Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1910)

Ί"29 Κεραμεικον άνασκαφαί' ύπο Α. Βηιββ/ΰηβν. 130

κεραμίδων φρέατος" έπι τεμαχίου αυτών ση μα το- κοφάγων, της τε έν τω μέσω 6π' αριθ. 3 καϊ της

ποθετήσεως Μ. Ό σκελετός εκείτο κατά πλευρόν, ύπ' αρ. 4 προφανώς τελευταίας άποτεθείσης παρά

έστραμμένος προς δυσμάς, οί πόδες εν βορρά, μη- την κεφαλήν της 3. Ό αριθ. 1 προϋποτίθησι την

κο; άπο της πτέρνης μέχρι τοΟ λαιμού 1'28. Ή ΰπαρςΊν της υψηλής στήλης, διότι τά έν είκ. 12

κεφαλή είχε προφανώς κατά τήν ταφήν του νε- κάτω φαινόμενα θεμέλια αυτής άπεκόπησαν εν τη

κροΟ δ κυλισθή έπί του καλύμματος της σαρκοφά- γωνία διά τήν τοποθέτησιν τοΟ καλύμματος της

γου 3 κα'ι κατέκειτο παρά το δυσμικον χείλος αύτης. σαρκοφάγου. Ο αριθ. 2 ήτο παλαιότερος τοΟ θε-
μελίου του ανάγλυφου της Κοραλλιού, διότι οί

2) Οί τάφοι τών Ήρακλεωτών. λίθοι τούτου έςεΐχον του καλύμματος της σαρκο-

οάγου κατά 0Ό7. Έν τω άριθ. 1 και 2 έκειντο

Πρώτην φοράν έν οικογενειακά) τάφω τών Άθη- κατά τε τήν μαρτυρίαν τών κτερισμάτων και τον

νών τοΟ τετάρτου αιώνος καθίσταται σαφής ή σχ_έ- ύπό τοΟ καθηγητού Γερουλάνου καθορισμόν τών

σις της θέσεως οστών πτώ-

τώνέπιμέοους [■ ΗΗΗΒκΙΪΪ^ΪΪΒΜΗΜ^ΗΙΗΙ αατα άνδοών.

τάφων προς τά Μ Έν τη κατά

μνημεΐα.Ούχι I τό μέσον προ-

ύπ αύτά, άλ- νομιακη θέσει,

λ έν τω χώρα» Η ήτ;ς είχε μεί-

τώ όπισθεν αύ- ^^^^^ΗΒΗ νει ελευθέρα

τών ετέθησαν 1^ ^ΒΗηΗ ΗΗ μετά τήν τα-

οί τάφοι. Ο ΗΗΗβ^ "^^ΒΒ ' φήν του 1 και

τόπος διηρέθη ίίββ^ββ^ί^^^^ ^ι^ΒΒ^Β 2, έν τη σαρ-

^^Η^^Β^^Β^. \^ Β κοφ.3, έβεβαι-

τρία και έχρη- |. ^Κ>Κ?Β Β^. ■'ιΜΛ I ώθη τό πτώμα

σιμοποιήθη 1 ^Ι^^Κ^ί Η»ι^Ιγ ΒΒ γυναικός, όπερ

διαφόρως. Γό ^ ^^^Η -'>»^Β μόνης της Κο-

μέσον κατα- ' ''^ίϋ^Γ ™ ,ςΒ I ρ αλλ ίου δύνα-

λαμβάνουσι ΒβΓ^ΒιΒ Η τα; νά είναι .

τέσσαρες σα ρ- , \Χ ■ οπως ες ολων

κοφάγοι τών τών διδομένων

κυρίων προ- ΕΙκών 15. Αί σαρκοφάγοι τών Ήρακλεωτών μετά την ανοιξιν. εξάγεται. Έν

σώπων της οί- τη τελευταία

κογενείας' κείνται δε τόσον πλησίον αλλήλων, ώστε κατά χρονολογικήν σειράν σαρκοφάγα», ής δυστυ-

θά ήδύνατά τις νά είκάση ό'τι έπ' αυτών ϋψουτό χώς δεν ηύτυχήσαμεν νά άποκαλύψωμεν τό περι-

ποτε εις και μόνος στρογγυλός τύμβος. Ό έντεΟθεν εχόμενον μετ' ίσης ευκρίνειας, καθ' ό'σον έθρυμμα-

άπομένων στενός χώρος έχρησιμοποιήθη προς τα- τίσθη τό κάλυμμα κατά τήν άνοιςιν και τά εμπε-

φήν δύο παιδιών. Κατά τήν άλλην πλευράν έφαί- σάντα τεμάχια έτάραξαν κατά μέγα μέρος τά έν

νοντο ακόμη έν τοις άκροις δύο πυραί. Πρβ. σχέ- τη σαρκοφάγα», πρέπει νά δεχθώμεν ό'τι ήτο ό Άγά-

διον . θων, ό'στις, ώς εκ τών μνημείων συνάγεται, άπέθανε

α) Αί σαρκοφάγοι 2, 3 και 4 έν είκ. 14 πριν μετά τήν σύ'ζυγον αύτοΟ Κοράλλιον. Ό νεκρός του

άνοιχθώσιν, έν είκ. 15 μετά τήν ανοιξιν. άδελυοΟ αύτοΟ Σωσικράτους, όστις διά τήν σύν-

Διά τήν βαθυτέραν αύτών θέσιν αί σαρκοφάγοι 1 θεσιν του άναγλύφου της Κοραλλιού άπέθανε προ

και 2 είναι αί άρχαιόταται της σειράς, διακρίνονται αύτής, άπέκειτο έν τα» 1 ή τα» 2' -ίνα βαθμόν

δε και διά του ύλικοΰ αυτών, κογχυλιάτου λίθου, συγγενείας είχεν ό έν τη άλλη σαρκοφάγα» τεθαμ-

τών άλλων Οψηλότερον κειμένων μαρα.αρίνων σαρ- μένος, δεν είναι πλέον δυνατόν νά όρίσωμεν.

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910 9