Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1910)

247 Μυκηναϊκοί τάφοι: β) έν Θήβαις' υπό Ά. Α. Κεραμοπονλλον. 248

οικιών. Ό νεκρός κατέχειτο έπί τοΰ φυσικού έοά- καί διαστρώσεις εν τω έδάφει και δεν θά ήτο το
ϊ*ους νΟν, άλλ' ίσως ήτό ποτε έν ξύλινη θήκη άφα- κατώτατον στρώμα γη καλλιεργήσιμος μέλαινα,
νισθείση. Έπί τών κεράμων ευρέθη εύτελές μικρόν ώς ή λιπαρά πεδιάς τών Θηβών και ή τών Πλα-
άγγεϊον άγραφον φιαλοειδές τεθραυσμένον. Ο δεύ- ταιών. Έκαλλιεργεΐτο δε πάντως το στρώμα τούτο
τερος τάφος και ό τρίτος ήσαν άνευ κεράμων, έν και άνεκινεΐτο διότι ένεΐχε πανταχοΟ μικρά τεμά-
δέ τω έτέρω ευρέθη ευτελής λύχνος, ώς οί έν άφθο- χια κλασικών αγγείων παντοίων. "Ωστε αί κατα-
νία ευρισκόμενοι ρωμαϊκοί έν Δήλω, καί χαλκοΟν στροφαί, άς ύπέστη ή πόλις τών Θηβών κατά τοΰς
νόμισμα (δανάκη ;) κατεστραμμένον. Εις ίκανήν άπό Ελληνικούς χρόνους, δεν ήσαν ολοσχερείς, έμενε
τών τάφων τούτων άπόστασιν ευρέθη έπί του στε- δε έν τή πάλει ικανός πληθυσμός καλλιεργών έπι-
ρεοΰ έδάφους άγγεΐον εύτελές κυλικάμορφον μι- μελώς τάς περί αυτήν έκτάσεις, έν ώ κατά τους ρω-
κράν, έν ώ ήτο έτερον μολύβδινον πλήρες τέφρας. μαϊκούς χρόνους αί θήβαι εϊχον έρημωθή σχετικώς,
Τούτο έκαλύπτετο ύπο κεράμου. Προφανώς ένταυθα μόνον δε μικρός έπί της Καδμείας συνοικικισμός
ήτο τάφος νεκρού κεκαυμένου, ό'περ δηλοϊ, δ'τι ή ύπελείπετο ουδέ κώμης άξιολόγου τύπον έχων1.
καΟσις και ή απλή ταφή ήσκοΰντο άαφότεραι έν θή- "Αξιον δ1 ιδίας μνείας εϊνε, ό'τι ό Σύλλας, εισβα-
βαις κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Γούς χρόνους λών εις τήν Βοιωτίαν, έποι'ησε κακώς τούς θη-
τούτους τεκμηριοΟσι και τά ύπεράνω τών τάφων έν βαίους, καίπερ τραπομένους εις τήν τών 'Ρωμαίων
τοις χώμασιν ευρεθέντα τέσσαρα ληκύθια έκ μέλανος φιλίαν: το ήμισυ της χώρας αύτών άποτεμών,
πηλοΟ έξ έκείνων, άτινα ευρίσκονται έν ταΐς οίκίαις έδωκε τοις έν Όλυμπία και Έπιδαύρω και Δελφοϊ'ς
και τοις χώμασι της ρωμαϊκής Δήλου, καλούνται _ θεοΐς άντί τών πολυτίμων άναθημάτων καϊ χρη-
δέ ύπό τών χωρικών «σουραύλια» ή δακρυοάχοι. μάτων, άτινα είχεν άρπάσει άπ'αύτών. Κατά τούς
Διδακτική περί της άνυψώσεως και μεταβολής χρόνους τούτους ή γη θά είχε μείνει άργή καί άνε-
του έδάφους ένταυθα εϊνε ή τομή της τάφρου, ήν πιμέλητος, μέχρις ότου άνεσώσαντο αυτήν οί θη-
ήνοιξα, ώς δεικνύει ή εΐκ. 27. βαΐοι κατά χάριν τών 'Ρωμαίων 2.

'Ότε κατετέθησαν οί νε- γ'). Άνέσκαψα προσέτι εις τήν θέσιν Δραγα-

κροί ένταυθα, μόνον το πρώ- τσουλά μεταξύ Θηβών και Άμπελοσαλεσίου άρι-

τον ήτοι κατώτατον στρώμα στερά της έκεΐσε όδοΰ έπί του υψηλότερου τυμβοει-

(χώμα άγροΟ 1 '45, ΰψ.' κα- δους μεγάλου λόφου , τελευταίου δρατοΟ από Θηβών·

κώς ή είκ. 27 λέγει μόνον προς το ΝΔ τοΟτο μέρος. Κατά τό Β άκρον της

0'4ο) υπήρχε, διότι τά ύ~ερ- καμπύλης καί έν μέρει έπιπέδου κορυφής τοΟ λό-

κείμενα στρώματα ευρέθη- φου εϊνε βαθύ στενόν φρέαρ λαξευτόν έν τώ πώρω

θαν άοιατάρακτα, ώς έοείχθη καϊ άνεσκαμμένον ΰπ' αγνώστων. Έν τώ μέσω

έξ ενός κυρίως τάφου, ουτι- του λόφου εϊνε εύσκαπτον έδαφος, τό όποιον άπε-

νος το άκρον μόνον άπεκά- τέλει πιθανώς βάθρον εύρύν, άποστενούμενον προς

λυψεν ή έμή τάφρος, το δε τά κάτω. Έν αύτώ, καθαρθέντι έν μέρει, συνελέ-

λοιπόν μέρος ήρευνήσαμεν ξαμεν πλείστα θραύσματα άγγείων καϊ μεταλλί-

διά γεφυρωτής υπονόμου, νων σκευών ή οπλών. Τά άσφαλώς παλαιότατα

Είκών27. Αιαατρώοιις τον "Γ\ „ \ , ; , „ > £ ,

„ . 12στε άπαντα τα υπερκειμε- αγγεία, εςαιοουμενων αμφιοολων τίνων μυκηναι-

κινητον εοαφονς ΒΛ 1 11 11 11 11

τών Θηβ&ν. να στρώματα έσχ_ηματίσθη- κών, ήσαν γεωμετρικά, έπειτα πλείονα ήσαν τά

σαν μετά τούς ρωμαϊκούς πρωτοκορινθιακά μικρά ληκύθια καί αλάβαστρα

χρόνους" συνετέλεσε δε βεβαίως εις τούτο καί ό μετά ζωνών ή καί φολίδων χαρακτών άμα καί γρα-

παραρρέων χείμαρρος, ούχ'ι όμως μόνος αύτός, πτών καί «τρεχόντων κυνών», εις δέ υψηλός λαι-

άλλά και ή κτώσις καί αί δυστυχίαι τών έκτοτε μός πρωτοκορινθιακουληκυθίου κεκοσμημένος μόνον

χρόνων, ών ένεκα ή χώρα εϊχεν έρημωθή σχετι- διά χαρακτών κοσμημάτων. Τοιαύτα ληκύθια εϊνε

κώς καί δεν έκαλλιεργεΐτο τακτικώς. *Αν μόνος ό , 403 ^ ^ Τ_ β. 8) ^ 2. ^ Ι909) 115.

χείμαρρος ήτο αιτία, θά ύπήρχον καί προρρωμαϊ- 2 /7αυσ. 9,7, 4-6.