DOI Artikel:
Gerulanos, Marinos: Skeletoi Ērakleōtōn en tōi Kerameikōi
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0083
145
Σκελετοί Ηρακλεωτών εν τώ Κεραμεικώ' υπό Μ. Γερονλάνου.
λούμενον έκ των δύο ισχιακών οστών μετά μεγάλου
μέρους της περιφερείας του θυρεοειδούς τρήματος.
Το τμήμα τούτο παρουσιάζει τήν μικράν λεκάνην
ύψηλήν κα'ι κανονικήν μάλλον το σχήμα, τά ισχι-
ακά οστα επιμήκη. Τά οστά του μηρού ευρίσκον-
ται επί τόπου, αλλά λίαν κατεστραμμένα" διατη-
ρούνται μάλλον τά σπογγώδη αυτών τμήματα,
κεφαλή, αύχήν και οί κόνδυλοι του μηροΟ καΐ της
κνήμης παρά το γόνυ, επίσης δε και ολόκληρος ή
δεξιά περόνη. Παράδοξον φαίνεται ότι ή κεφαλή
του άριστεροίί μηρού ευρίσκεται άποκεχωρισμένη
παρά το τοίχωμα της σαρκοφάγου αριστερά μεταξύ
τίνων σπονδύλων και εις ύψος τοΟ άνω ήμίσεος τοΟ
μηρου.
Ή διασπορά αύτη τών οστών έβεβαιώθη κατά
τήν διάνοιξιν τών σαρκοφάγων, δεν έγένετο § επί-
τηδες, άλλ' επήλθε τυχαίως κατόπιν. Τά οστα τών
άκρων ποδών εύρίσκονται έν τελεία άποσυνθέσει.
Τά άνω άκρα διατηρούνται κάλλιον, ιδίως τά
μακρά όστα, ενώ τά όστα τών άκρων χειρών εϊνε
κατεστραμμένα ώς επί το πολύ ή διεσπαρμένα.
Τό σχήμα του ιερού όστοΟ, επίμηκες και ολίγον
κυρτόν, ιδίως ό μάλλον κωνικός σχηματισμός τοΟ
οπισθίου τμήματος της μικρας λεκάνης, τά επι-
μήκη ισχιακά όστα ώς και ή μάλλον άμβλεΐα γω-
νία τοΟ αύχένος του μηρού προς τό σώμα τούτου,
συγχρόνως δε το παχύ και ίσχυρον του όλου σκε-
λετοΟ άποδεικνύουσι μετά θετικότητος ότι ενταύθα
πρόκειται περί ανδρικού σκελετού' άλλά συγχρόνως
ή ψαθύρωσις της σπογγώδους και ή λέπτυνσις της
συμπαγούς ουσίας τών οστών άποδεικνύουσιν ότι
πρόκειται περί ατόμου φθάσαντος εις άρκούντως
προβεβηκυΐαν ήλικίαν.
Σαρκοφάγος 2 (εϊκ. άρ. 19). Ό έν τη σαρκο-
φάγω ταύτη σκελετός διατηρείται πολύ καλλίτερον
ή ο έν τή προηγουμένη. Έν γένει οέ τά όστα αύ-
τοΰ είνε μικρότερα μεν άλλά στερεώτερα και συμ-
παγέστερα Το μήκος του όλου σκελετού εινε πε-
ρίπου 1'52. Τοΰ' κρανίου διατηρείται μόνον εν
οπίσθιον τμήμα, έλλείπει δε τό μεγαλείτερον μέ-
ρος μετά τών όστών τοΟ προσώπου ολοκλήρου.
Της κάτω σιαγόνος διατηρείται μόνον τμήμά τι
άνευ όοόντων. Μέρος της άνω έπιφανείας τοΟ κρα-
νίου άποκεχωρισμένον του λοιπού εύρίσκεται παρά
τό άνω τμήμα τής σαρκοφάγου. Ή σπονδυλική
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910.
στήλη εύρίσκεται ολόκληρο; επί τόπου, άρκούντως
καλώς διατηρουμένη, τουναντίον δέ αϊ πλευραί
και αί ώμοπλάται εϊνε τελείως κατεστραμμέναι,
μόνον δέ τίνες τών πλευρών διατηροΟνται, άλλά
και αύται διάσπαρτοι εκατέρωθεν τής σπονδυλι-
κής στήλης. Έκ τής λεκάνης και τών άκρων δια-
τηρούνται τά περισσότερα όστα έν καλή κατα-
στάσει. Τό ιερόν όστουν έπίμηκες και ολίγον κυρ-
τόν, έχον πλάτος κατά τήν βάσιν 0Ί05, μήκος
δέ 0 12. Τά είλεακά οστα διατηρούνται καλώς και
παρουσιάζουσι λεκάνην ύψηλήν. Τό δεξιόν ήμισυ
τής μικράς πυέλου διατηρείται επίσης καλώς και
αποδεικνύει ταύτην ύψηλήν και στενήν, τά ισχιακά
όστα επιμήκη, τό δέ ήβικόν τόξον γωνιώδες. Τό
μήκος τοΟ μηρού άπό κονδύλου μέχρι κορυφής τής
κεφαλής εϊνε 0'40, το δέ του τραχήλου άπό τρο-
χαντήρος μέχρι κεφαλής 0"08θ, το δέ πλάτος
τών κονδύλων εινε 0Ό45. Τό μήκος τής κνήμης
άπό τοΟ έσω κονδύλου μέχρι τοΟ έσω σ<ρυρού εινε
0'35, τοΟ δέ βραχιονίου όστου 0 31.
Τά χαρακτηριστικά φαινόμενα τής λεκάνης εινε
τά έξης: εϊνε ύψηλή, στενή, κωνική, τά είλεακά
όστα μάλλον κάθετα, ή μορφή τοΟ ήβικοΟ τόξου
γωνιώδης, τό ιερόν οστοΰν όλίγον κυρτόν, πάντα
δέ ταΰτα μαρτυροΰσι καταφανώς ότι ενταύθα πρό-
κειται περί άνδρικοΰ σκελετοί», ενώ το ίσχυρόν,
ύγιές και ή καλή διατήρησις τών οστών συνηγο-
ροΰσιν υπέρ τού ότι ό σκελετός ανήκει εις άνδρα
νεαρόν, μάλιστα δέ μη ύπερβάντα τήν νεανικήν
ήλικίαν, καθόσον διατηροΟνται εισέτι οί συνδετικοί
χόνδροι τών έπιφύσεων, ώς τοΟτο εϊνε καταφανές
έν τοις παρά τό γόνυ όστοΐς και ιδίως τής κνή-
μης, άλλά και ένεκα του μικροϋ' μεγέθους τών
διαφόρων όστών και του όλου σκελετού.
Σαρκοφάγος 3 (εϊκ. άρ. 20). Ό σκελετός έν τή
σαρκοφάγα» ταύτη διατηρείται επίσης άρκούντως
καλώς. Τό μήκος τοΟ όλου σκελετοΟ εϊνε περίπου
1 43. Έπί του κρανίου διακρίνομεν μόνον τμήμα
τής ινιακής χώρας, έκ δέ τών όστών του προσώπου
διατηρείται καλώ; και μετά τών οδόντων ή κάτω
σιαγών μικρά μάλλον ούσα και λεπτή. Η σπονδυ-
λική στήλη εϊνε κατεστραμμένη, οί δέ σπόνδυλοι
διεσπαρμένοι, διατηρούνται δέ μόνον τινές τής οσφυϊ-
κής μοίρας. Έκ τής λεκάνης ελλείπει τελείως τό
ίερον όστούν, διατηρούνται δέ τά είλεακά όστα,
10
Σκελετοί Ηρακλεωτών εν τώ Κεραμεικώ' υπό Μ. Γερονλάνου.
λούμενον έκ των δύο ισχιακών οστών μετά μεγάλου
μέρους της περιφερείας του θυρεοειδούς τρήματος.
Το τμήμα τούτο παρουσιάζει τήν μικράν λεκάνην
ύψηλήν κα'ι κανονικήν μάλλον το σχήμα, τά ισχι-
ακά οστα επιμήκη. Τά οστά του μηρού ευρίσκον-
ται επί τόπου, αλλά λίαν κατεστραμμένα" διατη-
ρούνται μάλλον τά σπογγώδη αυτών τμήματα,
κεφαλή, αύχήν και οί κόνδυλοι του μηροΟ καΐ της
κνήμης παρά το γόνυ, επίσης δε και ολόκληρος ή
δεξιά περόνη. Παράδοξον φαίνεται ότι ή κεφαλή
του άριστεροίί μηρού ευρίσκεται άποκεχωρισμένη
παρά το τοίχωμα της σαρκοφάγου αριστερά μεταξύ
τίνων σπονδύλων και εις ύψος τοΟ άνω ήμίσεος τοΟ
μηρου.
Ή διασπορά αύτη τών οστών έβεβαιώθη κατά
τήν διάνοιξιν τών σαρκοφάγων, δεν έγένετο § επί-
τηδες, άλλ' επήλθε τυχαίως κατόπιν. Τά οστα τών
άκρων ποδών εύρίσκονται έν τελεία άποσυνθέσει.
Τά άνω άκρα διατηρούνται κάλλιον, ιδίως τά
μακρά όστα, ενώ τά όστα τών άκρων χειρών εϊνε
κατεστραμμένα ώς επί το πολύ ή διεσπαρμένα.
Τό σχήμα του ιερού όστοΟ, επίμηκες και ολίγον
κυρτόν, ιδίως ό μάλλον κωνικός σχηματισμός τοΟ
οπισθίου τμήματος της μικρας λεκάνης, τά επι-
μήκη ισχιακά όστα ώς και ή μάλλον άμβλεΐα γω-
νία τοΟ αύχένος του μηρού προς τό σώμα τούτου,
συγχρόνως δε το παχύ και ίσχυρον του όλου σκε-
λετοΟ άποδεικνύουσι μετά θετικότητος ότι ενταύθα
πρόκειται περί ανδρικού σκελετού' άλλά συγχρόνως
ή ψαθύρωσις της σπογγώδους και ή λέπτυνσις της
συμπαγούς ουσίας τών οστών άποδεικνύουσιν ότι
πρόκειται περί ατόμου φθάσαντος εις άρκούντως
προβεβηκυΐαν ήλικίαν.
Σαρκοφάγος 2 (εϊκ. άρ. 19). Ό έν τη σαρκο-
φάγω ταύτη σκελετός διατηρείται πολύ καλλίτερον
ή ο έν τή προηγουμένη. Έν γένει οέ τά όστα αύ-
τοΰ είνε μικρότερα μεν άλλά στερεώτερα και συμ-
παγέστερα Το μήκος του όλου σκελετού εινε πε-
ρίπου 1'52. Τοΰ' κρανίου διατηρείται μόνον εν
οπίσθιον τμήμα, έλλείπει δε τό μεγαλείτερον μέ-
ρος μετά τών όστών τοΟ προσώπου ολοκλήρου.
Της κάτω σιαγόνος διατηρείται μόνον τμήμά τι
άνευ όοόντων. Μέρος της άνω έπιφανείας τοΟ κρα-
νίου άποκεχωρισμένον του λοιπού εύρίσκεται παρά
τό άνω τμήμα τής σαρκοφάγου. Ή σπονδυλική
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1910.
στήλη εύρίσκεται ολόκληρο; επί τόπου, άρκούντως
καλώς διατηρουμένη, τουναντίον δέ αϊ πλευραί
και αί ώμοπλάται εϊνε τελείως κατεστραμμέναι,
μόνον δέ τίνες τών πλευρών διατηροΟνται, άλλά
και αύται διάσπαρτοι εκατέρωθεν τής σπονδυλι-
κής στήλης. Έκ τής λεκάνης και τών άκρων δια-
τηρούνται τά περισσότερα όστα έν καλή κατα-
στάσει. Τό ιερόν όστουν έπίμηκες και ολίγον κυρ-
τόν, έχον πλάτος κατά τήν βάσιν 0Ί05, μήκος
δέ 0 12. Τά είλεακά οστα διατηρούνται καλώς και
παρουσιάζουσι λεκάνην ύψηλήν. Τό δεξιόν ήμισυ
τής μικράς πυέλου διατηρείται επίσης καλώς και
αποδεικνύει ταύτην ύψηλήν και στενήν, τά ισχιακά
όστα επιμήκη, τό δέ ήβικόν τόξον γωνιώδες. Τό
μήκος τοΟ μηρού άπό κονδύλου μέχρι κορυφής τής
κεφαλής εϊνε 0'40, το δέ του τραχήλου άπό τρο-
χαντήρος μέχρι κεφαλής 0"08θ, το δέ πλάτος
τών κονδύλων εινε 0Ό45. Τό μήκος τής κνήμης
άπό τοΟ έσω κονδύλου μέχρι τοΟ έσω σ<ρυρού εινε
0'35, τοΟ δέ βραχιονίου όστου 0 31.
Τά χαρακτηριστικά φαινόμενα τής λεκάνης εινε
τά έξης: εϊνε ύψηλή, στενή, κωνική, τά είλεακά
όστα μάλλον κάθετα, ή μορφή τοΟ ήβικοΟ τόξου
γωνιώδης, τό ιερόν οστοΰν όλίγον κυρτόν, πάντα
δέ ταΰτα μαρτυροΰσι καταφανώς ότι ενταύθα πρό-
κειται περί άνδρικοΰ σκελετοί», ενώ το ίσχυρόν,
ύγιές και ή καλή διατήρησις τών οστών συνηγο-
ροΰσιν υπέρ τού ότι ό σκελετός ανήκει εις άνδρα
νεαρόν, μάλιστα δέ μη ύπερβάντα τήν νεανικήν
ήλικίαν, καθόσον διατηροΟνται εισέτι οί συνδετικοί
χόνδροι τών έπιφύσεων, ώς τοΟτο εϊνε καταφανές
έν τοις παρά τό γόνυ όστοΐς και ιδίως τής κνή-
μης, άλλά και ένεκα του μικροϋ' μεγέθους τών
διαφόρων όστών και του όλου σκελετού.
Σαρκοφάγος 3 (εϊκ. άρ. 20). Ό σκελετός έν τή
σαρκοφάγα» ταύτη διατηρείται επίσης άρκούντως
καλώς. Τό μήκος τοΟ όλου σκελετοΟ εϊνε περίπου
1 43. Έπί του κρανίου διακρίνομεν μόνον τμήμα
τής ινιακής χώρας, έκ δέ τών όστών του προσώπου
διατηρείται καλώ; και μετά τών οδόντων ή κάτω
σιαγών μικρά μάλλον ούσα και λεπτή. Η σπονδυ-
λική στήλη εϊνε κατεστραμμένη, οί δέ σπόνδυλοι
διεσπαρμένοι, διατηρούνται δέ μόνον τινές τής οσφυϊ-
κής μοίρας. Έκ τής λεκάνης ελλείπει τελείως τό
ίερον όστούν, διατηρούνται δέ τά είλεακά όστα,
10