DOI Artikel:
Dragumēs, Stephanos N.: Archaiologika phrontismata
DOI Artikel:Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0133
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' υπό Ά. * Αρβαναοπονλον.
123
ματος Η, καϊ τοΟ αριστερού ήμίσεος του α' στοι-
χείου (Π) του τετάρτου στίχου, και του Θ της λέ-
ξεως «θυγάτηρ» (το τετριμμένον Θ τοΟ εν τω ε'
στίχω «θνήισκομεν» ουδόλως διακρίνεται) και τοΰ
αρχικού Κ έν τω τελευταίω στίχω.
Τεκμήριον άξιον σημειώσεως άναγράφομεν δτι
μόνον εις του τρίτου στίχου το τέλος έναπολείπε-
ται κενός χώρος ένΌς γράμματος, εύθΰς μετά τά
γράμματα ΟΝΤΕ, χώρος δεκτικός του ζητουμέ-
νου σ. Μάλιστα δε και διακρίνεται έκεϊ, εις το
αύτό της άνω κεραίας τοΟ Ε υψος γραμμή, ήτις,
άν βεβαιωθη ούχί τυχαΐον χάραγμα, δύναται νά
ληφθη ώ: άνήκουσα εις σίγμα, κατ' άβλεψίαν άφε-
θέν άσυμπλήρωτον διότι οΰτως όριζόντιον εχει την
άνω κεραίαν και το σ τοΟ «κύμασι » καϊ του «.θνήι-
σκομεν » έν τη άμελώς κεχαραγμένη επιγραφή-
Έν Κηφισιά, κατά Ίούλιον 1911.
Στέφανος Ν. Δραγούμης.
Θεσσαλικά! έπιγραφαι
ύπό
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλλου.
Των ήμετέρων ανεκδότων θεσσαλικών επιγρα-
φών έδημοσιεύσαμεν ήδη τάς μεν Α ) άπ άριθ.
1-2.0 έκ Λαρίσης τής Πελασγίδος έν τη Αρχ.
'Εφημ. 1910 σελ. 331-382 (πρβ. καί σελ. 407
-408), τάς δε Β') άρίθ. 26-5θ' έκ Λαρίσης της
Πελασγίδος, Μοψίον, Λαρίσης επί τη " Οσση,' Ομο
λιίον, "Λτραγος, Έρμίτσι Θεσσαλιώτιδος, Θανμα-
κών, Πνράσον ή Φϋτωτίδων Θηβών,'Ιωλκον, Μα
γνησίας πόλεως ή Λυψοκάστρου και Φαρσάλον
έν τη Κβνιιβ άβ ΡΜΙοΙο^ίβ 1911 σελ. 123 κέ.,
282 κέ,.
Γ). ΈπιγραφαΙ Γόννων Περραιβίας.
ΈνταΟθα δημοσιεύομεν έν αριθμητική συνεχεία
τάς επιγραφάς, άς ευρομεν εν ταΐς υπό της Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας δι ήμών γενομέναις τον
Όκτώβριον του 1910 άνασκαφαΐς και έρεύναις άνά
τά έοείπια τών Γόννων, αάλιστα δ' έπϊ τής άκρο-
πόλεως αυτών παρά τον ευρεθέντα έκεϊ ναόν τής
Αθήνας Πολιάδος' περί τούτου, περί τής τοπο-
γραφίας καϊ ιστορίας τής πόλεως ταύτης βλ. Πρα-
κτικά τής Αρχαιολογικής Εταιρείας 1910 σελ.
241-264.
Αί μέχρι τούδε γνωσταί έκ Γόννων έπιγραφαί
εχουσι δημοσιευθή έν ΙΟ IX2 1040-1055" άλ-
λ' αύται προέρχονται κατά μέγιστον μέρος, προ
πάντων αί άπελευθερωτικαί, έκ τής θέσεως Τσιονρ-
βα Μαντριά, κειμένης εις άπάστασιν δύο περίπου
ώρών Βορειοδυτικώς άπο τής πόλεως τών Γόν-
νων έκ τούτου δ' είναι άμφίβολον άν δύνανται
ορθώς πάσαι νά καταριθμώνται ταΐς έπιγραφαΐς
τών Γόννων (π ρβ. Πρακτικά 1910 σελ. 243), καί-
τοι ή πάλις αύτη κατείχε περιοχήν και πολύ πε-
ραιτέρω τής μνημονευθείσης θέσεως. Έν άρτιον
ισμα τής πόλεως τών Γοννέων έδημοσίευσεν ό
Κθγπ, Όίβ Ιηββίινίΐίβη νοη Μαξ/ηβαία αηι Μαβ-
αηάβν 1900 σελ. 24 άρ. 33, δέν περιέλαβε δ'αύτό
έν ταΐς 16 IX2. Έτεραι έκ Γόννων έπιγραφαΐ δε-
δημοσιευμέναι δεν είναι ήμΐν γνωσταί.
Διατηρούνται δ' αί κάτωθι δημοσιευόμενα», έπι-
γραφαΐ έν τώ έτέρω τών Δημοτικών Σχολείων του
Δερελί, ήριθμημέναι έν Εύρετηρίω. Τόπον ευρέ-
σεως αυτών διάκρινον τον ναόν τής Άθηνας Πο-
λιάδος, άν μή άλλος άναγράφηται ειδικώς.
α'). ' ΑναΦηματικαϊ έπιγραφαί.
ΆρίΌ". 51 (είπ. 1). Στήλη μαρμάρου ύπομέ-
λανος 1 έκ δύο τμημάτων συναρμοσθεΐσα ακέραιος
1 Πασών τών πλακών τούτων τό αάριχαρον είναι εΰθρυπτον νον-
ψήφ
123
ματος Η, καϊ τοΟ αριστερού ήμίσεος του α' στοι-
χείου (Π) του τετάρτου στίχου, και του Θ της λέ-
ξεως «θυγάτηρ» (το τετριμμένον Θ τοΟ εν τω ε'
στίχω «θνήισκομεν» ουδόλως διακρίνεται) και τοΰ
αρχικού Κ έν τω τελευταίω στίχω.
Τεκμήριον άξιον σημειώσεως άναγράφομεν δτι
μόνον εις του τρίτου στίχου το τέλος έναπολείπε-
ται κενός χώρος ένΌς γράμματος, εύθΰς μετά τά
γράμματα ΟΝΤΕ, χώρος δεκτικός του ζητουμέ-
νου σ. Μάλιστα δε και διακρίνεται έκεϊ, εις το
αύτό της άνω κεραίας τοΟ Ε υψος γραμμή, ήτις,
άν βεβαιωθη ούχί τυχαΐον χάραγμα, δύναται νά
ληφθη ώ: άνήκουσα εις σίγμα, κατ' άβλεψίαν άφε-
θέν άσυμπλήρωτον διότι οΰτως όριζόντιον εχει την
άνω κεραίαν και το σ τοΟ «κύμασι » καϊ του «.θνήι-
σκομεν » έν τη άμελώς κεχαραγμένη επιγραφή-
Έν Κηφισιά, κατά Ίούλιον 1911.
Στέφανος Ν. Δραγούμης.
Θεσσαλικά! έπιγραφαι
ύπό
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλλου.
Των ήμετέρων ανεκδότων θεσσαλικών επιγρα-
φών έδημοσιεύσαμεν ήδη τάς μεν Α ) άπ άριθ.
1-2.0 έκ Λαρίσης τής Πελασγίδος έν τη Αρχ.
'Εφημ. 1910 σελ. 331-382 (πρβ. καί σελ. 407
-408), τάς δε Β') άρίθ. 26-5θ' έκ Λαρίσης της
Πελασγίδος, Μοψίον, Λαρίσης επί τη " Οσση,' Ομο
λιίον, "Λτραγος, Έρμίτσι Θεσσαλιώτιδος, Θανμα-
κών, Πνράσον ή Φϋτωτίδων Θηβών,'Ιωλκον, Μα
γνησίας πόλεως ή Λυψοκάστρου και Φαρσάλον
έν τη Κβνιιβ άβ ΡΜΙοΙο^ίβ 1911 σελ. 123 κέ.,
282 κέ,.
Γ). ΈπιγραφαΙ Γόννων Περραιβίας.
ΈνταΟθα δημοσιεύομεν έν αριθμητική συνεχεία
τάς επιγραφάς, άς ευρομεν εν ταΐς υπό της Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας δι ήμών γενομέναις τον
Όκτώβριον του 1910 άνασκαφαΐς και έρεύναις άνά
τά έοείπια τών Γόννων, αάλιστα δ' έπϊ τής άκρο-
πόλεως αυτών παρά τον ευρεθέντα έκεϊ ναόν τής
Αθήνας Πολιάδος' περί τούτου, περί τής τοπο-
γραφίας καϊ ιστορίας τής πόλεως ταύτης βλ. Πρα-
κτικά τής Αρχαιολογικής Εταιρείας 1910 σελ.
241-264.
Αί μέχρι τούδε γνωσταί έκ Γόννων έπιγραφαί
εχουσι δημοσιευθή έν ΙΟ IX2 1040-1055" άλ-
λ' αύται προέρχονται κατά μέγιστον μέρος, προ
πάντων αί άπελευθερωτικαί, έκ τής θέσεως Τσιονρ-
βα Μαντριά, κειμένης εις άπάστασιν δύο περίπου
ώρών Βορειοδυτικώς άπο τής πόλεως τών Γόν-
νων έκ τούτου δ' είναι άμφίβολον άν δύνανται
ορθώς πάσαι νά καταριθμώνται ταΐς έπιγραφαΐς
τών Γόννων (π ρβ. Πρακτικά 1910 σελ. 243), καί-
τοι ή πάλις αύτη κατείχε περιοχήν και πολύ πε-
ραιτέρω τής μνημονευθείσης θέσεως. Έν άρτιον
ισμα τής πόλεως τών Γοννέων έδημοσίευσεν ό
Κθγπ, Όίβ Ιηββίινίΐίβη νοη Μαξ/ηβαία αηι Μαβ-
αηάβν 1900 σελ. 24 άρ. 33, δέν περιέλαβε δ'αύτό
έν ταΐς 16 IX2. Έτεραι έκ Γόννων έπιγραφαΐ δε-
δημοσιευμέναι δεν είναι ήμΐν γνωσταί.
Διατηρούνται δ' αί κάτωθι δημοσιευόμενα», έπι-
γραφαΐ έν τώ έτέρω τών Δημοτικών Σχολείων του
Δερελί, ήριθμημέναι έν Εύρετηρίω. Τόπον ευρέ-
σεως αυτών διάκρινον τον ναόν τής Άθηνας Πο-
λιάδος, άν μή άλλος άναγράφηται ειδικώς.
α'). ' ΑναΦηματικαϊ έπιγραφαί.
ΆρίΌ". 51 (είπ. 1). Στήλη μαρμάρου ύπομέ-
λανος 1 έκ δύο τμημάτων συναρμοσθεΐσα ακέραιος
1 Πασών τών πλακών τούτων τό αάριχαρον είναι εΰθρυπτον νον-
ψήφ