DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0073
Θεσσαλικοί έπιγραφαί4 ύπδ Ά. Άρβανιτοπούλου.
5 Παρμενίωνος· μην]ός Πο[η]οίου [δε]υτέ[ραι-
εκκλησίας] έννό[μο]υ· προστ[ατεΰ-
οντος της έκκ]λησίας [τ]ών ταγώ[ν
τοΰ ιερέως Στ]ρ[ατ]ονίκοιτ έ'δο[ξ]εν [τήι
πόλει τήι Γοννέω]ν επειδή Άπολ[λό-
10 δωρος και Δ]ιόδωρος οΐ [Διόδω-
ρου Φαλανν]αΐοι είσίν καλοί κ[άγα-
•θοι καΐ εΰν]οι δι[α]κε[ί]μενοι π[ρός τήν
πόλιν ημών] και ε[ύ]χρηστή[σαντ-
ες τήι πόλει εξ έαυτ]ώ[ν σΐτον διό δε-
15 δόχθαι έπαινέσαι τε αύ]τούς ά[μφοτέ-
ρους και δ]οϋν[αι αύτοΐς προξενίαν, πο-
λιτείαν, άσφά]λεια[ν και εν πολεμώ ι και
[εν εΐρήνηι αύτοΐς και έγγόνοις κτλ.].
Τά άπο του στίχ. 14 μέχρι τέλους ίχνη είναι
όλως δυσδιάγνωστα' ούτω δ' αί συμπληρώσεις
ημών πρέπει νά ΘεωρηΘώσιν ενταύθα ύποθετικαί'
άλλ' επειδή είναι βέβαιον οτι εκείθεν άνεγράφοντο
τά γνωστά τίμια, τά της προνοίας προς άναγραφήν
τοΰ ψηφίσματος και διαποστολής αύτοΟ προς τήν
πατρίδα τών τιμωμένων, λαμβάνουσί τινα πιθα-
νότητα αί είκασίαι, άλλως τε και έπί διασωθέντων
όλίγων ιχνών στηριχθεΐσαι.
Τουναντίον αί άπο τοΰ στί/. 1-13 συμπληρώ-
σεις δύνανται νά θεωρηθώσι τά πολλά ασφαλείς
και πιθαναί: έν στίχ. 2 συνεπληρώσαμεν Περραι-
βών και ούνΐ Θεσσαλών, τών ιχνών μή προσαρμο-
ζομένων προς το δεύτερον τοΰτο' εξ άλλου οί Γον-
νεϊς μόλις άπο τοΰ 30 π.Χο. περίπου έχρονολό-
γουν κατά τους Θεσσαλούς, προς ών το κοινόν συ-
νεχωνεύθη το τών Περραιβών, ώς είπομεν έν ΑΕ
1910, 333 και σημ. 1. Ιο πατρικον του στρατη-
γού συμφωνεί προς τον χώρον' ες" άλλου φέρεται
Τιμόθεος πατήρ ταγοΰ έν αριθ. 64, ουδείς δ' έτε-
ρος Κλέων Τιμ . . . άπαντα* τοΰ δ' έθνικοΰ σώζε-
ται ίχνος τοΰ Γ. Περί τοΰ πατρικοΰ τοΰ ιερέως
είπομεν τά δέοντα άνω άριθ. 89' καί άληθώς μεν
ό χώρος φαίνεται άπαιτών όλιγωτέρων γραμμά-
των όνομα, άλλ' είναι δυνατόν νά συμπληρώσω-
μεν Παρμενίωνος παραλείποντες τό μηνός ώς εύ-
νόητον.
Τέλος τά ονόματα τών τιμωμένων συνεπληρώ-
σαμεν ούχί αυθαιρέτως, άλλ' άπιδόντες εις τήν πε-
ρίφημον έπιγραφήν ΙΟ IX2 1228, ούχί πλέον τών
100 ετών τό πολύ άρχαιοτέραν της περί ής Ό λό-
γος' έν στίχ. 21-22 αύτής φέρεται λαβών πολι-
τείαν έν Φαλάννοις μετ' άλλων Περραιβών, Δολό-
πων, Αίνιάνων, Αχαιών ΦΟιωτών καί Μαγνήτων
ό Διόδουρος Άπολλοδούροι4 έγένετο άρα ούτος Φα-
λανναΐος έν δε στίχ. 11 τοΰ περί ού ό λόγος ψη-
φίσματος ύπάρχουσιν ίχνη τών ΝΝ, έξ ων βεβαι-
οΰται ή άνάγνωσις τοΰ έθνικοΰ' μόνον το πατρικον
αύτών είναι άβέβαιον, στηρι/θέν έπί τίνων ιχνών
προσαρμοζόμενων καί κατά τον χώρον προς τό
όνομα τοΰτο. Συγγενής βεβαίως τούτων οαίνεται
ό έν τω κάτω άριθ. 96 ψηφίσματι συμπληρωθείς,
ο βλέπε.
Σπουδαιότατον είναι το ψήφισμα τοΰτο προσ-
φωνούμενον κατά τον στρατηγον τών Περραιβών,
τό πρώτον έπί ΠερραιβικοΟ έδάφους εύρεθέν' επί-
σης στρατηγός τών Περραιβών είναι πιθανώτατα
ό έν τώ άκολούθω ψηφίσματι άριθ. 91 καί ό έν
έσχάτως εύρεθέντι, καίτοι δεν άναγράφεται τό Περ-
ραιβών ό'τι δέ μέχρι τοΰδε μόνον έκ ψηφίσματος
τών Κορκυραίων έγινώσκομεν ένα στρατηγον τών
Περραιβών, είπομεν έν ΑΕ 1911, 125.
Διατί δέ προσεφωνήθη το ψήφισμα τοΰτο κατά
τον στρατηγον καί τον ίερέα τοΰ Άσκληπιοΰ, είναι
άδηλον' έν τοις άνω άριθ. 64 είδομεν άναφερόμενον
ίερομνήμονα προ τών ταγών, κατονομαζομένων
δ'μως καί τούτων καί τών ταμιών καί τοΰ γραμ-
ματέως, έν ώ ενταύθα συνοπτικώς άναφέρονται ώς
εκκλησία τών ταγών, ής έξ άλλου προΐσταται ό
ίερεύς έν είδει έπιστάτου τών έν Αθήναις πρυτά-
νεων. Φαίνεται άρα πιθανόν ό'τι οσάκις παρίστατο
έν Γόννοις, ώς καί έν άλλη βεβαίως πόλει τών
Περραιβών, ό στρατηγός αύτών, εθεωρείτο ίρ80
]'ιΐΓβ άνώτατος έν τή έκκλησία, προς πλήρη δέ
ζαταρτισμόν διά τήν έπισημότητα μετεΐ/εν αύ-
τής ό ήδη γνωστός εκ της άνω άριθ. 63 (βλ. καί
ΠΑΕ 1910, 248) ίε ρεύς τοΰ Άσκληπιοΰ' προκει-
μένου άοα ένταΰθα πεοί μεγάλων εύεογετών, έγέ-
νετο ή τιμητική υπέρ αύτών άπόφασις, ώς ήτο
φυσικόν, κατά τον μάλιστα έπίσημον τρόπον πλεί-
ονα περί τούτων βλ. έν τέλει τών επιγραφών έν
τοϊς περί της Γοννέων πολιτείας.
Ό μήν Ποήσιος, ασφαλώς συμπληρούμενος έν
στί'/. ο, νΰν τό πρώτον έμφανίζεται παρά τόν συ-
χνότατον Διϋνράμβιον καί τον άβέβαιον άπαξ
άπαντώντα Ιπποδρόμων έν τώ κάτω άοιθ. 100
5 Παρμενίωνος· μην]ός Πο[η]οίου [δε]υτέ[ραι-
εκκλησίας] έννό[μο]υ· προστ[ατεΰ-
οντος της έκκ]λησίας [τ]ών ταγώ[ν
τοΰ ιερέως Στ]ρ[ατ]ονίκοιτ έ'δο[ξ]εν [τήι
πόλει τήι Γοννέω]ν επειδή Άπολ[λό-
10 δωρος και Δ]ιόδωρος οΐ [Διόδω-
ρου Φαλανν]αΐοι είσίν καλοί κ[άγα-
•θοι καΐ εΰν]οι δι[α]κε[ί]μενοι π[ρός τήν
πόλιν ημών] και ε[ύ]χρηστή[σαντ-
ες τήι πόλει εξ έαυτ]ώ[ν σΐτον διό δε-
15 δόχθαι έπαινέσαι τε αύ]τούς ά[μφοτέ-
ρους και δ]οϋν[αι αύτοΐς προξενίαν, πο-
λιτείαν, άσφά]λεια[ν και εν πολεμώ ι και
[εν εΐρήνηι αύτοΐς και έγγόνοις κτλ.].
Τά άπο του στίχ. 14 μέχρι τέλους ίχνη είναι
όλως δυσδιάγνωστα' ούτω δ' αί συμπληρώσεις
ημών πρέπει νά ΘεωρηΘώσιν ενταύθα ύποθετικαί'
άλλ' επειδή είναι βέβαιον οτι εκείθεν άνεγράφοντο
τά γνωστά τίμια, τά της προνοίας προς άναγραφήν
τοΰ ψηφίσματος και διαποστολής αύτοΟ προς τήν
πατρίδα τών τιμωμένων, λαμβάνουσί τινα πιθα-
νότητα αί είκασίαι, άλλως τε και έπί διασωθέντων
όλίγων ιχνών στηριχθεΐσαι.
Τουναντίον αί άπο τοΰ στί/. 1-13 συμπληρώ-
σεις δύνανται νά θεωρηθώσι τά πολλά ασφαλείς
και πιθαναί: έν στίχ. 2 συνεπληρώσαμεν Περραι-
βών και ούνΐ Θεσσαλών, τών ιχνών μή προσαρμο-
ζομένων προς το δεύτερον τοΰτο' εξ άλλου οί Γον-
νεϊς μόλις άπο τοΰ 30 π.Χο. περίπου έχρονολό-
γουν κατά τους Θεσσαλούς, προς ών το κοινόν συ-
νεχωνεύθη το τών Περραιβών, ώς είπομεν έν ΑΕ
1910, 333 και σημ. 1. Ιο πατρικον του στρατη-
γού συμφωνεί προς τον χώρον' ες" άλλου φέρεται
Τιμόθεος πατήρ ταγοΰ έν αριθ. 64, ουδείς δ' έτε-
ρος Κλέων Τιμ . . . άπαντα* τοΰ δ' έθνικοΰ σώζε-
ται ίχνος τοΰ Γ. Περί τοΰ πατρικοΰ τοΰ ιερέως
είπομεν τά δέοντα άνω άριθ. 89' καί άληθώς μεν
ό χώρος φαίνεται άπαιτών όλιγωτέρων γραμμά-
των όνομα, άλλ' είναι δυνατόν νά συμπληρώσω-
μεν Παρμενίωνος παραλείποντες τό μηνός ώς εύ-
νόητον.
Τέλος τά ονόματα τών τιμωμένων συνεπληρώ-
σαμεν ούχί αυθαιρέτως, άλλ' άπιδόντες εις τήν πε-
ρίφημον έπιγραφήν ΙΟ IX2 1228, ούχί πλέον τών
100 ετών τό πολύ άρχαιοτέραν της περί ής Ό λό-
γος' έν στίχ. 21-22 αύτής φέρεται λαβών πολι-
τείαν έν Φαλάννοις μετ' άλλων Περραιβών, Δολό-
πων, Αίνιάνων, Αχαιών ΦΟιωτών καί Μαγνήτων
ό Διόδουρος Άπολλοδούροι4 έγένετο άρα ούτος Φα-
λανναΐος έν δε στίχ. 11 τοΰ περί ού ό λόγος ψη-
φίσματος ύπάρχουσιν ίχνη τών ΝΝ, έξ ων βεβαι-
οΰται ή άνάγνωσις τοΰ έθνικοΰ' μόνον το πατρικον
αύτών είναι άβέβαιον, στηρι/θέν έπί τίνων ιχνών
προσαρμοζόμενων καί κατά τον χώρον προς τό
όνομα τοΰτο. Συγγενής βεβαίως τούτων οαίνεται
ό έν τω κάτω άριθ. 96 ψηφίσματι συμπληρωθείς,
ο βλέπε.
Σπουδαιότατον είναι το ψήφισμα τοΰτο προσ-
φωνούμενον κατά τον στρατηγον τών Περραιβών,
τό πρώτον έπί ΠερραιβικοΟ έδάφους εύρεθέν' επί-
σης στρατηγός τών Περραιβών είναι πιθανώτατα
ό έν τώ άκολούθω ψηφίσματι άριθ. 91 καί ό έν
έσχάτως εύρεθέντι, καίτοι δεν άναγράφεται τό Περ-
ραιβών ό'τι δέ μέχρι τοΰδε μόνον έκ ψηφίσματος
τών Κορκυραίων έγινώσκομεν ένα στρατηγον τών
Περραιβών, είπομεν έν ΑΕ 1911, 125.
Διατί δέ προσεφωνήθη το ψήφισμα τοΰτο κατά
τον στρατηγον καί τον ίερέα τοΰ Άσκληπιοΰ, είναι
άδηλον' έν τοις άνω άριθ. 64 είδομεν άναφερόμενον
ίερομνήμονα προ τών ταγών, κατονομαζομένων
δ'μως καί τούτων καί τών ταμιών καί τοΰ γραμ-
ματέως, έν ώ ενταύθα συνοπτικώς άναφέρονται ώς
εκκλησία τών ταγών, ής έξ άλλου προΐσταται ό
ίερεύς έν είδει έπιστάτου τών έν Αθήναις πρυτά-
νεων. Φαίνεται άρα πιθανόν ό'τι οσάκις παρίστατο
έν Γόννοις, ώς καί έν άλλη βεβαίως πόλει τών
Περραιβών, ό στρατηγός αύτών, εθεωρείτο ίρ80
]'ιΐΓβ άνώτατος έν τή έκκλησία, προς πλήρη δέ
ζαταρτισμόν διά τήν έπισημότητα μετεΐ/εν αύ-
τής ό ήδη γνωστός εκ της άνω άριθ. 63 (βλ. καί
ΠΑΕ 1910, 248) ίε ρεύς τοΰ Άσκληπιοΰ' προκει-
μένου άοα ένταΰθα πεοί μεγάλων εύεογετών, έγέ-
νετο ή τιμητική υπέρ αύτών άπόφασις, ώς ήτο
φυσικόν, κατά τον μάλιστα έπίσημον τρόπον πλεί-
ονα περί τούτων βλ. έν τέλει τών επιγραφών έν
τοϊς περί της Γοννέων πολιτείας.
Ό μήν Ποήσιος, ασφαλώς συμπληρούμενος έν
στί'/. ο, νΰν τό πρώτον έμφανίζεται παρά τόν συ-
χνότατον Διϋνράμβιον καί τον άβέβαιον άπαξ
άπαντώντα Ιπποδρόμων έν τώ κάτω άοιθ. 100