταετηρίδος.
Ύπέρκειται άρχή επιγραφής ΤΑ. ..., ην είκαστι-
κώς θά συνεπλήρου τις «.Τα\λϋνβιος». Κατά ταύτα
το σύνολον θά περιέγραφε σκηνήν τινα των σχετι-
κών προς το τραύμα τοΟ Μενελάου, περί ών βλ.
Δ 192-219.
3) Λιομήδους αριστεία (;)
Το έν πίν. 2 ύπ' άριθ. 9 τμήμα είναι όμοιότα-
τον τω προηγουμένω, άλλά δεν άνήκει εις το αύτο
άγγεϊον ένεκα τής διαφοράς της ύπό τον πλοχμόν
γραμμής- εκ τής επιγραφής ...ΟΥΔΙΟΜ Η...
ύποπτεύομεν οτι παρίστατο τι σχετικόν προς τον
Διομήδη, περίπου «Γλανκ\ον ΑιομήΙδονς . . . »·
έκ τών άντικειμένων ελάχιστα ίχνη έν είδει καμ-
πύλης γραμμής διετηρήθησαν
1 Πρβ. Α 359 «χαρπαλίμω; δ' άνέδυ (ενν. Θέτις) πολιης άλός
ήύτ' οαί/λη»· βλ. χα! 496 κτλ.
'ών ύπδ Α. Σ. 'Αρβανιτοπονλλον. 94
4) Ίλίον πέρσις (;)
Ες ενός πιθανώτατα άγγείου προέρχονται τά έν
πίν. 2 ύπ' άρ. 6. 11. 12. 13. 14 απεικονιζόμενα
τμήματα, καίτοι δεν προσαρμόζουσί που άλλή-
λοις" είναι ώραίας εργασίας άπαντα, καλώς τετυ-
πωμένων επιγραφών και μέλανα βεβαμμένα εσω τε
καΐ εξω μετά τέχνης, ώραϊαι δε είναι αί έπ' αυτών
παραστάσεις. Έκ τών επιγραφών ΑΘΗΝΑ (6),
ΑΘΗ. .(11), Ί6Ν6. . . (13) και ΘΑ. . . (14)
μανθάνομεν οτι παρίστατο ή Ά·&ηνά, πιθανώς δίς,
ήτοι εις παράστασιν ζώνης ύπερκειμένης και ύπο-
κειμένης,έ'τι δέ ό « Μενέ[λαος » άνήρ πωγωνοφόρος
κατά τον άριστερόν κρόταφον καί τις Θα - ■ ■ αβέ-
βαιου συμπληρώσεως. Ωραία νεανική μορφή κατά
τον δεξιόν κρόταφον άνευ ιχνών επιγραφής έσώθη
έπι του τμήματος 12.'Επί δέ του 11 διακρίνεται τι
ώς κλϊμαξ και ίχνος όμοιον προς ογκώδη πεποιημέ-
νην κνήμην καί όπλήν ίππου. "Ισως έκ τοΟ τελευ-
ταίου τούτου δυνάμεθα νά εΐκάσωμεν ό'τι παρί-
στατο ο δούρειος ίππος.
5) Τά κατά Μενέλαον και Πάτροκλον.
Τέλος τά έν πίν. 2 ύπ' άριθ. 8 και 10 τμήματα
όμοιάζουσί πως το χρώμα καί τήν τέ/νην, άλλά
δεν άνήκουσιν εις εν καί τό αύτό άγγεϊον. Έπί τού
πρώτου διετηρήθη ή έπιγραφή Κ£ΑΊ_. . δι'άρ-
χαϊζάντων γεγραμμένη γραμμάτων, ήτοι «Μενέ-
\λαος·», έπί δέ τού δευτέρου . . .ΡΟΚΛΟΣ ήτοι
«Πάτροκλος» μετ'ελαχίστων ανάγλυφων ιχνών
έκ τής παραστάσεως, άνεπαρκών προς διάγνωσιν
τών παριστωμένων (πρβ. Ρ 580 κέ.).
Σημειωτέον έν τέλει 6'τι αί εις τά μνημονευ-
θέντα σημεία τής κάτω πόλεως τών Φθιωτίδων
Θηβών άνασκαφαί έάν έξακολουθήσωσι, θά φέρω-
σιν εις φώς πλείστα άλλα εύρήματα όμοια, άφ'ου
ες" έλαχίστου γώρου καθαρισθέντος προήλθον το-
ταύτα.
Έν Αθήναις, τη 2ΐ άπριλίου 1910.
Απόστολος Σ. Άρβανιτόπουλλος.
τέχνον έμόν, .........
τύνη δ' Ήοαίστοιο πάρα χλυτά τενχεα δέξο
χαλά αάλ',.......
Όπισθεν δ' αύτής διετηρήθησαν ίχνη τινά κυ-
κλοτεροΟς αντικειμένου και ΰψηλότερον είδος τι
ούρας ί-/θύος' θά είναι βεβαίως Τρίτων τις, έφ οδ
ί'ππευεν ή θέτις, ή 'χθθς> όστις ήκολούθει αύτη,
αναδυόμενη εκ της θαλάσσης .
2) Όρκίων ονγχυσις (;).
Πίν. 2 άριθ. 5. Τμήμα αγγείου ωραίας εργα-
σίας, βεβαμμένον εσω τε και εξω βαθέως κεραμό-
-/ρουν. Διετηρήθη ή άκρα δεςιά χειρ μορφής κρα-
τούσης · σκήπτρον, ή στηριζομένης έπί δόρατος,
μετά τέρματος επιγραφής . . . ΟΣ, άνηκούσης εις
μή σωθεΐσαν τά λοιπά μορφήν (= Μενέλα;\ος), καΐ
άπέναντι αύτης κεφαλή άνδρος πωγωνοφόρου κατά
τον άριστερόν κρόταφον ή κόμη ίγιι συστραφή περί
το πρόσωπον κατά τον τύπον των άνδριάντων τοΟ
πρώτου ήμίσεος της Ε' π. Χ. έκατονταετηρίδος.
Ύπέρκειται άρχή επιγραφής ΤΑ. ..., ην είκαστι-
κώς θά συνεπλήρου τις «.Τα\λϋνβιος». Κατά ταύτα
το σύνολον θά περιέγραφε σκηνήν τινα των σχετι-
κών προς το τραύμα τοΟ Μενελάου, περί ών βλ.
Δ 192-219.
3) Λιομήδους αριστεία (;)
Το έν πίν. 2 ύπ' άριθ. 9 τμήμα είναι όμοιότα-
τον τω προηγουμένω, άλλά δεν άνήκει εις το αύτο
άγγεϊον ένεκα τής διαφοράς της ύπό τον πλοχμόν
γραμμής- εκ τής επιγραφής ...ΟΥΔΙΟΜ Η...
ύποπτεύομεν οτι παρίστατο τι σχετικόν προς τον
Διομήδη, περίπου «Γλανκ\ον ΑιομήΙδονς . . . »·
έκ τών άντικειμένων ελάχιστα ίχνη έν είδει καμ-
πύλης γραμμής διετηρήθησαν
1 Πρβ. Α 359 «χαρπαλίμω; δ' άνέδυ (ενν. Θέτις) πολιης άλός
ήύτ' οαί/λη»· βλ. χα! 496 κτλ.
'ών ύπδ Α. Σ. 'Αρβανιτοπονλλον. 94
4) Ίλίον πέρσις (;)
Ες ενός πιθανώτατα άγγείου προέρχονται τά έν
πίν. 2 ύπ' άρ. 6. 11. 12. 13. 14 απεικονιζόμενα
τμήματα, καίτοι δεν προσαρμόζουσί που άλλή-
λοις" είναι ώραίας εργασίας άπαντα, καλώς τετυ-
πωμένων επιγραφών και μέλανα βεβαμμένα εσω τε
καΐ εξω μετά τέχνης, ώραϊαι δε είναι αί έπ' αυτών
παραστάσεις. Έκ τών επιγραφών ΑΘΗΝΑ (6),
ΑΘΗ. .(11), Ί6Ν6. . . (13) και ΘΑ. . . (14)
μανθάνομεν οτι παρίστατο ή Ά·&ηνά, πιθανώς δίς,
ήτοι εις παράστασιν ζώνης ύπερκειμένης και ύπο-
κειμένης,έ'τι δέ ό « Μενέ[λαος » άνήρ πωγωνοφόρος
κατά τον άριστερόν κρόταφον καί τις Θα - ■ ■ αβέ-
βαιου συμπληρώσεως. Ωραία νεανική μορφή κατά
τον δεξιόν κρόταφον άνευ ιχνών επιγραφής έσώθη
έπι του τμήματος 12.'Επί δέ του 11 διακρίνεται τι
ώς κλϊμαξ και ίχνος όμοιον προς ογκώδη πεποιημέ-
νην κνήμην καί όπλήν ίππου. "Ισως έκ τοΟ τελευ-
ταίου τούτου δυνάμεθα νά εΐκάσωμεν ό'τι παρί-
στατο ο δούρειος ίππος.
5) Τά κατά Μενέλαον και Πάτροκλον.
Τέλος τά έν πίν. 2 ύπ' άριθ. 8 και 10 τμήματα
όμοιάζουσί πως το χρώμα καί τήν τέ/νην, άλλά
δεν άνήκουσιν εις εν καί τό αύτό άγγεϊον. Έπί τού
πρώτου διετηρήθη ή έπιγραφή Κ£ΑΊ_. . δι'άρ-
χαϊζάντων γεγραμμένη γραμμάτων, ήτοι «Μενέ-
\λαος·», έπί δέ τού δευτέρου . . .ΡΟΚΛΟΣ ήτοι
«Πάτροκλος» μετ'ελαχίστων ανάγλυφων ιχνών
έκ τής παραστάσεως, άνεπαρκών προς διάγνωσιν
τών παριστωμένων (πρβ. Ρ 580 κέ.).
Σημειωτέον έν τέλει 6'τι αί εις τά μνημονευ-
θέντα σημεία τής κάτω πόλεως τών Φθιωτίδων
Θηβών άνασκαφαί έάν έξακολουθήσωσι, θά φέρω-
σιν εις φώς πλείστα άλλα εύρήματα όμοια, άφ'ου
ες" έλαχίστου γώρου καθαρισθέντος προήλθον το-
ταύτα.
Έν Αθήναις, τη 2ΐ άπριλίου 1910.
Απόστολος Σ. Άρβανιτόπουλλος.