Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Εις τάς Σ. ΖίβΙιβη Σβ[/βδ Οναβοονηιη δαοναδ' ύπδ Γ. Παπαβασάείον. 93

σΰαι ! ίε ίς τον ΰησανρόν \ βοδς μεν χίλιους δια- ελεύθεροι, αυτοκράτορες και ευτυχείς και ού/ί ό'τε

κοσίονς \ ίερείον δε και αίγδς τριακόσιους | Η ε- ήσαν ταλαίπωροι. Και ταΰτα μέν περί της χρονο-

\λαν ους δε έξήκοντα. λογίας τοΟ ψηφίσματος, νυν ελθωμεν έπί τον ελεγ-

Ήμεΐς οντες μάλλον της γνώμης τοΰ Ν&ιιοΐί χον γνωμών τίνων τοΰ ΖίβΙιβη.
συμπληροΰμεν π}ε\λαν \ούς. Περί του πελανοΰ πρβ. Κατά τον Ζίβηβιι αί δοτικά! τΐι Μεταξύ και τϊι

ΖίβΙιβη 4, 36. 3ο. 124 (πρβ. έξ. αριθ. 98). Σχολ. Φυλάχ« (ούχί ΦυλακΠ ώς έν σ. 254 στ. 4 τονίζει),

εις Άριστοφ. Πλοΰτ. 661. Άρποκρ. έν λέξ. Σουιδ. διότι είνε άνευ προθέσεως, δεν είνε τόπου δηλωτικά!,

Φωτ. «λέγεται δέ πελανός και τό περιπεπηγός και ώς ήμεϊς νομίζομεν, άλλά χρόνου κα'ι δηλοΰσιν ήμέ-

έξηραμμένον οπώοε; δάκρυον οίον λιβανωτός, κόμμι ρας της έορτής. Οτι άπρόθετοι δοτικαΐ τίθενται προς

και ό τώ υ,άντει διδόμενος μισθός άβολος». Πλάτ. οήλωσιν τόπου, μαρτυροΟσιν αί παρ' Άττικοϊς συ-

Νόμ. VI 782 ο «θύματά τε ούκ ήν τοις θεοΐς ζώα, νηθεστατατα τιθέμενα·. Έλευσϊνι,'Ραμνοϋντι, Πλα-

πελανο'ι δέ και μέλιτι καρποί δεδευμένοι και τοι- ταιαϊς κλπ.. Οτι δέ δηλοΰσιν ημέρας των έορτών,

αΟτα άλλα αγνά θύματα». Πρβ. Πορφ. Π. άπ. οέν είνε ορθόν, διότι κατωτέρω ό χρόνος της τελέ-

σεων

έμψ. Β', 6. 30. σεως τών αγώνων ορίζεται σαφώς διά τών λέ

Άριϋ'. 88. ιόν ιερόν τούτον νόμον έδημοσιεύ- τετράδα φϋίνοντος τοϋ άνϋεοτηριώνος μηνός. Ή

σαμεν έν ΑΕ 1902, 97 κέ.. Τό ψήφισμα τοΰτο ό δέ δοτική τϊι προ τών Άρτεμιρίων, ής ένεκα ό

^ϊΐΐιβίιη κρίνων έκ της γλώσσης και της γραφής, ΖίβΙιβη ύπέλαβε και τάς τοπικάς δοτικάς ώς χρο-

μάλιστα δέ έκ τών έν τέλει λέξεων ελευθέρων δντων νικάς, ορίζει τον χρόνον, καθ' 0ν έδει νά παρασ/ε-

Έρετριέων και ευ πρηττόντων και αυτοκρατόρων Οώσιν οί άρνες. Λέγει δηλ. ότι οί οίκοΰ'ντες την χώ.

φρονεί ότι έγένετο μετά την άπελευθέρωσιν τών ρ^ν την περιλαμβάνουσαν τοϋς χώρους τοΰς κει-

Έρετριέων άπό τοΰ Κλειτάρχου τώ 343 ή 340 μένους έν τη Μεταξύ και τή Φυλάκη πρέπει νά

π. Χρ. Την γνώμην ταΰτην άπεδέξατο και ό Ζΐβ- παρέχωσι τους άρνας πέντε ήμέρας πρότερον της

ηβη, διότι πιθανώς δέν άνέγνω τον έλεγχον αύτής, παραμονής της τελέσεως τών αγώνων. Αν μή ούτω

ον έποιησάμεθα έν ΑΕ 1905 31 κέ.). Και τότε μέν νοήσωμεν την αΐτιατικήν ήμέρας, τότε πρέπει αύτη

άπεκρούσαμεν αυτήν διά πέντε λόγους. Νυν δέ νά συναφθή τώ άρνας, ώς ει ήτο δυνατόν νά θύων-

προστι'Οεμεν, οτι, άν παραβάλη τις τό ύπέρ Φανο- ται κα'ι άγριοι άρνες. Έπειτα το ήμερος έν τώ

κλέους ψήφισμα το γενόμενον αναμφισβητήτως ~εζώ λόγω δέν εϊνε τρικατάληκτον άλλά δικατά-

κατά τον Ψίΐηβΐηι τώ 323 π. Χρ., θέλει ιδεί ότι ληκτον.Ήτο δέ ανάγκη τά θύματα, δηλ. οί άρνες,

τοΟτο ούτε τύπους Ιωνικούς έχει ούτε ρωτακισμόν να προσάγωνται πέντε ήμέρα; πρότερον της πα-

τινα, άλλ' είνε γεγοαμμένον έν καθαρά άττική δια- ραμονής. διότι εξητάζοντο, άν ήσαν κατάλληλα,

λέκτω. Είνε λοιπόν δυνατόν νά πιστεύση τις, οτι άφ ού μάλιστα τά δύο εδει νά ώσιν έγκριτα,

οί'Ερετριεΐς μετά 17 ή 20 έτη άπό τοΰ περί Άρ- Τούτοις και τοις προειρημένοις (ΑΕ 1902, 2)

τεμιρίων ψηφίσματος (κατά Α¥ϊ11ιβ1ηι) ούτω πως άνάγκη νά προσθέσωμεν και τά έξης, δι' ών όρίζε-

έξηττι/.ίσθησαν, ώστε άπέβαλον παν ίχνος ίων ι- ται ή τε χώρα ή κειμένη μεταξύ της Φυλάκης καΐ

σμοΰ και ρωτακισμού; Τούτων πάντων ένεκα ήμεΐς τής Μεταξύ και οί έντός αύτών χώροι, ώς και ό

και τότε έφρονοΰμεν και νυν ετι μάλλον μετά την τόπος, έ'νθα κατά πάσαν πιθανότητα έτελοΰντο τά

έξέτασιν τών Έρετρικών έπιγραφών πειθόμεθα οτι Αρτεμίρια. Η μέν Φυλάκη εκείτο έν τώ λόφω τώ

το ψήφισμα τούτο έγένετο την πρώτην ή τό πολύ κειμένω προς άνατολάς τών Ταμυνών ή τοΰ νΰν

τήν δευτέραν δεκαετηρίδα τοΰ Δ αιώνος. Ο δέ Αλιβερίου ούχί πολύ μακράν τοΰ παρά τον Κά-

ύπαινιγμός, ον ό \νΉηβ1ιη αναφέρει εις τήν άπό ραβον φραγκικοΰ πύργου. Ό τόπος ούτος και νΰν

τοΰ Κλειτάρχου άπαλλαγήν, κατά τήν γνώμην ετι, ώς παρά τών έγχωρίων έμαθον, ονομάζε-

ήμών αναφέρεται εις πολλώ άπωτέρους χρόνους, ται Φυλακή, διασώζει δέ, ώς αύτος είοον, ούκ

εις τήν ύπό τών Αθηναίων άπελευθέρωσιν, ήν ένεκα όλίγα λείψανα άρχαίου συνοικισμού. Μεταξύ δέ

πολιτικής συνέσεως μόνον ύπηνίξαντο. Τό ψήφισμα έλέγετο ή χώρα ή μεταξύ τών Στύρων, Φυλάκης

άρα τοΰτο έγένετο, οτε οί 'Ερετριεΐς όντως ήσαν (τής παρά τό νΰν Άλιβέριον) και Αύλωναρίου. Οί