DOI Artikel:
Keramopulos, Antōnios D.: Delphikē latypē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0175
Δελφική λατνπη' ύπδ Ά. Κεραμοπονλου.
165
ξεσμένα. Έπι τον λίϋ·ου 8 ούδεν τοιούτον ίχνος
άποξέσεως ευρίσκεται.
Ίά παλαιά άπεςεσμένα γράμματα τοϋ λίθου 1
συμπληρουνται βεβαίως εις Ά\ϋ·ενα[ΐοι]. Τά τε-
λευταία τρία άπεξεσμένα παλαιά γράμματα τοΰ
λίθου 4 συμπληρουνται επίσης βεβαίως εις άκρ[ο-
'&ίνια]. Είνε δέ ωσαύτως βέβαιον, ό'τι τά άπεξεσμένα
γράμματα ήσαν κατά τι μικρότερα των νέων και
πυκνότερα, απέχοντα αλλήλων άπο άξονος εις άξονα
0-145-0-20, εν φ τά νέα άπέχουσιν 0-25-0-29.
"Αν έπιχειρήσωμεν συμπλήρωσιν ταύτης της
άποξεσθείσης άρχικής επιγραφής, βλέπομεν, δ'τι ή
θέσις των λειψάνων αυτής δεν επιτρέπει νά δεχθώ-
μεν, δτι αΰτη ήτο λεκτικώς και συντακτικώς πανο-
μοιάτυπον της νεωτέρας. Ομυίαν δέ παρατήρησιν
έποιήσατο δ Βοιίΐ'^υΘί εϊς την άνανεωθεϊσαν έπι-
γραφήν των κάτω Ταραντίνων 1 καΐ εϊς την έπίσης
άνανεωθεϊσαν έπιγραφήν των άνω Λιπαραίων 2.
1 Παυσ. Ι-' 10, 6. ΡοιιίΙΙβΒ άβ ΌβΙρΗββ III, 1 β. 73 κέ·.·
πρβλ. τόν έμόν θιιίάβ άβ ΌβΙρΚβ8 34. Τόν λίθον τοΰ μνημείου
τούτου, τον φέροντα τα γράμματα ΙΩΝ, προσέθηκα εγώ ενταύθα,
ευρών αυτόν άποκείμενον προς Ν έ'ξω του περιβόλου.
- ΒΟΗ 1911, 149" κέ.. Ή συμπλήρωσις της επιγραφή; ταύ-
της δεν πρέπει να εΤνε ή παρε/ομένη υπό τοΰ ΒοΐΙΓ^ΙΙθί εν τω κεί-
μενο) της σελ. 152, άλλ' ή έν τη ΰποσημειιόσει της αΰτής σελίδος.
Διότι, ώς κείται έν τω εΰρετηρίω τοΰ μουσείου, ενθα ΰπ' αριθμόν
4554 α κατέγραψα τον σ/ετικόν λίθον ήδη προ της 20 Μαρτίου 1907,
η άνω επιφάνεια αύτοΰ δεικνύει ΛΙΡΑβΑΙΤΟ. Εξελέγξας την άνά-
γνωσίν μου ταύτην επανειλημμένως, άνέγνωσα πάντοτε ασφαλώς τα
γράμματα ταϋτα. "Ωστε ή συμπλήρωσις έν τη άρχή πρέπει, ώς
και έν τω ευρετήριο) είνε γεγραμμένον έκτοτε ΰπ' έμοΰ, να λέγη Κνί-
διοι οι εν] Λιπάραι το.... Μετά τό Ο φαίνεται τι ώς ή κάτω αρι-
στερά γωνία τοΰ γράμματος Δ, τό δε λείψανον τοΰτο, άν ητο επαρ-
κώ; σαφές, θά ηγεν ημάς νά συμπληρώσωμεν περαιτέρω οιονεί
«ιό(5'[ Άπό]λ[λονι άνέ&εχαν' δ[εκάταν ά]πό Τνρσαν[ον.—ΌΡοΐΏ-
ίΟ\ν ϋβΙρΜίεΐ Π, 1909,18 λέγει, ό'τι αυτός άπέδωκε τούς λίθους τού-
του; εις τό ανάθημα τών Λιπαραίων. Άλλα κατά τόν Σεπτέμοριον
τοΰ 1908, ότε έμελέτα έν Δελφοϊς, εΐχεν εις την διάθεσιν αΰτοΰ
όλόκληοον τό εΰρετήριον τοΰ μουσείου και ητο προσέτι αδεία τοΰ τότε
Γενικοΰ εφόρου τών Αρχαιοτήτων κάτοχος και άκριδοΰς αντιγρά-
φου όλοκλη'ρου τοΰ επιγραφικοΰ μέρους τοΰ αυτοΰ ευρετηρίου,
ενθα, ιος νομισθέντες άκατάγραφοι, εί/ον περιγραφή ήδη κατά τό 1907
δύο λίθοι τοΰ αναθήματος δια τών έξης: «4554 λίθοι φαιοί εγχώ-
ριοι δύο. Έρυθρωπή ρβΐίηδ (γάνωμα).
α. [=άριθ. εΰρ. 724] Πλήρης τάς διαστάσεις έμπροσθεν και εκα-
τέρωθεν πα/. 0,285. πλ. άριστερόν 0,82, πλ. δεξιόν 0,64' μήκ.
1,20. Εις τό πρόσωπον άνω εξέχουσα έλαφρώς ταινία 0,075, άνω
εις την δεξιάν όπισθεν γωνίαν οπή 0,08 διαμέτρου, 0,10 [3ά0ου;.
ΛΙΡΑΚΑΙΤΟ
5. ( = άριθ. εΰρ. 1000] Ό έτερο; λίθος' όπισθεν λείος λαξευτός,
εκατέρωθεν άδρώς, κάτω αφανή;. Εμπρός ώς ό άνω. Πλ. 0,87,
μηκ. 1,03.
ΡΟΤΥΒ2ΑΝ
ΊΙ επιγραφή έπί της άνω έπιφανείας εις άπόστασιν 0,15 από της
Μία δέ τών δυνατών συμπληρώσεων — πάντως
διαφόρων της νεωτέρας έπιγραφής— είνε ίσως
ή έξης:
Ά]ϋ·ενα[ϊοι Άπόλλονι πυΜ]οι άκρ\οϋίνια τϊς Μα-
ραΰδνι μάχες ανέθεσαν] ά[πδ Μέδον ή . . . άπδ
Μέδον} ά\νέϋ·εσαν.
Η επιγραφή ούτω περιέχει γράμματα 63 έν συ-
νόλω. Προστιθεμένου δέ τοΟ τε σωζομένου μήκους
τών υπαρχόντων νυν λίθων της βάσεως με/ρ ι της
δεξιάς πλευράς τοΟ λίθου 7 (ες Μαραθ) και τοΟ
τών άπολομένων ή βλαβέντων, συμυώνως προς τάς
καταμετρήσεις το0 Μ&Γίϊη^αά και του Οοΐίη, και
ύπολογιζομένου δτι τά άπεξεσμένα γράμματα άπέ-
χουσιν άλλήλων 0Ί45-0'20 ήτοι κατά μέσον
ορον 0-172, εχομεν'
λί&ος
μήκος
επιγραφή νέα
1
1-244
Άθενα
2·
1-127
ϊοιτ
[3]3
[1-097]
δ]·άπ
4
1-119
όλλον
[1-922]
[ιάπδμέδ]
6
0-903
ονάκ
[?ί
[0-903]
[ροθ]
8
1-132
ίνιατ
9
2-012
έςΜαραθδ
11-459
172
1159
66 γράμματ
107
Ητοι και μαθηματικώς (ούγι μόνον κατά τά
σωζόμενα λείψανα) ή αρχική επιγραφή πρέπει νά
εϊ/ε τον έν τω άνω συμπεπληρωμένω κειμένω
αριθμόν γραμμάτων, άν μάλιστα έςαιρέσωμεν κε-
νόν τινα χώρον μετά το δεξιόν τέρμα της έπιγρα-
προσθίας ακμής. "Υψος γραμμάτων 0.055. Τό εις τό τέλος τοΰ πρώ-
του λίθου λείψανον είνε ώς ή κάτω αριστερά άκρα τοΰ Δ ή τοΰ Α
ή Λ ή Ν ή Μ. "Ισως είνε Δ. Ο έφορος Κεραμόπονλλος, ουνενών
τους δύο λί&ονς, αποδίδει τούτους εις τό ανάθημα τών Λιπαραίων
[Πάνο. Χ, 11, 3\~, συμπληροϊ δέ περίπου «..Λιπάραι τόδ[ε....
ά"|πό Τυρσαν[ό'ν».
Νΰν αετά τήν εύ'ρεσιν πολλών άλλων λίθων, ανηκόντων εις τήν αυ-
τήν μακράν βάσιν, φρονώ, ώς και άλλοθεν θά δει/θή διεξοδικώς, ότι οί
λίθοι ούτοι άνήκουσιν εις τό άνω ανάθημα τών Λιπαραίων Παυσ. Χ.
16,7 και τάσσω αυτούς έπί τοΰ πρός νότον παρά τάς μεσημβρινάς
βαθμίδας αντερείσματος τοΰ ναοΰ, ύ)ς φαντάζομαι αυτό έν τω έμω
Όδηγφ τών Δελφών σ. 59-60 [—Ου,ίάβ άβ ΌβΙρΙΐβΒ σ. 60).
"Οτι όαως ήδη πρότερον οί άνασκάψαντες γάλλοι εί/ον αναγνωρίσει
τήν συνάΦειαν τών άνω δύο λίθων, αποδεικνύεται έκ της άποθέσεως
αύτών όμόΰ και έν ευταξία απέναντι τοΰ θησαυρού τών Αθηναίων.
165
ξεσμένα. Έπι τον λίϋ·ου 8 ούδεν τοιούτον ίχνος
άποξέσεως ευρίσκεται.
Ίά παλαιά άπεςεσμένα γράμματα τοϋ λίθου 1
συμπληρουνται βεβαίως εις Ά\ϋ·ενα[ΐοι]. Τά τε-
λευταία τρία άπεξεσμένα παλαιά γράμματα τοΰ
λίθου 4 συμπληρουνται επίσης βεβαίως εις άκρ[ο-
'&ίνια]. Είνε δέ ωσαύτως βέβαιον, ό'τι τά άπεξεσμένα
γράμματα ήσαν κατά τι μικρότερα των νέων και
πυκνότερα, απέχοντα αλλήλων άπο άξονος εις άξονα
0-145-0-20, εν φ τά νέα άπέχουσιν 0-25-0-29.
"Αν έπιχειρήσωμεν συμπλήρωσιν ταύτης της
άποξεσθείσης άρχικής επιγραφής, βλέπομεν, δ'τι ή
θέσις των λειψάνων αυτής δεν επιτρέπει νά δεχθώ-
μεν, δτι αΰτη ήτο λεκτικώς και συντακτικώς πανο-
μοιάτυπον της νεωτέρας. Ομυίαν δέ παρατήρησιν
έποιήσατο δ Βοιίΐ'^υΘί εϊς την άνανεωθεϊσαν έπι-
γραφήν των κάτω Ταραντίνων 1 καΐ εϊς την έπίσης
άνανεωθεϊσαν έπιγραφήν των άνω Λιπαραίων 2.
1 Παυσ. Ι-' 10, 6. ΡοιιίΙΙβΒ άβ ΌβΙρΗββ III, 1 β. 73 κέ·.·
πρβλ. τόν έμόν θιιίάβ άβ ΌβΙρΚβ8 34. Τόν λίθον τοΰ μνημείου
τούτου, τον φέροντα τα γράμματα ΙΩΝ, προσέθηκα εγώ ενταύθα,
ευρών αυτόν άποκείμενον προς Ν έ'ξω του περιβόλου.
- ΒΟΗ 1911, 149" κέ.. Ή συμπλήρωσις της επιγραφή; ταύ-
της δεν πρέπει να εΤνε ή παρε/ομένη υπό τοΰ ΒοΐΙΓ^ΙΙθί εν τω κεί-
μενο) της σελ. 152, άλλ' ή έν τη ΰποσημειιόσει της αΰτής σελίδος.
Διότι, ώς κείται έν τω εΰρετηρίω τοΰ μουσείου, ενθα ΰπ' αριθμόν
4554 α κατέγραψα τον σ/ετικόν λίθον ήδη προ της 20 Μαρτίου 1907,
η άνω επιφάνεια αύτοΰ δεικνύει ΛΙΡΑβΑΙΤΟ. Εξελέγξας την άνά-
γνωσίν μου ταύτην επανειλημμένως, άνέγνωσα πάντοτε ασφαλώς τα
γράμματα ταϋτα. "Ωστε ή συμπλήρωσις έν τη άρχή πρέπει, ώς
και έν τω ευρετήριο) είνε γεγραμμένον έκτοτε ΰπ' έμοΰ, να λέγη Κνί-
διοι οι εν] Λιπάραι το.... Μετά τό Ο φαίνεται τι ώς ή κάτω αρι-
στερά γωνία τοΰ γράμματος Δ, τό δε λείψανον τοΰτο, άν ητο επαρ-
κώ; σαφές, θά ηγεν ημάς νά συμπληρώσωμεν περαιτέρω οιονεί
«ιό(5'[ Άπό]λ[λονι άνέ&εχαν' δ[εκάταν ά]πό Τνρσαν[ον.—ΌΡοΐΏ-
ίΟ\ν ϋβΙρΜίεΐ Π, 1909,18 λέγει, ό'τι αυτός άπέδωκε τούς λίθους τού-
του; εις τό ανάθημα τών Λιπαραίων. Άλλα κατά τόν Σεπτέμοριον
τοΰ 1908, ότε έμελέτα έν Δελφοϊς, εΐχεν εις την διάθεσιν αΰτοΰ
όλόκληοον τό εΰρετήριον τοΰ μουσείου και ητο προσέτι αδεία τοΰ τότε
Γενικοΰ εφόρου τών Αρχαιοτήτων κάτοχος και άκριδοΰς αντιγρά-
φου όλοκλη'ρου τοΰ επιγραφικοΰ μέρους τοΰ αυτοΰ ευρετηρίου,
ενθα, ιος νομισθέντες άκατάγραφοι, εί/ον περιγραφή ήδη κατά τό 1907
δύο λίθοι τοΰ αναθήματος δια τών έξης: «4554 λίθοι φαιοί εγχώ-
ριοι δύο. Έρυθρωπή ρβΐίηδ (γάνωμα).
α. [=άριθ. εΰρ. 724] Πλήρης τάς διαστάσεις έμπροσθεν και εκα-
τέρωθεν πα/. 0,285. πλ. άριστερόν 0,82, πλ. δεξιόν 0,64' μήκ.
1,20. Εις τό πρόσωπον άνω εξέχουσα έλαφρώς ταινία 0,075, άνω
εις την δεξιάν όπισθεν γωνίαν οπή 0,08 διαμέτρου, 0,10 [3ά0ου;.
ΛΙΡΑΚΑΙΤΟ
5. ( = άριθ. εΰρ. 1000] Ό έτερο; λίθος' όπισθεν λείος λαξευτός,
εκατέρωθεν άδρώς, κάτω αφανή;. Εμπρός ώς ό άνω. Πλ. 0,87,
μηκ. 1,03.
ΡΟΤΥΒ2ΑΝ
ΊΙ επιγραφή έπί της άνω έπιφανείας εις άπόστασιν 0,15 από της
Μία δέ τών δυνατών συμπληρώσεων — πάντως
διαφόρων της νεωτέρας έπιγραφής— είνε ίσως
ή έξης:
Ά]ϋ·ενα[ϊοι Άπόλλονι πυΜ]οι άκρ\οϋίνια τϊς Μα-
ραΰδνι μάχες ανέθεσαν] ά[πδ Μέδον ή . . . άπδ
Μέδον} ά\νέϋ·εσαν.
Η επιγραφή ούτω περιέχει γράμματα 63 έν συ-
νόλω. Προστιθεμένου δέ τοΟ τε σωζομένου μήκους
τών υπαρχόντων νυν λίθων της βάσεως με/ρ ι της
δεξιάς πλευράς τοΟ λίθου 7 (ες Μαραθ) και τοΟ
τών άπολομένων ή βλαβέντων, συμυώνως προς τάς
καταμετρήσεις το0 Μ&Γίϊη^αά και του Οοΐίη, και
ύπολογιζομένου δτι τά άπεξεσμένα γράμματα άπέ-
χουσιν άλλήλων 0Ί45-0'20 ήτοι κατά μέσον
ορον 0-172, εχομεν'
λί&ος
μήκος
επιγραφή νέα
1
1-244
Άθενα
2·
1-127
ϊοιτ
[3]3
[1-097]
δ]·άπ
4
1-119
όλλον
[1-922]
[ιάπδμέδ]
6
0-903
ονάκ
[?ί
[0-903]
[ροθ]
8
1-132
ίνιατ
9
2-012
έςΜαραθδ
11-459
172
1159
66 γράμματ
107
Ητοι και μαθηματικώς (ούγι μόνον κατά τά
σωζόμενα λείψανα) ή αρχική επιγραφή πρέπει νά
εϊ/ε τον έν τω άνω συμπεπληρωμένω κειμένω
αριθμόν γραμμάτων, άν μάλιστα έςαιρέσωμεν κε-
νόν τινα χώρον μετά το δεξιόν τέρμα της έπιγρα-
προσθίας ακμής. "Υψος γραμμάτων 0.055. Τό εις τό τέλος τοΰ πρώ-
του λίθου λείψανον είνε ώς ή κάτω αριστερά άκρα τοΰ Δ ή τοΰ Α
ή Λ ή Ν ή Μ. "Ισως είνε Δ. Ο έφορος Κεραμόπονλλος, ουνενών
τους δύο λί&ονς, αποδίδει τούτους εις τό ανάθημα τών Λιπαραίων
[Πάνο. Χ, 11, 3\~, συμπληροϊ δέ περίπου «..Λιπάραι τόδ[ε....
ά"|πό Τυρσαν[ό'ν».
Νΰν αετά τήν εύ'ρεσιν πολλών άλλων λίθων, ανηκόντων εις τήν αυ-
τήν μακράν βάσιν, φρονώ, ώς και άλλοθεν θά δει/θή διεξοδικώς, ότι οί
λίθοι ούτοι άνήκουσιν εις τό άνω ανάθημα τών Λιπαραίων Παυσ. Χ.
16,7 και τάσσω αυτούς έπί τοΰ πρός νότον παρά τάς μεσημβρινάς
βαθμίδας αντερείσματος τοΰ ναοΰ, ύ)ς φαντάζομαι αυτό έν τω έμω
Όδηγφ τών Δελφών σ. 59-60 [—Ου,ίάβ άβ ΌβΙρΙΐβΒ σ. 60).
"Οτι όαως ήδη πρότερον οί άνασκάψαντες γάλλοι εί/ον αναγνωρίσει
τήν συνάΦειαν τών άνω δύο λίθων, αποδεικνύεται έκ της άποθέσεως
αύτών όμόΰ και έν ευταξία απέναντι τοΰ θησαυρού τών Αθηναίων.