Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Έξήγησις δύο δυσερμήνευτων επιγραφών ύπδ Α. Σκιά.

209

ώς βραχεία φαίνεται πιθανή έν τοις χρόνοις, εις ή επιγραφή έν τέλει αναφέρει ιερείς τινας (τελε-

οΰς κατά τον χαρακτήρα της γραφής φαίνεται άνή- στάς) επιτελούμενους τοΟ ίεροΰ, έν ω ήτο ίδρυμέ-

κουσα ή επιγραφή. ΠιΟανωτέρα φαίνεται ή ύπόθε- νον το βάθρον, εμμένει δέ εις τήν άνάγνωσιν και

σις δτι υπάρχει αληθώς σόλοικος χρήσις, οία παρά τήν έρμηνείαν ταύτην και άφοΟ κατεφάνη δτι

μεταγενεστέροις ποιηταΐς (πρβ. ΚαΙιηβΓ - ββΓίΙι, μετά το ΑΓΑΘΩΝ δεν φαίνονται ύπάρχοντα άλλα

Ααβί. βτΓβΐΏΐη. II,1 σελ. 20], άφοϋ κατά τάς προ- γράμματα επί τοΟ λίθου, ύπεδείχθησαν δ' ύπ' άλ-

σφάτους έρευνας του Αΐβ. Οαηγ (Ι/θ ηοηΛΓβ (Ιαβί λών τινών άλλαι αναγνώσεις και έρμηνεϊαι, επειδή

θη (αΓβο. Ρ&Π8 1906), ό δυϊκός άριθμός φαίνεται επιμελώς έξετάσας τον λίΟον νομίζει δτι διακοίνει

έξηφανισμένος έκ της λαλουμένης γλώσσης καΐ έν ίχνη καΐ τών δύο τελευταίων γραμμάτων, επίσης

αύτη τή 'Αττικη ήδη κατά τά τέλη τοΟ Δ π. Χ. δέ και ίχνη άλλου ονόματος κάτωθεν της τελευ-

αϊώνος, ήτοι πολύ παλαιότερον τοΟ χρόνου, καθ'δν ταίας λέξεως, οπού και χώρος υπάρχει ικανός προς

έγράφη ή παρούσα επιγραφή· Ο σολοικισμός δέ άναγραφήν βραχέος τινός όνόματος και δ λίθος λε-

έν τή έπιγραφή ταύτη εΐνε τοσουτω μάλλον πι- λειασμένος είνε προς χάραξιν τούτου (Άρχ. Έφ.

θανός, καθ' δσον δ έπιγραμματοποιός ένδέχεται να 1910 σελ.173 έξ.).Τά ίχνη δμως ταύτα, έξετάσας

ήτο συγγενής και συμπολίτης τών νεκρών, εις και έγώ τήν έπιγραφήν έν τω Έθνικώ μουσείω,

οΰς ανήκει το παρόν επίγραμμα, ήτοι Ηρακλειώ- νομίζω δτι εινε άπατηλά, συμφωνών προς τήν γνώ-

της, δ δέ δυϊκός άριθμός ωσαύτως κατά τάς έρεύ- μην του κ. Παπαβασιλείου, πράγματι δέ μο'ι φαί-

νας του Οΐΐην έξηφανίσθη πριοϊμώτερον έν ταϊς νεται δτι μετά τό ΑΓΑΘΩΝ ούδέν γράμμα ύπάρ-

Έλληνικαΐς άποικίαις. Ίσως δ'μως μάλλον Ό έπι- χει ούδ'ύπήρξέ ποτε έπι τοΟ λίθου,
γραμματοποιος άποβλέπων εις τούτο, δ'τι οί τρεις Κατα τήν έμήν γνώμην τό ϋνειν ενταύθα είνε

νεκροί ήσαν δ μεν πατήρ, οίδ' έτεροι δύο τέκνα αύ- συντεταγμένον μετά γενικής, ώς ένίοτε τό σπένδειν,

τοΟ, ένάησεν αύτοΰς ώς δυάδα."Οτι δέ προηγήθη τό έγχεΐν και άλλα τινά ύπονοουμένης συστοίχου αί-

άριθμητικον τρεις, δεν έκώλυε, νομίζω, τον έπι- τιατικής, οίον Άριστοφ. Ίππ. 106 σπεΐσον άγαΦοο

γραμματοποιόν νά νοήση αύτοΰς ώς δυάδα, επειδή δαίμονος, θεόκρ. II 150 αίέν έρωτος άκράτως έπε-

και παρ' Όμήρω Ίλ. Π 371 προηγείται πολλοί χεΐτο (ΚίίΙιηΘΓ ΟβΓίΙι, Αυβί. Οτ&ηιιη. II, 1 σελ.

<5' έν τάφρω έρυσάρματες ώκέες ίπποι, καϊ δμως 376, Αηηι. 5). Ή προηγουμένη τοΟ άγαΰών λέξις

έπιφέρεται ή μετοχή άξαντε κατά δυϊκόν αριθμόν, πρέπει νά άναγνωσθή έπιτελέστων, ώστε ϋύειν τω

έπειδή τους πολλούς ίππους νοεί δ ποιητής κατά βουλομένω έπιτελέστων άγαΰ'ών θά έρμηνευθη: νά

ζεύγη. Ομοίως και παρά Πλάτωνι θεαιτ. 152 Ε ϋνσιάζτ] ό βονλόμενος δια τά άγαΰά τά έπιτετε

προηγείται πάντες έξης οί σοφοί, έπεται δέ κατά Χεσμένα έαυτω. Τήν λέξιν έπιτέλεστος έχει άνα-

δυϊκόν ξνμφέρεσΰον, έπειδή οί σοφοί νοούνται ώς γνώσει ήδη δ Ρ. Ο&αβΓ, ϋθΐβοίαδ ϊηβΟΓ. Ογ&θο.2

αποτελούντες δύο σχολάς. άριΟ. 181 σελ. 123 έν τω πέμπτω στί/ω έπιγρα-

φής τίνος "Ροδιακής, ής οί πρώτοι 70 στί/οι είνε
γνωστοί μόνον έξ άντιγράφου τινός της 'Αμβροσια-
κής βιβλιοθήκης, έφ ού δμως κείται έπι τελετάν

Τήν έπιγραφήν του έν Φαλήρω ευρεθέντος και δε τάν εύχάν γενομενάν. Τήν πλημμελή ταύτην

ύπό Β. Στάη έν Αρχ. Έφ. 1909 σελ. 247 έξ. γραφήν δ Οοβθί οιώρθωσεν εις έπιτελέων (πρβλ.

δημοσιευθέντος μεγάλου πώρινου βάθρου νομίζω Ήροδ. Α' 124 «ταΟτά τε δή ών έπιτελέα έγίνε-

δτι ούτε δ πρώτος αύτής έκδοτης, ούτε κατόπιν ό το»), άλλ'ή άνάγνωσις έπιτελε[σ)τάν, ήν έδέ/θη

κ. Γ. Παπαβασιλείου έν τω παρόντι τόμω της -λήν τοΟ ΟειιιβΓ και δ ΗβΓννβΐ'άθΐι, Εβχ. (3γγ .

'Αρχ. Έφ. έχουσιν έρμηνεύσει όρθώς, ιδίως δ' θαρρίθί. θΐ άΐ&1. σελ. 308, μοί φαίνεται προκρι-

ήοτόχησαν έν τή ερμηνεία τών δύο τελευταίων τωτέρα, ώς έγγυτέρα προς τήν γραφήν του γζιρο-

στίχων αύτής: ΰύεν τω βουλομένω ΕΠΙΤΕΛΕ- γράφου. Έν τή τοΟ Οοΐΐίίζ δμως 8&πιπι1ιιη§ άθΓ

^ΤΩΝΑΓΑΘΩΝ. Ό πρώτος εκδότης άνέγνωσε τό §ηβο1ι. ϋΐίΐΙθΙίΙ-ΙηβοΙίΓ. τόμ. III άριθ. 3749 έχει

πρώτον έπι τελεστών 'Αγάθωνος . . . νομίζων δ'τι γίνει αποδεκτή ή διόρθωσις τοΟ Οοββί. Όμοίαν

αρχαιολογικη εφημεριε 1911 27

Β'

(ΑΕ 1909, 247).