DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Ho thronos tou Amyklaiou Apollōnos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0194
184
Ό θρόνος τον 'Αμνκλαίον Απόλλωνος· υπό Φρ. Βερσάκη
συνέχιση προς τιμήν του μεγάλου αρχαιολόγου
τάς άνασκαα>άς οία του ΡϊοΜθγ, εποπτεύοντος τοΟ
Ά. Σκια (ΠΑΕ 1907, 52 και 104-107). Α; άνα-
σκαφαί αύται ένηργήθησαν έπΐ υψηλότερου επιπέ-
δου του λόΐΐου βοοειότερον του ύπο του Ίσούντα
άνασκαφέντος χώρου καΙ εν τη θέσει άκριβώς, ένθα
ήτο ωκοδομημένη ή εκκλησία της Αγιας Κυρια-
κής (είκ. 3 και 4^. Λιά της κατεοαφίσεως της
Είκών ■!. Στερεοβάτου λείψανα.
Είκών 4. Λείψανα τοϋ στερεοβάτου είκ. δ.
εκκλησίας ταύτης απεκαλύφθη κατά χώραν τμήμα
κρηπιδώματος μετά των θεμελίων έκ -(όρου (είκ.
4) και άλλα -ολλά αρχιτεκτονικά μέλη (είκ. 6-
25), ών τινα μετηνέχθησαν και άπόκεινται έν τω
μουσείω Σπάρτης. Ταύτα κατεγράφησαν έν τω χει-
ρογράφω εύρετηρίω ύπο του Σκια. ύπο τους αρι-
θμούς 8/1-946. Δυστυχώς άνωκοδομήθη βραδύ-
τερον ή εκκλησία της Αγίας Κυριακής διά του
υπολοίπου ύλικοϋ' του αρχαίου μνημείου, ού μέγα
μέρος είναι δόμοι τούτου μετά έξειργασμένων επι-
φανειών, δυνάαενοι αετά έπιαελη αελέτην νά έπι-
λύσωσι πολλάς ο-κοτεινάς λεπτομέρειας τοΟ οικο-
δομήματος.
Όσοι ήσχολήθησαν -ερι τον θοόνον προ τής ανα-
σκαφής του Τσούντα, στηριζόμενοι εις μόνην την
περιγραφήν του Παυσανίου (Γ'18, 8-14), οιέκοι-
ναν δύο διακεκριμένα μέρη τοΟ μνημείου: τον κυ-
ρ ιον θρόνου και το 3άθρον, έφ'ού ήδράζετο το ς"όα-
ναν. Γΐαρεδέχοντο δέ όρθογώνιον το διάγραμμα αμ-
φοτέρων (πρβ. Ηϋζίρ-ΒΙύιηηβτ, Ρ&υδ&ιπ&θ Ογ&θ-
οϊ&θ άθδοπρίΐο I2, 812 [710, 13 κέ.].— Σ. Εο-
ϋβνί έν Ρ&ιι1γ-\νϊ88θ^ίΐ ΚΕ III, 124 κέ..— ΡηΗ-
ϊνάη$1βτ, Μθί8ίβΓ\νβι-1ίθ 690).
Μετά την άνασκαφήν του Τσούντα ένομίσΟη οτι
άνεκαλύφθη ή θέσις του θρόνου δια των έν τω τα-
πεινοτέρω μέρει του λόφου λειψάνων τοί/ων έλ-
λειψιοειδου'ς σχήματος περιβαλλόντων έτέρους ποο-'
σηρμοσμένους κατ'όρθήν γωνίαν (ΑΕ 1892, 1 και
Ιο και ένΟάδε είκ. 5).
Είκών 5. Λείψανα αρχαιότερα.
Οί ΗϊΙζί^-ΒΙϋιιιπβΐ' (813), ό Τσούντας κα'ι ό
ΚοββιΊ; Οέτουσιν επί μεν των κατ' όρθήν γωνίαν
-ροσ^ιραοσαίνων τοί/ων τον τάφον του Υακίνθου,
χρησιμεύοντα και ώς ράθρον του αγάλματος, τον
δέ θρόνον έπ'ι του έλλειψιοειδοΰς τοί'/ου περιβάλ-
λοντος τον τάφον κατά τρεις πλευράς εις σχήμα
πετάλου ίππου. Συμφωνοΰσιν άρα ούτοι προς τους
παλαιοτέρους επιστήμονα: κατά την διάκρισιν δύο
μίεοών, του Βάθρου και του θρόνου, διαφωνοΟσι δέ
ώς προς το σχήμα τοΟ τελευταίου παραδεχόμενοι
αύτο έλλειψιοειδές τό διάγραμμα και άνευ έδρας.
Ό ΡϊΐΓί\ν&η§;ΙθΓ δέχεται ώς σχήμα του θρόνου
όρθογώνιον τι και τοποθετεί αύτον επί του τάφου
του Υακίνθου εμπεριεχομένου έν τω κάτω μέρει
του θρόνου και έξικνουμένου μέχρι τής κάτω επι-
φανείας τής έδρας' Ό τάφος ήτο έμπροσθεν μεν εύ-
Ούς, όπισθεν δέ στρογγύλος. Ό θρόνος περιβάλλει
λοιπόν τον τάα<ον διά τριών μερών και επειδή είναι
ευρύτερος τούτου καταλείπει χώρον κενόν μεταξύ
τής στρογγύλης πλευράς του τάφου και τών εσω-
τερικών τοιχωμάτων αύτοϋ. Τό άγαλμα εκείτο επί
Ό θρόνος τον 'Αμνκλαίον Απόλλωνος· υπό Φρ. Βερσάκη
συνέχιση προς τιμήν του μεγάλου αρχαιολόγου
τάς άνασκαα>άς οία του ΡϊοΜθγ, εποπτεύοντος τοΟ
Ά. Σκια (ΠΑΕ 1907, 52 και 104-107). Α; άνα-
σκαφαί αύται ένηργήθησαν έπΐ υψηλότερου επιπέ-
δου του λόΐΐου βοοειότερον του ύπο του Ίσούντα
άνασκαφέντος χώρου καΙ εν τη θέσει άκριβώς, ένθα
ήτο ωκοδομημένη ή εκκλησία της Αγιας Κυρια-
κής (είκ. 3 και 4^. Λιά της κατεοαφίσεως της
Είκών ■!. Στερεοβάτου λείψανα.
Είκών 4. Λείψανα τοϋ στερεοβάτου είκ. δ.
εκκλησίας ταύτης απεκαλύφθη κατά χώραν τμήμα
κρηπιδώματος μετά των θεμελίων έκ -(όρου (είκ.
4) και άλλα -ολλά αρχιτεκτονικά μέλη (είκ. 6-
25), ών τινα μετηνέχθησαν και άπόκεινται έν τω
μουσείω Σπάρτης. Ταύτα κατεγράφησαν έν τω χει-
ρογράφω εύρετηρίω ύπο του Σκια. ύπο τους αρι-
θμούς 8/1-946. Δυστυχώς άνωκοδομήθη βραδύ-
τερον ή εκκλησία της Αγίας Κυριακής διά του
υπολοίπου ύλικοϋ' του αρχαίου μνημείου, ού μέγα
μέρος είναι δόμοι τούτου μετά έξειργασμένων επι-
φανειών, δυνάαενοι αετά έπιαελη αελέτην νά έπι-
λύσωσι πολλάς ο-κοτεινάς λεπτομέρειας τοΟ οικο-
δομήματος.
Όσοι ήσχολήθησαν -ερι τον θοόνον προ τής ανα-
σκαφής του Τσούντα, στηριζόμενοι εις μόνην την
περιγραφήν του Παυσανίου (Γ'18, 8-14), οιέκοι-
ναν δύο διακεκριμένα μέρη τοΟ μνημείου: τον κυ-
ρ ιον θρόνου και το 3άθρον, έφ'ού ήδράζετο το ς"όα-
ναν. Γΐαρεδέχοντο δέ όρθογώνιον το διάγραμμα αμ-
φοτέρων (πρβ. Ηϋζίρ-ΒΙύιηηβτ, Ρ&υδ&ιπ&θ Ογ&θ-
οϊ&θ άθδοπρίΐο I2, 812 [710, 13 κέ.].— Σ. Εο-
ϋβνί έν Ρ&ιι1γ-\νϊ88θ^ίΐ ΚΕ III, 124 κέ..— ΡηΗ-
ϊνάη$1βτ, Μθί8ίβΓ\νβι-1ίθ 690).
Μετά την άνασκαφήν του Τσούντα ένομίσΟη οτι
άνεκαλύφθη ή θέσις του θρόνου δια των έν τω τα-
πεινοτέρω μέρει του λόφου λειψάνων τοί/ων έλ-
λειψιοειδου'ς σχήματος περιβαλλόντων έτέρους ποο-'
σηρμοσμένους κατ'όρθήν γωνίαν (ΑΕ 1892, 1 και
Ιο και ένΟάδε είκ. 5).
Είκών 5. Λείψανα αρχαιότερα.
Οί ΗϊΙζί^-ΒΙϋιιιπβΐ' (813), ό Τσούντας κα'ι ό
ΚοββιΊ; Οέτουσιν επί μεν των κατ' όρθήν γωνίαν
-ροσ^ιραοσαίνων τοί/ων τον τάφον του Υακίνθου,
χρησιμεύοντα και ώς ράθρον του αγάλματος, τον
δέ θρόνον έπ'ι του έλλειψιοειδοΰς τοί'/ου περιβάλ-
λοντος τον τάφον κατά τρεις πλευράς εις σχήμα
πετάλου ίππου. Συμφωνοΰσιν άρα ούτοι προς τους
παλαιοτέρους επιστήμονα: κατά την διάκρισιν δύο
μίεοών, του Βάθρου και του θρόνου, διαφωνοΟσι δέ
ώς προς το σχήμα τοΟ τελευταίου παραδεχόμενοι
αύτο έλλειψιοειδές τό διάγραμμα και άνευ έδρας.
Ό ΡϊΐΓί\ν&η§;ΙθΓ δέχεται ώς σχήμα του θρόνου
όρθογώνιον τι και τοποθετεί αύτον επί του τάφου
του Υακίνθου εμπεριεχομένου έν τω κάτω μέρει
του θρόνου και έξικνουμένου μέχρι τής κάτω επι-
φανείας τής έδρας' Ό τάφος ήτο έμπροσθεν μεν εύ-
Ούς, όπισθεν δέ στρογγύλος. Ό θρόνος περιβάλλει
λοιπόν τον τάα<ον διά τριών μερών και επειδή είναι
ευρύτερος τούτου καταλείπει χώρον κενόν μεταξύ
τής στρογγύλης πλευράς του τάφου και τών εσω-
τερικών τοιχωμάτων αύτοϋ. Τό άγαλμα εκείτο επί