DOI Artikel:
Brueckner, Alfred: Kerameikou anaskaphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0069
117 Κεραμεικον ανάσκαψαν
σεων του συμμετρικώς κειμένου να'ίσκου του Αγά-
θωνος.
'Ότε δέ έπέστη ό καιρός νά φωτογραφήσωμεν
το άνάγλυφον έκ του άρχαίου εδάφους της όδοΰ
(?δ. την γενομένην φωτογραφίαν εν είκ. 10, ήτις
ετέθη προς σύγκρισιν παρ' άλλην πα^αιοτέραν λη-
φθεΐσαν ακριβώς έκ των έμπροσθεν), προσέπεσεν εις
την άντίληψιν ημών μικρά τις, μή παρατηρηθεΐσα
πρότερον, λεπτομέρεια έν τη εκτελέσει.Έν ώ δηλ.
αί γραμμαί τοΟ έπικράνου της άριστερας παρα-
στάδος είνε έξειργασμέναι επιμελώς και εσωθεν μέ-
χρι τοΟ βάθους του άναγλύφου, ή έσωτερική πλευρά
του έπικράνου της δεξιάς παραστάδος εχει κατα-
λειφθή άκατέργαστος. Περί της διαφοράς δύναται
τις νά πεισθή και έν τη σμικρύνσει της εικόνος
αριστερά. Το περιστατικόν τούτο έγένετο άφορμή,
ώστε ή νέα φωτογραφία νά ληφθη έκ τίνος σημείου
κειμένου πλαγίως προς τά δεξιά, δηλ. έκ του μέ-
σου της προόψεως του περιβόλου, ούτως ώστε έςα-
φανίζεται ή έσωτερική πλευρά του' έπικράνου υπέρ
τήν κεφαλήν του ανδρός. Διά τούτου φαίνεται ευ-
ρομεν τήν όπτικήν άφετηρίαν του έργαζομένου καλ-
λιτέχνου. "Οτι δέ και άλλως κατά τήν άνέγερσιν
της προόψεως ταύτης τών μνημείων ελήφθη ύπ'
όψιν σημεΐόν τι παρατηρήσεως προ τοΟ μέσου αυ-
τών, έδιδαξεν ήδη πρότερον ή όλίγον προς τό μέ-
σον έστραμμένη διεύθυνσις του άλλου σωζόμενου
να'ίσκου—πρβλ. παρά τώ 8&1ΪΠ&8 Ταν. I Γ το
ύπό τοΟ 8βνθ80 προ της πτώσεως και της ανα-
στηλώσεως γενομενον ίχνογράφημα—, προς δέ
τούτοις και ή άνωτέρω μνημονευθείσα λοξή προο-
πτική παράστασις τών φατνωμάτων τήο οροφής
αυτού. Έν τω αναγλύφω της Κοραλλιού δ'ό'μως
τό σύμπλεγμα τών προσώπων έμποιεΐ σημαντικώς
βαθυτέραν έντύπωσιν όρώμενον έκ τών πλαγίων ή
άπ' ευθείας. Ή κυρία μορφή της γυναικός άποκα-
ΟηλοΟταί πως άπό τοΟ βάθους και πρέπει νά είναι
άντωποτέρα άπό τοΟ μετώπου μέχρι τοΟ κόλπου
και τοΟ σκίμποδος. Ή έν τώ μέσω γενειώσα μορφή,
κατά τήν ήμετέραν έκδοχήν ό Σωσικράτης, δρώμε-
νος κατ'ένώπιον είναι αβαθής και οιονεί προσκεκολ-
λημένος έπί του βάθους, τό γυμνον στήθος φαίνεται
έκτετοπισμένον" κατά τήν έκ του πλαγίου θέαν
ίσταται έλεύθερος και φυσικός παρά τήν νύμφην, ή
δέ διά της παρεμβάσεως της μορφής τοΟ προσερχο-
νπδ Α. Βτιιβοίαιβτ. 118
μένου γεννωμένη έπιπρόσθησις (ϋβθΓΒοΙιηβίάιιη^)
τίθησιν αύτον εις μείζον βάθος. Ή εκφρασις αυ-
τού του Αγάθωνος κερδαίνει εις ζωηρότητα. Η
κεφαλή αύτοΟ, έν άντιθέσει προς τήν άντωποτέραν
θέσιν της Κοραλλιού, παριστάμενη κατά κρότα-
φον, καθίσταται ζωηρότερα έν τη κινήσει, 6 ρυθ-
μός της προκυπτούσης πως ισχνής μορφής άπο-
βαίνει αυστηρότερος ή εάν έφαίνετο περισσότερον
μέρος του σώματος. Ή άντίθεσις τέλος τών «πα-
ϋ·ών » έν άμφοτέραις ταϊς κυρίαις μορφαϊς γίνεται
νυν έναργεστάτη' ή θλΐψις, ήτις πιέζει τόν επι-
ζήσαντα σύζυγον και ή θερμή άγάπη της ώραίας
γυναικός, ήτις διαρκεί και πέραν τοΟ τάφου, αμει-
βομένη μακαρίως ύπο ευμενών θεοτήτων τοΟ έπέ-
κεινα κόσμου. Ό Άγάθων είναι, ώς ήδη έκ της
άκολουθίας τών μνημείων ώφείλομεν νά συμπερά-
νωμεν, 6 ακόμη ζών ΐσταται άπέναντι του κύ-
κλου τών ύπ' αϋτοΰ θρηνουμένων, συζύγου τε και
άοελοοΟ.
Κατά ταΟτα ή έπαναφορά του αρχαίου εδάφους
της όδοΟ προάγει συγχρόνως και τήν κατανόησιν
τών παρ'αυτό μνημείων. Προσελκύουσι ταΟτα νΟν
εις βαθυτέραν είσδυσιν εις τάς σκέψεις και τήν πί-
στιν, ήτις άνέστησε τόν πάγκαλον τούτον, προς
τάς καρδίας ομιλούντα κόσμον τών τύπων τών νε-
κροταφείων τών Αθηνών. Τίνα σημασίαν είχε διά
τους Αθηναίους τοΟ τετάρτου αιώνος και τοΰς
συμβουλεύοντας αύτοΐς Ελευσίνιους έξηγητάς ή
τριάς τών τύπων τών έπιταφίων μνημείων, ήν εύ-
ρίσκομεν έν τή προάψει του περιβόλου τούτου και
ήν πρέπει νά Φαντασθώμεν καθ'ό'μοιον τρόπον και
πολλαχου άλλαχου, ή άνθεμόεσσα στήλη, οί παρ'
αυτήν να'ίσκοι και το κατά τά άκρα τών τάφων
ζεύγος τών ληκύθων ;
"Ερευνά τις περί τούτου, μάλιστα νυν ό'τε ή με-
λέτη άπησχολημένη ακόμη περί τήν κοπιώδη συν-
αγωγήν τοΟ διεσπαρμένου ύλικου τών μνημείων
δεν είσέδυσεν άκόμη ίκανώς εις τόν χαρακτήρα αύ-
τών, ήθελε φέρει έκτος τών ορίων τών άνακοινώ-
σεων τούτων προσωπική έμοΟ εικασία είναι ό'τι ή
διά ρόδων κεκοσμημένη και βρίθουσα θαυματουρ-
γών κορνϋαλών ή βάκχων στήλη έθεωρεϊτο Οπό
τών πάλαι ώς ό'ρος και οιονεί παραστάς της πύλης
τοΟ Ηλυσίου, ό'τι δέ προς ταΟτα βαδίζουσιν αί έπί
τών μνημείων μορφαί φέρουσαι τά εύάρεστα τοις
σεων του συμμετρικώς κειμένου να'ίσκου του Αγά-
θωνος.
'Ότε δέ έπέστη ό καιρός νά φωτογραφήσωμεν
το άνάγλυφον έκ του άρχαίου εδάφους της όδοΰ
(?δ. την γενομένην φωτογραφίαν εν είκ. 10, ήτις
ετέθη προς σύγκρισιν παρ' άλλην πα^αιοτέραν λη-
φθεΐσαν ακριβώς έκ των έμπροσθεν), προσέπεσεν εις
την άντίληψιν ημών μικρά τις, μή παρατηρηθεΐσα
πρότερον, λεπτομέρεια έν τη εκτελέσει.Έν ώ δηλ.
αί γραμμαί τοΟ έπικράνου της άριστερας παρα-
στάδος είνε έξειργασμέναι επιμελώς και εσωθεν μέ-
χρι τοΟ βάθους του άναγλύφου, ή έσωτερική πλευρά
του έπικράνου της δεξιάς παραστάδος εχει κατα-
λειφθή άκατέργαστος. Περί της διαφοράς δύναται
τις νά πεισθή και έν τη σμικρύνσει της εικόνος
αριστερά. Το περιστατικόν τούτο έγένετο άφορμή,
ώστε ή νέα φωτογραφία νά ληφθη έκ τίνος σημείου
κειμένου πλαγίως προς τά δεξιά, δηλ. έκ του μέ-
σου της προόψεως του περιβόλου, ούτως ώστε έςα-
φανίζεται ή έσωτερική πλευρά του' έπικράνου υπέρ
τήν κεφαλήν του ανδρός. Διά τούτου φαίνεται ευ-
ρομεν τήν όπτικήν άφετηρίαν του έργαζομένου καλ-
λιτέχνου. "Οτι δέ και άλλως κατά τήν άνέγερσιν
της προόψεως ταύτης τών μνημείων ελήφθη ύπ'
όψιν σημεΐόν τι παρατηρήσεως προ τοΟ μέσου αυ-
τών, έδιδαξεν ήδη πρότερον ή όλίγον προς τό μέ-
σον έστραμμένη διεύθυνσις του άλλου σωζόμενου
να'ίσκου—πρβλ. παρά τώ 8&1ΪΠ&8 Ταν. I Γ το
ύπό τοΟ 8βνθ80 προ της πτώσεως και της ανα-
στηλώσεως γενομενον ίχνογράφημα—, προς δέ
τούτοις και ή άνωτέρω μνημονευθείσα λοξή προο-
πτική παράστασις τών φατνωμάτων τήο οροφής
αυτού. Έν τω αναγλύφω της Κοραλλιού δ'ό'μως
τό σύμπλεγμα τών προσώπων έμποιεΐ σημαντικώς
βαθυτέραν έντύπωσιν όρώμενον έκ τών πλαγίων ή
άπ' ευθείας. Ή κυρία μορφή της γυναικός άποκα-
ΟηλοΟταί πως άπό τοΟ βάθους και πρέπει νά είναι
άντωποτέρα άπό τοΟ μετώπου μέχρι τοΟ κόλπου
και τοΟ σκίμποδος. Ή έν τώ μέσω γενειώσα μορφή,
κατά τήν ήμετέραν έκδοχήν ό Σωσικράτης, δρώμε-
νος κατ'ένώπιον είναι αβαθής και οιονεί προσκεκολ-
λημένος έπί του βάθους, τό γυμνον στήθος φαίνεται
έκτετοπισμένον" κατά τήν έκ του πλαγίου θέαν
ίσταται έλεύθερος και φυσικός παρά τήν νύμφην, ή
δέ διά της παρεμβάσεως της μορφής τοΟ προσερχο-
νπδ Α. Βτιιβοίαιβτ. 118
μένου γεννωμένη έπιπρόσθησις (ϋβθΓΒοΙιηβίάιιη^)
τίθησιν αύτον εις μείζον βάθος. Ή εκφρασις αυ-
τού του Αγάθωνος κερδαίνει εις ζωηρότητα. Η
κεφαλή αύτοΟ, έν άντιθέσει προς τήν άντωποτέραν
θέσιν της Κοραλλιού, παριστάμενη κατά κρότα-
φον, καθίσταται ζωηρότερα έν τη κινήσει, 6 ρυθ-
μός της προκυπτούσης πως ισχνής μορφής άπο-
βαίνει αυστηρότερος ή εάν έφαίνετο περισσότερον
μέρος του σώματος. Ή άντίθεσις τέλος τών «πα-
ϋ·ών » έν άμφοτέραις ταϊς κυρίαις μορφαϊς γίνεται
νυν έναργεστάτη' ή θλΐψις, ήτις πιέζει τόν επι-
ζήσαντα σύζυγον και ή θερμή άγάπη της ώραίας
γυναικός, ήτις διαρκεί και πέραν τοΟ τάφου, αμει-
βομένη μακαρίως ύπο ευμενών θεοτήτων τοΟ έπέ-
κεινα κόσμου. Ό Άγάθων είναι, ώς ήδη έκ της
άκολουθίας τών μνημείων ώφείλομεν νά συμπερά-
νωμεν, 6 ακόμη ζών ΐσταται άπέναντι του κύ-
κλου τών ύπ' αϋτοΰ θρηνουμένων, συζύγου τε και
άοελοοΟ.
Κατά ταΟτα ή έπαναφορά του αρχαίου εδάφους
της όδοΟ προάγει συγχρόνως και τήν κατανόησιν
τών παρ'αυτό μνημείων. Προσελκύουσι ταΟτα νΟν
εις βαθυτέραν είσδυσιν εις τάς σκέψεις και τήν πί-
στιν, ήτις άνέστησε τόν πάγκαλον τούτον, προς
τάς καρδίας ομιλούντα κόσμον τών τύπων τών νε-
κροταφείων τών Αθηνών. Τίνα σημασίαν είχε διά
τους Αθηναίους τοΟ τετάρτου αιώνος και τοΰς
συμβουλεύοντας αύτοΐς Ελευσίνιους έξηγητάς ή
τριάς τών τύπων τών έπιταφίων μνημείων, ήν εύ-
ρίσκομεν έν τή προάψει του περιβόλου τούτου και
ήν πρέπει νά Φαντασθώμεν καθ'ό'μοιον τρόπον και
πολλαχου άλλαχου, ή άνθεμόεσσα στήλη, οί παρ'
αυτήν να'ίσκοι και το κατά τά άκρα τών τάφων
ζεύγος τών ληκύθων ;
"Ερευνά τις περί τούτου, μάλιστα νυν ό'τε ή με-
λέτη άπησχολημένη ακόμη περί τήν κοπιώδη συν-
αγωγήν τοΟ διεσπαρμένου ύλικου τών μνημείων
δεν είσέδυσεν άκόμη ίκανώς εις τόν χαρακτήρα αύ-
τών, ήθελε φέρει έκτος τών ορίων τών άνακοινώ-
σεων τούτων προσωπική έμοΟ εικασία είναι ό'τι ή
διά ρόδων κεκοσμημένη και βρίθουσα θαυματουρ-
γών κορνϋαλών ή βάκχων στήλη έθεωρεϊτο Οπό
τών πάλαι ώς ό'ρος και οιονεί παραστάς της πύλης
τοΟ Ηλυσίου, ό'τι δέ προς ταΟτα βαδίζουσιν αί έπί
τών μνημείων μορφαί φέρουσαι τά εύάρεστα τοις