DOI Artikel:
Oikonomos, G. P.: Spiridōn Basēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0136
126
Σπυρίδων Βάσης.
Η Αρχαιολογική ΈφημερΙς πληγείσα και αύτη οδυνηρότατα δια τον θανάτου τοϋ Σπυρί-
δωνος Βάση επιθυμεί τον πόνου αύτη; τούτου μαρτύριον να καταθέση ενταύθα μνημόσυνον
στέφανον εύλαβείας και τιμής. Προς την Άρχαιολογικήν έταιρείαν συνδέει την μνήμην τοϋ
επιφανέστατου άνδρός άρρηκτος κρίκος συνεργασίας μακράς και ειλικρινούς διαφέροντος ύπέρ
της προαγωγής των 'Ελληνικών αρχαιολογικών σπουδών, ας μετά τοσαύτης πάντοτε στοργής
περιέβαλον όσοι των παρ' ήμϊν σπουδαίων έν τή Αρχαιολογική εταιρεία διέγνωσαν φυτώριον
τοϋ επιστημονικού πνεύματος και καλλιπρεπές στέγασμα τοϋ Ελληνικού ονόματος. Ο κριτι-
κώτατος τοϋ Βάση νοϋς και δ εν&νς αύτοϋ χαρακτήρ, τής άλη&οϋς επιστήμης απαύγασμα
και γενναίας ψνχής άσφαλέστατον γνώρισμα νπήρζαν τοϋ εκλιπόντος προσφιλούς διδασκάλον
και σννεργάτου έπίζηλα προτερήματα ζωηρότατα έκφαινόμενα έν πάση αυτού επιστημονική ερ-
γασία και τη άλλη κοινωνική αναστροφή. Τής βαρείας αύτοϋ επιστήμης άδρά δείγματα έκό-
σμησαν την Άρχαιολογικήν Εφημερίδα, πρόκεινται δέ τής και περί την Ελληνικήν φιλολογίαν,
όσον και περί την Ρωμαϊκήν, εύδοκιμωτάτης ασχολίας τοϋ ανδρός άναμφήριστα τεκμήρια. Δεν
είναι δέ ούδ έν εύρυιέρω κύκλω άγνωατον, πόσον ή άμφιλαφής αύτη φιλολογική και ιστο-
ρική μόρφωσις σννοδεύονσα λεπτοτάτην διάνοιαν αυνετέλεσεν εις την έν τω ήμετέρω πανεπι-
στήμια) διάπλασιν τής νεωτέρας φιλολογικής γενεάς. Διότι ό Βάσης δεν υπήρξε μόνον θαυμα-
στός έρευνητής οΐον άποφαίνονσιν αυτόν τά έκδεδομένα αύτοϋ έργα, αλλά και απαράμιλλος
διδάσκαλος τής έπιστήμης, μετ ίσης διαύγειας κρίσεως και σαφήνειας άναπτύσσων τά τε γραμ-
ματικά και τά ιστορικά ζητήματα και άκαμάτως νφηγούμενος τοις νεωτέροις τής δνσκόλον
όδοϋ τής ακριβούς μαθήσεως κάί τής θετικής έρεύνης. Οΰχι δ έπι τά έτοιμα τρεπόμενος,
άλλ' αύτός ζητών τήν άλήθειαν, έγένετο τών μεγάλων αύτοϋ διδασκάλων ΒίίβΚβΙβν και ΜοϊϊΙΊΤΙ-
8671 ούχι μόνον θαυμαστής, άλλά και άξιος μαθητής.
Τοιούτον όντως έξαίρετον άνδρα μόλις σνμπληρώσαντα είκοσιπενιαετή έν τω πανεπιστήμια)
διδασκαλίαν άφήρπασε προώρως σκληρότατος θάνατος και έστέρησε και τήν Φιλοσοφικήν Σχο-
λήν κρατίστον μέλονς κάί τήν Άρχαιολογικήν έταιρείαν αλησμόνητου έταίρον και συνεργά-
τον. Ό έπιστημονικός αύτοϋ βίος και τά έπιστημονικά κατορθώματα πρόκεινται εις τους νεω-
τέρους προς μίμησιν, κάλλιστος δέ όντως τής έργασίας τοϋ άφηρωισθέντος στέφανος θά είναι
ή έξακολούθησις τοϋ πνεύματος τής έρεύνης, ον και έκείνος νπήρξε άξιολογώτατος αντιπρό-
σωπος, και ή εύρντάτη αύτοϋ διάδοσις έπ άγαθω τής Ελληνικής έπιστήμης. Γένοιτο!
Γ. Π. Οίκ.
Έκδοθήαεται ιόδε τό τεύχος (Ι0" και 2°ν = σελ. 1-126) τή 4.9.12.
Έτνπ. 1.9.12.
Σπυρίδων Βάσης.
Η Αρχαιολογική ΈφημερΙς πληγείσα και αύτη οδυνηρότατα δια τον θανάτου τοϋ Σπυρί-
δωνος Βάση επιθυμεί τον πόνου αύτη; τούτου μαρτύριον να καταθέση ενταύθα μνημόσυνον
στέφανον εύλαβείας και τιμής. Προς την Άρχαιολογικήν έταιρείαν συνδέει την μνήμην τοϋ
επιφανέστατου άνδρός άρρηκτος κρίκος συνεργασίας μακράς και ειλικρινούς διαφέροντος ύπέρ
της προαγωγής των 'Ελληνικών αρχαιολογικών σπουδών, ας μετά τοσαύτης πάντοτε στοργής
περιέβαλον όσοι των παρ' ήμϊν σπουδαίων έν τή Αρχαιολογική εταιρεία διέγνωσαν φυτώριον
τοϋ επιστημονικού πνεύματος και καλλιπρεπές στέγασμα τοϋ Ελληνικού ονόματος. Ο κριτι-
κώτατος τοϋ Βάση νοϋς και δ εν&νς αύτοϋ χαρακτήρ, τής άλη&οϋς επιστήμης απαύγασμα
και γενναίας ψνχής άσφαλέστατον γνώρισμα νπήρζαν τοϋ εκλιπόντος προσφιλούς διδασκάλον
και σννεργάτου έπίζηλα προτερήματα ζωηρότατα έκφαινόμενα έν πάση αυτού επιστημονική ερ-
γασία και τη άλλη κοινωνική αναστροφή. Τής βαρείας αύτοϋ επιστήμης άδρά δείγματα έκό-
σμησαν την Άρχαιολογικήν Εφημερίδα, πρόκεινται δέ τής και περί την Ελληνικήν φιλολογίαν,
όσον και περί την Ρωμαϊκήν, εύδοκιμωτάτης ασχολίας τοϋ ανδρός άναμφήριστα τεκμήρια. Δεν
είναι δέ ούδ έν εύρυιέρω κύκλω άγνωατον, πόσον ή άμφιλαφής αύτη φιλολογική και ιστο-
ρική μόρφωσις σννοδεύονσα λεπτοτάτην διάνοιαν αυνετέλεσεν εις την έν τω ήμετέρω πανεπι-
στήμια) διάπλασιν τής νεωτέρας φιλολογικής γενεάς. Διότι ό Βάσης δεν υπήρξε μόνον θαυμα-
στός έρευνητής οΐον άποφαίνονσιν αυτόν τά έκδεδομένα αύτοϋ έργα, αλλά και απαράμιλλος
διδάσκαλος τής έπιστήμης, μετ ίσης διαύγειας κρίσεως και σαφήνειας άναπτύσσων τά τε γραμ-
ματικά και τά ιστορικά ζητήματα και άκαμάτως νφηγούμενος τοις νεωτέροις τής δνσκόλον
όδοϋ τής ακριβούς μαθήσεως κάί τής θετικής έρεύνης. Οΰχι δ έπι τά έτοιμα τρεπόμενος,
άλλ' αύτός ζητών τήν άλήθειαν, έγένετο τών μεγάλων αύτοϋ διδασκάλων ΒίίβΚβΙβν και ΜοϊϊΙΊΤΙ-
8671 ούχι μόνον θαυμαστής, άλλά και άξιος μαθητής.
Τοιούτον όντως έξαίρετον άνδρα μόλις σνμπληρώσαντα είκοσιπενιαετή έν τω πανεπιστήμια)
διδασκαλίαν άφήρπασε προώρως σκληρότατος θάνατος και έστέρησε και τήν Φιλοσοφικήν Σχο-
λήν κρατίστον μέλονς κάί τήν Άρχαιολογικήν έταιρείαν αλησμόνητου έταίρον και συνεργά-
τον. Ό έπιστημονικός αύτοϋ βίος και τά έπιστημονικά κατορθώματα πρόκεινται εις τους νεω-
τέρους προς μίμησιν, κάλλιστος δέ όντως τής έργασίας τοϋ άφηρωισθέντος στέφανος θά είναι
ή έξακολούθησις τοϋ πνεύματος τής έρεύνης, ον και έκείνος νπήρξε άξιολογώτατος αντιπρό-
σωπος, και ή εύρντάτη αύτοϋ διάδοσις έπ άγαθω τής Ελληνικής έπιστήμης. Γένοιτο!
Γ. Π. Οίκ.
Έκδοθήαεται ιόδε τό τεύχος (Ι0" και 2°ν = σελ. 1-126) τή 4.9.12.
Έτνπ. 1.9.12.