DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: To en Bassais archaeioteron ieron tou Apollōnos
DOI Artikel:Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0176
331 Θεσσαλικοί έπιγραφαί' υπό
όμως δμοίων πραγμάτων έν Όλυμπία και Αργεί
καθίστα πολύ πιθανήν τήν γνώμη ν ότι και κατά
την αρχαιότητα, δπως και σήμερον έν Πελοπον-
νήσω, ύπήρ,χον περιοδεύοντες τεχνΐται χαλκεΐς,
οί'τινες μετέφερον τα πρόχειρα χαλκεΐα αύτών άπό
πανηγύρεως εις πανήγυριν ανά τάς διαφόρους πά-
λεις της Πελοποννήσου, ορμώμενοι έξ ενός μη δυ-
-Σ\ ' Αρβαναοπονλλον. 332
ναμένου νά καθορισθη άσφαλώς πελοποννησιακού
κέντρου" οί αΰτοϊ τεχνΐται δυνατόν είνε νά ε'φερον
μεθ' εαυτών προς πώλησιν έτοιμα και τά έπιμε-
λέστερον εΐργασμένα χαλκά, άναθήματα.
Κωνσταντίνος Κουροννιώτης.
ΘΕΣΣΑΛΙΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ
ΓΠΟ
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΤΛΛΟΥ
Άπό του μηνός Ιουνίου τοΟ έτους 1906, ότε
διωρίσθην έφορος των αρχαιοτήτων Θεσσαλίας και
Φθιώτιδος, συνέλεξα δι ανασκαφών και έρευνών,
γενομένων δαπάναις μάλιστα μεν της Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας, εν τινι δε μέρει τοΟ Υπουρ-
γείου τών Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκ-
παιδεύσεως , Δήμων τινών και Κοινοτήτων και
φιλεπιστημόνων άνδρών της Θεσσαλίας, ίκανάς
έπιγραφάς, αίτινες δεν ήτο δυνατόν νά περιληφθώ-
σιν 1 έν τω έτοίμω τότε συγγράμματι, δ'περ ή Άκα-
δήμεια τοΟ Βερολίνου έξέοωκε τώ 1908 διά του
Οίίο ΚβΓίι, έπικουροΟντος του Ε. ΡγΙιγ. ΗϊΙΙθγ νοη
Ο&ΓίΓΪη^βη και τοΟ ϋίποη νοη λλΤ\\Άπίονίϋζ-
Μό11βηάοι·££ (ΙΟ IX2).
Προς συμπλήρωση» τών έκεϊ δημοσιευΟεισών
θεσσαλικών επιγραφών άρνόμεθα της δημοσιεύ-
σεως τών ημετέρων άνεκδότων επιγραφών της Θεσ-
σαλίας κατ' αύξοντα αριθμόν καΐ κατά πόλεις, έν
αΐς εκασται εύρέθησαν, λυπούμενοι δτι δεν κατέ-
στη δυνατόν νά δημοσιευθώσιν αύται έν τόμω όμοΰ
πασαι, ώς έδει, και ώς τοΟτο είχε κατ'αρχήν άπο-
φασισθή ύπό του Συμβουλίου της Αρχαιολογικής
Εταιρείας τώ 1909' έκ παρεμπεσόντων άλλων
ποικίλων γεγονότων, δεν κατωρθώΟη ή πραγμά-
τωσις της αποφάσεως ταύτης.
1 Π?6. Κβι-η έν ΒθγΙ. ρΐιίΐοΐ. Ψούα.. 1910 Ν° 42 σ. 1325 χέ.
Α'). Έπιγραφαϊ Λαρίσης της Πελασγίδος.
1
Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος, έκ τών πλευρών
μόνον άχεραία., άπεσχισμένη δ' έφ' ίκανόν άνω δε-
ξιά. Τψ. 0·7ο, πλ. 6-451, πάχ. 0Ί5.
Εύρέθη μετά τών κατωτέρω ΰπ αριθ. 4 και 7
τω 1907 έν τοϊς θεμελίοις τοΟ έν Ααρίση κατεδα-
φιζομένου τότε τζαμιού Όμέρ, μετεκομίσαμεν δ'αύ-
τήν τότε εις τό Μουσεΐον Βόλου (αρ. Εύρετ.Χ536.)
Ή έπιφάνεια ήτο πλήρης άσβεστου, ήν μετά δυσ-
χέρειας άπεκολλήσαμεν έκ της προσθίου επιφανείας.
Ή έπιγραφή έχαράχθη βαθέως και επιμελώς
επί οριζοντίων λίαν ελαφρών χαραγών, ήγμένων
διά τοΟ κανόνος, αίτινες μόλις ένιαχοΰ διακρίνον-
ται. Τψος τών γραμμάτων 0Ό07-0-014, οιαστι-
χον 0Ό05 (Εί*ών 1):
Η έπιγραφή είναι έμ^ανώς ψήφισμα τοϋ κοινον
τών Θεσσαλών, μεταγενεστέρα άρα του 197/6 π.
Χρ., δτε δ ύπατος Τίτος Κο'ίγκτιος Φλαμινΐνος
καταλύσας τήν Μακεδονικήν κυριαρχίαν έδωκε νό-
μους ελευθέρας διοικήσεως πάντων έν γένει τών
Θεσσαλών 1' δτι δε είναι προγενεστέρα τών χρόνων
1 ΙΟ IX 2 89 1) στίχ. 15 *§., στίχ. 28 χέ. (πρβ. 338 στίχ. 1 χέ.).
Πολύβ. 18, 46-47. Νίβ8β, (5β8θ1ιίο1ιί8 άβΓ §ΓΪβ8θ1ιΪ8θ1ιβη υηά
ηΐ3ΐίβ<3οηΪ8θ1ιβη 8ΐ33ίβη 651.
όμως δμοίων πραγμάτων έν Όλυμπία και Αργεί
καθίστα πολύ πιθανήν τήν γνώμη ν ότι και κατά
την αρχαιότητα, δπως και σήμερον έν Πελοπον-
νήσω, ύπήρ,χον περιοδεύοντες τεχνΐται χαλκεΐς,
οί'τινες μετέφερον τα πρόχειρα χαλκεΐα αύτών άπό
πανηγύρεως εις πανήγυριν ανά τάς διαφόρους πά-
λεις της Πελοποννήσου, ορμώμενοι έξ ενός μη δυ-
-Σ\ ' Αρβαναοπονλλον. 332
ναμένου νά καθορισθη άσφαλώς πελοποννησιακού
κέντρου" οί αΰτοϊ τεχνΐται δυνατόν είνε νά ε'φερον
μεθ' εαυτών προς πώλησιν έτοιμα και τά έπιμε-
λέστερον εΐργασμένα χαλκά, άναθήματα.
Κωνσταντίνος Κουροννιώτης.
ΘΕΣΣΑΛΙΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ
ΓΠΟ
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΤΛΛΟΥ
Άπό του μηνός Ιουνίου τοΟ έτους 1906, ότε
διωρίσθην έφορος των αρχαιοτήτων Θεσσαλίας και
Φθιώτιδος, συνέλεξα δι ανασκαφών και έρευνών,
γενομένων δαπάναις μάλιστα μεν της Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας, εν τινι δε μέρει τοΟ Υπουρ-
γείου τών Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκ-
παιδεύσεως , Δήμων τινών και Κοινοτήτων και
φιλεπιστημόνων άνδρών της Θεσσαλίας, ίκανάς
έπιγραφάς, αίτινες δεν ήτο δυνατόν νά περιληφθώ-
σιν 1 έν τω έτοίμω τότε συγγράμματι, δ'περ ή Άκα-
δήμεια τοΟ Βερολίνου έξέοωκε τώ 1908 διά του
Οίίο ΚβΓίι, έπικουροΟντος του Ε. ΡγΙιγ. ΗϊΙΙθγ νοη
Ο&ΓίΓΪη^βη και τοΟ ϋίποη νοη λλΤ\\Άπίονίϋζ-
Μό11βηάοι·££ (ΙΟ IX2).
Προς συμπλήρωση» τών έκεϊ δημοσιευΟεισών
θεσσαλικών επιγραφών άρνόμεθα της δημοσιεύ-
σεως τών ημετέρων άνεκδότων επιγραφών της Θεσ-
σαλίας κατ' αύξοντα αριθμόν καΐ κατά πόλεις, έν
αΐς εκασται εύρέθησαν, λυπούμενοι δτι δεν κατέ-
στη δυνατόν νά δημοσιευθώσιν αύται έν τόμω όμοΰ
πασαι, ώς έδει, και ώς τοΟτο είχε κατ'αρχήν άπο-
φασισθή ύπό του Συμβουλίου της Αρχαιολογικής
Εταιρείας τώ 1909' έκ παρεμπεσόντων άλλων
ποικίλων γεγονότων, δεν κατωρθώΟη ή πραγμά-
τωσις της αποφάσεως ταύτης.
1 Π?6. Κβι-η έν ΒθγΙ. ρΐιίΐοΐ. Ψούα.. 1910 Ν° 42 σ. 1325 χέ.
Α'). Έπιγραφαϊ Λαρίσης της Πελασγίδος.
1
Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος, έκ τών πλευρών
μόνον άχεραία., άπεσχισμένη δ' έφ' ίκανόν άνω δε-
ξιά. Τψ. 0·7ο, πλ. 6-451, πάχ. 0Ί5.
Εύρέθη μετά τών κατωτέρω ΰπ αριθ. 4 και 7
τω 1907 έν τοϊς θεμελίοις τοΟ έν Ααρίση κατεδα-
φιζομένου τότε τζαμιού Όμέρ, μετεκομίσαμεν δ'αύ-
τήν τότε εις τό Μουσεΐον Βόλου (αρ. Εύρετ.Χ536.)
Ή έπιφάνεια ήτο πλήρης άσβεστου, ήν μετά δυσ-
χέρειας άπεκολλήσαμεν έκ της προσθίου επιφανείας.
Ή έπιγραφή έχαράχθη βαθέως και επιμελώς
επί οριζοντίων λίαν ελαφρών χαραγών, ήγμένων
διά τοΟ κανόνος, αίτινες μόλις ένιαχοΰ διακρίνον-
ται. Τψος τών γραμμάτων 0Ό07-0-014, οιαστι-
χον 0Ό05 (Εί*ών 1):
Η έπιγραφή είναι έμ^ανώς ψήφισμα τοϋ κοινον
τών Θεσσαλών, μεταγενεστέρα άρα του 197/6 π.
Χρ., δτε δ ύπατος Τίτος Κο'ίγκτιος Φλαμινΐνος
καταλύσας τήν Μακεδονικήν κυριαρχίαν έδωκε νό-
μους ελευθέρας διοικήσεως πάντων έν γένει τών
Θεσσαλών 1' δτι δε είναι προγενεστέρα τών χρόνων
1 ΙΟ IX 2 89 1) στίχ. 15 *§., στίχ. 28 χέ. (πρβ. 338 στίχ. 1 χέ.).
Πολύβ. 18, 46-47. Νίβ8β, (5β8θ1ιίο1ιί8 άβΓ §ΓΪβ8θ1ιΪ8θ1ιβη υηά
ηΐ3ΐίβ<3οηΪ8θ1ιβη 8ΐ33ίβη 651.