DOI Artikel:
Chabiaras, Nikētas; Chabiaras, Mikaēl: Epigraphai Peraias tōn Rhodiōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0063
' Επιγραφαί Περσίας τών 'Ροδίων νπό Μιχαήλ και Νικήτα Χαβιαρά. 53
*
του λοιποΟ βράχου δια της σμίλης. Άμφότεραι αί Χρ. αιώνος, ών το ΰψος της μέν α 0Ό2-0 044,
έπιγραφαί αύται μετά της μνημονευθείσης έχαρά- της δε β 0*016-0*038,
χθησαν πάντως συγχρόνως γράμμασι του Γ' π.
α ΊϋΙΙΙΙΙι'ΙΙΙΙΙΙίΙι ΙΔ. ΟΣΑΤΑ Β Υ Ρ I . ΥΙΔΡΥΣΑΤο ^βΛβ£Ε©Υ ± ■ · ^ΛΛ^ΗΛψΒΜΛ^'β
ί|ΙΙ. .Σ. . . ΛΤΗΣφΙΛοΔΑΜοΥ.....ΟΣ Κ ΡI Ο ΣΧΟ I ΡΟ . Α . ΗΝΤΑΥΤΑβ⧧|^<§^
§ΕΙΣ. VI. ,Σ.. ΚΑΙΤθΙΣΥΝΣΤΡΛ—ΕΥΣΑΜΕΝ. ."ΣΕΝλ, . . ΜΑΣΙΔΕΛΙ. .ΝΟ^^βΙΙβ
Μ ΜΑΤ\Ι/§/ΐΛ&», ί'Λ β β ί§» β
5 §'Α©Υ ΕΣΘΕΙΤοΝΘΥοΜ . Νο.....Φ©β§
β'Ιΐ^ΔΕ. . Ε . . Σ . Ο . . . Κι ιοΣ . Λ Ν Λ //:®
α [Βωμόν] Δ[ι]ός Άταβυρί[ο]υ ίδρΰσατο /? [Κατά τάδ]ε θύ[ειν Δ]ι[ί Άταβυρίωι ιερά]·
------Σ[ωκρά]τη[ς] Φιλοδάμου [----]ος κριός, χοΐρ[ος], ά[ρ]ήν ταϋτα [θΰειν και βοϋν;]
- εισ----σ - - και τοί συνστρ[ατ]ευσάμεν[οι]. [άρ]σεν[α Πέμ]μασι δε - - --νο---......
[---- π]έμματι----------------
5---α θΰεσθ(α)ι τον θυόμ[ε]νο[ν —] φθ'όιας —]
[πέμμασι;] δέ --ε- σ--ο— κ[ρι]ός --ν--------
β'. Στίχ. 5. Μετεγράψαμεν «θύεσθ(α)ι», διότι είρημένων κατωφερειών άνεκαλύψαμεν άντρον μι-
ύποθέτομεν ότι ή μετά την συλλαβήν ©Υ ύπάρ- κρόν, εύρισκόμενον εις ΰψος 3 περίπου μέτρων άπό
χουσα ρωγμή έπϊ τοΟ βράχου υπήρχε και έν τη της θαλάσσης και εις άπόστασιν 10 περίπου μέ-
άρχαιότητι και δια τούτο Ό χάράξας την έπιγραφήν τρων άπ' αυτής και άφορών σχεδόν ακριβώς προς
διέκοψε την λέξιν παρεμπεσούσης της ρωγμής. ανατολάς.
Έχαράχθη δέ προφανώς ©ΥΕΣ©ΕΙ άντί ©ΥΕΣΘΑΙ. Το άντρον περικυκλοΰται ΰπό βράχων πελωρίων,
Έκ τών επιγραφών τούτων ή μέν α μαρτυρεί ών πλείστοι επάλληλοι καταπεσόντες άνωθεν σχε-
περϊ της ιδρύσεως βωμοΟ έπι της ρηθείσης τετρα- δον άποκλείουσιν αύτό άπό της ξηράς και δεν έπι-
γώνου βάσεως τω Δι! Άταβυρίω ύπό τοϋ' στρατη- τρέπουσι νά διακρίνη τις άν κατά την αρχαιότητα
γοΰ' Σωκράτους Φιλοδάμου και τών συστρατευσα- ύπήρχεν οδός άγουσα άπό της ξηράς εϊς τό άντρον.
μένων αύτώ έπ'εύκαιρία εύτυχοΰς πολέμου, ή δέ β Είναι ό'μως πιθανόν ό'τι υπήρχε τοιαύτη νοτανατο-
άναγράυει έπίσημον διάταξιν, καθ'ήν έ'δει νά θύ- λικώς τοΟ άντρου, διότι ύπό τους καταπεσόντας έν
ωσιν επί τοΟ βωμού τούτου τω Διί Άταβυρίω. τή θέσει ταύτη βράχους ευρίσκονται λίθινα τετρά-
Άμφότεραι αί έπιγραφαί αύται παρέχουσι και τήν πλευρά βάθρα, ών εν φέρει δύο μικρά τετράγωνα
έρμηνείαν της μνημονευθείσης έν άρχή επιγραφής, έ'γκοιλα, έν οΐς προφανώς έστηρίζοντο αγαλμάτια
ήτις ουδέν άλλο έδήλου ή ό'τι άπασα ή επί τήν ή άλλα έπιστήματα. Μεταξύ τοΟ άντρου και τής
θάλασσαν καθήκουσα άκρα, έφ' ής κατά μήκος θαλάσσης ύπάρχουσι βράχοι μεγάλοι σκοπίμως
εκτισται τό φρούριον και έπι τής άνατολικής άκρας λαξευθέντες και ΐσοπεδωθέντες, έξ ού οφείλει τις
αυτής ίδρυτο ό βωμός, ήτο ίερά τω Διί Άταβυρίω. νά έξαγάγη ότι ύπήρχεν εΐδός τι ανόδου, φερούσης
Ή λατρεία αύτη του Διός μόνον ένταΟθα τής άπό τής θαλάσσης εϊς τό άντρον.
Περαίας άπαντα εξ όσων μέχρι τοΰ'δε γνωρίζομεν' Τό έσωτερικόν τοϋ'άντρου ώς διασώζεται σήμερον
εδοα δ' αύτής ήτο ή Ρόδος και άκριβέστερον ειπείν είναι όλως άκανόνιστον' ούδέν δ'έν αύτώ βλέπει τις
τό έν αύτη δρος Άτάβυρις, έφ' ού ϋπήρ/εν ιερόν τό άρχαϊκόν ή μόνον μικρόν άρθογώνιον εγκοιλον
τοΟ Διός Άταβυρίου (Στράβ. 65ο) υπό τοΟ Κρη- λελαςευμένον έν τή άριστερα τω είσιόντι πλευρά
τός Άλθαιμένους ιδρυθέν (Διοδ. Σικελ. Ε', 59, 2). αύτοΟ, μήκ. 0'25, πλ. 0Ό75, βάθ. 0Ό251 έχει
Ορα και Ραυ1γ·\νίδ80\να ΚΕ έν λ. Άταβυριασταί. δετό άντρον υψ. μέγιστον 1'85, βάθ. μέγ. 2'90,
Παρά τήν έπι θάλασσαν άκραν τής πρώτης τών πλ. κατά την εισοδον 1' 80. Τό έδαφος του άντρου
*
του λοιποΟ βράχου δια της σμίλης. Άμφότεραι αί Χρ. αιώνος, ών το ΰψος της μέν α 0Ό2-0 044,
έπιγραφαί αύται μετά της μνημονευθείσης έχαρά- της δε β 0*016-0*038,
χθησαν πάντως συγχρόνως γράμμασι του Γ' π.
α ΊϋΙΙΙΙΙι'ΙΙΙΙΙΙίΙι ΙΔ. ΟΣΑΤΑ Β Υ Ρ I . ΥΙΔΡΥΣΑΤο ^βΛβ£Ε©Υ ± ■ · ^ΛΛ^ΗΛψΒΜΛ^'β
ί|ΙΙ. .Σ. . . ΛΤΗΣφΙΛοΔΑΜοΥ.....ΟΣ Κ ΡI Ο ΣΧΟ I ΡΟ . Α . ΗΝΤΑΥΤΑβ⧧|^<§^
§ΕΙΣ. VI. ,Σ.. ΚΑΙΤθΙΣΥΝΣΤΡΛ—ΕΥΣΑΜΕΝ. ."ΣΕΝλ, . . ΜΑΣΙΔΕΛΙ. .ΝΟ^^βΙΙβ
Μ ΜΑΤ\Ι/§/ΐΛ&», ί'Λ β β ί§» β
5 §'Α©Υ ΕΣΘΕΙΤοΝΘΥοΜ . Νο.....Φ©β§
β'Ιΐ^ΔΕ. . Ε . . Σ . Ο . . . Κι ιοΣ . Λ Ν Λ //:®
α [Βωμόν] Δ[ι]ός Άταβυρί[ο]υ ίδρΰσατο /? [Κατά τάδ]ε θύ[ειν Δ]ι[ί Άταβυρίωι ιερά]·
------Σ[ωκρά]τη[ς] Φιλοδάμου [----]ος κριός, χοΐρ[ος], ά[ρ]ήν ταϋτα [θΰειν και βοϋν;]
- εισ----σ - - και τοί συνστρ[ατ]ευσάμεν[οι]. [άρ]σεν[α Πέμ]μασι δε - - --νο---......
[---- π]έμματι----------------
5---α θΰεσθ(α)ι τον θυόμ[ε]νο[ν —] φθ'όιας —]
[πέμμασι;] δέ --ε- σ--ο— κ[ρι]ός --ν--------
β'. Στίχ. 5. Μετεγράψαμεν «θύεσθ(α)ι», διότι είρημένων κατωφερειών άνεκαλύψαμεν άντρον μι-
ύποθέτομεν ότι ή μετά την συλλαβήν ©Υ ύπάρ- κρόν, εύρισκόμενον εις ΰψος 3 περίπου μέτρων άπό
χουσα ρωγμή έπϊ τοΟ βράχου υπήρχε και έν τη της θαλάσσης και εις άπόστασιν 10 περίπου μέ-
άρχαιότητι και δια τούτο Ό χάράξας την έπιγραφήν τρων άπ' αυτής και άφορών σχεδόν ακριβώς προς
διέκοψε την λέξιν παρεμπεσούσης της ρωγμής. ανατολάς.
Έχαράχθη δέ προφανώς ©ΥΕΣ©ΕΙ άντί ©ΥΕΣΘΑΙ. Το άντρον περικυκλοΰται ΰπό βράχων πελωρίων,
Έκ τών επιγραφών τούτων ή μέν α μαρτυρεί ών πλείστοι επάλληλοι καταπεσόντες άνωθεν σχε-
περϊ της ιδρύσεως βωμοΟ έπι της ρηθείσης τετρα- δον άποκλείουσιν αύτό άπό της ξηράς και δεν έπι-
γώνου βάσεως τω Δι! Άταβυρίω ύπό τοϋ' στρατη- τρέπουσι νά διακρίνη τις άν κατά την αρχαιότητα
γοΰ' Σωκράτους Φιλοδάμου και τών συστρατευσα- ύπήρχεν οδός άγουσα άπό της ξηράς εϊς τό άντρον.
μένων αύτώ έπ'εύκαιρία εύτυχοΰς πολέμου, ή δέ β Είναι ό'μως πιθανόν ό'τι υπήρχε τοιαύτη νοτανατο-
άναγράυει έπίσημον διάταξιν, καθ'ήν έ'δει νά θύ- λικώς τοΟ άντρου, διότι ύπό τους καταπεσόντας έν
ωσιν επί τοΟ βωμού τούτου τω Διί Άταβυρίω. τή θέσει ταύτη βράχους ευρίσκονται λίθινα τετρά-
Άμφότεραι αί έπιγραφαί αύται παρέχουσι και τήν πλευρά βάθρα, ών εν φέρει δύο μικρά τετράγωνα
έρμηνείαν της μνημονευθείσης έν άρχή επιγραφής, έ'γκοιλα, έν οΐς προφανώς έστηρίζοντο αγαλμάτια
ήτις ουδέν άλλο έδήλου ή ό'τι άπασα ή επί τήν ή άλλα έπιστήματα. Μεταξύ τοΟ άντρου και τής
θάλασσαν καθήκουσα άκρα, έφ' ής κατά μήκος θαλάσσης ύπάρχουσι βράχοι μεγάλοι σκοπίμως
εκτισται τό φρούριον και έπι τής άνατολικής άκρας λαξευθέντες και ΐσοπεδωθέντες, έξ ού οφείλει τις
αυτής ίδρυτο ό βωμός, ήτο ίερά τω Διί Άταβυρίω. νά έξαγάγη ότι ύπήρχεν εΐδός τι ανόδου, φερούσης
Ή λατρεία αύτη του Διός μόνον ένταΟθα τής άπό τής θαλάσσης εϊς τό άντρον.
Περαίας άπαντα εξ όσων μέχρι τοΰ'δε γνωρίζομεν' Τό έσωτερικόν τοϋ'άντρου ώς διασώζεται σήμερον
εδοα δ' αύτής ήτο ή Ρόδος και άκριβέστερον ειπείν είναι όλως άκανόνιστον' ούδέν δ'έν αύτώ βλέπει τις
τό έν αύτη δρος Άτάβυρις, έφ' ού ϋπήρ/εν ιερόν τό άρχαϊκόν ή μόνον μικρόν άρθογώνιον εγκοιλον
τοΟ Διός Άταβυρίου (Στράβ. 65ο) υπό τοΟ Κρη- λελαςευμένον έν τή άριστερα τω είσιόντι πλευρά
τός Άλθαιμένους ιδρυθέν (Διοδ. Σικελ. Ε', 59, 2). αύτοΟ, μήκ. 0'25, πλ. 0Ό75, βάθ. 0Ό251 έχει
Ορα και Ραυ1γ·\νίδ80\να ΚΕ έν λ. Άταβυριασταί. δετό άντρον υψ. μέγιστον 1'85, βάθ. μέγ. 2'90,
Παρά τήν έπι θάλασσαν άκραν τής πρώτης τών πλ. κατά την εισοδον 1' 80. Τό έδαφος του άντρου