Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1910)

125 Κεραμεικοϋ άνασκαφαί' υπό Α. Βηιβοΐΐηβν. 126

μόλις άπο των άρχων του 4ου αι. έχρησιμοποιήθη το έδαφος τοΟ 4ου αί. Πρός τήν άνατολικήν συστάδα

πρός τον αυτόν σκοπόν. Ως προς τον μετέπειτα των τάφων πρέπει να σχετίσωμεν συνήθη κιονίσ/ον

'/ρόνον ή υψηλότερα θέσις των νεωτέρων τάφων φέροντα τήν έπιγραφήν:
διδάσκει, πώς ή πίστις κα'ι τό δίκαιον προεφυλαςαν

τοϋς βαθύτερον κειμένους. Βεβαίως το εγγύτατα - Μ Ογ Ρ|Δΐ^ £

προ της πόλεως έδαφος ήτο παρά πολύ πολύτιμον ή -γ. | ΔθΥ
ώστε να μείνη γέρσον. 'Λλλά και τά λείψανα, άτινα

.λ, , ~ / « Λ....., , , ΓΛΙΈΥ1

εθαπτοντο εκει, ησαν παρα πολυ ιερα η ωστε μετα 1 « * \ ι -ι— ι «

παρέλευσιν τακτής τίνος προθεσμίας να μετακομι- Είχών 13.
σΟώσιν εις κοινόν τι χωνευτήριον" ό νεκρός ει^εν

απαράγραπτους αξιώσεις έπι της καθιερωμένης Δω}σκουρίδης \ {Δω]σκονρίδον \ [Αί\γιλιενς. Τήν

αυτώ γης. "Ινα έν τούτοις αυτή χρησιμοποιηθή έκ ^σιν της ευρέσεως αϋτοΟ μνημονεύει ό 'Ρουσάπου-

νέου, έπεστρώΟησαν αλλεπάλληλα στρώματα γης, έν Έφημ. Άρχ. 1863, 282 όπισθεν της στή-

άτινα έπέτρεπον τήν εκάστοτε σκαφήν νέων τάφων λης Αγάθωνος και Βαΐΐβί. άβΙΓ Ιπδί. 1863, 166

άνευ βλάβης τών παλαιών. Ούτως ή έκπλήσσουσα ειοο&ηίο 31 άαβ αΐίϊπιϊ ιηοηαπίθηΐΐ ήτοι της στή-

έπίχωσις του νεκροταφείου τούτου, ην εικασία τις, λης και του ναΐσκου τοΰ Αγάθωνος. Ο τύπος της

πολεμηθεϊσα ήδη υπό του Στ. Κουμανούδη, απέ- γραφής εινε ήμελημένος και άνευ εκπεφρασμένου

διδε πρότερον εις τά πολιορκητικά εργα του Σύλ- χαρακτήρας, ώστε δέν είναι εύ'κολον να κρίνη τις,

λα, ερμηνεύεται μάλλον έκ τοΰ καθολικοί; εθους *ν άνήκη εις τον 3ον ή τόν 2ον π. Χ. αιώνα,

και τοΟ δικαίου τών νεκρών, δπερ έκυρώθη άπαν- Πρός δυσμάς τοΟ ορόσημου ευρίσκονται δύο τά-

ταχοΰ τοΟ προ τών πυλών τών Αθηνών χώρου δια ?οι> α κο" β> π?°ζ ανατολάς δέ τρεις γ-ε, άπαν-

τής εύρέσεως επαλλήλων τάφων, χωρίς έν τού- τες διατεταγμένοι συμφώνως πρός τήν κατά μήκος

τοις νά θεωρώ άσήμαντον έκτος τούτου και τήν διαίρεσιν τοΰ περιβόλου και παράλληλοι πρός άλ-

βαθμιαίαν πρόσχωσιν τών όχθών τοΟ Ήριδανοΰ λήλους, ό γ-ε διευθυνόμενος πρός τό όπίσθιον τεΐ-

κα'ι τών παρ' αύτάς οδών. Ό,τι ίδια αναφέρεται χ°?> ^Οα πρέπει νά δεχθή τις τήν εις τόν περίβο-

εις τους ένταΟθα, είναι ότι ή εύσέβεια τών άρ- λον εϊσοδον. Έσαν δέ ούτοι λάκκοι, έπικεκαλυμ-

χαίων έπεφύλαξεν εις τήν νεωτέραν ερευναν άφθο- μένοι δια 3-4 επιπέδων στεγαστήρων κεραμίδων,

νον ύλην. άρχήθεν οριζοντίων, ό ε δια κοίλων κεραμίδων

όμοιων πρός τάς έν τοις όχετοϊς έν χρήσει.

1) Τό άνώτερον στρώμα τών τάφων. Τά ευρεθέντα κτερίσματα περιωρίζοντο ει: μι-
κρά τινα φαιά άμαυρά προχοίδια μετ έπικεχρω-

Έν πρώτοις τό έκ πτωχών τάφων συγκείμενον σμένων λευκών ταινιών, τάς λεγομένας δακρυρ-

άνώτερον στρώμα είχεν ό'ριον πρός βορραν τά μνη- ρόας, καλοΰ σφαιριχου σχήματος ώς έν Αίΐιβη.

αεΐα τών Ήρακλεωτών, πρός νότον δέ τό άπό τοΰ Μίίΐ. XXXIII 1908 πίν. 26 και σελ. 430. 436.

χρόνου εκείνου ΰπάρ/ον όπίσθιον τείχος, όπερ κατά α) άμέσως υπεράνω τών λειψάνων τών άνθρά-

τά άνώτερα αύτοΰ στρώματα θά άνεκαινίσθη έκ νέου. κων τοΰ τάφου 8. Η κεφαλή έν νότω, ό σκελε-

Τότε δέ θά ένωκοδομήθη εις αύτό και ο στενός και τός εκτεταμένος" ό δεξιός βραχίων, ό μόνος σω-

ύψηλος λίθος, Ό έν τω σχεδίω φέρων τά ψηφία θείς, προσέκειτο τω σώματι. Παρά τους πόδας δα-

-}-5'05, ίνα χρησιμεύση ώς όρος" ούτω τούλάχι- κρυρρόη ΰψ. 0Ό95.

στον πρέπει νά έκληφθή ούτος συμφώνως προς τον β) άμέσως πρός άνατολάς τοΟ -ρο^ουμένου.

χωρισμόν τών κάτωθεν εύρεθεισών συστάδων τά- Κεφαλή έν βορρά, έστραμμένη δέ πρός δυσμάς,

φων πρός άνατολάς και πρός δυσμάς αύτοΰ. Άφου' 70 έκμ. άπό τών θεμελίων του ναίσκου. Παρά τήν

οέ κατά τό ήμισυ ήτο έμπεπηγμένος, συνάγεται ότι κεφαλήν δύο δακρυρρόαι.

κατά τους χρόνους εκείνους το έδαφος του περιβόλου 7~ε) υπ^? τ<*? σαρκοφάγους 1 και 3 (πρβ. είκ.

τών'Ηρακλεωτών ειχεν άνυψωθή κατά 0'50 ύπέρ 16), ό γ περίπου 2ο έκμ. βαθύτερον της σαρκο-