Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

112

Φαρών τοπογραφικά και επιγραφικά" νπδ Ά. Σκιά.

Μήκος της όλης επιγραφής 1" 30, μέγεθος των τοι ένεκα διαμαρτίας τοΟ χαράςαντος ή μεσαία κε·

μέγιστων γραμμάτων 0Ί3. Γράμματα ενδέχεται ραία τοΟ δευτέρου διευθύνεται προς τά κάτω, άμ-

νάέλλείπωσιν έκατέρωΟεν πολλά.Τό πρώτον σωζό· φότερα δέ εινε ηνωμένα μετ' αλλήλων. Επομένως

μενον λείψανον κεκλιμένης κεραίας εϊνε άδηλον εις την δλην έπιγραφήν άναγινώσκω ούτω"
τί γράμμα ανήκει, επειδή ή χάραξις εϊνε λίαν ακα-
νόνιστος" επομένως τά πρώτα βέβαια γράμματα -πος ήμι Φάμι[δος]
είναι Π και Ο. Έν τώ μετά ταΟτα £ μία γραμμή

έχει έπαναληρΟή δις ένεκα διαμαρτίας τοΟ χαρά- Όνομα Φάμις εϊνε γνωστόν έν Μαγνησία (ίδε

ξαντος. Τό κατόπιν γράμμα Β εινε βέβαιον, καίπερ . Ρ&ρβ-ΒθΠδθΙθΓ ΎνοΓί. ά. §ι\ Εί^βηη.). Δεν εινε

έρθαρμένον, τά δέ Μ£ διατηρούνται καλώς.Επειδή απίθανος και ή συμπλήρωσις Φαμίω = Φημίου.
δέ τά τρία ταΟτα γράμματα δεν δύνανται νά άνα- Τό Β αντί του φθόγγου η άπαντα έν Λακωνικαΐς

γνωσθώσιν άλλως ειμή ώς ήμί, ή κατόπιν αύτών έπιγραφαΐς ήδη κατά τον Ε π. Χρ. αιώνα' πρβ.

κάθετος κεραία πρέπει νά θεωρηθή ώς σημεϊον χω- Ι6Α 85-91.

ρισμου των λέξεων. Ό τύπος ήμί=8Ϊμί εινε γνω- Έν τώ άκολούθω λαξεύματι έπι της αριστεράς

στός' πρβ. 6. Μβγβν, 6γ. ΟΓΣΐηιπι.3 σελ. 566. Τά οχθηΐ ύπάρχει ή άκόλουθος έπιγραφή, ής τά γράμ-

κατόπιν γράμματα μοί Φαίνονται ό'τι εινε ΦΑ, και- ματα διευθύνονται εκ των άνω προς τά κάτω.

*5 ... 4·νο. Ι')

Είκών 2. Επιγραφή επ'ι βράχου.

Μήκος αύτής 0'90, μέγεθος τών γραμμάτων με- της λαξευτής οδού ευρίσκονται πα.σαι αί προεκδε-

χρι 0Τ2' γράμματα δυνατόν νά έλλείπωσι προς δομέναι έπιγραφαί, ή πρώτη δ' εκ τούτων κείται

άριστεράν, προς δεξιάν δέ φαίνεται ό'τι δεν ΰπήρ- βορειότερον τών άλλων ούσα τοιαύτη (είκών 3)·

χον άλλα. Τό πρώτον γράμμα εινε λίαν έφθαρ- Μήκος τής όλης έπιγραφής 0"80, βψος 0-40. Τό

μένον, νομίζω δέ ότι εινε ϋ ήτοι ρ, καίτοι κατω- έν άρχή λείψανον κεραίας εϊνε λίαν άμφίβολον. Τό

τέρω τό αύτό σημεϊον παριστά τό δ. Επομένως πρώτον άκέραιον γράμμα καί τό τρίτον εϊνε σαφή,

άναγνωστέον τό δ' έν τώ μέσω αύτών έπι τόπου μεν μο'ι έφάνη

[ Ια\ροτελίδας ώς Κ, ό'πως εξέλαβον αύτό και οί προηγούμενοι έκ-

ή άλλο τι. εις -ροτελίδας λήγον όνομα. Ή εις -ίδας "τα!' άλλ' έν ΥυΨίν£Ρ έκτύ~Ψ ν°!^ω 6'τι δία"

άντϊ -6ί(5ας κατάληξις δεν παρέχει δυσκολίαν τινά. *?ι'νω ά*?αλώ? Κ· Με™ τό ο ίπεται γράμμα λίαν

Πρβ. ΚΰΙΐηβΓ-ΒΐΜβ, Αα8£. §γ. οροπιπ». Πσ.283. έφθαρμένον, όπερ έπι τόπου μέν μοί έφάνη όμοίά-

Κατόπιν έν τώ τοίτω ποός τάς πηγάς τμήματι ζον ~?ος °· έπ1 το° ΥυΨίνου δέ '^Ι^υ φαίνεται

ως I . Μετα τούτο έπεται Ρ, έπειτα οε οπερ επι

^ ΗΤ-3 »*■-*■? Ρ"-"-= τόπου μοϊ έφάνη μάλλον ώς Β. Έν τέλει φαίνεται

*Ί 'έ~* /γ'^ άμυδρόν τι και άμφίβολον γράμμα ώσεί Κ, όπερ

ί' ι - οεν ειόον οι προηγούμενοι εκοοται, ισως ο ανήκει

τοΟτο εις τήν άρχήν έπομένης λέξεως. Κατά ταΟτα

1

^ /ί-'*·"Λ / Ρ \*, νομίζω ότι μετά τίνος πιθανότητος δύναται νά άνα-

| Ιΐ^\ (,' ^ ;Γ -'' Κ'*ϊ γνωσθή τό όνομα [Ί}εροτέ(λ)ε[ς] Κ-, έν ώ τό Λ εχει

\ί' |'. |/ Κ παραλειφθή κατά παραδρομήν του χαράκτου. Ή

Ι' " {ι γοτρις, τοΟ τύπου ίερός άντι τοΟ δωρικού ιαρός νο-

..ΙΥ.. ΪΊ......6___ϊ·. '_____'ί_______ ......____

Είκών 3. Επιγραφή επ'ι βράχου.

μίζω ότι δεν καθίστα άπαράδεκτον τήν άνάγνωσιν

Ετνπ. 14.10.11.