DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0078
Θεσσαλικά! έπιγραψαΊ'
Στίχ. 3-5. Ό πρώτος των ταμιών είναι πιθα-
νώτατα άδελφος του ταγοΰ Θεοφάνον υίοΰ ιοΟ'Αρ-
μέον επίσης άνω αριθ. 64. Μετά τον δεύτερον τα-
μίαν έν άρχή του ψηφίσματος αναγράφεται πάν-
τοτε ο γραμματεύς, μόνον ο ένταΰΟα παραλείπε-
ται έξ αβλεψίας ίσως του χαράκτου.
Η συμπλήρωσις τοΟ πρώτου ονόματος του τι-
μωμένου είναι σύμφωνος πρός τε τον χώρον και
προς ίχνος του Α προτελευταίου γράμματος του
στίχ. 6' άλλα προ του Γ τοΰ στίχ.7 διακρίνεται τι
ώς Α, άλλ' είναι άβέβαιον εκ τούτων ίσως ήδύ-
νατό τις νά συμπλήρωση «έπειδίή Γ(άιος) Α|ύσα]
Γαλήιος», ήτοι Ο. Οαίθΐαδ Ααδα (;)' άλλ'ημείς
θεωροΰμεν πιθχνώτερα τά άνω συμπληρωθέντα.
θά ήτο ο' ο Ρωμαίος ούτος έμπορος τις τών
τηβεννοφορούντων, ώς Ό του άνω αριθ. 91 ψηφί-
σματος και ό έν ΑΕ 1910, 344 κέ.' εκφέρονται
δέ δια δύο ονομάτων μόνον, ό'περ ούχΐ άσύνηΟες έν
ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς περί τών Ρωμαίων.
Νέα ονόματα έν ταΐς Θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς
εμφανίζονται το Άρμέας, Γαλήιος, Πλούταρχος,
Φανόδημος, [Φ\ανό δικός υπάρχει, και πρός συμ-
πλήρωσιν έτι δύναται ένταΰΟα και άνω άριΟ. 89
κατά τά σωΟέντα ίχνη νά τεΟη).
ΆριΌ1. 94 (είκ. 6. — Εύρετ. άριύ. 31).
Στήλη μαρμάρου λευκουαίου άριστερά μόνον άκέ-
ραιος.-Τψ. 0.29, πλ.Ό"275, πάχ. 0-095.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθέως και λίαν επιμε-
λώς" υψ. γραμμ. 0008-0Ό14, διάστιχ. 0-006"
Είκών ΰ (εκ της όπισΰΐας Οψεως εκτΰπον)' επιγρ. άρι&. 94.
Συναναγραφη δύο ψηφισμάτων (προξενιάς;) τών Γοννέων
(Α και Β) νπερ Ήραπλειωτων (;} δωρηοάντων γήν.
νπδ Α. Αρβανιτοπονλον.
Α [. . . προξενίαν, έπινομίαν, άσυλίαν, άσφάλειαν και]
-Β έν πο[λέμωι και έν είρήνηι. — Άγαθήι τΰχηι' ταγε-
υόντων [τ]ών περι Λ[.... επειδή δείνα εΰνοί εΐσιν, έδω-
καν δέ και γήν |[πι θέτις κατά την δχθην
την έπέκεινα τοΰ πο[ταμοΰ δεινός τοϋ π-
5 αραρ(ρέο)ντος από της Χα[ράδρας και από Θ;σις
μέχρι τών δρων τών Λει[βηθρίων εχειν τε και
κεκτήσθαι πατρώια[ν τον πάντα χρόνον καθήκουσαν
εις την πόλιν τ [ην Γοννέων καϊ άροϋν και γεωργεϊν, καθά-
περ και οί [λοιποί τών έθνικόν μηδ' έξεΐναι
10 άπ[οδιδόναι τον έχοντα κτλ..
Δυσχ_ερεστάτη είναι ή κατανόησις της επιγρα-
φής ταύτης" ήμεΐς έθεωρήσαμεν αυτήν ώς σννα-
ναγραψην δύο ψηφισμάτων (πρβ. άνω αριθ. 64),
ών το μεν Λ περατουται έν στίχ 1, το δέ Ρ) άρ-
χεται έν συνεχεία από του αύτοΰ στίχου, αμφό-
τερα δ άναφεράμενα εις μεγάλου; εύεργέτας τών
Γοννέων" περί τούτων βλ. εύθύς κάτω.
Στίχ. 1-2. Τά σωθέντα ίχνη έν αρχή ΕΝΡΟ/
ήδύνατό τις νά συμπληρώση «^γενομένης έκκλη-
σίας τών ταγών | έν πό[λει τήι δεϊνι του δεινός
μηνός κτλ.»* άλλ ή χρήσις τοΰ πόλις άντί του
ακρόπολις θά ήτο μοναδική, ώς και ό καθορισμός
του τόπου της έκ/.λησίας έν γένει, πεοί ου ουδέν
λέγουσι τά ψηφίσματα ταύτα, ύπονοοΰντα ένα πάν-
τοτε τόπον τοις πάσι γνωστόν.
Τά έν άρχή του στίχ. 2 σωΟέντα γράμματα
βεβαιοΰσι τήν συμπλήρωσιν της συνοπτικής κα-
τονομασίας τών ταγών διά του προϊσταμένου μόνον
αύτών έν περιφράσει, δέν έ'χομεν παραδείγματα"
διότι άνω άριΟ. 86. 8/ έκφέρονται μέν διά της
περί, άλλά κα'ι ούτως άπαριθμοΰνται άπαντες, μό-
νον δ' έν άοιΟ. 72 μαίνεται ότι ουδείς αύτών όνο-
ι 1
μάζεται ίδια, άλλ'άπαντες συλλήβδην άνωνύμως.
Έν αετανενεστέοαις 6αω: άπελευΟεοωτικαΐ; έπι-
γραφαΐς είναι συνήθης ή τοιαύτη συνοπτική κατο-
νομασία τοΰ σώματος το^ν ταγών διά μόνου τοΰ
προϊσταμένου αύτών, π.χ. ΙΟ IX2 1042.
"Αν άπό τοΰ στίχ· 2 είσήγετο ή διήγησις τοΰ
ψηφίσματος διά τοΰ επειδή, ϋποχρεούμεθα νά Οεω-
ρήσωμεν λίαν πλατεΐαν τήν στήλην και εκαστον
τών στίχων πάμπολλα γράμματα περιέχοντα" το
πράγμα τοΰτο δεν είναι άπι'Οανον, διότι ήδη εχο-
μεν τάς κάτω έκδοθησομένας ύπ' αριθ. 105. 165.
170. 177 κλ. λίαν πλατείας στήλας.
Στίχ. 3-5. Ό πρώτος των ταμιών είναι πιθα-
νώτατα άδελφος του ταγοΰ Θεοφάνον υίοΰ ιοΟ'Αρ-
μέον επίσης άνω αριθ. 64. Μετά τον δεύτερον τα-
μίαν έν άρχή του ψηφίσματος αναγράφεται πάν-
τοτε ο γραμματεύς, μόνον ο ένταΰΟα παραλείπε-
ται έξ αβλεψίας ίσως του χαράκτου.
Η συμπλήρωσις τοΟ πρώτου ονόματος του τι-
μωμένου είναι σύμφωνος πρός τε τον χώρον και
προς ίχνος του Α προτελευταίου γράμματος του
στίχ. 6' άλλα προ του Γ τοΰ στίχ.7 διακρίνεται τι
ώς Α, άλλ' είναι άβέβαιον εκ τούτων ίσως ήδύ-
νατό τις νά συμπλήρωση «έπειδίή Γ(άιος) Α|ύσα]
Γαλήιος», ήτοι Ο. Οαίθΐαδ Ααδα (;)' άλλ'ημείς
θεωροΰμεν πιθχνώτερα τά άνω συμπληρωθέντα.
θά ήτο ο' ο Ρωμαίος ούτος έμπορος τις τών
τηβεννοφορούντων, ώς Ό του άνω αριθ. 91 ψηφί-
σματος και ό έν ΑΕ 1910, 344 κέ.' εκφέρονται
δέ δια δύο ονομάτων μόνον, ό'περ ούχΐ άσύνηΟες έν
ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς περί τών Ρωμαίων.
Νέα ονόματα έν ταΐς Θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς
εμφανίζονται το Άρμέας, Γαλήιος, Πλούταρχος,
Φανόδημος, [Φ\ανό δικός υπάρχει, και πρός συμ-
πλήρωσιν έτι δύναται ένταΰΟα και άνω άριΟ. 89
κατά τά σωΟέντα ίχνη νά τεΟη).
ΆριΌ1. 94 (είκ. 6. — Εύρετ. άριύ. 31).
Στήλη μαρμάρου λευκουαίου άριστερά μόνον άκέ-
ραιος.-Τψ. 0.29, πλ.Ό"275, πάχ. 0-095.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθέως και λίαν επιμε-
λώς" υψ. γραμμ. 0008-0Ό14, διάστιχ. 0-006"
Είκών ΰ (εκ της όπισΰΐας Οψεως εκτΰπον)' επιγρ. άρι&. 94.
Συναναγραφη δύο ψηφισμάτων (προξενιάς;) τών Γοννέων
(Α και Β) νπερ Ήραπλειωτων (;} δωρηοάντων γήν.
νπδ Α. Αρβανιτοπονλον.
Α [. . . προξενίαν, έπινομίαν, άσυλίαν, άσφάλειαν και]
-Β έν πο[λέμωι και έν είρήνηι. — Άγαθήι τΰχηι' ταγε-
υόντων [τ]ών περι Λ[.... επειδή δείνα εΰνοί εΐσιν, έδω-
καν δέ και γήν |[πι θέτις κατά την δχθην
την έπέκεινα τοΰ πο[ταμοΰ δεινός τοϋ π-
5 αραρ(ρέο)ντος από της Χα[ράδρας και από Θ;σις
μέχρι τών δρων τών Λει[βηθρίων εχειν τε και
κεκτήσθαι πατρώια[ν τον πάντα χρόνον καθήκουσαν
εις την πόλιν τ [ην Γοννέων καϊ άροϋν και γεωργεϊν, καθά-
περ και οί [λοιποί τών έθνικόν μηδ' έξεΐναι
10 άπ[οδιδόναι τον έχοντα κτλ..
Δυσχ_ερεστάτη είναι ή κατανόησις της επιγρα-
φής ταύτης" ήμεΐς έθεωρήσαμεν αυτήν ώς σννα-
ναγραψην δύο ψηφισμάτων (πρβ. άνω αριθ. 64),
ών το μεν Λ περατουται έν στίχ 1, το δέ Ρ) άρ-
χεται έν συνεχεία από του αύτοΰ στίχου, αμφό-
τερα δ άναφεράμενα εις μεγάλου; εύεργέτας τών
Γοννέων" περί τούτων βλ. εύθύς κάτω.
Στίχ. 1-2. Τά σωθέντα ίχνη έν αρχή ΕΝΡΟ/
ήδύνατό τις νά συμπληρώση «^γενομένης έκκλη-
σίας τών ταγών | έν πό[λει τήι δεϊνι του δεινός
μηνός κτλ.»* άλλ ή χρήσις τοΰ πόλις άντί του
ακρόπολις θά ήτο μοναδική, ώς και ό καθορισμός
του τόπου της έκ/.λησίας έν γένει, πεοί ου ουδέν
λέγουσι τά ψηφίσματα ταύτα, ύπονοοΰντα ένα πάν-
τοτε τόπον τοις πάσι γνωστόν.
Τά έν άρχή του στίχ. 2 σωΟέντα γράμματα
βεβαιοΰσι τήν συμπλήρωσιν της συνοπτικής κα-
τονομασίας τών ταγών διά του προϊσταμένου μόνον
αύτών έν περιφράσει, δέν έ'χομεν παραδείγματα"
διότι άνω άριΟ. 86. 8/ έκφέρονται μέν διά της
περί, άλλά κα'ι ούτως άπαριθμοΰνται άπαντες, μό-
νον δ' έν άοιΟ. 72 μαίνεται ότι ουδείς αύτών όνο-
ι 1
μάζεται ίδια, άλλ'άπαντες συλλήβδην άνωνύμως.
Έν αετανενεστέοαις 6αω: άπελευΟεοωτικαΐ; έπι-
γραφαΐς είναι συνήθης ή τοιαύτη συνοπτική κατο-
νομασία τοΰ σώματος το^ν ταγών διά μόνου τοΰ
προϊσταμένου αύτών, π.χ. ΙΟ IX2 1042.
"Αν άπό τοΰ στίχ· 2 είσήγετο ή διήγησις τοΰ
ψηφίσματος διά τοΰ επειδή, ϋποχρεούμεθα νά Οεω-
ρήσωμεν λίαν πλατεΐαν τήν στήλην και εκαστον
τών στίχων πάμπολλα γράμματα περιέχοντα" το
πράγμα τοΰτο δεν είναι άπι'Οανον, διότι ήδη εχο-
μεν τάς κάτω έκδοθησομένας ύπ' αριθ. 105. 165.
170. 177 κλ. λίαν πλατείας στήλας.