Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Εις Χριστιανικάς και Βνζαντιακάς έπιγραψάς· νπο Ν. Βέη.

97

κατά κρασιν ένεκα ελλείψεως χώρου δια εννέα
γράμματα έγράψαμεν κάγνοΐς. Έν τω 5^ στίχω
συνεπληρώσαμεν κυ]άτω. Είνε δε το αίολικον κνα-
τος ταυτΌν τω κνητος, όπερ γίνεται έκ του κνέω.
Ότι ή λέξις δεν υπάρχει έν τοις λεξικοΐς, όμολο-
γρΟμεν, είνε όμως έσχηματισμένη κανονικώς κατά
το άμητος, τρυγητός.Ότι δε το κυεΖν εχει την ση-
μασίαν του χεννάν ϊδ. Όππ. Κυν. 3, 22 (ΙΟ 37,
56,61)' Προετιμήσαμεν τΌν σχηματισμόν ουσια-
στικού έκ του κνέϊν και ουχί έκ τοΟ τίκτειν, ώς Ό
Παπαγεώργιος, διότι τά έλλείποντα γράμματά εϊσι
δυο και ούχί τρία. Έν δε τω 7" στίχω συνεπλη-
ρώσαμεν ούτω, διότι ή συμπλήρωσις του Παπα-
γεωργίου άπδ δε τοκάτω δεν φαίνεται ήμΐν πιθανή,
έπειοή δεν δυνάμεθα νά νοήσωμεν, πώς έκ μόνου
τοΟ άπδ δε τοκάτω δύναται νά έννοηθή' τό άπ άλ-
λοτρίον και διατί, αυτή, άφ'ού, παρελθουσών τών
τεσσαράκοντα ημερών,ήτο πλέον κεκαθαρμένη,έπε-
σπατο εύκολώτερον τό μίασμα και ώφειλε νά άνα-
μείνη ούχί τρεις ημέρας, ώς πάντες οί άλλοι, άλλά
δέκα ημέρας. Τούτου ένεκα ημείς συνεπληρώσα-
μεν άπ άώρω δέ]τω (=τινος κυάτου). Ούτω δέ
γίνεται διάκρισις μεταξύ τοκετοΟ κανονικοΟ και το-
κετοΟ αώρου δηλ. άποβολης και εχει λόγον τό έπι-
φεράμενον, αΰτάν δε τάν τετόκοισαν άμέραις δέκα.
Και έπι μεν κανονικού τοκετοΟ οί μεν κατ' αύτόν

παρατυχόντες εδει νά περιμένωσιν ημέρας δέκα,
ίνα άπαλλαγώσι του μιάσματος, αύτη δέ ή τετο-
κυΐα ημέρας τεσσαράκοντα (και νυν ή λεχώ δεν
δύναται νά εϊσέλθη εις ναόν, πριν ή παρέλθωσι 40
ήμέραι και καθαρθη δι' εύχής ιδίας εις τάς λεχούς
μόνον άναγίνωσκομένης ύπό ιερέως).Έπι δέ άώρου
τοκετοΟ οί μεν άλλοι ημέρας τρεις, αύτη δέ ή άπο-
βαλουσα ημέρας δέκα. Έν τω ΙΟ0^ στίχω προεκρί-
ναμεν του Ζϊθΐίθη την συμπλήρωσιν ξένοις της του
δονλοις στηριζόμενοι εις την Μυκονίαν έπιγραφήν,
καθ' ην οί ξένοι άπεκλείοντο τών προς τόν χθόνιον
Δία θυσιών [Ρνοίί Γ&δίϊ 4, 25) και διότι ό χώρος
δεν έπιτρέπει την προσθήκην ενός ετι γράμματος,
οπερ έχει έπι πλέον ή λέξις δονλοις.

ΆριΦ. 139. Στίχ. 4. Άντί της του Ζίβΐιβη
συμπληρώσεως και τών έλεν&ε[ρου μένων έκαστος
ημείς συνεπληρώσαμεν έλεν&έ\ρωσιν ποιονντων
έκαστος, ΰνόντων δέ] είκάσαντες έκ τών κατωτέρω
λεγομένων τοις ποιεϋσι τάν άπελευ&έρωσιν, έξ ων
δήλον ό'τι έ'θυον ούχί οί έλευθερούμενοι, άλλ' οί
ποιουντες την άπελευθέρωσιν, προς ους οί ταμία;
εδιδον και δέλτον της άπολυτρώσεως.

Έν Άθηναι;, τη 17η ίουλίου 1910.

Γεώργιος Α. Παπαβααιλείου.

Πεντήκοντα Χριστιανικών και Βυζαντιακών επιγραφών νέαι αναγνώσεις

υπο

ΝικοΛάου Ά. Βέη.

ΆριΦ. 1. Επιγραφή κεχρονισμένη, άνακαλυ-
φθεΐσα προ έτών έν Έλεγμοΐς (κοινώς Αιγονμονς,
κώμη παράλω της Βιθυνίας έπι της νοτιάς παρα-
λίας τοΟ Κιανοΰ κόλπου), ού μακράν της περιδόξου
ποτέ μονής της Θεοτόκου τών Έλεγμών, ήν τω
1162 ίδρυσε Νικηφόρος ό Μυστικός 1. Πανομοιό-

1 Περί της μονής ταύτης ΐδε τα δημοσιευθέντα ΰπδ Α. Όηΐίίΐ'ί-
βνεΐά τό μέν έν «Τυπικοί;» (έν Κιέβω 1895) σ. ΧΟν κέ. χα! 715-
ΛΡΧΛΙΟΛΟΓΙΚΜ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1911

τύπον της περί ής ό λόγος έπιγραφής άνευ μετα-

769, τό δε έν τοις Πρακτικοϊς τη; θεολογικής άκαδημείας του Κιέβου
του 1895, σ. 309-313. Προ. και τά γεγραμμένα υπό Τρύφωνος Εν-
αγγελίδου έν περιοδικοί; «Πλάτωνι» |έν τόμ. Ι' 1888, σ. 282 κέ.) και
«2ωτηρι» {τόμ. ΙΒ'1889, σ. 156 κέ.). Τό λεγόμενον «κτητορικόν
τυπικόν» τη; Θεοτόκου Παρθένου τών Έλεγμών κείται και έν κώδικι
0182 Αγίου "Ορου;, φιλοπονηθέντι υπό τοΰ μητροπολίτου Πηλουαίου
Άμφιλο/ίου (πρβ. 8ρ. Ρ. ΣατηρΤΟδ, 0αΐ3ΐθ§Ί1Θ Οί ίΐΐθ (ΪΓ6θ1ί
1113ηΐ1801'ϊρί8 ΟΠ Μουηί Αί1ΐ03, τόμ. II, έν Κανταβριγία 1900,
σ. 412).

13