DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: To en Bassais archaeioteron ieron tou Apollōnos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0156
291
Το εν Βάσσαις άρχαιότερον ίερον τον Απόλλωνος" νπδ Κ. Κονροννιώτον.
292
κοσμήσεως οηλοΐ δτι καΐ ταΐίτα κατεσκευάζοντο
όμοϋ μετά |τών κορινθιακών αγγείων. Ή επιφά-
νεια τοΟ άγγείου έ'χει φθαρή και δεν φαίνονται αί
κηλίδες δι' ών έδηλοΟτο το τριχωτόν δέρμα.
Είκ. Μ β. Άγγεϊον έν μορφή χονδρού στρογγυ-
λού ιχθύος τοΟ είδους των Ούννων. Κατά μήκος
της ράχεως έζεΐνε πτερυγιον διήκον μέχρι τοΟ μέ-
σου της ούρας (λείπει το πλείστον^" οί οφθαλ-
μοί εϊνε ώς μικρά εξογκώματα μετά μικράς οπής
έν τω μέσω' ή ουρά εϊνε πολύ βραχεία κάϊ έχει
κάτωθεν κατά μήκος μικράν εξοχήν. Το στόμα
εϊνε άνοικτΌν και ολίγον σωληνοειδώς έστρογγυ-
λωμένον, δπως άποδώση το στόμιον του άγγείου'
κάτωθεν τής κεφαλής υπάρχει μικρά τοξοειδής
λαβή, οπόθεν άνηρτάτο το μικρόν σκεύος. Ο πη-
λός εϊνε ώχρός, άλλ' ή επιφάνεια, ήτις δυστυχώς
εϊνε έξ ολοκλήρου σχεδόν έφθαρμένη, είχε λεπτόν
Είκών 11.
έπι τοΟ κατωτέρου ήμίσεος (πρβ. ΤΆβ Ατξ/ίνβ Ηβ·
ναβηηι II σελ. 155) μετά κύκλων διά μέλανος
γανώματος και περιφερικών γραμμών διά κάστα-
νου γανώματος. Ό άρύβαλλος δ έ'χει μέλαν γά-
νωμα έφ' όλου του σώματος έπί δε τής κοιλίας πε-
ριφερικάς γραμμάς ερυθράς και μεταξύ τούτων κη-
λίδας διά λευκοΟ χρώματος (πρβ. Αν(). Ηβν. II,
155 εΐκ. 92 και Αβρίηα I σελ. 454, 231 · και έν
ΟΙυτηρία IV 201, μνημονεύεται ό'τι ευρέθη θϊη
Αΐ'γΙ)&11θ8 πιίί αηιΐ&υίθηάθη 8ΐΓθϊ£βη ιιηά Ραηΐίί-
Γβϊηβη).ΤοΟ άρυβάλλου α ή επιφάνεια έχει τό κί-
τρινον χρώμα του πηλοΟ, έφ' ού ήσαν γεγραμ-
μέναι μόνον άπλαϊ περιφερικά! γραμμαι (εύρέθη-
σαν τρεις ό'μοιοι). Κα'ι τό άρυβαλλοειδές προχο'ί-
διον η μετά τρίΦυλλιοειδοΟς στομίου εϊνε ό'λον διά
μέλανος γανώματος ήλειμμένον και εχει ώς μόνον
κόσμημα περιφερικάς παραλλήλους έντομάς έπι
τής κορυφής και κατά την βάσιν τής κοιλίας (πρβ.
λευκόν χρίσμα κατάστικτον διά μικρών μελαινών
κηλίδων, ώμοίαζε δηλαδή και τοΟ σκεύους τούτου
ή διακάσμησις προς την τοΰ άνω περιγραφέντος
κορινθιακού λαγωοϋ, εις την αυτήν δέ τάξιν αγ-
γείων φαίνεται ό'τι ανήκει και τοΰτο. Ή μορφή
ιχθύος ώς άγγεϊον δεν εϊνε συνήθης (πρβ. τό έξ
ύαλομάζης άγγεϊον έν Βοΐιΐ&ιι ΑΠ8 ]οηΪ8β1ιβη
ιιηά ίίαΐίββίιβη Νβ&τορ. πίν. XIII, 3.
Έκ τοΟ πλήθους των ευρεθέντων κορινθιακών
άρυβάλλων άπεικονίσαμεν έν εΐκ. 7 δείγματα τών
διαφόρων άπαντωσών μορφών και διακοσμήσεων.
Άρύβαλλοι μετά παραστάσεων τών συνήθων κο-
ρινθιακών μορφών ζώο^ν ή και τών ποικιλοσχή-
μων κοσμημάτων δεν εύρέθησαν. Τουναντίον οί
ήμέτεροι άρύβαλλοι εϊνε απλούστατοι έχοντες ή
μόνον μέλαν γάνωμα έφ 6'λου του σώματος, ή κατά
τό άνω ήμισυ μέλαν γάνωμα, λευκόν δ' επίχρισμα
Τ
όμοιον περίπου σχήμα έν Υ^ΠίβοΙι ΑΙΙΙίοηηϋι.
ΤΙιοηίηάπβίν πίν. II άρ. 16).
Όμοιον προς τό έν είκ. 7 ε παριστώμενον αλά--
βαστον, ού το σώμα άποτελεΐται εκ τριών έξογκω-
τών οακτυλίων εύρέθησαν τρία. Κατά τον πηλόν
καί τήν διακόσμησιν συμφωνου'σι προς τον άρύ-
βαλλον δ. Έν ΒβνΙ. ν<Χ8βη8- άριθ. 1224 πεοινοά-
φεται εν όμοιον έκ Ββπ, ομοίως δέ καί έν Νοίίζίβ
190θ σελ. 384 εΐκ. 3 απεικονίζεται έν ό'μοιον εύ-
ρεθέν έν Συρακούσαις εν τή νεκροπόλει τοΟ ΓΊΐδΟΟ
(ίδέ καί ΒοβΙοιι Μη8βηηι οί Κηβ ατίβ (Κοβϊηβοη)
σελ. 58 άρ. 38).
Ο πηλός τών πλείστων έκ τών τελευταϊον πε-
ριγραφέντων αγγείων εϊνε τεφρός ή έρυθράχρους
καί εϊνε μεν ούτος λεπτός καί καθαρός ώς ό κοριν-
θιακός, άλλ' όταν τρίβηται, δεν εϊνε όπως έκεΐνος
άπαλός, τά δ' άπαρτίζοντα αύτόν μόρια γης απο-
χωρίζονται άπ' αλλήλων εύκολώτερον ή τά τοΟ
Χινα αγγεία έν οχήματι μορφών ζώων
Το εν Βάσσαις άρχαιότερον ίερον τον Απόλλωνος" νπδ Κ. Κονροννιώτον.
292
κοσμήσεως οηλοΐ δτι καΐ ταΐίτα κατεσκευάζοντο
όμοϋ μετά |τών κορινθιακών αγγείων. Ή επιφά-
νεια τοΟ άγγείου έ'χει φθαρή και δεν φαίνονται αί
κηλίδες δι' ών έδηλοΟτο το τριχωτόν δέρμα.
Είκ. Μ β. Άγγεϊον έν μορφή χονδρού στρογγυ-
λού ιχθύος τοΟ είδους των Ούννων. Κατά μήκος
της ράχεως έζεΐνε πτερυγιον διήκον μέχρι τοΟ μέ-
σου της ούρας (λείπει το πλείστον^" οί οφθαλ-
μοί εϊνε ώς μικρά εξογκώματα μετά μικράς οπής
έν τω μέσω' ή ουρά εϊνε πολύ βραχεία κάϊ έχει
κάτωθεν κατά μήκος μικράν εξοχήν. Το στόμα
εϊνε άνοικτΌν και ολίγον σωληνοειδώς έστρογγυ-
λωμένον, δπως άποδώση το στόμιον του άγγείου'
κάτωθεν τής κεφαλής υπάρχει μικρά τοξοειδής
λαβή, οπόθεν άνηρτάτο το μικρόν σκεύος. Ο πη-
λός εϊνε ώχρός, άλλ' ή επιφάνεια, ήτις δυστυχώς
εϊνε έξ ολοκλήρου σχεδόν έφθαρμένη, είχε λεπτόν
Είκών 11.
έπι τοΟ κατωτέρου ήμίσεος (πρβ. ΤΆβ Ατξ/ίνβ Ηβ·
ναβηηι II σελ. 155) μετά κύκλων διά μέλανος
γανώματος και περιφερικών γραμμών διά κάστα-
νου γανώματος. Ό άρύβαλλος δ έ'χει μέλαν γά-
νωμα έφ' όλου του σώματος έπί δε τής κοιλίας πε-
ριφερικάς γραμμάς ερυθράς και μεταξύ τούτων κη-
λίδας διά λευκοΟ χρώματος (πρβ. Αν(). Ηβν. II,
155 εΐκ. 92 και Αβρίηα I σελ. 454, 231 · και έν
ΟΙυτηρία IV 201, μνημονεύεται ό'τι ευρέθη θϊη
Αΐ'γΙ)&11θ8 πιίί αηιΐ&υίθηάθη 8ΐΓθϊ£βη ιιηά Ραηΐίί-
Γβϊηβη).ΤοΟ άρυβάλλου α ή επιφάνεια έχει τό κί-
τρινον χρώμα του πηλοΟ, έφ' ού ήσαν γεγραμ-
μέναι μόνον άπλαϊ περιφερικά! γραμμαι (εύρέθη-
σαν τρεις ό'μοιοι). Κα'ι τό άρυβαλλοειδές προχο'ί-
διον η μετά τρίΦυλλιοειδοΟς στομίου εϊνε ό'λον διά
μέλανος γανώματος ήλειμμένον και εχει ώς μόνον
κόσμημα περιφερικάς παραλλήλους έντομάς έπι
τής κορυφής και κατά την βάσιν τής κοιλίας (πρβ.
λευκόν χρίσμα κατάστικτον διά μικρών μελαινών
κηλίδων, ώμοίαζε δηλαδή και τοΟ σκεύους τούτου
ή διακάσμησις προς την τοΰ άνω περιγραφέντος
κορινθιακού λαγωοϋ, εις την αυτήν δέ τάξιν αγ-
γείων φαίνεται ό'τι ανήκει και τοΰτο. Ή μορφή
ιχθύος ώς άγγεϊον δεν εϊνε συνήθης (πρβ. τό έξ
ύαλομάζης άγγεϊον έν Βοΐιΐ&ιι ΑΠ8 ]οηΪ8β1ιβη
ιιηά ίίαΐίββίιβη Νβ&τορ. πίν. XIII, 3.
Έκ τοΟ πλήθους των ευρεθέντων κορινθιακών
άρυβάλλων άπεικονίσαμεν έν εΐκ. 7 δείγματα τών
διαφόρων άπαντωσών μορφών και διακοσμήσεων.
Άρύβαλλοι μετά παραστάσεων τών συνήθων κο-
ρινθιακών μορφών ζώο^ν ή και τών ποικιλοσχή-
μων κοσμημάτων δεν εύρέθησαν. Τουναντίον οί
ήμέτεροι άρύβαλλοι εϊνε απλούστατοι έχοντες ή
μόνον μέλαν γάνωμα έφ 6'λου του σώματος, ή κατά
τό άνω ήμισυ μέλαν γάνωμα, λευκόν δ' επίχρισμα
Τ
όμοιον περίπου σχήμα έν Υ^ΠίβοΙι ΑΙΙΙίοηηϋι.
ΤΙιοηίηάπβίν πίν. II άρ. 16).
Όμοιον προς τό έν είκ. 7 ε παριστώμενον αλά--
βαστον, ού το σώμα άποτελεΐται εκ τριών έξογκω-
τών οακτυλίων εύρέθησαν τρία. Κατά τον πηλόν
καί τήν διακόσμησιν συμφωνου'σι προς τον άρύ-
βαλλον δ. Έν ΒβνΙ. ν<Χ8βη8- άριθ. 1224 πεοινοά-
φεται εν όμοιον έκ Ββπ, ομοίως δέ καί έν Νοίίζίβ
190θ σελ. 384 εΐκ. 3 απεικονίζεται έν ό'μοιον εύ-
ρεθέν έν Συρακούσαις εν τή νεκροπόλει τοΟ ΓΊΐδΟΟ
(ίδέ καί ΒοβΙοιι Μη8βηηι οί Κηβ ατίβ (Κοβϊηβοη)
σελ. 58 άρ. 38).
Ο πηλός τών πλείστων έκ τών τελευταϊον πε-
ριγραφέντων αγγείων εϊνε τεφρός ή έρυθράχρους
καί εϊνε μεν ούτος λεπτός καί καθαρός ώς ό κοριν-
θιακός, άλλ' όταν τρίβηται, δεν εϊνε όπως έκεΐνος
άπαλός, τά δ' άπαρτίζοντα αύτόν μόρια γης απο-
χωρίζονται άπ' αλλήλων εύκολώτερον ή τά τοΟ
Χινα αγγεία έν οχήματι μορφών ζώων