DOI Artikel:
Ure, P. N.: Mykalissos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0114
104
Μνκαλησαός- υπό ΡβΤΟΤ/ Ν. ΙΙτβ.
δίδωμεν και κατά τον ()ον εις την Άττ'./.ήν τήν θέ-
σιν ήν εί/εν αύτη καταλάβει κατά τον οον αιώνα,
και νά λησμονώμεν ότι περί το 500 π. Χ. ήτο
εντελώς άγνωστος ή Δηλιακή συμμαχία ι.
Ή παράστασις.
Ώς πρό' τάς λεπτομέρειας της παραστάσεως δέν
εγει τις πολλά νά παρατηρήση' το έμβολον εν
μορφή κεφαλής κάπρου εινε σύνηθες2 ώς και το
ύψηλόν κατάστρωμα της πρώρας και ο επί ταύ-
της γεγραμμένος οφθαλμός. ΊΙ παρουσία ενός
μόνου κωπηλάτου, ενώ τά κωπία είνε τρία, εξη-
γείται βεβαίως διά το ολίγον του χώρου3. Η θά-
λασσα παρίσταται πολλάκις καΟ' όμοιον τρόπον4,
μολονότι ώς ε/ε» επί του αγγείου ημών δύναται
μάλλον νά παραβληθη0 προς παραστάσεις βρά-
χων6. Το κράσπεδον τοΟ χιτώνος της πτερωτής
μορφής είνε εκτάκτως περίτεχνον και ύπομιμνή-
σκει το της Ιριδος έπι μιας κύλικος τοΟ Βρύγου7.
Μοναδική είνε ή αφελής έξεύρεσις τρόπου, ό'πως
διακριθή έπι της μέλαινης έπιφανείας της θα-
λάσσης '/ώρος προς παράστασιν τών επίσης με-
λάνων δελφίνων, οίτινες άλλως δεν Οά ήσαν
καταφανείς8, ασυνήθης δε τουλάχιστον έπ'ι αγ-
γείων είνε ή θέσις τοΟ ανθρώπου, όστις, καΟ' ά
φαίνεται, κάΟηται επί του τ.ροτ.αρ^ίου τοΟ κατα-
στρώματος. Δύναται μόνον νά παραβληθη προ
πάντων ή θέσις τών δύο τοξοτών, οί'τινες γονατί-
ζουσιν έπι της Τυρρηνικής ύδρίας του Βρετ.
Μουσ., Β 60, κατ. Π πίν. I. Πρβ. έπίσης τον
άμφορέα της συλλογής Βπιβοΐιί έν ΰοπιβΐο και
τήν κύλικα του Νικοσθένους, \\Τϊβη. νοιΊ. 90/91
1 Τήν γνώμην ταύτην αετα πολλής πειστικο'τητος μοι έξεδηϊλωσεν
ό κ. Λ. Λ. Κεραμόπουλοε.
I Π. / . Κυι·1\ν. α. ΚβϊοΗΙι. I πίν. 13 (άγγεϊον Γγηπ^οϊβ), άβ
ΚΜάβι\\Βϊδ ΛΤα<. I άρ. 322 (4785), Βρετ. Μουσ. Β 436.
3 Ώς παρετη'ρησεν ό /.. ΖάΥιπ.
4 II. χ. άγγεϊον Ργηποοιβ και ΡιΐΓΐ-ΚβϊοΙιΙι. I πίν. 41 (κύλιξ
Φινίως).
5 "Οπως μοι εδειξεν ό κ. Α.Β. Οοοίί.
II Π /. Βρετ. Μουσ. Β 240, Ο^ρηιβ, ΜαΐΎΕ.Υ, δπιΐΐΐι, ^31-
ΙβΓδ σ. 111 ε!/.. 163. ,ΙΗδ XXVIII Πιν. XXX Β.
7 Βρετ. Μουσ. Ε 65
* Πρβ. ΡογΙ. Ιΐοίοΐαΐα I πίν. 41 (έγκεχαραγμένους έν θαλάσιτ]
μελαίνη), ΔΓ άλλους τρόπους παραστάσεις ίνθύων επί μελανοαόρφων
άγγείιυν δρα Βρετ. Μουσ. Β 103,19 (κατ. II είκ. 43, χρώμα πηλού
Ιν θαλάσση λευκη|. Άθην. 1130 (πηδώντας εκ της θαλάσσης).
πίν. VI. Έπ' αμφοτέρων τών τελευταίων τούτων
αγγείων ή μορφή κρύπτεται κατά το ήμισυ διά
τών προπυργίων.
Η ερμηνεία ολοκλήρου της παραστάσεως νο-
μίζω, οτι εξαρτάται εκ της επιγραφής, διά τοΟτο
δέ καλλίτερον εινε αυτή κατά πρώτον νά έξετασθή.
ΓΙ επιγραφή άρχεται κατ' έμέ από του αριστερά
της κεφαλής τοΟ πλοιάρχου γεγραμμένου Ο, προ-
χωρεί προς τά κάτω μέ/ρ'- του γράμματος αρι-
στερά του ποδός της αυτής μορφής, είτα δ' εξακο-
λουθεί από τών άκρων τής δεξιάς πτέρυγος τής
πτερα>τής μορφής προς τά άνω, και έπειτα κάτω-
θεν τής αριστεράς μασχάλης αυτής προς τά κάτω-
Άναγινώσκεται ούτω ΟίΚ3*οΐΟ*ΤΟ.
1 ά γράμματα ταύτα μετέγραψε δοκιμαστικώς ό
κ. Βιιιτο\\Γ8 «ος κε σώος, του» δηλαδή ϋς άν σώος
(τΐ), τούτον (εσται το άθλον). Ό κ. Α. Β. Οοοίί,
ό'στις ειγε προ τίνος τήν καλωσύνην νά ανάγνωση
τήν παρουσάν μου μελέτην, προύτεινεν άνεξαρτη-
τω: τής αναγνώσεως του κ. Βιιιτοννδ, ήν δεν έγνώ-
ριζε, «ώς κε σώως τό», όπερ ίσως ήτο άρχή δη-
μοτικής ίςαμέτρου9 ωδής, ήτις ήδύνατο π. χ. νά
ει/εν ούτω «ώς κε σώως το (πλοΐον υπέρ πόντοιο
κομίζοις).
Άμφότεραι αύται αί έρμηνεϊαι είνε μεν δύναται,
άλλ' ουδεμία μοι φαίνεται πιθανή. Διά νά υποστή-
ριξη τήν άνάγνωσίν του « δς κε σώος, του » ό κ. Βιιγ-
ΓΟλνβ, παρέβαλε τό γνωστόν «ός νυν όρχηστών
πάντων άταλώτατα παίζει τοΰτόδε»10. Άλλ'έκεΤ
αντί «του τόδε» όφείλομεν νά άναγνώσωμεν «τούτο
δεκα.ν μιν»11, έπειτα δέ ή ελλειψις τής υποτακτι-
κής έν τή επιγραφή ημών θά ήτό τι όλως ασύνη-
θες 12 πλήν δέ τούτων και ή έννοια τής αναγνώσεως
του ΒαιτοΑνδ δέν είνε τόσον καλή, διότι πολύ φυ-
σικώτερον θά ήτο νά ώρίζετο «ός κε νικηφόρος,
του».
Ήττον απίθανος μοι μαίνεται ή άνάγνωσις «ώς
κε σώως το». Ό κ. Οοοίν παραβάλλει τούτο προς
0 Δια τό σώος παραβάλλει ό κ. Οοοίί «πατρωίης» ΗθϊίιΠ3Πη
Ον. ΌίαΙ. III σ. 525, «λαγώείης» κτλ "Αν και οϋδέτερον δύναται
άκοιβώς να παραβληθη, άφοΰ ταϋτα δεν γράφονται δια ω, δυνατόν θα
ητο να προτείνη τις τό αοίως η αοιως (ιώτα σύμφωνον).
10 Ε. 8. ΚοΙ)θΐ·ί5 σελ. 74.
11 ΜΙι ΜϊΙΙ. XVIII σ. 225 ϋο11ί§ηοη-ϋοιινβ σ. 65.
12 Ηοίϊπΐ3ηη Ον. ΌίαΙ. I σ.322 ιεί δ' άν ϊν τοϊ περιχώροι (50.
νε'μη)» εν δευτε'ριο μέρει προτάσεοις, δεν είνε ακριβώς παράλληλον.
Έτνπ. 6.7.12.
Μνκαλησαός- υπό ΡβΤΟΤ/ Ν. ΙΙτβ.
δίδωμεν και κατά τον ()ον εις την Άττ'./.ήν τήν θέ-
σιν ήν εί/εν αύτη καταλάβει κατά τον οον αιώνα,
και νά λησμονώμεν ότι περί το 500 π. Χ. ήτο
εντελώς άγνωστος ή Δηλιακή συμμαχία ι.
Ή παράστασις.
Ώς πρό' τάς λεπτομέρειας της παραστάσεως δέν
εγει τις πολλά νά παρατηρήση' το έμβολον εν
μορφή κεφαλής κάπρου εινε σύνηθες2 ώς και το
ύψηλόν κατάστρωμα της πρώρας και ο επί ταύ-
της γεγραμμένος οφθαλμός. ΊΙ παρουσία ενός
μόνου κωπηλάτου, ενώ τά κωπία είνε τρία, εξη-
γείται βεβαίως διά το ολίγον του χώρου3. Η θά-
λασσα παρίσταται πολλάκις καΟ' όμοιον τρόπον4,
μολονότι ώς ε/ε» επί του αγγείου ημών δύναται
μάλλον νά παραβληθη0 προς παραστάσεις βρά-
χων6. Το κράσπεδον τοΟ χιτώνος της πτερωτής
μορφής είνε εκτάκτως περίτεχνον και ύπομιμνή-
σκει το της Ιριδος έπι μιας κύλικος τοΟ Βρύγου7.
Μοναδική είνε ή αφελής έξεύρεσις τρόπου, ό'πως
διακριθή έπι της μέλαινης έπιφανείας της θα-
λάσσης '/ώρος προς παράστασιν τών επίσης με-
λάνων δελφίνων, οίτινες άλλως δεν Οά ήσαν
καταφανείς8, ασυνήθης δε τουλάχιστον έπ'ι αγ-
γείων είνε ή θέσις τοΟ ανθρώπου, όστις, καΟ' ά
φαίνεται, κάΟηται επί του τ.ροτ.αρ^ίου τοΟ κατα-
στρώματος. Δύναται μόνον νά παραβληθη προ
πάντων ή θέσις τών δύο τοξοτών, οί'τινες γονατί-
ζουσιν έπι της Τυρρηνικής ύδρίας του Βρετ.
Μουσ., Β 60, κατ. Π πίν. I. Πρβ. έπίσης τον
άμφορέα της συλλογής Βπιβοΐιί έν ΰοπιβΐο και
τήν κύλικα του Νικοσθένους, \\Τϊβη. νοιΊ. 90/91
1 Τήν γνώμην ταύτην αετα πολλής πειστικο'τητος μοι έξεδηϊλωσεν
ό κ. Λ. Λ. Κεραμόπουλοε.
I Π. / . Κυι·1\ν. α. ΚβϊοΗΙι. I πίν. 13 (άγγεϊον Γγηπ^οϊβ), άβ
ΚΜάβι\\Βϊδ ΛΤα<. I άρ. 322 (4785), Βρετ. Μουσ. Β 436.
3 Ώς παρετη'ρησεν ό /.. ΖάΥιπ.
4 II. χ. άγγεϊον Ργηποοιβ και ΡιΐΓΐ-ΚβϊοΙιΙι. I πίν. 41 (κύλιξ
Φινίως).
5 "Οπως μοι εδειξεν ό κ. Α.Β. Οοοίί.
II Π /. Βρετ. Μουσ. Β 240, Ο^ρηιβ, ΜαΐΎΕ.Υ, δπιΐΐΐι, ^31-
ΙβΓδ σ. 111 ε!/.. 163. ,ΙΗδ XXVIII Πιν. XXX Β.
7 Βρετ. Μουσ. Ε 65
* Πρβ. ΡογΙ. Ιΐοίοΐαΐα I πίν. 41 (έγκεχαραγμένους έν θαλάσιτ]
μελαίνη), ΔΓ άλλους τρόπους παραστάσεις ίνθύων επί μελανοαόρφων
άγγείιυν δρα Βρετ. Μουσ. Β 103,19 (κατ. II είκ. 43, χρώμα πηλού
Ιν θαλάσση λευκη|. Άθην. 1130 (πηδώντας εκ της θαλάσσης).
πίν. VI. Έπ' αμφοτέρων τών τελευταίων τούτων
αγγείων ή μορφή κρύπτεται κατά το ήμισυ διά
τών προπυργίων.
Η ερμηνεία ολοκλήρου της παραστάσεως νο-
μίζω, οτι εξαρτάται εκ της επιγραφής, διά τοΟτο
δέ καλλίτερον εινε αυτή κατά πρώτον νά έξετασθή.
ΓΙ επιγραφή άρχεται κατ' έμέ από του αριστερά
της κεφαλής τοΟ πλοιάρχου γεγραμμένου Ο, προ-
χωρεί προς τά κάτω μέ/ρ'- του γράμματος αρι-
στερά του ποδός της αυτής μορφής, είτα δ' εξακο-
λουθεί από τών άκρων τής δεξιάς πτέρυγος τής
πτερα>τής μορφής προς τά άνω, και έπειτα κάτω-
θεν τής αριστεράς μασχάλης αυτής προς τά κάτω-
Άναγινώσκεται ούτω ΟίΚ3*οΐΟ*ΤΟ.
1 ά γράμματα ταύτα μετέγραψε δοκιμαστικώς ό
κ. Βιιιτο\\Γ8 «ος κε σώος, του» δηλαδή ϋς άν σώος
(τΐ), τούτον (εσται το άθλον). Ό κ. Α. Β. Οοοίί,
ό'στις ειγε προ τίνος τήν καλωσύνην νά ανάγνωση
τήν παρουσάν μου μελέτην, προύτεινεν άνεξαρτη-
τω: τής αναγνώσεως του κ. Βιιιτοννδ, ήν δεν έγνώ-
ριζε, «ώς κε σώως τό», όπερ ίσως ήτο άρχή δη-
μοτικής ίςαμέτρου9 ωδής, ήτις ήδύνατο π. χ. νά
ει/εν ούτω «ώς κε σώως το (πλοΐον υπέρ πόντοιο
κομίζοις).
Άμφότεραι αύται αί έρμηνεϊαι είνε μεν δύναται,
άλλ' ουδεμία μοι φαίνεται πιθανή. Διά νά υποστή-
ριξη τήν άνάγνωσίν του « δς κε σώος, του » ό κ. Βιιγ-
ΓΟλνβ, παρέβαλε τό γνωστόν «ός νυν όρχηστών
πάντων άταλώτατα παίζει τοΰτόδε»10. Άλλ'έκεΤ
αντί «του τόδε» όφείλομεν νά άναγνώσωμεν «τούτο
δεκα.ν μιν»11, έπειτα δέ ή ελλειψις τής υποτακτι-
κής έν τή επιγραφή ημών θά ήτό τι όλως ασύνη-
θες 12 πλήν δέ τούτων και ή έννοια τής αναγνώσεως
του ΒαιτοΑνδ δέν είνε τόσον καλή, διότι πολύ φυ-
σικώτερον θά ήτο νά ώρίζετο «ός κε νικηφόρος,
του».
Ήττον απίθανος μοι μαίνεται ή άνάγνωσις «ώς
κε σώως το». Ό κ. Οοοίν παραβάλλει τούτο προς
0 Δια τό σώος παραβάλλει ό κ. Οοοίί «πατρωίης» ΗθϊίιΠ3Πη
Ον. ΌίαΙ. III σ. 525, «λαγώείης» κτλ "Αν και οϋδέτερον δύναται
άκοιβώς να παραβληθη, άφοΰ ταϋτα δεν γράφονται δια ω, δυνατόν θα
ητο να προτείνη τις τό αοίως η αοιως (ιώτα σύμφωνον).
10 Ε. 8. ΚοΙ)θΐ·ί5 σελ. 74.
11 ΜΙι ΜϊΙΙ. XVIII σ. 225 ϋο11ί§ηοη-ϋοιινβ σ. 65.
12 Ηοίϊπΐ3ηη Ον. ΌίαΙ. I σ.322 ιεί δ' άν ϊν τοϊ περιχώροι (50.
νε'μη)» εν δευτε'ριο μέρει προτάσεοις, δεν είνε ακριβώς παράλληλον.
Έτνπ. 6.7.12.