Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

172 Μνημεία τών νοτίων προπόδων της Ακροπόλεως· νπδ Φρ. Βερσάκη.

Ό ,ΐαάθίοΐι (ε. ά. 291) καί ό 8ο1πΠΙ)Εΐο1ι (ε. μογής αμφοτέρων των μερών τούτων συμπεραί-

ά. 20) εϊχον είκάση δτι ϋπήρχεν ή στοά αύτη. Ό νομεν δτι αυτά είναι σύγχρονα, κατασκευασΟέντα

Ταοΐίθπτι&ηη όμως συνεπλήρωσεν ένταΟθα πρά- ύπο του αύτοΰ άρχιτέκτονος. Ή εφαρμογή αύτη

γματα περί ών ΐοζ ε- ά. πίν. 3, 4. είχε τούτο το πλεονέκτημα, δτι έκώλυε την έ'ςοοον

τη; μικράς δοκού συγκρατουμένης ύπο της μεγά-

Ύπεράνω του λογειου εις ύψος 16 30 περίπου χης> ένφ συγχ?όνως ή τελευταία δεν έλεπτύνετο

ύπάρχουσι δύο έτεραι έντομαί, ών ή μία ίσου πε- ^ ^ ώς 0ά συνέβαινεν εάν ή μι-

ρίπου μεγέθους προς την μνημονευθεΐσαν του πε- ^ δοκός ' έφηρμόζετο προς τον τοΐχον δΓ έντο-

ριφερους τοίχου κείται επί της εσωτερικής πλευ- ^ ^ ^ ^ _ά^ος αύχ~ς Τά 1αχόουσ(

ρας του παρασκηνίου παρά τήν γωνίαν προς το ^ έ_[στυλίων

μέτωπον της σκηνής, ή δε ίτέρα πλησίον αυτής ^ ^ ^ ^ [λ|τωπον ^ς σκγ]νη-. άντββτον

επί του άλλου τοίχου (είκ. 1 άνω). Ιά το (χώματα ,,^ ^ ^ς ^ ^ ^ ^ |?εισ{Αά τ(

τών έντου,ών είναι ώσαύτω; μέλανα, ές ού συνά- , , , , , . , λ , ,-

' , πρέπει να υπαρ-/η και έτερα μεγάλη οοκος παραλ-

γοαεν ότι καί ενταύθα ήσαν δοκοί έμπεπηγυΐαι, , . , ν , „ «, . ,

' γ* ^ ' „ , Ληλος προς την του μετώπου της σκηνής και εφαρ-

ών αία έκτεινοαένη κατά μήκος τής σκηνής είσηο- γ , „ . , „ , , ,

1 1 1 ,% , , μοζομενη ένθεν και ένθεν προς τα παρασκήνια εν

νετο ει; τήν ένσκα^ήν του παοασκηνίου, ή οέ έτέ- , „, ..,->/ , ~ <ιτ ^

Λ 1 ' 1 ν , , „ τ"(] αυτή γραμμή προς το μετωπον αυτών. Μ οο-

οα κάθετο; ποό; τήν αύτήν ει: τήν άλλην έντο- ,' ' 1 μ , 0 , , λ,

' Γ ιτ~ ι γ κο^ αυτΥ1 συνεκρατειτο εκατέρωθεν υπο των ουο

μήν τοΟ υ,ετώπου τής σκηνής. ΙΙώς έ^ηρμό^οντο „ λ , λ, ,

£ ' , ? > -ίο τ' ο'ϊ - μικρών οοκων, το οε ολον εκαλυπτετο μετα ταύτα

ο σανίοωμα τούτο ήτο ή στέγη του

δεικνύει ή εικών 12. Καθ'δμοιον τοόπον ποοσηρ- ^ , γ,,,
1 1 οια σανιοων. Ιο

λογειου.

Το ύψος τής στέγης δεν εξελέγη τυχαίως, αλλά
σκοπίμως, διότι συμπίπτει προς το υψος του τε-
λευταίου εδωλίου. Κατεσκευάσθη δέ, ίνα συγκρατή
καί ένισχύη τά επί του λογειου παραγόμενα ηχη-
τικά κύματα. Παραθέτομεν ολόκληρον το /ωρίον
τοΟ Βιτρούβιου, ίνα άντιληφθή δ άναγνώστης πό-
σον σύμφωνος είναι ή Οέσις προς τάς ύπο του συγ-
γραφέως διδομένας οδηγίας (ν?, 8) περί κατα-
σκευής τής στοάς: ίββίηηι ρανίίβηβ ψιοά ϊηίη-
νηηι β$ί ίη βηηιιηα (/ταάαϋοηβ, βηηι ββαβηαβ
αΐίίίηάίηβ Ιίοταίηηι ρβτΐίβίαΐην, ίάβο αηοά νοχ

ΕΙκών 12. Εφαρμογή «5* δοκών τί,ς οτίγη; ζον λογήον. βΤαβ86β?18 αβ^ΙίαΙΟβΤ αά 811^*10,8 9ΤαάαΙί0.

μόζοντο τά εσωτερικά έπιστύλια τοΟ παρά τήν γω- 1168 βί ίββίηηι Ρ^βηίβί, ηατηρηβ δί ηοη βΗΙ
νίαν προστώου (είκ. 13). Έκ τής όμοια; ποοσαο- αβ^ηαΐβ, ψιβ ηήιιηβ ΐηβτϋ αΐίηηι, νοχ ρναβΗ-

ριβίητ αά βαηι αΙΙίίηάίηβηι αά αηαηι ρβννβηίβί
ρνίηιο. Ή ένίσχυσις τής φωνής καί ή άντανά-
κλασις αύτής προς τήν στοάν καί το τελευταΐον
έοώλιον οιηυκολύνοντο ύπο τής στέγης τού λογειου.

Εκ τών είρημένων εξάγεται ότι δεν δύναται
νά ύπαρξη καί τρίτη στέγη καλύπτουσα το ολον,
άφ ού ύπάρχουσι δύο, ή τής στοάς καί ή του λο-
γειου. Ιό δέ χωρίον του Φιλοστράτου (Βίοι σο-
φιστ. Β'1, 5 . . . κέδρου ξυν&εϊς τον δροφον)
Είχ,Όν 13. Εφαρμογή τ&ν γωνιαίων Κοχυλιών τών προοχώων^ ^ αναγκάζει ημάς νά παραδεχΟώμεν τήν τρίτην
τής απηνής. στέγην, διότι δύναται νά άναφέρηται κάλλιστα