Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

I

Νεώτεραι άνασκαφαι έν ττ\ πανάρχαια Έλευσινιακτ) νεκροπόλει

υπό

Ανδρέου Ν. Σκιά.

( Πίν. 1-3).

Της παοούσης διατριβής τό μεν μέρος τό άφορων τήν περιγραφήν
τών ποοϊστοοικών ταφών έγράφη ή'δη έν 'έτει 1903. άλλ' ή περαι-
τέοω σύνταξις αΰτης διεκο'πη, και ένεκα πολλών υπέρτερων της Οελή-
σεοκ υ.ου κωλυαάτων δεν έγινε δυνατόν νά έπαναληφΟη, ειμή μόλις έν
τώ παιόντι 'έτει 1911. Τό πρότερον συντεταγμένον μέρος άναΟεωρηθέν
υπέστη μικρά; τινας μεταβολάς.

Μετά τήν έκτύπωσιν τοΟ περί της Πανάρχαιας
'Έλευοινιακής νεκροπόλεως άρθρου έν τη Αρχαιο-
λογική Έφημερίδι του 1898 σελ. 29 κέ·, έν ω
περιελήφθησαν τά πορίσματα τηςύπ'έμοΟ δαπάνη
της Αρχαιολογικής Εταιρείας ένεργηθείσης ανα-
σκαφής τριών ετων (1895-1897), ενομισα, αφού
ή δια της ανασκαφής έΗερεύνησις της νεκροπόλεως
ύπήρξεν ένεκα τών πολλών έν αύτη κτισμάτων
δυσχερεστάτη, ότι ήτο πρέπον νά επαναλάβω και
πάλιν έπί τινα χρόνον την αυτήν άνατκαοήν, ίνα
έςελέγςω και διευκρινίσω κάλλιον τάς ποοτέρας
παρατηρήσεις. Μ νεωτέρα αύτη ανασκαφή έξετε-
λέσθη έν ετει 1898 άπό Ιουλίου μέχρις Οκτωβρίου,
έδημοσίευσα δε ήδη περί αυτής προσωρινήν τινα
άνακοίνωσιν έν τοις Πρακτικοϊς της Αρχ. Έτ.1898
σελ. 7 2 έξ. Κατόπιν δε κατά μήνα Χοέμβριον του
έτους 1902 έξετέλεσα και τρίτην τινά μικράν άνα-
σκαφήν, ήν παρηκολούθησε και ό κ. Τσούντας κατά
παράκλησίν μου. Και μετά τάς τρεις όμως ταύτας
άνασκαφάς μέγα μέρος τής νεκροπόλεως είνε εισέτι
άνεξερεύνητον \ ευχής έργον δε θά ήτο νά άνα-
λάβωσι τήν έςερεύνησιν αύτοϋ άλλοι άρχαιολόγοι,
επειοη το σπουοαιοτατον των πορισμάτων της ανα-
σκαφής, ήτοι ή βεβαίωσις τής ύπάρςεως του εθους
τής καύσεως τών νεκρών έν Μυκηναϊκοΐς και προ-
μυκηναϊκοΐς χρόνοις ήμφισβητήθη ύπό πολλών
ισχυριζόμενων ότι τά ύπ' έμου άνασκαφέντα προϊ-
στορικά λείψανα άνήκουσιν εις κατοικίας τών τότε
χρονών, ή δε έπιβεβαίωσις τών έμών παρατηρή-
σεων θά ήτο πλείστου λόγου άςία. Το παρόν άρ-

1 Ίδε Πρακτικά Α.Ε 1898 σελ. 73.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1912

θρον διαλαμβάνει περί αμφοτέρων τών είρτημένων

Γ I 1111 ι Ιΐ

δύο νεωτέρων ανασκαφών, ήτοι τής έν ετει 1898
και τής έν ετει 1902, προσεπάΟησα όμως κατά το
δυνατόν νά διακοίνωνται τά πορίσματα τη; δευ-

I (1 Π

τέρας τών ανασκαφών τούτων άπο τών τής προ-
τέρας.

Το ποο του 1898 άνεσκααυ,ένον μέοος της νεκοο-

I 11 I 1 7 I 1 ι

πόλεως, δπερ παριστά Ό έν Εφημ. Άρχ. 1898 σελ.
29-30 παρένθετος πίνας", κείται κατά τό κατώτατον
μέρος τής νοτίας κλιτύος του λόφου τής Ελευσι-
νιακής ακροπόλεως παρ αυτό το άλίπεδον 2. Ιήν
προέκτασιν τής ανασκαφής του μέρους τούτου προ;
βορραν και ανατολάς έν ετει 1898 -άριστα τό
έν πίν. 1 σ/εδιαγράφημα, ενώ το πρότερον άνε-
σκαμμένον μέρος χωρίζεται άπο τής προεκτάσεως
ταύτης δια στικτής γραμμής. Πλην του μέρους
τούτου έξετελέσθησαν έν έτει 1898 μικραΐ άνασκα-
φαι και έν δύο προσέτι τόποις τής αυτής νοτίας
κλιτύος τής Έλευσινιακής άκροπόλεως, ήτοι α )
κατά τήν δφρΰν του λόφου πλησιέστατα τής νο-
τιοδυτικής γωνίας του νυν οικοδομήματος του μου-
σείου, προς βορράν δε του πρότερον άνεσκαμμέ-
νου μέρους και β ) δυτικώτερον τής θέσεως ταύτης
πέοις τοΟ γνωστού προϊστορικού" θολωτού τάοου,

1 ' Ι 11 1

βορειοδυτικώς οέ του πρότερον άνεσκαμμένου μέ-
ρους (πρβ. Πρακτικά Α.Ε 1898 σελ. 72). Τό πρώ-
τον τών προειρημένων δύο μικρών άνεσκαμμένων
μερών παριστά τό έν πίν. 2 διάγραμμα, το δεύτε-
ρον μετά του θολωτού" τάφου τό έν πίν. 33. Γό δε

2 Ο πυθμήν του τάφου τή; "Ισιδος, όστις λαμβάνεται ως αφετη-
ρία τών υψομετρικών καταμετρήσεων κείται 9,85 μέτρα ταπεινο'τερον
του παλαιότατου τών τριών αλλεπάλληλων κατωφλίων της νοτίας
πύλης τοΰ ιερού. Ή δέ έν Έφημ. Άρ/. 1898 σελ. 36 καταμέτρη-
σις απεδείχθη Αμαρτημένη.

3 Τό έν Ο&Ζβίίβ 3ΓθΗβθ1. 1883 ρΐ3Πθ1ΐβ 42 σ/εδιαγράφημα τοϋ
θολωτού τούτου κτιρίου, άνατυπωθέν /α! παρά ΡθΓΓΟΐ βΐ ΟΙΐίρίθΖ
ΗϊδΙΟΪΓβ άβ ΓαιΊ VI σελ. 417, είνε πρόχειρον και όγι πολύ
ακριβές.

1