DOI article:
Brueckner, Alfred: Kerameikou anaskaphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0067
113
Κεραμεικον άνασκαφαί'
νπο Α. Βτηββίίηβν.
114
ενθα αί κεραμίδες είναι επίπεδοι, όπως και έν τώ
περιβ. II, έλλείπουσιν, έν δέ τω περ. XIX ύπάρ-
χουσι, διότι οί εκεί χρησιμοποιηθέντες στεγαστήρες
είχον άνωρθωμένα τά χείλη. "Αλλη λεπτομέρεια,
ήτις παραμένει αμφίβολος, είναι άν οί στεγαστήρες
διηκον μέχρι των άκρων των τειχών ύποκάτω των
κυβικών βάθρων τών ληκύθων ή μή.
Γ). Η πρόοψις τών μνημείων τών Ήρακλεωτών
μετά την άνασκαφήν.
Το κάτω ήμισυ της προόψεως επιστέφει το συμ-
μετρικόν σύμπλεγμα τών μαρμάρινων μνημείων.
Τά λείψανα αύτών έπλήΟυνε μόνον έπουσιωδώς ή
άνασκαφή ημών προσθέσασα τον λαιμόν και το στό-
μιον της ετέρας τών ακραίων ληκύθων. Άλλα
πόσον έν τούτοις μετέβαλεν ή μέχρι του άρχαίου
βάθους της όδοΰ σκαφή την ολην οψιν τών μνη-
μείων ! Ή παραβολή και αυτής της προχείρου
καί δια τον χειμώνα θολής φωτογραφίας (είκών 8)
προς την πάλαιαν (εν είκόνι 1) δίδει άμυδράν άντί-
ληψιν, πόσον ταύτα εμφανίζονται νϋ'ν μάλλον έξ-
ηρμένα. Ή έντύπωσις αύτών έγένετο μεγαλοπρε-
πεστέρα, άφ δτου δ θεατής υποχωρεί βήματά τινα,
ίνα συμπεριλάβη το δ'λον του συμπλέγματος, δ δε
οφθαλμός αύτου δεν διευθύνεται πλέον έπί τους πό-
δας τών μορφών και τά ήμεληαένα βάθρα, ουδέ συν-
αντά διά μέσου τών μνημείων τούτων άλλους άλ-
λης οικογενείας τάφους — αλλά μάλλον μόνον το
φοοτεινόν άπειρον τοΟ ούρανοΟ άποτελεΐ το ήρεμον
βάθος, προς ό τείνουσι τά μνημεία, εξ οδ έξέχου-
σιν. Ή φωτογραφία ημών στερείται άκόμη της
συμμετρικής ένάτητος, ήτις είχεν άνέκαθεν έπιτευ-
χθή διά τών έν ταΐς άκραις ληκύθων. Έν βραχεί θά
έπιτρέψη το ζωηρόν διά τδ κάλλος τών μνημείων
τούτων διαΐέρον Γερμανίδος κυρίας, ής αί προθέ-
σεις έτυχον της εγκρίσεως τής Ελληνικής Κυ-
βερνήσεως, "ίνα άναστηλώσωμεν τά υπάρχοντα αύ-
τών λείψανα καί, έφ'δσον χωρεί, συμπληρώσωμεν
αυτά. Ούτω δυνάμεθα νά έλπίζωμεν, οτι πλησιά-
ζομεν ούσιωδώς εις την άρχαίαν έντύπωσιν.
Τά μνημεία μετετοπίσθησαν εις ύψηλοτέραν
σφαΐραν, αποκαλύπτονται δέ ούτω πολλα'ι λεπτο-
μέρειαι τής έκτελέσεως ακριβώς εις τήν θέσιν ταύ-
την άποβλέπουσαι. Είναι αληθές οτι ή έν τώ ναι-
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910
σκω του Αγάθωνος προοπτική ζωγραφιά έγένετο
έξίτηλος' ωσαύτως και τών νυν ήφανισμένων φα-
τνωμάτων τής οροφής και τής λοξής αύτών προο-
πτικής δίδει ίδέαν μόνον τδ έν έ'τει 1863 γενόμενον
ίχνογράφημα τοΟ 8θνβ80, ταύτην δ' δμως δυνά-
μεθα νά έξελέγξωμεν διά τών σωζομένων παρα-
πλήσιων λειψάνων του έν τώ περιβ. III ναίσκου
του Διονυσίου, νυν δέ καί διά τίνος Παγασητικής
ζωγραφιάς οροφής. Έν τη στήλη δ τρόπος τής το-
ποθετήσεως αυτής άποβλέπει εις τήν έκ τοΟ ύψους
έντύπωσιν. Η έξεργασία δηλαδή του ποδός αυ-
τής περατοΟται Ο έκατ. υπεράνω τής βάσεως" τά
κάτωθεν το5του δέν έφαίνοντο εις τον έκ τών κάτου
θεώμενον.
Τδ διά διπλασιασμού τών σειρών τών άκανθο-
φύλλων και τοΟ έκ καλαμοειδών άνθεμίων ριπιδίου
έπιμηκυνθέν άνθέμιον προέβαλλε δεσπόζον μετά
τοΟ οδοντωτοΟ περιγράμματος υπεράνω τών δμα-
λών επιφανειών τής στήλης καί του τοίχου' τά έκ
τοΟ βάθους ως γλώσσαι προκύπτοντα φύλλα συν-
ήπτον τρόπον τινά έκεΐ υψηλά διά τοΟ πλάτους του
ριπιδίου καί τών καμπυλουμένων άκρων αύτών το
δλον σύμπλεγμα τών μνημείων. Εναργής έκφρασις
καλλιτεχνικής τάσεως χωρούσης έν τή συνθέσει εις
τά μύχια τών τριών διαστάσεο^ν.
Ώς πρδς τδν ναίσκον τής Κοραλλιού παρατη-
ροΰμεν ό'τι νυν τδ πρώτον θεώμεθα το σύμπλεγμα
τών μορφών επιτύμβιου άναγλύφου έκ τοΟ έδάφους,
εις 6 άνήκει. Διά τήν δ'λην έμφάνισιν αύτοΟ έν τώ
άρμον.κώ συμπλέγματι τών μνημείων τούτων στε-
ρούμεθα βεβαίως — έκτος τών χρωμάτων—τοϋ'
περιαιρετοΰ κόσμου, δ'στις έπέστεφε το αέτωμα.
Μόνοι οί πρδς τούτο εξ τόρμοι, 8 χλμτρ. διαμέ-
τρου έκαστος, φαίνονται άκόμη έπί τής επιφανείας
του άετώματος, καταλείπεται δέ εις έκαστον νά
φαντασθή μεθ' όπόσης στερεότητος καί κατά τίνα
τρόπον ήσαν ένταΰθα προσηλωμένα προς κόσμον
άνθη ή στέφανος' πιθανώς δπως καί αί σειοαί τών
ροδάκων περί τάς μορφάς τών θεών έπί τών άρυ-
βάλλων ή άλλων πήλινων τών χρόνων τούτων.
Έκτος δέ του οτι άκριβώς ή διακόσμησις αύτη
φαίνεται δ'τι ήτο ή αιτία τής σμικρότητος τών
άκρωτηρίων, είχε προς τούτοις τήν ιδιότητα νά
έξαίρη τήν σκιαγραφίαν τοΟ μνημείου , διά τού-
του δέ έλαττουταί πως τδ ύπερβάλλον τών διαστά-
8
Κεραμεικον άνασκαφαί'
νπο Α. Βτηββίίηβν.
114
ενθα αί κεραμίδες είναι επίπεδοι, όπως και έν τώ
περιβ. II, έλλείπουσιν, έν δέ τω περ. XIX ύπάρ-
χουσι, διότι οί εκεί χρησιμοποιηθέντες στεγαστήρες
είχον άνωρθωμένα τά χείλη. "Αλλη λεπτομέρεια,
ήτις παραμένει αμφίβολος, είναι άν οί στεγαστήρες
διηκον μέχρι των άκρων των τειχών ύποκάτω των
κυβικών βάθρων τών ληκύθων ή μή.
Γ). Η πρόοψις τών μνημείων τών Ήρακλεωτών
μετά την άνασκαφήν.
Το κάτω ήμισυ της προόψεως επιστέφει το συμ-
μετρικόν σύμπλεγμα τών μαρμάρινων μνημείων.
Τά λείψανα αύτών έπλήΟυνε μόνον έπουσιωδώς ή
άνασκαφή ημών προσθέσασα τον λαιμόν και το στό-
μιον της ετέρας τών ακραίων ληκύθων. Άλλα
πόσον έν τούτοις μετέβαλεν ή μέχρι του άρχαίου
βάθους της όδοΰ σκαφή την ολην οψιν τών μνη-
μείων ! Ή παραβολή και αυτής της προχείρου
καί δια τον χειμώνα θολής φωτογραφίας (είκών 8)
προς την πάλαιαν (εν είκόνι 1) δίδει άμυδράν άντί-
ληψιν, πόσον ταύτα εμφανίζονται νϋ'ν μάλλον έξ-
ηρμένα. Ή έντύπωσις αύτών έγένετο μεγαλοπρε-
πεστέρα, άφ δτου δ θεατής υποχωρεί βήματά τινα,
ίνα συμπεριλάβη το δ'λον του συμπλέγματος, δ δε
οφθαλμός αύτου δεν διευθύνεται πλέον έπί τους πό-
δας τών μορφών και τά ήμεληαένα βάθρα, ουδέ συν-
αντά διά μέσου τών μνημείων τούτων άλλους άλ-
λης οικογενείας τάφους — αλλά μάλλον μόνον το
φοοτεινόν άπειρον τοΟ ούρανοΟ άποτελεΐ το ήρεμον
βάθος, προς ό τείνουσι τά μνημεία, εξ οδ έξέχου-
σιν. Ή φωτογραφία ημών στερείται άκόμη της
συμμετρικής ένάτητος, ήτις είχεν άνέκαθεν έπιτευ-
χθή διά τών έν ταΐς άκραις ληκύθων. Έν βραχεί θά
έπιτρέψη το ζωηρόν διά τδ κάλλος τών μνημείων
τούτων διαΐέρον Γερμανίδος κυρίας, ής αί προθέ-
σεις έτυχον της εγκρίσεως τής Ελληνικής Κυ-
βερνήσεως, "ίνα άναστηλώσωμεν τά υπάρχοντα αύ-
τών λείψανα καί, έφ'δσον χωρεί, συμπληρώσωμεν
αυτά. Ούτω δυνάμεθα νά έλπίζωμεν, οτι πλησιά-
ζομεν ούσιωδώς εις την άρχαίαν έντύπωσιν.
Τά μνημεία μετετοπίσθησαν εις ύψηλοτέραν
σφαΐραν, αποκαλύπτονται δέ ούτω πολλα'ι λεπτο-
μέρειαι τής έκτελέσεως ακριβώς εις τήν θέσιν ταύ-
την άποβλέπουσαι. Είναι αληθές οτι ή έν τώ ναι-
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910
σκω του Αγάθωνος προοπτική ζωγραφιά έγένετο
έξίτηλος' ωσαύτως και τών νυν ήφανισμένων φα-
τνωμάτων τής οροφής και τής λοξής αύτών προο-
πτικής δίδει ίδέαν μόνον τδ έν έ'τει 1863 γενόμενον
ίχνογράφημα τοΟ 8θνβ80, ταύτην δ' δμως δυνά-
μεθα νά έξελέγξωμεν διά τών σωζομένων παρα-
πλήσιων λειψάνων του έν τώ περιβ. III ναίσκου
του Διονυσίου, νυν δέ καί διά τίνος Παγασητικής
ζωγραφιάς οροφής. Έν τη στήλη δ τρόπος τής το-
ποθετήσεως αυτής άποβλέπει εις τήν έκ τοΟ ύψους
έντύπωσιν. Η έξεργασία δηλαδή του ποδός αυ-
τής περατοΟται Ο έκατ. υπεράνω τής βάσεως" τά
κάτωθεν το5του δέν έφαίνοντο εις τον έκ τών κάτου
θεώμενον.
Τδ διά διπλασιασμού τών σειρών τών άκανθο-
φύλλων και τοΟ έκ καλαμοειδών άνθεμίων ριπιδίου
έπιμηκυνθέν άνθέμιον προέβαλλε δεσπόζον μετά
τοΟ οδοντωτοΟ περιγράμματος υπεράνω τών δμα-
λών επιφανειών τής στήλης καί του τοίχου' τά έκ
τοΟ βάθους ως γλώσσαι προκύπτοντα φύλλα συν-
ήπτον τρόπον τινά έκεΐ υψηλά διά τοΟ πλάτους του
ριπιδίου καί τών καμπυλουμένων άκρων αύτών το
δλον σύμπλεγμα τών μνημείων. Εναργής έκφρασις
καλλιτεχνικής τάσεως χωρούσης έν τή συνθέσει εις
τά μύχια τών τριών διαστάσεο^ν.
Ώς πρδς τδν ναίσκον τής Κοραλλιού παρατη-
ροΰμεν ό'τι νυν τδ πρώτον θεώμεθα το σύμπλεγμα
τών μορφών επιτύμβιου άναγλύφου έκ τοΟ έδάφους,
εις 6 άνήκει. Διά τήν δ'λην έμφάνισιν αύτοΟ έν τώ
άρμον.κώ συμπλέγματι τών μνημείων τούτων στε-
ρούμεθα βεβαίως — έκτος τών χρωμάτων—τοϋ'
περιαιρετοΰ κόσμου, δ'στις έπέστεφε το αέτωμα.
Μόνοι οί πρδς τούτο εξ τόρμοι, 8 χλμτρ. διαμέ-
τρου έκαστος, φαίνονται άκόμη έπί τής επιφανείας
του άετώματος, καταλείπεται δέ εις έκαστον νά
φαντασθή μεθ' όπόσης στερεότητος καί κατά τίνα
τρόπον ήσαν ένταΰθα προσηλωμένα προς κόσμον
άνθη ή στέφανος' πιθανώς δπως καί αί σειοαί τών
ροδάκων περί τάς μορφάς τών θεών έπί τών άρυ-
βάλλων ή άλλων πήλινων τών χρόνων τούτων.
Έκτος δέ του οτι άκριβώς ή διακόσμησις αύτη
φαίνεται δ'τι ήτο ή αιτία τής σμικρότητος τών
άκρωτηρίων, είχε προς τούτοις τήν ιδιότητα νά
έξαίρη τήν σκιαγραφίαν τοΟ μνημείου , διά τού-
του δέ έλαττουταί πως τδ ύπερβάλλον τών διαστά-
8