152
Αρκαδικοί έρμαΐ' υπό Κ. Ρωμαίου.
Έπι της κυρίας όψεως άναγινώσκεται επίσης σαφώς διασώζεται, άλλ ή ανωτέρω συμπλήρωσις είναι
'14ρτεμίς.Τό όνομα Κληνίας 1 δεν είναι γνωστόν εξ άναγκαία. 16 τελευταΐον γράμμα του #ε(Μ έγράφη
αρκαδικών επιγραφών, άλλ' ή Κληνίππα εκ Φιγα- οι' ελλειψιν χώρου υπεράνω του
λείας (Οοΐΐίίζ, 1215). Τα γράμματα δεν Ι στίχου. Ή επιγραφή δεν δύναται
φαίνονται παλαιότερα των της μεγάλης τεγεατικης |»ί&ί&^1 να είναι νεωτέρα τοΟ Γ αιώνος
επιγραφής των έργωνών2, επομένως δύνανται να και δια τοΰς χαρακτήρας τών
άνήκωσιν εις τον Γ' περίπου π. Χρ. αιώνα. I γραμμάτων και δια την διατή-
ΆριΦ. Β (είκ. 5. Καταλ. άριΌ. 1558). Έρυ- ρησιν του διαλεκτικού τύπου της
θρωπόςάσβεστόλιθος.Σω- Ι δοτικής.
ζόμενον υψ. 0-22. ΠερΊ Άρι&. 7 (είκ. 7. Καταλ. α-
τής έκ Μαντινείας προ- Ι ριϋ*. 224). Μάρμαρον Δολιανών.
ελεύσεως :οέ ανωτέρω. Βδ^^^* ^1 Σωζόμενον ΰψ. 0'25, πλ. προσ-
Κν.. Δια την σκληρότητα τοΟ θίας πλευράς 0Ό95, της συνεχο-
ΗΗ|^^ίΓν V ^ΐΒ λίθου ό τεχνίτης δεν κα- μένης 0Ό85. Όπισθεν ομοίως
Β^™^^^'·*-- ■ τώρθωσεν όπερ έπεδίω- είργασμένος. Εις το μουσεΐον ·ϊ-
|^ί^'·^^^^Η κεν. Τά γράμματα είναι σηλθε μετά το 18!·/ (διότι δεν
Έ^^^'^ψ^ 1 σχετικώς μεγάλα και έπι- ^ φέρει αριθμόν της κατά το έ'τος
Β$νϋ-' Η μελώς κεχαραγμένα. Εϊ- .·■■ τούτο γενομένης καταγραφής) άλ-
Κ^'· ναι δυνατόν νά άναβιβα- I λάπαρέμεινεν Απαρατήρητος, δι-
σθώσιν χρονικώς μέχρι I—----------1 £τ[ τά νυ-ν ααφώς άναγινωσκόμενα
του Γ' αιώνος. Ή έπι- ΕΙχών 6 (άριΰ. 6). γράμματα προήλθον εις φως μό-
Ι^ΗΙ \ » -\ ~ ) ι Έρμης ΆγαΦον ϋεον. - . . λ
γραφή αποτελείται εκ μο- νον μετ επιμονον καυαρισμον
νου του ονόματος.Ότι δέ ένεργηθέντα ΰπ' έμου τω 1909.
οια μόνου του γενικού ο-
νόματος αυτών ωνομα-
γ
Διός Πα-
σιω
οντο οί ήρωες, ικανά
εχομεν παραδείγματα. Ε^^":^ αναγινωσκονται ανευ ουοεμιάς
Άρφ. 6 (είκ. 6. ΜΜψΜΨ^Μ αμφιβολίας. Οί χαρακτήρες
_Καταλ. άρι&. 220). Μάρ- β ^')^ ίΗ τών γραμμάτων άποδοτέοι εις
^ΈρΙ^-Ηρωοί1 μαρον Δολιανών. Σωζό- Β^^Ρζΐ τον Γ' αιώνα ή το πολύ εις το
πρόσθιας πλευράς και της συνε/ομένης 0Ό7. Ή μονεύει ή επιγραφή του Κώου
εργασία όπισθεν εντελώς τραχεία. Ό έρμης περιε- Διομέδοντος (Ρ&ίοη - Ηϊοΐίβ,
γράφη υπό τοΟ Άρβανιτοπούλλου, εν τή ΑΕ του Κ . I Ιηδοΐ'. οί 0θ8 30) και άνέκ-
1906, 66, και μετ'άκριβείας άπεικονίσθη ή έπι- Ηρ^ρ^.'Ι οοτος αρχαϊκή επιγραφή ^τοΰ
Κ]λεοίτας τερον άρα τεγεατικον παράδει-
Άγαθδι θεοί γμα είναι τό τρίτον περί τοΟ
ανεθηκε. Διός Πασίου, δηλοΟν ό'τι ό άλ·
Έκ του α' γράμματος της α' σειράς ουδέν ί/νος || λαχοΟ γνωστός Ζευς Κτήσιος
έλέγετο Πάσιος έν Τεγέα, δ-
1 Πεοΐ της συναιρέσεως του €8 εις η έν ττ] άοκαδιχτ} διαλέχτω ΐδέ .„ ^ ,
ΗοίίπΐΗηη, I, 149. ] που, ώς γνωριζομεν ές αρχαίο-
2 Περί του χρόνου της έπιγραφης τών έργωνών ίδε Α. ΡΓ6Π1ΘΓ- ""*' τέρου ψηφίσματος (έκδοθέντος
βίβίπ έν ΑΜ, 1909, 244. _ ,. _ ,. , ,. . ο/,η„,
, „Τ ■ ' ,„'·.. 5 - . ,, ...... Εικων 7. υπο του ΐοιιο&Γί ο4ΐ)ο , η
Η εισαγωγή της αχαιοοωρικης κοινής ηρ/ισεν απο των μέσων '
τοΰ Γ' αιώνος. ΜβϊδίθΓ, Οπβοΐι. ΌϊβΑ. II, 80 χέ,. Έρ^ί Λ<όί 77ασ('ω. κτήοις έλέγετο ϊμπασις.
'Ετνπ. 24.12.11.
Αρκαδικοί έρμαΐ' υπό Κ. Ρωμαίου.
Έπι της κυρίας όψεως άναγινώσκεται επίσης σαφώς διασώζεται, άλλ ή ανωτέρω συμπλήρωσις είναι
'14ρτεμίς.Τό όνομα Κληνίας 1 δεν είναι γνωστόν εξ άναγκαία. 16 τελευταΐον γράμμα του #ε(Μ έγράφη
αρκαδικών επιγραφών, άλλ' ή Κληνίππα εκ Φιγα- οι' ελλειψιν χώρου υπεράνω του
λείας (Οοΐΐίίζ, 1215). Τα γράμματα δεν Ι στίχου. Ή επιγραφή δεν δύναται
φαίνονται παλαιότερα των της μεγάλης τεγεατικης |»ί&ί&^1 να είναι νεωτέρα τοΟ Γ αιώνος
επιγραφής των έργωνών2, επομένως δύνανται να και δια τοΰς χαρακτήρας τών
άνήκωσιν εις τον Γ' περίπου π. Χρ. αιώνα. I γραμμάτων και δια την διατή-
ΆριΦ. Β (είκ. 5. Καταλ. άριΌ. 1558). Έρυ- ρησιν του διαλεκτικού τύπου της
θρωπόςάσβεστόλιθος.Σω- Ι δοτικής.
ζόμενον υψ. 0-22. ΠερΊ Άρι&. 7 (είκ. 7. Καταλ. α-
τής έκ Μαντινείας προ- Ι ριϋ*. 224). Μάρμαρον Δολιανών.
ελεύσεως :οέ ανωτέρω. Βδ^^^* ^1 Σωζόμενον ΰψ. 0'25, πλ. προσ-
Κν.. Δια την σκληρότητα τοΟ θίας πλευράς 0Ό95, της συνεχο-
ΗΗ|^^ίΓν V ^ΐΒ λίθου ό τεχνίτης δεν κα- μένης 0Ό85. Όπισθεν ομοίως
Β^™^^^'·*-- ■ τώρθωσεν όπερ έπεδίω- είργασμένος. Εις το μουσεΐον ·ϊ-
|^ί^'·^^^^Η κεν. Τά γράμματα είναι σηλθε μετά το 18!·/ (διότι δεν
Έ^^^'^ψ^ 1 σχετικώς μεγάλα και έπι- ^ φέρει αριθμόν της κατά το έ'τος
Β$νϋ-' Η μελώς κεχαραγμένα. Εϊ- .·■■ τούτο γενομένης καταγραφής) άλ-
Κ^'· ναι δυνατόν νά άναβιβα- I λάπαρέμεινεν Απαρατήρητος, δι-
σθώσιν χρονικώς μέχρι I—----------1 £τ[ τά νυ-ν ααφώς άναγινωσκόμενα
του Γ' αιώνος. Ή έπι- ΕΙχών 6 (άριΰ. 6). γράμματα προήλθον εις φως μό-
Ι^ΗΙ \ » -\ ~ ) ι Έρμης ΆγαΦον ϋεον. - . . λ
γραφή αποτελείται εκ μο- νον μετ επιμονον καυαρισμον
νου του ονόματος.Ότι δέ ένεργηθέντα ΰπ' έμου τω 1909.
οια μόνου του γενικού ο-
νόματος αυτών ωνομα-
γ
Διός Πα-
σιω
οντο οί ήρωες, ικανά
εχομεν παραδείγματα. Ε^^":^ αναγινωσκονται ανευ ουοεμιάς
Άρφ. 6 (είκ. 6. ΜΜψΜΨ^Μ αμφιβολίας. Οί χαρακτήρες
_Καταλ. άρι&. 220). Μάρ- β ^')^ ίΗ τών γραμμάτων άποδοτέοι εις
^ΈρΙ^-Ηρωοί1 μαρον Δολιανών. Σωζό- Β^^Ρζΐ τον Γ' αιώνα ή το πολύ εις το
πρόσθιας πλευράς και της συνε/ομένης 0Ό7. Ή μονεύει ή επιγραφή του Κώου
εργασία όπισθεν εντελώς τραχεία. Ό έρμης περιε- Διομέδοντος (Ρ&ίοη - Ηϊοΐίβ,
γράφη υπό τοΟ Άρβανιτοπούλλου, εν τή ΑΕ του Κ . I Ιηδοΐ'. οί 0θ8 30) και άνέκ-
1906, 66, και μετ'άκριβείας άπεικονίσθη ή έπι- Ηρ^ρ^.'Ι οοτος αρχαϊκή επιγραφή ^τοΰ
Κ]λεοίτας τερον άρα τεγεατικον παράδει-
Άγαθδι θεοί γμα είναι τό τρίτον περί τοΟ
ανεθηκε. Διός Πασίου, δηλοΟν ό'τι ό άλ·
Έκ του α' γράμματος της α' σειράς ουδέν ί/νος || λαχοΟ γνωστός Ζευς Κτήσιος
έλέγετο Πάσιος έν Τεγέα, δ-
1 Πεοΐ της συναιρέσεως του €8 εις η έν ττ] άοκαδιχτ} διαλέχτω ΐδέ .„ ^ ,
ΗοίίπΐΗηη, I, 149. ] που, ώς γνωριζομεν ές αρχαίο-
2 Περί του χρόνου της έπιγραφης τών έργωνών ίδε Α. ΡΓ6Π1ΘΓ- ""*' τέρου ψηφίσματος (έκδοθέντος
βίβίπ έν ΑΜ, 1909, 244. _ ,. _ ,. , ,. . ο/,η„,
, „Τ ■ ' ,„'·.. 5 - . ,, ...... Εικων 7. υπο του ΐοιιο&Γί ο4ΐ)ο , η
Η εισαγωγή της αχαιοοωρικης κοινής ηρ/ισεν απο των μέσων '
τοΰ Γ' αιώνος. ΜβϊδίθΓ, Οπβοΐι. ΌϊβΑ. II, 80 χέ,. Έρ^ί Λ<όί 77ασ('ω. κτήοις έλέγετο ϊμπασις.
'Ετνπ. 24.12.11.