DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Mnēmeia tōn notiōn propodōn tēs Akropoleōs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0187
Μνημεία τών νοτίων προπόδων της Ακροπόλεως" νπο Φρ. Βερσάκη.
177
τής φαίνεται αμέσως οτι ήτο ούδός θύρας. II άνω
αύτής επιφάνεια δηλαδή είναι οιηρημένη εις δύο
επίπεδα, ών το έσωτερικον κείται δλίγα έκατοστό-
μετρα βαθύτερον. Επί του έν'ος άκρου του ύψηλο-
τέοου επιπέδου διακοίνονται δύο έγγάρακτοι γραμ-
μα'ι δεικνύουσα; την Οέσιν του έπΐ του ούδοΰ έδρα-
ζομένου δρθοστάτου, δσπερ ώς είπομεν προσηρμο-
ζετο τή παραστάδι τη άποτελούση το έςωτερικον
άκρον της μακράς πλευράς της στοάς. Οπισθεν
ακριβώς της θέσεως, ένθα παρατηρούνται αί εγχά-
ρακτοι γραμμα'ι του ούδοΰ, υπάρχει έπΐ του ταπει-
νότερου επιπέδου ορθογώνιος έντομή βάθους ολί-
γων γιλιοστομέτρων. Έπΐ ταύτης ήσαν έμπεπη-
γότες οί ξύλινοι παραστάται της θύρας. Πρέπει
Λοιπόν να ύπηργον και τά αντίστοιχα μέρη ά—έ-
ναντι τών περιγραφέντων. Δηλαδή έπί του ετέρου
άκρου του ούδοΰ θά υπήρχε κα'ι ο άλλος ορθοστά-
της και ό ξύλινος παραστάτης. Ο ορθοστάτης Οά
προσηομόζετο πάλιν προς μίαν παραστάδα απέ-
ναντι της άλλης κειμένην και άποτελοΰσαν το
άκρον τοίχου παραλλήλως προς τήν μικράν πλευ-
ράν (είκ. 20) ευρισκομένου. Κα'ι πράγματι ό τοί-
χος ούτος σώζεται ετι κατά χώραν έν τή βόρεια
πλευρά της στοάς, κατ' ανάγκην δέ το άκρον αύ-
τοΰ άπέληγεν εις παραστάδα ομοίαν προς τήν έτέ-
ραν άποτελούσαν και τήν γωνίαν της στοάς. Προ;
έκάστην παραστάδα προσηρμοζετο ο ορθοστάτης
έδραζόμενος επί του ούδοΰ, και προς τον ορΟοστά-
την οί ξύλινοι παραστάται, προς ους έφηρμόζετο
ή Ούρα (πίν. 13). Εκ παραδρομής έσ/εδιάσΟη έν
τω πινάκι 13 Ό ούδός ώς άν εύρίσκετο μεταξύ τών
δύο ορθοστατών, έν ώ αυτοί κείνται έπ αύτοΰ.
Δια τής θύρας εΐσήρχετό τις εϊς μικρόν Οάλαμον
ενόντα το δάπεδον έστρωμένον διά μαρμάρινων
πλακών και έ'/οντα βάθος μέ/ρι τής μικρα.ς πλα-
γίας θύρας τοΰ εσωτερικού σκέλους 2'20 (είκ.20).
Άπο τής θύρας ταύτης ήρ/ετο και κλϊμαξ περιε-
χομένη ύπο τών δύο παραλλήλων σκελών, έφ'ών
προσηρμοζετο, κα'ι ήτις ήγεν εις μικρόν Οάλαμον
εύρισκόμενον εις το ύψος τοΰ δευτέρου ορόφου. Ό
θάλαμος ούτος είχεν άνοιγμα ομοιον πρός το τής
κόγχης τοΰ πρώτου ορόφου κα'ι εκείτο συμμετρικώς
έπ'αύτοΰ (πίν. 13)· διά δέ τοΰ άνοίγματος τούτου
είσήρχοντο εις τον δεύτερον δροφον.
Εις τήν κλίμακα ήδύναντο νά άνέλΟωσι κα'ι έκ
τοΰ εσωτερικού τής στοάς διά τής μικοας πλαγίας
θύρας τοΰ πρώτου ορόφου (είκ. 20 καί πίν. 13).
II έςωτερική άπόστασις τών παραλλήλων σκε-
λών είναι 2*95, το δέ πλάτο: αιας τοιγλύ^ου
I)'.).). Αφαιρουμένου δέ άπό τής άκρας παραστά-
οος του πΛατους ημίσειας τριγλυφου και μέτρου -
μένης τής εντεύθεν άποστάσεως μέχρι τοΰ μέσου
τής αντίστοιχου παραστάδος, λαμζ'άνομεν 2-44,
όσον δηλ. είναι το μεταξόνιον διάστημα τής στο-/;
περίπου. Εξάγεται λοιπόν ότι τό τοίγλυφον διήκεν
έν τώ μετώπω μέχρι τοΰ εξωτερικού σκέλους καί
στρεφόμενον έξηκολούθει κα'ι έπ'ι τούτου μέ/ρι τού
σημείου πιθανώς ένθα ό τοίχος γωνιούται ένεκα
τής κόγχης (πρβ. ΛΕ 1912 πίν. 5, θ).
Έν τώ πρώτω ορόφω τοΰ μετώπου εύρίσκοντο
δωρικοί κίονες, πλήν τών δύο παρά τάς εκατέρωθεν
γωνίας στηριγμάτων, άτινα εί/ον κατασκευασΟή
ώς παραστάδες άποτελοΰσαι το άκρον τών δύο πα-
ραλλήλων σκελών, έν οΐς ύπήρ/εν ή κλΤμαξ.
II συμπλήρωσις αύτη έπιβεβαιοΟται έκ τής
ύπάρξεως ιωνικών τίνων έπιστυλίων ομοίων πρός
τά ύπό τοΰ ΑάΙβΓ (ε. ά. πίν. IV) έν τώ δευτέρω
ορόφω τεθέντα (είκ. 22-28).Μγ. τής μορφής τών
ΕΙχών 22. Ίο>νικόν έπιστνλιον τών εκατέρωθεν τής στοάς
τον Άττάλον διαμερισμάτων (πρβ. είκ. 23-25 και κάτοψιν
εν είκ. 29 4 ).
Είκών 23. Ίωνικόν επιστΰλιον τής στοάς τον Άττάλον.
προερχόμενον εκ τής αντής θέσεως, εξ ης κα'ι τά είκ. 22. 24
κα'ι 25 (πρβ. κάτοχ)'ΐν έν είκ. 27).
177
τής φαίνεται αμέσως οτι ήτο ούδός θύρας. II άνω
αύτής επιφάνεια δηλαδή είναι οιηρημένη εις δύο
επίπεδα, ών το έσωτερικον κείται δλίγα έκατοστό-
μετρα βαθύτερον. Επί του έν'ος άκρου του ύψηλο-
τέοου επιπέδου διακοίνονται δύο έγγάρακτοι γραμ-
μα'ι δεικνύουσα; την Οέσιν του έπΐ του ούδοΰ έδρα-
ζομένου δρθοστάτου, δσπερ ώς είπομεν προσηρμο-
ζετο τή παραστάδι τη άποτελούση το έςωτερικον
άκρον της μακράς πλευράς της στοάς. Οπισθεν
ακριβώς της θέσεως, ένθα παρατηρούνται αί εγχά-
ρακτοι γραμμα'ι του ούδοΰ, υπάρχει έπΐ του ταπει-
νότερου επιπέδου ορθογώνιος έντομή βάθους ολί-
γων γιλιοστομέτρων. Έπΐ ταύτης ήσαν έμπεπη-
γότες οί ξύλινοι παραστάται της θύρας. Πρέπει
Λοιπόν να ύπηργον και τά αντίστοιχα μέρη ά—έ-
ναντι τών περιγραφέντων. Δηλαδή έπί του ετέρου
άκρου του ούδοΰ θά υπήρχε κα'ι ο άλλος ορθοστά-
της και ό ξύλινος παραστάτης. Ο ορθοστάτης Οά
προσηομόζετο πάλιν προς μίαν παραστάδα απέ-
ναντι της άλλης κειμένην και άποτελοΰσαν το
άκρον τοίχου παραλλήλως προς τήν μικράν πλευ-
ράν (είκ. 20) ευρισκομένου. Κα'ι πράγματι ό τοί-
χος ούτος σώζεται ετι κατά χώραν έν τή βόρεια
πλευρά της στοάς, κατ' ανάγκην δέ το άκρον αύ-
τοΰ άπέληγεν εις παραστάδα ομοίαν προς τήν έτέ-
ραν άποτελούσαν και τήν γωνίαν της στοάς. Προ;
έκάστην παραστάδα προσηρμοζετο ο ορθοστάτης
έδραζόμενος επί του ούδοΰ, και προς τον ορΟοστά-
την οί ξύλινοι παραστάται, προς ους έφηρμόζετο
ή Ούρα (πίν. 13). Εκ παραδρομής έσ/εδιάσΟη έν
τω πινάκι 13 Ό ούδός ώς άν εύρίσκετο μεταξύ τών
δύο ορθοστατών, έν ώ αυτοί κείνται έπ αύτοΰ.
Δια τής θύρας εΐσήρχετό τις εϊς μικρόν Οάλαμον
ενόντα το δάπεδον έστρωμένον διά μαρμάρινων
πλακών και έ'/οντα βάθος μέ/ρι τής μικρα.ς πλα-
γίας θύρας τοΰ εσωτερικού σκέλους 2'20 (είκ.20).
Άπο τής θύρας ταύτης ήρ/ετο και κλϊμαξ περιε-
χομένη ύπο τών δύο παραλλήλων σκελών, έφ'ών
προσηρμοζετο, κα'ι ήτις ήγεν εις μικρόν Οάλαμον
εύρισκόμενον εις το ύψος τοΰ δευτέρου ορόφου. Ό
θάλαμος ούτος είχεν άνοιγμα ομοιον πρός το τής
κόγχης τοΰ πρώτου ορόφου κα'ι εκείτο συμμετρικώς
έπ'αύτοΰ (πίν. 13)· διά δέ τοΰ άνοίγματος τούτου
είσήρχοντο εις τον δεύτερον δροφον.
Εις τήν κλίμακα ήδύναντο νά άνέλΟωσι κα'ι έκ
τοΰ εσωτερικού τής στοάς διά τής μικοας πλαγίας
θύρας τοΰ πρώτου ορόφου (είκ. 20 καί πίν. 13).
II έςωτερική άπόστασις τών παραλλήλων σκε-
λών είναι 2*95, το δέ πλάτο: αιας τοιγλύ^ου
I)'.).). Αφαιρουμένου δέ άπό τής άκρας παραστά-
οος του πΛατους ημίσειας τριγλυφου και μέτρου -
μένης τής εντεύθεν άποστάσεως μέχρι τοΰ μέσου
τής αντίστοιχου παραστάδος, λαμζ'άνομεν 2-44,
όσον δηλ. είναι το μεταξόνιον διάστημα τής στο-/;
περίπου. Εξάγεται λοιπόν ότι τό τοίγλυφον διήκεν
έν τώ μετώπω μέχρι τοΰ εξωτερικού σκέλους καί
στρεφόμενον έξηκολούθει κα'ι έπ'ι τούτου μέ/ρι τού
σημείου πιθανώς ένθα ό τοίχος γωνιούται ένεκα
τής κόγχης (πρβ. ΛΕ 1912 πίν. 5, θ).
Έν τώ πρώτω ορόφω τοΰ μετώπου εύρίσκοντο
δωρικοί κίονες, πλήν τών δύο παρά τάς εκατέρωθεν
γωνίας στηριγμάτων, άτινα εί/ον κατασκευασΟή
ώς παραστάδες άποτελοΰσαι το άκρον τών δύο πα-
ραλλήλων σκελών, έν οΐς ύπήρ/εν ή κλΤμαξ.
II συμπλήρωσις αύτη έπιβεβαιοΟται έκ τής
ύπάρξεως ιωνικών τίνων έπιστυλίων ομοίων πρός
τά ύπό τοΰ ΑάΙβΓ (ε. ά. πίν. IV) έν τώ δευτέρω
ορόφω τεθέντα (είκ. 22-28).Μγ. τής μορφής τών
ΕΙχών 22. Ίο>νικόν έπιστνλιον τών εκατέρωθεν τής στοάς
τον Άττάλον διαμερισμάτων (πρβ. είκ. 23-25 και κάτοψιν
εν είκ. 29 4 ).
Είκών 23. Ίωνικόν επιστΰλιον τής στοάς τον Άττάλον.
προερχόμενον εκ τής αντής θέσεως, εξ ης κα'ι τά είκ. 22. 24
κα'ι 25 (πρβ. κάτοχ)'ΐν έν είκ. 27).