DOI Artikel:
Papageōrgiu, Petros N.: Attikēs epigraphai
DOI Artikel:Sabbopoulos, Kōnstantinos: Eis Mantineias anaglypho epitymbion (RÉG 1907, 63)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0135
Αττικής έπιγραφαί. — Εις Μαντινείας άνάγλνφον.
Ειδον τή 25 Φεβρουαρίου 1007 παρά τω έν σημεΐον της ερωτήσεως:
θεσσαλονίκη Πέτοω Στάϊκω άγοοάσαντι έν Άθή- ~, ^ „~ „ . ,
„ . , ' , - Ου το χρεών ειμαρται; Ορα τέλος ημετερον νυν
να;;, ενθα, κατα την δμολογιαν αύτοΰ, εύοέθη έν
κ. τ. λ.
-αφω.
3. Τον λίθον αυτόν έν τώ μουσεία» του Πειραιώς
ΓΓΛ1, χ „ , , τη 12 τ. μ. μετ επιμελείας έξετάσας έπεισα έυ,αυ-
[υ]υ το χρεών ειμαρται- ορα τέλος ημετερον νυν ; , ; '
^ ~ „ Ε< α τον ότι προ τοΟ Υ έν τη άονη της έπιγοαφής εν
ημείς γαρ τρεις οντε, πατήρ υος Ουγατηρ τε, 1 '4 ,Α·" 4 1Γ · 4
θνήισκομεν Αϊγαίου κΰμασι πλαζόμενοι. μ0ν°ν ΥΡ^Η* ^ άπολεπισμοΟ της άκρας
τοΟ μαρμάρου και δτι τδ γράμμα τούτο ούδέν ήτο
Π,"—,, ί_/ γ- ΤΤ ~ ~ \τ?λ(Λλί\ άλλο ή το Ο, οδ κα'ι σώζονται ΐννη τινά. Έν τώ
υυτως επίγραμμα του Πειραιώς εν τη ΑΕ1910 4 ' Λ '
χΚ'ί: „, 'τ λ / , > λίθω τδ γοάυ,αα ε παντανοΰ εγει τδ σνήαα Ε,
σεΛ. ιο εςεοωκεν ο κ. 1. αοαγατσης, πεοι την εο- ' ιγ η α /. ι. ιι
μηνείαν §' αύτου έν τώ πρώτω στίχω έσπούδασεν °ύ*1 ™ €· '0λ^αΐς τ°° °ανάτου α°τ°ΰ
δ Σπ. Βάσης έν ΑΕ 1910 σελ. 399, δ κ. Στ. Ραΐς ° Σπ" ΒάσΥ1ς' ε1ζ δν ε?*°ν άνακοινώσει ^ν
Δραγούμης 1911 σελ. 122, δ κ.Άνδο. Σκιάς σελ. έ^ ^Ρ-Ψ ^ τ0° ^ΤΡά^°«. ένέκρινεν
207-208 και πάλιν δ Βάσης σελ. 211-213. αύτΙ1ν ^επιφυλάκτως.
Κατ' έμέ δε τδ επίγραμμα σαφέστατον τδν νοΟν 14 μ'αιου 1912'
αύτοΟ ανακτάται, δ'ταν μετά τδ ειμαρται τεθη το Πέτρος Ν. Παπαγεωργίον.
Είς Μαντινείας άνάγλυφον έπιτύμβιον (ΚΕΟ 1907, 63)
υπό
Κ. Σαββοπούλου.
Στήλη έπιτύμβιος, μαρμάρινη, ολίγον ελλιπής
τά κάτω" όλον σωζ. ϋψ. 0"7ο, πλάτ. 0 41, πάχ.
0Ί1. Παρεδόθη μοι ύπδ του έκ Τσιπιανών της
Μαντινείας Γεωργίου Κοντόγεωργα" απόκειται έν
τώ μουσείω Τεγέας.
Τδ τύμπανον τοΟ άετώματος κοσμείται δι ανά-
γλυφου άκανθοειδοΰς άνθους. 'Επί του έπιστυλίου
κεχάρακται επιγραφή:
Δαμοσθένη.
Τπ' αυτήν εικονίζεται άνήρ καθήμενος και προς
δεξιά βλέπων, έμπροσθεν δ' αύτου δύο παιδία.
Έν Τριπόλει.
Είκών 1. Άνάγλνφον επιτύββιον.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1912
Κωνσταντίνος Σαββόπουλος.
17
Ειδον τή 25 Φεβρουαρίου 1007 παρά τω έν σημεΐον της ερωτήσεως:
θεσσαλονίκη Πέτοω Στάϊκω άγοοάσαντι έν Άθή- ~, ^ „~ „ . ,
„ . , ' , - Ου το χρεών ειμαρται; Ορα τέλος ημετερον νυν
να;;, ενθα, κατα την δμολογιαν αύτοΰ, εύοέθη έν
κ. τ. λ.
-αφω.
3. Τον λίθον αυτόν έν τώ μουσεία» του Πειραιώς
ΓΓΛ1, χ „ , , τη 12 τ. μ. μετ επιμελείας έξετάσας έπεισα έυ,αυ-
[υ]υ το χρεών ειμαρται- ορα τέλος ημετερον νυν ; , ; '
^ ~ „ Ε< α τον ότι προ τοΟ Υ έν τη άονη της έπιγοαφής εν
ημείς γαρ τρεις οντε, πατήρ υος Ουγατηρ τε, 1 '4 ,Α·" 4 1Γ · 4
θνήισκομεν Αϊγαίου κΰμασι πλαζόμενοι. μ0ν°ν ΥΡ^Η* ^ άπολεπισμοΟ της άκρας
τοΟ μαρμάρου και δτι τδ γράμμα τούτο ούδέν ήτο
Π,"—,, ί_/ γ- ΤΤ ~ ~ \τ?λ(Λλί\ άλλο ή το Ο, οδ κα'ι σώζονται ΐννη τινά. Έν τώ
υυτως επίγραμμα του Πειραιώς εν τη ΑΕ1910 4 ' Λ '
χΚ'ί: „, 'τ λ / , > λίθω τδ γοάυ,αα ε παντανοΰ εγει τδ σνήαα Ε,
σεΛ. ιο εςεοωκεν ο κ. 1. αοαγατσης, πεοι την εο- ' ιγ η α /. ι. ιι
μηνείαν §' αύτου έν τώ πρώτω στίχω έσπούδασεν °ύ*1 ™ €· '0λ^αΐς τ°° °ανάτου α°τ°ΰ
δ Σπ. Βάσης έν ΑΕ 1910 σελ. 399, δ κ. Στ. Ραΐς ° Σπ" ΒάσΥ1ς' ε1ζ δν ε?*°ν άνακοινώσει ^ν
Δραγούμης 1911 σελ. 122, δ κ.Άνδο. Σκιάς σελ. έ^ ^Ρ-Ψ ^ τ0° ^ΤΡά^°«. ένέκρινεν
207-208 και πάλιν δ Βάσης σελ. 211-213. αύτΙ1ν ^επιφυλάκτως.
Κατ' έμέ δε τδ επίγραμμα σαφέστατον τδν νοΟν 14 μ'αιου 1912'
αύτοΟ ανακτάται, δ'ταν μετά τδ ειμαρται τεθη το Πέτρος Ν. Παπαγεωργίον.
Είς Μαντινείας άνάγλυφον έπιτύμβιον (ΚΕΟ 1907, 63)
υπό
Κ. Σαββοπούλου.
Στήλη έπιτύμβιος, μαρμάρινη, ολίγον ελλιπής
τά κάτω" όλον σωζ. ϋψ. 0"7ο, πλάτ. 0 41, πάχ.
0Ί1. Παρεδόθη μοι ύπδ του έκ Τσιπιανών της
Μαντινείας Γεωργίου Κοντόγεωργα" απόκειται έν
τώ μουσείω Τεγέας.
Τδ τύμπανον τοΟ άετώματος κοσμείται δι ανά-
γλυφου άκανθοειδοΰς άνθους. 'Επί του έπιστυλίου
κεχάρακται επιγραφή:
Δαμοσθένη.
Τπ' αυτήν εικονίζεται άνήρ καθήμενος και προς
δεξιά βλέπων, έμπροσθεν δ' αύτου δύο παιδία.
Έν Τριπόλει.
Είκών 1. Άνάγλνφον επιτύββιον.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1912
Κωνσταντίνος Σαββόπουλος.
17