DOI Artikel:
Ure, P. N.: Mykalissos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0117
Μνκαληοσός- ύπο Ρ. ϋνβ. 107
)0
ουνατΌν έπιγραφικώς, ύπάρχουσιν όμως άλλαι ου- και ύγιείας δεχον
σκολίαι γλωσσικά!" ή φυσική μετάφρασις είναι Ομολογητέον δμως δτι και αί έπιγραφαί11 και
«επιστροφής εις την πατρίδα»" «οικείος» δε ση- τα έπιγράμματα είνε μεταγενέστερα,
μαίνει συνήθως οΰχί «οίκαδε» άλλα «οικιακό;, Δια «οίκαδε» κατά πρόποσιν πρβ. Πινδ. Ολ.
κατοικίδιος, ίδιος, κατάλληλος». Αληθώς παρ' VII 4, όπερ υποδεικνύει δτι έν τοις γάμοις συνή-
Όμήρω πολλάκις1 εύρηται τδ «οί'καδε» μετά θης πρόποσις ήτο «οίκοθεν οίκαδε». Ό συνδυασμός
τοΰ ρήματος «νοστεϊν», δεν ευρίσκεται δ' δμως εν τη προποσει των λέξεων «οίκος» και «νόσιος»
μετά του ονόματος «νόστος». Δύναται τις δμως νά είναι πολύ φυσικός, ουσκόλως δέ Οά εγεινε άνευ
άναφέρη ώ; άνάλογον, «ώλεσε τηλοΰ νόστον 'Αχαι- ^ής χρήσεως τοΰ επιθέτου «οικείος»,
ίδος » 2, συνδέων το «'Αχαιίδος» προς το νόστον II ερμηνεία αύτη της επιγραφής συμφωνεί τε-
ώς γενικήν τοπικήν, δηλαδή άντ'ι τοΰ «νόστου εις Λείως προς τήν παράστασιν της οινοχόης ημών.
'Αχαιίδα», διότι τότε υποτίθεται, δτι θα ήτο δυνα- Εύχαϊ προς ασφαλή έπιστροφήν άπό θαλασσοπο-
τον νά ύπαρξη και «νόστον Α/αιικόν», άφ ού έν ρείας είναι γνωσταί. Π. χ.
παρομοίαις φράσεσιν τό έπίθετον ισοδυναμεί προς Πολλα δ> εΰπλοκοίμου πολιΐ]ς &λ6ς |ν πελ(ίγεσσιν
τήν γενικήν (π. χ. Αίσχ. Πέρσ. 8 «νόστω τω βα- θεσσάμενοι γλυκερόν νόστον12.
σιλείω=νόστω τω τοΰ βασιλέως». Ό Εβθΐίη^3 νν} Νόστιμον εύπλοίην άρφτ0 τις 13.
βεβαίως λέγει «§βη. Αχ, ρθηάβΐ α τηλοΰ ορ. ν
249», άλλ' δ ΜοηΐΌ4 συντάσσει το «Ά/.» μετά Ή πτερωτή μορφή, ήτις άκούσασα της εύχής
τοΰ «νόστου» συγκρίνων προς ε 344 και δηλών τοΰ πλοιάρχου ήμών προηγείται τούτου κατά τον
δτι το νόημα άπαιτεΐ γενικήν προσδιορισμοί. προς τήν πατρίδα πλουν δύναται νά είνε ή Σώτειρα
Γραμματικώς άνάλογον προς το οικείος—οίκαδε Τνχα14 τοΰ μεγάλου ποιητοΰ της Βοιωτίας, δστις
είνε τό παρά Θεοκρίτω VI, 31 «όδος Θαλυσίας» ήρχιζε το στάδιον αύτοΟ εν θήβαις, δ'τε ετίθετο εις
δπερ κατά τον σχολιαστήν σημαίνει επί θαλυσία τον τάφον έν Ρείτσώνα ή οινοχόη.
άνυομένη ή «πι Θαλνσια άγουσα ημάς5. ™ 0
Γ ' ' ' Ι ιν γαρ εν ποντω κυβερνώνται
Ή γενική οικείου νόστου έχει τήν σημασίαν της ΰοα« νήεςΐ5.
γενικής κατά τάς προπόσεις. Πρβ. Ζΐίός Σωτήρος,
Άγα&ον Δαίμονος0, άπαντα δέ συνήθως και έν Και 6 συνάδελφος τοΰ Πινδάρου Αισχύλος δμι-
έπιγράμμασιν εν τή Ανθολογία π. χ. λεϊ πεΡ'' αύτ^ Οεότητος.
Τΰχη δέ σωτήρ ναϋν Οέλουσ' έφέζετο 16.
"Εγχει και πάλιν είπε, πάλιν, πάλιν, Ήλιοδώρας
ή "Εγχεε και πάλιν είπε Διοκλέος8. Ήδη παρ' Ήσιόδω17 είνε ή ϊύχη μία τώνΩκεα-
νίδων.
Αί γενικαι αύται αναφέρονται εις πρόσωπα,άλλ'
επί τίνων μεταγενεστέρων μελάνων κανθάρων τοΰ Λο^,, ^ άγγ£Ϊον ήμών ν- π?ολαμ.
Βερολίνου ευρίσκονται γενικά! αντιστοιχούσα,, μάλ- ^ ^ λατιν[κήν ρ01.ίαη8ΐη Κβάαοβιη )τύχψ
λον προς τήν ήμετέραν γενικήν ώς π. χ. <^ας 9 Έπαναγωγόν, Δίων Κάσσ. Είν 10,5. Τνχψ Σω-
1 Β 343, Δ 103, Θ 102, 252, ν. 43, Σ 60, 90, 441, Τ 258, ξ τήρων, Άπολλ. III 3), της όποιας ή λατρεία
163, ο 177. Πρβ. ίπίσης Β 687 «νοστησας οΐκόνδε φίλην εις πα- ίδρύθη έν Ρώμη τώ 19 π. Χ. μετά τήν έπίστρο-
τρίδα γαϊαν».
2 ψ 68. 10 Ρ 2872
:ι Σβχ. Ηοϊπ. νόστος. 11 <ΐ3ΐιη, Μϋ,ηοΗ. νααβηβαηιηιΐ. σ. ΟΧΙ.
* Οά. ΧΙΙΙ-ΧΧίν. 15 ΒβΓ^Ιί-ΙΙΠίΘΓ Άρχιλ. ΪΓ3§. II (62).
6 Ή ερμηνεία *οΐκαδε* ρ.οι φαίνεται η πιΟανωτέρα. Άλλα δυνατή 13 ΆνΟ. ΙΙαλ. VII 639.
εινε (πρβ. Ήροδ. III 81) «ΘΧ 8θηίθΠΙΪΕ»> «κατάλληλος» πρβ. κα- 14 Τό σωος του κ. Βΐ1ΓΙΌ\ν8 και τό σφως τοΰ κ.ΟοοΙί ΰποδει-
τωτέρω «γλυκερον νόστον», καθ' ά μοι έδήλωσεν ό Α. Β. Οοοίί. κνύουσι τήν θεότητα ταύτην. Πρβ. ΙΟ XII ΪΗ80. V 8 Ια' άγα&ϊ)
6 ΚΓ6ί8θ1ΐΐηθΓ, Ψα8βηίη8β/ΐ. σ. 82. ">Ζ8 *«< αωτηρία.
7 Μελέαγρος 98. 16 Πινδ. Όλ. XII 3.
8 Καλλιμ. Έπιγραμ. 31. 16 Άγ«|ΐ. 664.
Β Ρ 2866, 2869, 2873, 2875. 17 Θεογ. 360.
)0
ουνατΌν έπιγραφικώς, ύπάρχουσιν όμως άλλαι ου- και ύγιείας δεχον
σκολίαι γλωσσικά!" ή φυσική μετάφρασις είναι Ομολογητέον δμως δτι και αί έπιγραφαί11 και
«επιστροφής εις την πατρίδα»" «οικείος» δε ση- τα έπιγράμματα είνε μεταγενέστερα,
μαίνει συνήθως οΰχί «οίκαδε» άλλα «οικιακό;, Δια «οίκαδε» κατά πρόποσιν πρβ. Πινδ. Ολ.
κατοικίδιος, ίδιος, κατάλληλος». Αληθώς παρ' VII 4, όπερ υποδεικνύει δτι έν τοις γάμοις συνή-
Όμήρω πολλάκις1 εύρηται τδ «οί'καδε» μετά θης πρόποσις ήτο «οίκοθεν οίκαδε». Ό συνδυασμός
τοΰ ρήματος «νοστεϊν», δεν ευρίσκεται δ' δμως εν τη προποσει των λέξεων «οίκος» και «νόσιος»
μετά του ονόματος «νόστος». Δύναται τις δμως νά είναι πολύ φυσικός, ουσκόλως δέ Οά εγεινε άνευ
άναφέρη ώ; άνάλογον, «ώλεσε τηλοΰ νόστον 'Αχαι- ^ής χρήσεως τοΰ επιθέτου «οικείος»,
ίδος » 2, συνδέων το «'Αχαιίδος» προς το νόστον II ερμηνεία αύτη της επιγραφής συμφωνεί τε-
ώς γενικήν τοπικήν, δηλαδή άντ'ι τοΰ «νόστου εις Λείως προς τήν παράστασιν της οινοχόης ημών.
'Αχαιίδα», διότι τότε υποτίθεται, δτι θα ήτο δυνα- Εύχαϊ προς ασφαλή έπιστροφήν άπό θαλασσοπο-
τον νά ύπαρξη και «νόστον Α/αιικόν», άφ ού έν ρείας είναι γνωσταί. Π. χ.
παρομοίαις φράσεσιν τό έπίθετον ισοδυναμεί προς Πολλα δ> εΰπλοκοίμου πολιΐ]ς &λ6ς |ν πελ(ίγεσσιν
τήν γενικήν (π. χ. Αίσχ. Πέρσ. 8 «νόστω τω βα- θεσσάμενοι γλυκερόν νόστον12.
σιλείω=νόστω τω τοΰ βασιλέως». Ό Εβθΐίη^3 νν} Νόστιμον εύπλοίην άρφτ0 τις 13.
βεβαίως λέγει «§βη. Αχ, ρθηάβΐ α τηλοΰ ορ. ν
249», άλλ' δ ΜοηΐΌ4 συντάσσει το «Ά/.» μετά Ή πτερωτή μορφή, ήτις άκούσασα της εύχής
τοΰ «νόστου» συγκρίνων προς ε 344 και δηλών τοΰ πλοιάρχου ήμών προηγείται τούτου κατά τον
δτι το νόημα άπαιτεΐ γενικήν προσδιορισμοί. προς τήν πατρίδα πλουν δύναται νά είνε ή Σώτειρα
Γραμματικώς άνάλογον προς το οικείος—οίκαδε Τνχα14 τοΰ μεγάλου ποιητοΰ της Βοιωτίας, δστις
είνε τό παρά Θεοκρίτω VI, 31 «όδος Θαλυσίας» ήρχιζε το στάδιον αύτοΟ εν θήβαις, δ'τε ετίθετο εις
δπερ κατά τον σχολιαστήν σημαίνει επί θαλυσία τον τάφον έν Ρείτσώνα ή οινοχόη.
άνυομένη ή «πι Θαλνσια άγουσα ημάς5. ™ 0
Γ ' ' ' Ι ιν γαρ εν ποντω κυβερνώνται
Ή γενική οικείου νόστου έχει τήν σημασίαν της ΰοα« νήεςΐ5.
γενικής κατά τάς προπόσεις. Πρβ. Ζΐίός Σωτήρος,
Άγα&ον Δαίμονος0, άπαντα δέ συνήθως και έν Και 6 συνάδελφος τοΰ Πινδάρου Αισχύλος δμι-
έπιγράμμασιν εν τή Ανθολογία π. χ. λεϊ πεΡ'' αύτ^ Οεότητος.
Τΰχη δέ σωτήρ ναϋν Οέλουσ' έφέζετο 16.
"Εγχει και πάλιν είπε, πάλιν, πάλιν, Ήλιοδώρας
ή "Εγχεε και πάλιν είπε Διοκλέος8. Ήδη παρ' Ήσιόδω17 είνε ή ϊύχη μία τώνΩκεα-
νίδων.
Αί γενικαι αύται αναφέρονται εις πρόσωπα,άλλ'
επί τίνων μεταγενεστέρων μελάνων κανθάρων τοΰ Λο^,, ^ άγγ£Ϊον ήμών ν- π?ολαμ.
Βερολίνου ευρίσκονται γενικά! αντιστοιχούσα,, μάλ- ^ ^ λατιν[κήν ρ01.ίαη8ΐη Κβάαοβιη )τύχψ
λον προς τήν ήμετέραν γενικήν ώς π. χ. <^ας 9 Έπαναγωγόν, Δίων Κάσσ. Είν 10,5. Τνχψ Σω-
1 Β 343, Δ 103, Θ 102, 252, ν. 43, Σ 60, 90, 441, Τ 258, ξ τήρων, Άπολλ. III 3), της όποιας ή λατρεία
163, ο 177. Πρβ. ίπίσης Β 687 «νοστησας οΐκόνδε φίλην εις πα- ίδρύθη έν Ρώμη τώ 19 π. Χ. μετά τήν έπίστρο-
τρίδα γαϊαν».
2 ψ 68. 10 Ρ 2872
:ι Σβχ. Ηοϊπ. νόστος. 11 <ΐ3ΐιη, Μϋ,ηοΗ. νααβηβαηιηιΐ. σ. ΟΧΙ.
* Οά. ΧΙΙΙ-ΧΧίν. 15 ΒβΓ^Ιί-ΙΙΠίΘΓ Άρχιλ. ΪΓ3§. II (62).
6 Ή ερμηνεία *οΐκαδε* ρ.οι φαίνεται η πιΟανωτέρα. Άλλα δυνατή 13 ΆνΟ. ΙΙαλ. VII 639.
εινε (πρβ. Ήροδ. III 81) «ΘΧ 8θηίθΠΙΪΕ»> «κατάλληλος» πρβ. κα- 14 Τό σωος του κ. Βΐ1ΓΙΌ\ν8 και τό σφως τοΰ κ.ΟοοΙί ΰποδει-
τωτέρω «γλυκερον νόστον», καθ' ά μοι έδήλωσεν ό Α. Β. Οοοίί. κνύουσι τήν θεότητα ταύτην. Πρβ. ΙΟ XII ΪΗ80. V 8 Ια' άγα&ϊ)
6 ΚΓ6ί8θ1ΐΐηθΓ, Ψα8βηίη8β/ΐ. σ. 82. ">Ζ8 *«< αωτηρία.
7 Μελέαγρος 98. 16 Πινδ. Όλ. XII 3.
8 Καλλιμ. Έπιγραμ. 31. 16 Άγ«|ΐ. 664.
Β Ρ 2866, 2869, 2873, 2875. 17 Θεογ. 360.