DOI Artikel:
Skias, Andreas: Topographika kai epigraphika tōn en Messēnia Pharōn kai tōn Perix
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0123
Φαρών τοπογραφικά και επιγραφικά" νπό Ά. Σκιά.
113
ταύτην,έπειδή δύναται νά έςηγηθή ώς έπίδρασις τής μάτων μέχρι 0'20. Το τέταρτον γράμμα έφθαρ-
Άρκαδικής διαλέκτου, περί ής πρβ. ΗοίΐΐΏ&ηη, μένον ον δύναται μετά βεβαιότητος νά άναγνωσθη
(3τ. ΌΊάΙ. I σελ. 143. Ομοίως εξηγείται ή χρήσις ώς φ έκ της κατωτέρω εκδιδομένης τετάρτης έπι-
άμφοτέρων των τύπων εν τη θεσσαλική διαλέκτω γραφής, εν ή αναμφιβόλως κείται ή αύτη λέςις.
(Ηοϊΐιηβηη, Οχ. ϋΐ&1. II σελ. 272 έξ.). Τά ύπο- Κατόπιν αύτού κείται ονι I, ώς ανέγνωσαν οί
κάτω τοΰ στίχου τούτου γράμματα άποτελοΰσιν προηγούμενοι έκδόται. Μετά δε το δγδοον γράμμα
άπαντα τον δεύτερον στίχον, ώστε ή άνάγνωσις νομίζω δτι κείται ί ήτοι σίγμα, όπερ ένεκα δια-
τοΰ ΚοΜ [Π\ανί Χαρί[τεσσι] είνε όλως άδύνα- μαρτίας του χαράκτου φαίνεται ώς 1^, επειδή ή
τος. Τά γράμματα ΥΑΡΙ εϊνε σαΐή. Προ αύ- ανωτάτη γραμμή τοϋ £ παρεξετάθη ύπερμέτρως
τών έπι τόπου μοΊ έφάνη δτι διέγνωσα άσφαλώς προς τά κάτω, ώστε φαίνεται ώς I, έπειτα δε εις
ίχνος Λ. Γδ 9 ί^01 φαίνεται βέβαιον καίπερ έφθαρ- άντικατάστασιν αυτής έχαράχθη ετέρα γραμμή
μένον. Τά επόμενα είνε λίαν έφθαρμένα και συγκε- προς τά άνω, ήτις εϊνε λ'αν αμυδρά, άλλά βε-
χυμένα, ώστε φαίνεται άβέβαιον άν είνε δύο γράμ- βαία. Σημειωτέον δτι άνω άμφότεραι αί γραμμαϊ
ματα ή έν. 'Επί τόπου μο'ι έφάνη δτι ήσαν δύο αύται άπολήγουσιν εις ρήγμα τοΟ λίθου, ώστε
γράμματα, ών το πρώτον Ο ή Ο κακώς κεχαρα- δύναται νά ύποτεθη και δτι υπάρχει αυτόθι Κ.
γμένον, το οέ δεύτερον Ν, άλλ'ήδη πιστεύου δτι Επειδή δμως δ ρωτακισμός δεν ευρίσκεται έν
μετά το 9 κείται Μ, ώστε αμφότερα δηλοΟσι τόν Λακωνικαϊς έπιγραφαΐς, ειμή έν μεταγενεστέροις
φθάγγον ζ. Επομένως νομίζω δτι δύναται νά άνα- χρόνοις, ή ύπόθεσις αύτη φαίνεται άπίθανος. Οί
γνωσθή το όνομα Χαρίξ[ενος]. Ή χρήσις του γράμ- προηγούμενοι έκδόται διέγνωσαν αυτόθι Π, δπερ
ματος Μ άντϊ τοΟ £ νομίζω δτι δεν είνε άνεξήγη- εις έμέ και έπι τόπου καϊ επί του γύψινου έκμα-
τος, έπειοή δ χαράξας τήν έπιγραφήν ενδέχεται νά γείου φαίνεται αδύνατον, ιά άκόλουθα γράμματα
ήτο ξένος. ΑΥν είνε σαφή, προς δεξιάν δ' αύτών δ βράχος έ'χει
Γπεράνω τής επιγραφής ταύτης απέχοντα αύ- άποκοπή, ώστε εινε ένδεχόμενον νά έλλείπωσιν αυ-
τής 0'Γ>0 κείνται τά έξης δύο γράμματα (είκ. 4)' τόθι γράμματα ικανά. Κατά ταΟτα νομίζω δτι πρέ-
Αλλα γράμματα πλήν τούτων πει νά άναγνωσθή Κορφιάτας Άν--. Ή συμ-
δέν φαίνεται δτι ύπήρχον. πλήρωσις ανέβηκε] μο'ι φαίνεται άπίθανος, Επειδή
Ακολούθως εις άπόστασιν3"40 ουδέν δικαιολογεί τήν ύπόθεσιν δτι ύπήρχεν ίερόν
νοτιώτερον κείται ή δευτέρα τών αύτόθι.
' ΕΙκων 4 προεκδεδομένων επιγραφών ούσα Εις άπόστασιν 2Ό0 νοτιώτερον τής προηγου-
Έπιγρ. επί βράχου, τοιαύτη (είκ. 5)' μένης έπιγραφής υπάρχει ή ακόλουθος (είκ. 6)'
Μήκος τής επιγραφής 1 '30, μέγεθο; τών γραμ-
ΕΙκων 5. Επιγραφή επί βράχου.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1911, 15
113
ταύτην,έπειδή δύναται νά έςηγηθή ώς έπίδρασις τής μάτων μέχρι 0'20. Το τέταρτον γράμμα έφθαρ-
Άρκαδικής διαλέκτου, περί ής πρβ. ΗοίΐΐΏ&ηη, μένον ον δύναται μετά βεβαιότητος νά άναγνωσθη
(3τ. ΌΊάΙ. I σελ. 143. Ομοίως εξηγείται ή χρήσις ώς φ έκ της κατωτέρω εκδιδομένης τετάρτης έπι-
άμφοτέρων των τύπων εν τη θεσσαλική διαλέκτω γραφής, εν ή αναμφιβόλως κείται ή αύτη λέςις.
(Ηοϊΐιηβηη, Οχ. ϋΐ&1. II σελ. 272 έξ.). Τά ύπο- Κατόπιν αύτού κείται ονι I, ώς ανέγνωσαν οί
κάτω τοΰ στίχου τούτου γράμματα άποτελοΰσιν προηγούμενοι έκδόται. Μετά δε το δγδοον γράμμα
άπαντα τον δεύτερον στίχον, ώστε ή άνάγνωσις νομίζω δτι κείται ί ήτοι σίγμα, όπερ ένεκα δια-
τοΰ ΚοΜ [Π\ανί Χαρί[τεσσι] είνε όλως άδύνα- μαρτίας του χαράκτου φαίνεται ώς 1^, επειδή ή
τος. Τά γράμματα ΥΑΡΙ εϊνε σαΐή. Προ αύ- ανωτάτη γραμμή τοϋ £ παρεξετάθη ύπερμέτρως
τών έπι τόπου μοΊ έφάνη δτι διέγνωσα άσφαλώς προς τά κάτω, ώστε φαίνεται ώς I, έπειτα δε εις
ίχνος Λ. Γδ 9 ί^01 φαίνεται βέβαιον καίπερ έφθαρ- άντικατάστασιν αυτής έχαράχθη ετέρα γραμμή
μένον. Τά επόμενα είνε λίαν έφθαρμένα και συγκε- προς τά άνω, ήτις εϊνε λ'αν αμυδρά, άλλά βε-
χυμένα, ώστε φαίνεται άβέβαιον άν είνε δύο γράμ- βαία. Σημειωτέον δτι άνω άμφότεραι αί γραμμαϊ
ματα ή έν. 'Επί τόπου μο'ι έφάνη δτι ήσαν δύο αύται άπολήγουσιν εις ρήγμα τοΟ λίθου, ώστε
γράμματα, ών το πρώτον Ο ή Ο κακώς κεχαρα- δύναται νά ύποτεθη και δτι υπάρχει αυτόθι Κ.
γμένον, το οέ δεύτερον Ν, άλλ'ήδη πιστεύου δτι Επειδή δμως δ ρωτακισμός δεν ευρίσκεται έν
μετά το 9 κείται Μ, ώστε αμφότερα δηλοΟσι τόν Λακωνικαϊς έπιγραφαΐς, ειμή έν μεταγενεστέροις
φθάγγον ζ. Επομένως νομίζω δτι δύναται νά άνα- χρόνοις, ή ύπόθεσις αύτη φαίνεται άπίθανος. Οί
γνωσθή το όνομα Χαρίξ[ενος]. Ή χρήσις του γράμ- προηγούμενοι έκδόται διέγνωσαν αυτόθι Π, δπερ
ματος Μ άντϊ τοΟ £ νομίζω δτι δεν είνε άνεξήγη- εις έμέ και έπι τόπου καϊ επί του γύψινου έκμα-
τος, έπειοή δ χαράξας τήν έπιγραφήν ενδέχεται νά γείου φαίνεται αδύνατον, ιά άκόλουθα γράμματα
ήτο ξένος. ΑΥν είνε σαφή, προς δεξιάν δ' αύτών δ βράχος έ'χει
Γπεράνω τής επιγραφής ταύτης απέχοντα αύ- άποκοπή, ώστε εινε ένδεχόμενον νά έλλείπωσιν αυ-
τής 0'Γ>0 κείνται τά έξης δύο γράμματα (είκ. 4)' τόθι γράμματα ικανά. Κατά ταΟτα νομίζω δτι πρέ-
Αλλα γράμματα πλήν τούτων πει νά άναγνωσθή Κορφιάτας Άν--. Ή συμ-
δέν φαίνεται δτι ύπήρχον. πλήρωσις ανέβηκε] μο'ι φαίνεται άπίθανος, Επειδή
Ακολούθως εις άπόστασιν3"40 ουδέν δικαιολογεί τήν ύπόθεσιν δτι ύπήρχεν ίερόν
νοτιώτερον κείται ή δευτέρα τών αύτόθι.
' ΕΙκων 4 προεκδεδομένων επιγραφών ούσα Εις άπόστασιν 2Ό0 νοτιώτερον τής προηγου-
Έπιγρ. επί βράχου, τοιαύτη (είκ. 5)' μένης έπιγραφής υπάρχει ή ακόλουθος (είκ. 6)'
Μήκος τής επιγραφής 1 '30, μέγεθο; τών γραμ-
ΕΙκων 5. Επιγραφή επί βράχου.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1911, 15