327
7ο έν Βάσσαις άρχαώτερον ίερδν τοϋ Απόλλωνος- ύπδ Κ. Κονροννιώτον.
328
Είκών 52. Χαλκαΐ επενδύσεις ράβδων.
περής οπή. Ίο δεύτερον άποτελεϊται έκ δύο όμοιων έσχηματισμένη ή βελόνη της αρχαϊκής σπαρτια-
πρός το προηγούμενον σφαιριδίων έπ'άλλήλων τε- τικής πόρπης Β8Α 1906-7, σελ. 78, εϊκ. 17.
Οείμένων' το σύρμα της περόνης έθραύσθη, Φαίνε- Έπένδνσις έκ χαλκοϋ (πάχ. 0Ό02) κορυφής
ται δε το σημεΐον της θραύσεως κατά το κέντρον ξύλινης ράβδου ή άλλου ραβοοειδοΰς σκεύους (υψ.
τοϋ κατωτάτου δισκαρίου" έπί τοϋ κατωτέρου σφαι- 0*032, πλ. 0Ό21) σχήματος κυλίνδρου κεκλει-
ριδιου υπάρχει όμοίακ διαμπερής οπή, έτερα δ'όπή σμένου άνω κωνικώς (είκ. 52, Γ)* δια μιας οπής
κάθετος υπάρχει έπί τοϋ έπί της κορυφής σφαιρι-
δίου. Περόνην μεθ' όμοιας όπής επί τής κορυφής ίδέ
εν ΟΛ IV, σελ. 54, είκ. 94. Πρβ. \Αβ(βηα I
σελ. 404.
Διά τής υπό τοϋ Βίυάηϊοζίίει δημοσιεύσεως τοϋ
άρκαδικοΟ αγαλματίου (ΑΜ ε. ά.) έγένετο γνωστή
ή χρήσις των περονών ώς μέσου συγκρατήσεως
των άνδρικών χλαμύδοον έπϊ τοϋ στήθους. Ό Βο-
83ηηιΐΘί δημοσιεύων έν
Β8Α 1905-6, σελ. 337, ϋπαρχούσης έπί τής μιας πλευράς παρά το άνοι-
είκ. 4 λίθινόν τι άγαλμα- γμα διήρχετο διπλούς ήλος σωζόμενος έτι, όστις
τιον εκ Σπάρτης, όπερ εΐχε έχρησίμευε διά νά στερεοϋται ή ράβδος έντος του
χλαμύδα φερομένην κατά κυλίνδρου. Κατά τό [Βάθος υπάρχει επικεκολλη-
τόν άρκαδικόν τρόπον και μένη λεπτή τις ύλη σκληρότατη (μόλυβδος;),
πεπερονημένην έπί τοΟ Όμοια χαλκή έπένδνσις (είκ. 52, Α) σχήμα-
στήθους, μνημονεύει και ΧΟς έπιμήκους κώνου, ής ή επιφάνεια διηρημένη
τών άρκαδικών άγαλμα- κοσμηματικώς εις εΐδος παραλλήλων δακτυλίων
τίων, άτινα εύρον εγώ έν διά περιφερικών [Βαθειών γραμμών* τοϋ άκρου τής
Μπέρεκλα και ών πολλά κορυφής μικρόν μέρος έθραύσθη. "Οπως και έν τή
παρουσιάζουσι τον αυτόν προηγουμένη έπενδύσει έχει και αύτη ένα έγκάρ-
τρόπον περονήσεως. Εκ σ-ι,ον ήλον έντος κατά το κατώτερον μέρος προς
τούτων παραθέτομεν έν- στερέωσιν τής ράβδου. °Υψ. 0*045.
ταυθα τήν είκ. 51 ένός ά- Όμοια έπένδνσις ημισφαιρικού* σχήματος εκ
γαλματίου εκ τοΟ πρώτου πολύ λεπτοτέρου χαλκοϋ, έχουσα τήν όπήν, δι ής
ήμίσεος τής 0*ις έκατον- διήρχετο ό στερεών τήν ράβοον έν τή επενδύσει
Είκών 51. ταετ.(Άθην.μουσ. 13060 ήλος* διάμ. 0*035, ύψ. 0*02 (είκ. 52, Β).
•Αγαλμά™ Μπέ,εκΧα. 8ί8ΪβΜΒ σ. 260), έφ'οδ Έπένδνσις ξυλίνου τινός σκεύους ήτο όμοίω:
διακρίνεται εκτάκτως σαφώς ό τρόπος τής χρήσεως Χα,\ τΧ0 £ν είκ. 53,1 παριστώμενον χαλκοϋν. Άποτε-
τής περόνης προς συγκράτησιν τής ανδρικής χλα-
μύδος έπί τοΟ στήθους.
Χάλκη πόρπη (είκ.50,8, ευρέθη ΰπο'Ρωμαίου),
ής τό τόξον μήκ. 0*057 αποτελείται έκ πλατέος
έλάσματος λεπτυνομένου έμπροσθεν και καταλή-
γοντος εις μικράν τετραγωνικήν πλάκα, κατά τό Είκών 53. Χαλκαΐ επενδύσει σκευών.
άκρον τής όποιας ύπήρχεν ή προς θυλήκωσιν τής
[Βελόνης θέσις.Ή βελόνη εινε οπίσω όλίγον πέπλα- λεΐται έκ δύο φύλλων χωριζόμενων άπ' άλλήλων
τυσμένη και έχει μικράν όπήν, δι'ής έξηρτατο άπό διά δύο ήλων διερχομένων και διά τών δύο φύλ-
μικρου ραβδίου έστερεωμένου κατά τό όπίσθιον τό λων* έσωτέρω τών δύο τούτων ήλων ύπήρχον και
πλατύ άκρον τοϋ τόξου. Καθ' ό'μοιον τρόπον εϊνε έτεροι δύο, ών μόνον ό εις σώζεται, οί'τινες διήρ-
7ο έν Βάσσαις άρχαώτερον ίερδν τοϋ Απόλλωνος- ύπδ Κ. Κονροννιώτον.
328
Είκών 52. Χαλκαΐ επενδύσεις ράβδων.
περής οπή. Ίο δεύτερον άποτελεϊται έκ δύο όμοιων έσχηματισμένη ή βελόνη της αρχαϊκής σπαρτια-
πρός το προηγούμενον σφαιριδίων έπ'άλλήλων τε- τικής πόρπης Β8Α 1906-7, σελ. 78, εϊκ. 17.
Οείμένων' το σύρμα της περόνης έθραύσθη, Φαίνε- Έπένδνσις έκ χαλκοϋ (πάχ. 0Ό02) κορυφής
ται δε το σημεΐον της θραύσεως κατά το κέντρον ξύλινης ράβδου ή άλλου ραβοοειδοΰς σκεύους (υψ.
τοϋ κατωτάτου δισκαρίου" έπί τοϋ κατωτέρου σφαι- 0*032, πλ. 0Ό21) σχήματος κυλίνδρου κεκλει-
ριδιου υπάρχει όμοίακ διαμπερής οπή, έτερα δ'όπή σμένου άνω κωνικώς (είκ. 52, Γ)* δια μιας οπής
κάθετος υπάρχει έπί τοϋ έπί της κορυφής σφαιρι-
δίου. Περόνην μεθ' όμοιας όπής επί τής κορυφής ίδέ
εν ΟΛ IV, σελ. 54, είκ. 94. Πρβ. \Αβ(βηα I
σελ. 404.
Διά τής υπό τοϋ Βίυάηϊοζίίει δημοσιεύσεως τοϋ
άρκαδικοΟ αγαλματίου (ΑΜ ε. ά.) έγένετο γνωστή
ή χρήσις των περονών ώς μέσου συγκρατήσεως
των άνδρικών χλαμύδοον έπϊ τοϋ στήθους. Ό Βο-
83ηηιΐΘί δημοσιεύων έν
Β8Α 1905-6, σελ. 337, ϋπαρχούσης έπί τής μιας πλευράς παρά το άνοι-
είκ. 4 λίθινόν τι άγαλμα- γμα διήρχετο διπλούς ήλος σωζόμενος έτι, όστις
τιον εκ Σπάρτης, όπερ εΐχε έχρησίμευε διά νά στερεοϋται ή ράβδος έντος του
χλαμύδα φερομένην κατά κυλίνδρου. Κατά τό [Βάθος υπάρχει επικεκολλη-
τόν άρκαδικόν τρόπον και μένη λεπτή τις ύλη σκληρότατη (μόλυβδος;),
πεπερονημένην έπί τοΟ Όμοια χαλκή έπένδνσις (είκ. 52, Α) σχήμα-
στήθους, μνημονεύει και ΧΟς έπιμήκους κώνου, ής ή επιφάνεια διηρημένη
τών άρκαδικών άγαλμα- κοσμηματικώς εις εΐδος παραλλήλων δακτυλίων
τίων, άτινα εύρον εγώ έν διά περιφερικών [Βαθειών γραμμών* τοϋ άκρου τής
Μπέρεκλα και ών πολλά κορυφής μικρόν μέρος έθραύσθη. "Οπως και έν τή
παρουσιάζουσι τον αυτόν προηγουμένη έπενδύσει έχει και αύτη ένα έγκάρ-
τρόπον περονήσεως. Εκ σ-ι,ον ήλον έντος κατά το κατώτερον μέρος προς
τούτων παραθέτομεν έν- στερέωσιν τής ράβδου. °Υψ. 0*045.
ταυθα τήν είκ. 51 ένός ά- Όμοια έπένδνσις ημισφαιρικού* σχήματος εκ
γαλματίου εκ τοΟ πρώτου πολύ λεπτοτέρου χαλκοϋ, έχουσα τήν όπήν, δι ής
ήμίσεος τής 0*ις έκατον- διήρχετο ό στερεών τήν ράβοον έν τή επενδύσει
Είκών 51. ταετ.(Άθην.μουσ. 13060 ήλος* διάμ. 0*035, ύψ. 0*02 (είκ. 52, Β).
•Αγαλμά™ Μπέ,εκΧα. 8ί8ΪβΜΒ σ. 260), έφ'οδ Έπένδνσις ξυλίνου τινός σκεύους ήτο όμοίω:
διακρίνεται εκτάκτως σαφώς ό τρόπος τής χρήσεως Χα,\ τΧ0 £ν είκ. 53,1 παριστώμενον χαλκοϋν. Άποτε-
τής περόνης προς συγκράτησιν τής ανδρικής χλα-
μύδος έπί τοΟ στήθους.
Χάλκη πόρπη (είκ.50,8, ευρέθη ΰπο'Ρωμαίου),
ής τό τόξον μήκ. 0*057 αποτελείται έκ πλατέος
έλάσματος λεπτυνομένου έμπροσθεν και καταλή-
γοντος εις μικράν τετραγωνικήν πλάκα, κατά τό Είκών 53. Χαλκαΐ επενδύσει σκευών.
άκρον τής όποιας ύπήρχεν ή προς θυλήκωσιν τής
[Βελόνης θέσις.Ή βελόνη εινε οπίσω όλίγον πέπλα- λεΐται έκ δύο φύλλων χωριζόμενων άπ' άλλήλων
τυσμένη και έχει μικράν όπήν, δι'ής έξηρτατο άπό διά δύο ήλων διερχομένων και διά τών δύο φύλ-
μικρου ραβδίου έστερεωμένου κατά τό όπίσθιον τό λων* έσωτέρω τών δύο τούτων ήλων ύπήρχον και
πλατύ άκρον τοϋ τόξου. Καθ' ό'μοιον τρόπον εϊνε έτεροι δύο, ών μόνον ό εις σώζεται, οί'τινες διήρ-