DOI article:
Beēs, Nikos A.: Pentēkonta Christianikōn kai Byzantiakōn epigraphōn neai anagnōseis
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0114
104
Εις Χριστιανικός και Βνζαντιακάς έπιγραψάς' ύπδ Ν. Βέη.
Κατά τον κ. Κ. Γ. Ζησίου Κρανονπολις = Κα-
ρυούπολις, πολίχνη της Μάνης και ομώνυμος έπι-
σκοπή άλλοτε.ϊήν άνάγνωσιν και έρμηνείαν ταύτην
παρεδέξαντο και οί κ.κ. Μ.Ν.Τοά και ΑΛ.Β. ΙΥαββ
(Ο&ίαΐο^ιΐθ οί ΐΐΐθ 8ρ&ιΊ& Μιιβθιιιπ. ΟχΐοΓά 1906,
σ. 54, άριθ. 2(59). Πλην το πανομοιότυπον έ'/ει
>βΑΝΟΥΤΤΟΛ605 = Χριστιανονπόλεως. Το
ότέ μέν άναλυτέον Χρ(ίστος), ότέ δε Χρ[νσός) 1.
Ήτο δε ή Χριατιανούπολις επίσημος πάλις κατά
τους μέσους αιώνας εν Τριφυλία κειμένη. Περί της
μητροπόλεως Χριστιανουπόλεως ίδέ τά σημειού-
μενα παρά Ι,β ζ}ιιίβη 2, Δημ. Δουκάκη 3 και Χρι-
στόφορο) Κνήτω 4. ΤανΟν ή πάλαι ποτέ επίδοξος
Χριστιανούπολις κατέστη άσημον χωρίον, Χρι-
στιάνου καλούμενον, ύπαγόμενον εις τον δήμον 'Ε-
ράνης και διασωζον αξιόλογα βυζαντιακά μνημεία5.
Άριϋ'. 36. Έν ταΐς βυζαντιακαΐς έπιγραοαΐς
εκ Μωκίστης τοΟ δήμου Παμφίας της Αιτωλίας,
άς έξέδωκεν ό κ. Γ. Σωτηριάδης έν τη «Έπετη-
ρίδι» τοΟ Φιλ. Συλλ. ΠαρνασοΟ 1903,215, άντι
τοϋ" τονισμού Ζωριανδς ούχί άστόχως ήδύνατό τις
νά προτείνη τον τονισμον Ζωριάνος. Διότι έν πρά-
ςει του ΙΓ' , ώς φαίνεται, αιώνος κείται Ζωριάνός
τις 6 και έν έτερα πράξει βυζαντιακών χρόνων, ήν
αντέγραψα έκ τών αρχείων τοΟ Μετεώρου, άπαντα
το αυτό έπώνυμον μετά τονισμού έν τη παραλη-
γούση. Και έν τώ δήμω Κροκυλίου κείται χωρίον
άκμαϊον τοϋ Ζωριάνον καλούμενον 7, τιμάριόν ποτε
της οικογενείας Ζωριάνου, ώς εξεστιν έκ του ονό-
ματος είκάσαι. "Επειτα ο τονισμός Ζωριάνος μαρ-
τυρεΐται και έκ κειμένου έμμέτρου περισωθέντος έν
τώ ύπ'άριθ. 27 Βαροκκικώ καλουμένω κώδικι του
Όξωνίου 8.
1 Πρβ. θαΗΗα,Ηββη, Οτίβοΐιίβοΐιβ Ρα1αθο§τ3ρ1ιίβ σελ. 258.
— Μονάίτηαηη ¥Ί\Ά έν τω Έλλ. Φιλολ. Συλλόγω Κωνσταντι-
νουπόλεως Το;;.. Ζ' (1872-73) σ. 64, ΰποσ. 1.
2 ΟπβΠ8 01ΐΠ8(;Ϊ3ηυ8.Τό[;.. Β'.Έν Παρισίοις 1740.σ.187 κέ.
3 Έν τω «Εκκλησιαστικά) Φάρω» "Αλεξανδρείας τόμ. Δ' (1909)
σ. 366-373.
4 Έν τη «Εκκλησιαστική Άληθεία» τόμ.. Λ' (1910) σ. 69-72.
5 Πρ6 Τ1. Λαμπάκης έν Δελτίο) Α' της Χριστ. Άρχ. Εταιρείας
1892, σ. 99 κέ.. — Γ. Παπανδρέου έν τω περιοδικό) « Αρμονία»
1902, σ. 190 κέ.
6 ΜίΜοΒΪβΗ βί ΜτίΙΙβτ, Αοία βί ϋϊρ1οηΐ3ί3. Τόμ. IV 38δ.
7 Πρβ. Στατιστικά αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού
κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896. Μέρος Β'. Έν Αθήναις 1897. σ. 40.
8 Οο^β, Οαί3ΐο§ί οοοίϊουιη ηιβηιΐδοπρίοπΛίη 1>ίΙ}1ίο11ιβ03β
Βοάϋβηββ ρ3Γ8 ρπιτΐ3 ΓβοβηΙίοηβιη οοάίουιη ΟτδβοοΓϋΐη
ΟΟηϋηβΙΙδ. Έν Όί<ονί<ο 1853, σελ. 46 κέ..— Σπ. Π. Λάμπρου
ΆριΌ1. 37. Επιγραφή έξ ΏρεοΟ Εύβοίας' εξε-
δόθη έν ΒΟΗ 1891, 41 ί, άριθ. 24 μόνον διά κε-
φαλαίων. Ή έπιγραφή μεταγραπτέα κατ' έμέ ώς
έξης" + 'Αγαϋ-ώννμος | άπδ κορνικου\λ\αρί\ων
και αναγνώστες έν&άδε κϊτε \ + Διαφέρει έλα-
χ[ίστω) \ πρ[εσβυτέρω) νω [ = νίω] αύτον πν[ευ-
ματι)κ[ω) + + + · Περί της λέξεως κορνικον-
λάριος = οοΓηϊοαΙ&πιΐδ ίδέ τά δηλωθέντα ύπό
Όιι ϋαης/β έν τώ 01088. ιηβά. Οτάβα και έν τώ
01θ88. ηιβά. Ιι3ί. έν τώ οϊκείω τόπω. Περί του
ρήματος διαψέρειν = ανήκειν έν έπιτυμβίοις έπι-
γραφαΐς ίδέ τάς ύπ' έμοΟ σημειωθείσας έν τω πε-
ριοδικω αΐοΙί&, τ. Γ' (1909) σ.118κέ..Ή δέ έπί-
τμησις γΓτ — Πρ(εσβύτερος) είναι και έξ άλλων
έπιγραφών γνωστή' ούτω έν έπιγραφή Σαρδινίας
^Χ'γΓτ = άρχ[ι)πρ{εσβύτερος) 9· και έν έπιγραφη
Σμύρνης ΠΡς = πρεσβύτερος). Και έν έπιγραφη
Συρίας Π "^Ρδ — πρ[εσβύτε)ρ[ος)10- και έν έτερα έπι-
γραφή Συρίας 11 ΤΤΡ65 και έτερα έξ'Ικονίου ΤΤΡΕΟ 12
= πρεσ{βύτερος)' και έν έπιγρ.Τεγέας 13 ΠΡΕ2Β5
= πρεσβύτερος)' και έν έπιγραφή Λυκαονίας 14
ΤΤΡβΟΒς == ττρεσβ(ντερος)" έν ταΐς έπιγραφαΐς δέ
της παρά τά Ιεροσόλυμα χώρας τοΟ Χουζιβα. κείν-
ται αί ακόλουθοι της λέξεως πρεσβύτερος έπιτμή-
σεις ΤΤΡ6σΒ5, ΠΡβΟ, ΠΡ60Β8: (πρβ. Ανακοινώ-
σεις του Αύτοκρατ' Όρθοοόξου ΠαλαιστινοΟ Συλ-
λόγου, 1903, τόμ. XIV, μέρ. Β', σ. 204-205,
άρ. 31-34). Τέλος έν Μακεδόνικα» τινι μνημείω
κείται ΤΤΡβΟΒΥ,^ πρεσβύτερος) · ίδέ Άντωνίνον
Άρχιμανδρίτον, Αποδημία εις 'Ρούμελην. Έν Πε-
τρουπόλει, 1879, σ. 218, ίδέ και πίνακα 4. 10.
Πρβ. ΣατϊβΙά ΗΟΕ II 534. Περι δέ τών έν χει-
ρογράφοις ίδέ V. Οανάίΐιαιιββη ΟγϊθοΙι. Ρειίαβο-
§γ&ρ1ιϊθ, Εθϊρζ. 1879, 256.
ΆρίΦ. 38. Επιγραφή Χαλκίδος' έξεδόθη ύπό
Γ. Παπαβασιλείου έν τώ Περι τών έν Εύβοια άρ-
χαίων τάφων (1910) σελ. 107, άρ. 3 ώς έξης·
«Πρό/ειρον σημείωμα περί Μιχαήλ Ζωριανοΰ».Έν Έπετηρίδι Παρ-
νασοΰ. Τόμ. Ζ' (1903) σελ. 216 κέ..— Σπ. 77. Λάμπρου, «Μι/αή/
Ζωριανός και ό ΰπ'άρ. 29 Βαροκκικός κώδιξ» αυτόθι, τόμ. Η'(1904)
σ. 63 κέ.
9 ΑΙΙϊ άβ1ΐ3 Κ. Αοο3<1. άβϊ Ι,ϊηοβί 3ΐιη.ΟΟΟΧΙΙ 1906, 131.
10 Β^ζ. ΖθίίΒΟΙιι·. 1905, σ. 28, άριθ. 15.
11 ΒΟΙΙ 1902, 166, άρ. 6
ΒΟΗ 1902, 216, άρ. 5
13 ΒΟΗ 1901, 281, άρ. 34.
11 ΒΟΗ. 1883, 315
•Ετυπ. 13.10.11.
Εις Χριστιανικός και Βνζαντιακάς έπιγραψάς' ύπδ Ν. Βέη.
Κατά τον κ. Κ. Γ. Ζησίου Κρανονπολις = Κα-
ρυούπολις, πολίχνη της Μάνης και ομώνυμος έπι-
σκοπή άλλοτε.ϊήν άνάγνωσιν και έρμηνείαν ταύτην
παρεδέξαντο και οί κ.κ. Μ.Ν.Τοά και ΑΛ.Β. ΙΥαββ
(Ο&ίαΐο^ιΐθ οί ΐΐΐθ 8ρ&ιΊ& Μιιβθιιιπ. ΟχΐοΓά 1906,
σ. 54, άριθ. 2(59). Πλην το πανομοιότυπον έ'/ει
>βΑΝΟΥΤΤΟΛ605 = Χριστιανονπόλεως. Το
ότέ μέν άναλυτέον Χρ(ίστος), ότέ δε Χρ[νσός) 1.
Ήτο δε ή Χριατιανούπολις επίσημος πάλις κατά
τους μέσους αιώνας εν Τριφυλία κειμένη. Περί της
μητροπόλεως Χριστιανουπόλεως ίδέ τά σημειού-
μενα παρά Ι,β ζ}ιιίβη 2, Δημ. Δουκάκη 3 και Χρι-
στόφορο) Κνήτω 4. ΤανΟν ή πάλαι ποτέ επίδοξος
Χριστιανούπολις κατέστη άσημον χωρίον, Χρι-
στιάνου καλούμενον, ύπαγόμενον εις τον δήμον 'Ε-
ράνης και διασωζον αξιόλογα βυζαντιακά μνημεία5.
Άριϋ'. 36. Έν ταΐς βυζαντιακαΐς έπιγραοαΐς
εκ Μωκίστης τοΟ δήμου Παμφίας της Αιτωλίας,
άς έξέδωκεν ό κ. Γ. Σωτηριάδης έν τη «Έπετη-
ρίδι» τοΟ Φιλ. Συλλ. ΠαρνασοΟ 1903,215, άντι
τοϋ" τονισμού Ζωριανδς ούχί άστόχως ήδύνατό τις
νά προτείνη τον τονισμον Ζωριάνος. Διότι έν πρά-
ςει του ΙΓ' , ώς φαίνεται, αιώνος κείται Ζωριάνός
τις 6 και έν έτερα πράξει βυζαντιακών χρόνων, ήν
αντέγραψα έκ τών αρχείων τοΟ Μετεώρου, άπαντα
το αυτό έπώνυμον μετά τονισμού έν τη παραλη-
γούση. Και έν τώ δήμω Κροκυλίου κείται χωρίον
άκμαϊον τοϋ Ζωριάνον καλούμενον 7, τιμάριόν ποτε
της οικογενείας Ζωριάνου, ώς εξεστιν έκ του ονό-
ματος είκάσαι. "Επειτα ο τονισμός Ζωριάνος μαρ-
τυρεΐται και έκ κειμένου έμμέτρου περισωθέντος έν
τώ ύπ'άριθ. 27 Βαροκκικώ καλουμένω κώδικι του
Όξωνίου 8.
1 Πρβ. θαΗΗα,Ηββη, Οτίβοΐιίβοΐιβ Ρα1αθο§τ3ρ1ιίβ σελ. 258.
— Μονάίτηαηη ¥Ί\Ά έν τω Έλλ. Φιλολ. Συλλόγω Κωνσταντι-
νουπόλεως Το;;.. Ζ' (1872-73) σ. 64, ΰποσ. 1.
2 ΟπβΠ8 01ΐΠ8(;Ϊ3ηυ8.Τό[;.. Β'.Έν Παρισίοις 1740.σ.187 κέ.
3 Έν τω «Εκκλησιαστικά) Φάρω» "Αλεξανδρείας τόμ. Δ' (1909)
σ. 366-373.
4 Έν τη «Εκκλησιαστική Άληθεία» τόμ.. Λ' (1910) σ. 69-72.
5 Πρ6 Τ1. Λαμπάκης έν Δελτίο) Α' της Χριστ. Άρχ. Εταιρείας
1892, σ. 99 κέ.. — Γ. Παπανδρέου έν τω περιοδικό) « Αρμονία»
1902, σ. 190 κέ.
6 ΜίΜοΒΪβΗ βί ΜτίΙΙβτ, Αοία βί ϋϊρ1οηΐ3ί3. Τόμ. IV 38δ.
7 Πρβ. Στατιστικά αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού
κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896. Μέρος Β'. Έν Αθήναις 1897. σ. 40.
8 Οο^β, Οαί3ΐο§ί οοοίϊουιη ηιβηιΐδοπρίοπΛίη 1>ίΙ}1ίο11ιβ03β
Βοάϋβηββ ρ3Γ8 ρπιτΐ3 ΓβοβηΙίοηβιη οοάίουιη ΟτδβοοΓϋΐη
ΟΟηϋηβΙΙδ. Έν Όί<ονί<ο 1853, σελ. 46 κέ..— Σπ. Π. Λάμπρου
ΆριΌ1. 37. Επιγραφή έξ ΏρεοΟ Εύβοίας' εξε-
δόθη έν ΒΟΗ 1891, 41 ί, άριθ. 24 μόνον διά κε-
φαλαίων. Ή έπιγραφή μεταγραπτέα κατ' έμέ ώς
έξης" + 'Αγαϋ-ώννμος | άπδ κορνικου\λ\αρί\ων
και αναγνώστες έν&άδε κϊτε \ + Διαφέρει έλα-
χ[ίστω) \ πρ[εσβυτέρω) νω [ = νίω] αύτον πν[ευ-
ματι)κ[ω) + + + · Περί της λέξεως κορνικον-
λάριος = οοΓηϊοαΙ&πιΐδ ίδέ τά δηλωθέντα ύπό
Όιι ϋαης/β έν τώ 01088. ιηβά. Οτάβα και έν τώ
01θ88. ηιβά. Ιι3ί. έν τώ οϊκείω τόπω. Περί του
ρήματος διαψέρειν = ανήκειν έν έπιτυμβίοις έπι-
γραφαΐς ίδέ τάς ύπ' έμοΟ σημειωθείσας έν τω πε-
ριοδικω αΐοΙί&, τ. Γ' (1909) σ.118κέ..Ή δέ έπί-
τμησις γΓτ — Πρ(εσβύτερος) είναι και έξ άλλων
έπιγραφών γνωστή' ούτω έν έπιγραφή Σαρδινίας
^Χ'γΓτ = άρχ[ι)πρ{εσβύτερος) 9· και έν έπιγραφη
Σμύρνης ΠΡς = πρεσβύτερος). Και έν έπιγραφη
Συρίας Π "^Ρδ — πρ[εσβύτε)ρ[ος)10- και έν έτερα έπι-
γραφή Συρίας 11 ΤΤΡ65 και έτερα έξ'Ικονίου ΤΤΡΕΟ 12
= πρεσ{βύτερος)' και έν έπιγρ.Τεγέας 13 ΠΡΕ2Β5
= πρεσβύτερος)' και έν έπιγραφή Λυκαονίας 14
ΤΤΡβΟΒς == ττρεσβ(ντερος)" έν ταΐς έπιγραφαΐς δέ
της παρά τά Ιεροσόλυμα χώρας τοΟ Χουζιβα. κείν-
ται αί ακόλουθοι της λέξεως πρεσβύτερος έπιτμή-
σεις ΤΤΡ6σΒ5, ΠΡβΟ, ΠΡ60Β8: (πρβ. Ανακοινώ-
σεις του Αύτοκρατ' Όρθοοόξου ΠαλαιστινοΟ Συλ-
λόγου, 1903, τόμ. XIV, μέρ. Β', σ. 204-205,
άρ. 31-34). Τέλος έν Μακεδόνικα» τινι μνημείω
κείται ΤΤΡβΟΒΥ,^ πρεσβύτερος) · ίδέ Άντωνίνον
Άρχιμανδρίτον, Αποδημία εις 'Ρούμελην. Έν Πε-
τρουπόλει, 1879, σ. 218, ίδέ και πίνακα 4. 10.
Πρβ. ΣατϊβΙά ΗΟΕ II 534. Περι δέ τών έν χει-
ρογράφοις ίδέ V. Οανάίΐιαιιββη ΟγϊθοΙι. Ρειίαβο-
§γ&ρ1ιϊθ, Εθϊρζ. 1879, 256.
ΆρίΦ. 38. Επιγραφή Χαλκίδος' έξεδόθη ύπό
Γ. Παπαβασιλείου έν τώ Περι τών έν Εύβοια άρ-
χαίων τάφων (1910) σελ. 107, άρ. 3 ώς έξης·
«Πρό/ειρον σημείωμα περί Μιχαήλ Ζωριανοΰ».Έν Έπετηρίδι Παρ-
νασοΰ. Τόμ. Ζ' (1903) σελ. 216 κέ..— Σπ. 77. Λάμπρου, «Μι/αή/
Ζωριανός και ό ΰπ'άρ. 29 Βαροκκικός κώδιξ» αυτόθι, τόμ. Η'(1904)
σ. 63 κέ.
9 ΑΙΙϊ άβ1ΐ3 Κ. Αοο3<1. άβϊ Ι,ϊηοβί 3ΐιη.ΟΟΟΧΙΙ 1906, 131.
10 Β^ζ. ΖθίίΒΟΙιι·. 1905, σ. 28, άριθ. 15.
11 ΒΟΙΙ 1902, 166, άρ. 6
ΒΟΗ 1902, 216, άρ. 5
13 ΒΟΗ 1901, 281, άρ. 34.
11 ΒΟΗ. 1883, 315
•Ετυπ. 13.10.11.