DOI Artikel:
Papageōrgiu, Petros N.: Ergatōn sēmata kai onomata epi tōn marmarōn tou theatrou tēs Thessalonikēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0182
172 Εργατών σήματα και ονόματα έν τώ ΰεάτρω της Θεσσαλονίκης· ύπο Π. Παπαγεωργίον.
εγχώριος ύπολεύκου χρώματος, πολλών δε μαρ-
μάρων αί έν τω τείχει φαινόμεναι πλευρά! είναι
έκ της έπηρείας του καιρού, πάντως δέ και εκ των
προσβολών των παντοίων της πόλεως πολιορκητών
ούτω σφόδρα βεβλαμμέναι, ώστε και ή οψις αυτών
δλως μετεβλήθη, ή ουτω κατ' έπιπολήν έρρηγμέ-
ναι, ώστε μεγάλης προσοχής ανάγκη είναι ό'πως
μή ρηγμάτιον γράμμα! συγχέωνται προς γραμμά-
των ίχνη.
Τών γραμμάτων, ών κομψότατα είναι τα 1,5,
14, 31 κα! 32, ή έπ! τών μαρμάρων θέσις είναι
ποικίλη τις' κείνται ταύτα: έν τη ύποκύρτω πλευρά
τη μεταξύ τών ζωνών, κα! δη έν τώ μέσω 22 κα!
35, έν τη άρχη 5, 8-10, 14, 15,19 κα! 20, έν
τώ τέλει 2,11-13, 17 και 23, έν τη άρχη της
πλευράς κα! έν τώ τέλει της άνω ζώνης 31' έν τη
άνω ζώνη έν τη άρχη 16, έν τψ μέσω 1, 3, 18,
21, 24-28 κα! 36, έν τη άρχη κα! έν τώ τέλει
32 κα! 33, έν τη άρχη κα! έν τφ μέσψ κα! έν τφ
τέλει 34' μεταξύ της έντομης κα! τοΟ άριστεροΟ
κοιλώματος 4, μεταξύ της εντομής κα! του δεξιού
κοιλώματος 29 κα! 30' τέλος δέ, έν τώ δεξιώ κοι-
λώματι έν τή άρχη 6, κάτωθεν της έντομής έν τη
άρχη 7. Τα έρυθροβαφή 37-42 κείνται καθ δλον
το ΰψος άκατεργάστων μαρμάρων του σχήματος δ,
πάλαι άφανών τούτων ύποβάθρων.
Ούχ! πάντων τών έν τοις μαρμάροις άναγεγραμ'-
μένων ή έρμηνεία κα! ή άνάγνωσις είναι ασφαλής"
ίσως απλοί σήματα είναι τά έμά 1-7 (και τοΟ
01ΐ0Ϊ8γ τά 1-4) κα! τά έμά 8-11 (ίσως κα! τό του
ΟΙιοιβυ 12 ΛΒ ήτο τό ΑΒ, τό δέ 13 8Λ το 9Α).
Τά δέ λοιπά άναγινώσκω:
11 Γα(ΐον), ώς μαρτυρεί τό 12·
13 Έρ'εννίον), ώς μαρτυρεί τό 15'
. 16 Θλ[έσον), μαρτυρούντων τών του Οΐιοϊδ^ 20
κα! 21'
17 Κο[£λη). μαρτυροΟντος του 18 [Κοίλη = τώ
Κοιλίον (;), Οοβίϋ), πλην έάν Κο'ψντον) άναγνω-
σθη·
19 Αο(νπον), μαρτυροΟντος του 20"
23 Πα[πίου), μαρτυρούντων τών 24 κα! 25
(πρβ. τά τοΟ 0ΗοΪ8γ 5,7, 8 κα! 16)'
24 Παπ[ί)ο{ν) Άρ[τε)μ(ιδώρον), μαρτυροΟντος
τοΟ 25'
26 'Ρεα[τίνου), μαρτυροΟντος τοΟ 27·
28 Τ[ίτον) Μαΐ(ον)- πρβ. 21·
29 κα! 30 Τ\ίτον\ Μ[αΐου)· πρβ. 28·
31-33 Φ(λα)β{ίον) κα! Φλ(αβίον), μαρτυροΟντος
τοΟ 34 (πρβ. τό τοΟ Ο1ιοί&γ 16).
Τά δ' έρυθροβαφή: 37 ί'σω; Προ'&νμ^υ) . . κα!
ΔΤΤΡ έτος=τώ 36 Χριστοΰ' 38 ε[ργον) ή έ(ργά-
τον) Θεοψ[ίλον)- 41 8βτν(ϊΙη)' 42 Εοτπ{αηί). —
Άλλοι εύρέτωσαν την έξήγησιν τών τοΟ 01ιοΪ8γ 6,
9-11, 14, 15, 17 κα! 18 κα! τών έμών 22, 35,
36, 39 κα! 40. — Τό του ϋιιοΐΐθθΐιβ γράμμα Θ
ού'τε ό 01ιοΪ8γ άνέγραψεν ού'τε έγώ είοόν που κεί-
μενον. — Γπομιμνήσκω ό'τι της προκειμένης ση-
ματογραφίας ή συνήθεια άναφαίνεται πάλιν έν θεσ-
σαλονίκη έν χρόνοις πολλώ μεταγενεστέροις, Χρι-
στιανικοΐς, κα! δή έπ! πλίνθων τών τειχών κα! τών
ναών έπ! πολλών έξ αυτών, έπ! πλείστων μονήρη
κείνται κα! άλλα γράμματα και τά +Α+ , -|~Β + ,
+ Γ+, -|-Δ-|-, + Ε-|-, προς δέ κα! δύο προς άλ-
λήλοις κα! τρία. Παρατηρήσεως δ' άξιον είναι-δτι
το του 01ιοΪ8γ ΤΤΤ (ό κα! έγώ εύρον) φέρεται έπ!
πολλών πλίνθων άπαράλλακτον τετυπωμένον.
Τά κατά το θέατρον της Θεσσαλονίκης τόσον
συγκεχυμένα είναι ήμΐν ύπο τών Βυζαντιακών συγ-
γραφέων παραδεδομένα κα! ύπο τών νεωτέρων πε-
ριηγητών εκτεθειμένα, ώστε άνευ λειψάνων κα! άλ-
λων μνημείων, ίη Ιοοο άνακαλυπτομένων, αδύνα-
τος άποβαίνει άκριβής τις ιστορική κα! τοπογρα-
φική παράστασις αύτών. Θέατρον κα! στάόιον κα!
ιππόδρομος άλλων μεν άπλώς ταυ-
τίζονται, ύπ'άλλων δέ ποικίλως διασπώνται, ώστε
ούδέ της συγχύσεως ή έκθεσις είναι ευχερής (πρβ.
Τ&ίθΐ Όβ ΤΙιβ88αΙοηίβα ρ. 163-168 κα! Μιχαήλ
Χατζή Ιωάννου Αστνγραφ. Θεσσαλονίκης σελ. 57
-61 κα! 65).
ΤοΟ δ' ειδικώς '&εάτρον λεγομένου ή άρχαιο-
τάτη μνεία (αΐώνι (3' Χρίστου) γίνεται παρά του
συντάκτου τοΟ ώς Λουκιανείου φερομένου έργου
«Αονκιος ή "Ονος-ο έν κεφ. 50. Άλλ' άνάγκη νά
παρατηρηθή ό'τι τών μαρμάρων, περ! ών μοι ό λό-
γος, ούδέ έν εύρέθη έχον σχήμα άλλο ή το έπίμη-
κες, ώστε μοι έπήλθεν ή ύποψία δτι τά μάρμαρα
προσήκον τώ έπιμήκει κα! μακρώ ίπποδρόμω, όν
ο Ζωναράς ιγ 18 κα! θέατρον καλεί.
Ό ιππόδρομος (κοινώς, κατά παρετυμολογίαν,
το Προδρόμι{ον)) εκτείνεται κατά την πλευράν του
εγχώριος ύπολεύκου χρώματος, πολλών δε μαρ-
μάρων αί έν τω τείχει φαινόμεναι πλευρά! είναι
έκ της έπηρείας του καιρού, πάντως δέ και εκ των
προσβολών των παντοίων της πόλεως πολιορκητών
ούτω σφόδρα βεβλαμμέναι, ώστε και ή οψις αυτών
δλως μετεβλήθη, ή ουτω κατ' έπιπολήν έρρηγμέ-
ναι, ώστε μεγάλης προσοχής ανάγκη είναι ό'πως
μή ρηγμάτιον γράμμα! συγχέωνται προς γραμμά-
των ίχνη.
Τών γραμμάτων, ών κομψότατα είναι τα 1,5,
14, 31 κα! 32, ή έπ! τών μαρμάρων θέσις είναι
ποικίλη τις' κείνται ταύτα: έν τη ύποκύρτω πλευρά
τη μεταξύ τών ζωνών, κα! δη έν τώ μέσω 22 κα!
35, έν τη άρχη 5, 8-10, 14, 15,19 κα! 20, έν
τώ τέλει 2,11-13, 17 και 23, έν τη άρχη της
πλευράς κα! έν τώ τέλει της άνω ζώνης 31' έν τη
άνω ζώνη έν τη άρχη 16, έν τψ μέσω 1, 3, 18,
21, 24-28 κα! 36, έν τη άρχη κα! έν τώ τέλει
32 κα! 33, έν τη άρχη κα! έν τφ μέσψ κα! έν τφ
τέλει 34' μεταξύ της έντομης κα! τοΟ άριστεροΟ
κοιλώματος 4, μεταξύ της εντομής κα! του δεξιού
κοιλώματος 29 κα! 30' τέλος δέ, έν τώ δεξιώ κοι-
λώματι έν τή άρχη 6, κάτωθεν της έντομής έν τη
άρχη 7. Τα έρυθροβαφή 37-42 κείνται καθ δλον
το ΰψος άκατεργάστων μαρμάρων του σχήματος δ,
πάλαι άφανών τούτων ύποβάθρων.
Ούχ! πάντων τών έν τοις μαρμάροις άναγεγραμ'-
μένων ή έρμηνεία κα! ή άνάγνωσις είναι ασφαλής"
ίσως απλοί σήματα είναι τά έμά 1-7 (και τοΟ
01ΐ0Ϊ8γ τά 1-4) κα! τά έμά 8-11 (ίσως κα! τό του
ΟΙιοιβυ 12 ΛΒ ήτο τό ΑΒ, τό δέ 13 8Λ το 9Α).
Τά δέ λοιπά άναγινώσκω:
11 Γα(ΐον), ώς μαρτυρεί τό 12·
13 Έρ'εννίον), ώς μαρτυρεί τό 15'
. 16 Θλ[έσον), μαρτυρούντων τών του Οΐιοϊδ^ 20
κα! 21'
17 Κο[£λη). μαρτυροΟντος του 18 [Κοίλη = τώ
Κοιλίον (;), Οοβίϋ), πλην έάν Κο'ψντον) άναγνω-
σθη·
19 Αο(νπον), μαρτυροΟντος του 20"
23 Πα[πίου), μαρτυρούντων τών 24 κα! 25
(πρβ. τά τοΟ 0ΗοΪ8γ 5,7, 8 κα! 16)'
24 Παπ[ί)ο{ν) Άρ[τε)μ(ιδώρον), μαρτυροΟντος
τοΟ 25'
26 'Ρεα[τίνου), μαρτυροΟντος τοΟ 27·
28 Τ[ίτον) Μαΐ(ον)- πρβ. 21·
29 κα! 30 Τ\ίτον\ Μ[αΐου)· πρβ. 28·
31-33 Φ(λα)β{ίον) κα! Φλ(αβίον), μαρτυροΟντος
τοΟ 34 (πρβ. τό τοΟ Ο1ιοί&γ 16).
Τά δ' έρυθροβαφή: 37 ί'σω; Προ'&νμ^υ) . . κα!
ΔΤΤΡ έτος=τώ 36 Χριστοΰ' 38 ε[ργον) ή έ(ργά-
τον) Θεοψ[ίλον)- 41 8βτν(ϊΙη)' 42 Εοτπ{αηί). —
Άλλοι εύρέτωσαν την έξήγησιν τών τοΟ 01ιοΪ8γ 6,
9-11, 14, 15, 17 κα! 18 κα! τών έμών 22, 35,
36, 39 κα! 40. — Τό του ϋιιοΐΐθθΐιβ γράμμα Θ
ού'τε ό 01ιοΪ8γ άνέγραψεν ού'τε έγώ είοόν που κεί-
μενον. — Γπομιμνήσκω ό'τι της προκειμένης ση-
ματογραφίας ή συνήθεια άναφαίνεται πάλιν έν θεσ-
σαλονίκη έν χρόνοις πολλώ μεταγενεστέροις, Χρι-
στιανικοΐς, κα! δή έπ! πλίνθων τών τειχών κα! τών
ναών έπ! πολλών έξ αυτών, έπ! πλείστων μονήρη
κείνται κα! άλλα γράμματα και τά +Α+ , -|~Β + ,
+ Γ+, -|-Δ-|-, + Ε-|-, προς δέ κα! δύο προς άλ-
λήλοις κα! τρία. Παρατηρήσεως δ' άξιον είναι-δτι
το του 01ιοΪ8γ ΤΤΤ (ό κα! έγώ εύρον) φέρεται έπ!
πολλών πλίνθων άπαράλλακτον τετυπωμένον.
Τά κατά το θέατρον της Θεσσαλονίκης τόσον
συγκεχυμένα είναι ήμΐν ύπο τών Βυζαντιακών συγ-
γραφέων παραδεδομένα κα! ύπο τών νεωτέρων πε-
ριηγητών εκτεθειμένα, ώστε άνευ λειψάνων κα! άλ-
λων μνημείων, ίη Ιοοο άνακαλυπτομένων, αδύνα-
τος άποβαίνει άκριβής τις ιστορική κα! τοπογρα-
φική παράστασις αύτών. Θέατρον κα! στάόιον κα!
ιππόδρομος άλλων μεν άπλώς ταυ-
τίζονται, ύπ'άλλων δέ ποικίλως διασπώνται, ώστε
ούδέ της συγχύσεως ή έκθεσις είναι ευχερής (πρβ.
Τ&ίθΐ Όβ ΤΙιβ88αΙοηίβα ρ. 163-168 κα! Μιχαήλ
Χατζή Ιωάννου Αστνγραφ. Θεσσαλονίκης σελ. 57
-61 κα! 65).
ΤοΟ δ' ειδικώς '&εάτρον λεγομένου ή άρχαιο-
τάτη μνεία (αΐώνι (3' Χρίστου) γίνεται παρά του
συντάκτου τοΟ ώς Λουκιανείου φερομένου έργου
«Αονκιος ή "Ονος-ο έν κεφ. 50. Άλλ' άνάγκη νά
παρατηρηθή ό'τι τών μαρμάρων, περ! ών μοι ό λό-
γος, ούδέ έν εύρέθη έχον σχήμα άλλο ή το έπίμη-
κες, ώστε μοι έπήλθεν ή ύποψία δτι τά μάρμαρα
προσήκον τώ έπιμήκει κα! μακρώ ίπποδρόμω, όν
ο Ζωναράς ιγ 18 κα! θέατρον καλεί.
Ό ιππόδρομος (κοινώς, κατά παρετυμολογίαν,
το Προδρόμι{ον)) εκτείνεται κατά την πλευράν του