DOI Artikel:
Chatzidakis, Iōsēph: Tylisos Minōikē
DOI Artikel:Chabiaras, Nikētas; Chabiaras, Mikaēl: Eis Peraias epigramma
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0207
Είς Περαίας επίγραμμα. — Τύλισος Μινωική.
Είς Περαίας επίγραμμα
(ΑΕ 1911, 65, ά?. 63).
Ό κ. Β. Λεονάρδος άνεκοινώσατο ήμΐν δτι έν γνωσις αΰτη του κ. Αεονάρδου εύοδοΐ καί το αέ-
στίχω 8 της επιγραφής ταύτης προτίμα την ανά- τρον, όπερ κατά τήν ήμετέραν χωλαίνει. Έχει δέ
γνώσιν οΥΡοΝ καί οΰχ'ι ΘΥΡΩΝ. ο στίχος ούτω:
Επισταμένη έξέτασις τοΟ λίθου βέβαιοι τήν άνω
διόρθωσιν, διότι διακρίνεται μεν είς το μέσον τοΟ στ·7· ^δέ θανών γηραιός, έπ'αΰτωι τόνδε δράκοντα
„ , >·νι' ,ι ι ~ιι « στ. 8. εΐσατο τοΰδε τάφου ονρον ειιεν φύλακα,
πρώτου Ο κοκκις, αλλ αυτη φαίνεται μάλλον οτι ^ ^
προήλΟεν εκ φθοράς τοΟ λίθου' του δέ Ο της κα- Εν Σύμη- 1912.
ταλήξεως μόνον το άνω μέρος διακρίνεται, ώστε
δύναται να έκληφθή και ώς ο και ώς Ω. Ή ανά- Νικήτας και Μιχαήλ Δ. Χαβιαρά.
Τύλισος Μινωική
(Πίν. 14-21)
υπό
Ιωσήφ Χατζηδάκη.
Τό χωρίον Τύλισος της επαρχίας Μαλεβυζίου
κείμενον παρά τους βορειανατολικούς πρόποδας
της "Ιδης άπέχει της βορείου μεταξύ του Αρμυ-
ρού και Ηρακλείου παραλίας ες" περίπου χιλιόμε-
τρα. Είναι δέ έκτισμένον έπΐ επιπέδου κορυφής
λόφου εκ διλουβιανών πετρωμάτων (μιβγ£Ί1Θ8).—
Τά πετρώματα ταΰτα ο λαός έν Κρήτη ονομάζει
κούσκονραν ή αοπρονγαν.
Παρά τό χωρίον τοΰτο διέρχεται ή κεντρική
δημοσία οδός, δι' ής συγκοινωνοΟσι προς βορράν
αί 'Ανατολικά! έπαρχίαι της Κρήτης προς τάς Δυ-
τικάς. Διά της αυτής οδοΟ θά μετέβαινον καϊ τό
πάλαι εκ Κνωσού είς το Ιδαίον άντρον και τάς
πέρις πόλεις. Απέχει δέ το χωρίον τής Κνωσού
καί του Ηρακλείου, κείμενον προς δυσμάς αμφο-
τέρων, δώδεκα περίπου χιλιόμετρα.
Έξωθι τοΟ χωρίου προς βορράν άπο πολλών
ετών οί κάτοικοι τούτου παρετήρησαν ερείπια, τά
όποια ώς κείμενα πολύ πλησίον έχρησιμοποίησαν
ώς πρόχειρον λατομεΤον, διά νά προμηθεύωνται
άκόπως λίθους προς οίκοδομήν.
Μέχρι προ τριών ετών δεν είχεν άνακαλυφθή
τίποτε, ό'περ νά προκαλέση τήν προσοχήν τών κα-
τοίκων. Επειδή δέ ό αγρός άνήκει είς τήν ίεράν
μονήν τής Χαλέπας, έπιστεύετο ό'τι καί τά ερείπια
εκείνα ήσαν λείψανα καταστραφείσης Μονής.
Προ τριών ό'μως ετών χωρικός σκαπτών είς τον
άγρον τούτον εύρηκε τέσσαρας πελο^ρίους λέβη-
τας, ους θά περιγράψωμεν έν οίκείω τόπω. Εκ
τούτων λαβόντες άφορμήν έςητάσαμεν τον τόπον
και έπείσθημεν ότι ύπήρχον έκεΐ Μινωικά κτίρια.
Ιον ιουνιον οε του ρχίσαμεν οοκιμαστι-
κήν άνασκαφήν, άνοίξαντες δύο μεγάλας τάφρους,
ών ή μία άρχίζουσα άπο του μέρους ένθα ευρέθησαν
οί λέβητες προυχώρει προς βορράν έπι δέκα μέτρα.
Ή δευτέρα διέκοπτε τήν πρώτην καθέτως οιευθυ-
νομένη ές ανατολών προς δυσμάς. Πλήν τούτων,
ήνοίξαμεν πέριξ πολλούς δοκιμαστικούς λάκκους.
Είς Περαίας επίγραμμα
(ΑΕ 1911, 65, ά?. 63).
Ό κ. Β. Λεονάρδος άνεκοινώσατο ήμΐν δτι έν γνωσις αΰτη του κ. Αεονάρδου εύοδοΐ καί το αέ-
στίχω 8 της επιγραφής ταύτης προτίμα την ανά- τρον, όπερ κατά τήν ήμετέραν χωλαίνει. Έχει δέ
γνώσιν οΥΡοΝ καί οΰχ'ι ΘΥΡΩΝ. ο στίχος ούτω:
Επισταμένη έξέτασις τοΟ λίθου βέβαιοι τήν άνω
διόρθωσιν, διότι διακρίνεται μεν είς το μέσον τοΟ στ·7· ^δέ θανών γηραιός, έπ'αΰτωι τόνδε δράκοντα
„ , >·νι' ,ι ι ~ιι « στ. 8. εΐσατο τοΰδε τάφου ονρον ειιεν φύλακα,
πρώτου Ο κοκκις, αλλ αυτη φαίνεται μάλλον οτι ^ ^
προήλΟεν εκ φθοράς τοΟ λίθου' του δέ Ο της κα- Εν Σύμη- 1912.
ταλήξεως μόνον το άνω μέρος διακρίνεται, ώστε
δύναται να έκληφθή και ώς ο και ώς Ω. Ή ανά- Νικήτας και Μιχαήλ Δ. Χαβιαρά.
Τύλισος Μινωική
(Πίν. 14-21)
υπό
Ιωσήφ Χατζηδάκη.
Τό χωρίον Τύλισος της επαρχίας Μαλεβυζίου
κείμενον παρά τους βορειανατολικούς πρόποδας
της "Ιδης άπέχει της βορείου μεταξύ του Αρμυ-
ρού και Ηρακλείου παραλίας ες" περίπου χιλιόμε-
τρα. Είναι δέ έκτισμένον έπΐ επιπέδου κορυφής
λόφου εκ διλουβιανών πετρωμάτων (μιβγ£Ί1Θ8).—
Τά πετρώματα ταΰτα ο λαός έν Κρήτη ονομάζει
κούσκονραν ή αοπρονγαν.
Παρά τό χωρίον τοΰτο διέρχεται ή κεντρική
δημοσία οδός, δι' ής συγκοινωνοΟσι προς βορράν
αί 'Ανατολικά! έπαρχίαι της Κρήτης προς τάς Δυ-
τικάς. Διά της αυτής οδοΟ θά μετέβαινον καϊ τό
πάλαι εκ Κνωσού είς το Ιδαίον άντρον και τάς
πέρις πόλεις. Απέχει δέ το χωρίον τής Κνωσού
καί του Ηρακλείου, κείμενον προς δυσμάς αμφο-
τέρων, δώδεκα περίπου χιλιόμετρα.
Έξωθι τοΟ χωρίου προς βορράν άπο πολλών
ετών οί κάτοικοι τούτου παρετήρησαν ερείπια, τά
όποια ώς κείμενα πολύ πλησίον έχρησιμοποίησαν
ώς πρόχειρον λατομεΤον, διά νά προμηθεύωνται
άκόπως λίθους προς οίκοδομήν.
Μέχρι προ τριών ετών δεν είχεν άνακαλυφθή
τίποτε, ό'περ νά προκαλέση τήν προσοχήν τών κα-
τοίκων. Επειδή δέ ό αγρός άνήκει είς τήν ίεράν
μονήν τής Χαλέπας, έπιστεύετο ό'τι καί τά ερείπια
εκείνα ήσαν λείψανα καταστραφείσης Μονής.
Προ τριών ό'μως ετών χωρικός σκαπτών είς τον
άγρον τούτον εύρηκε τέσσαρας πελο^ρίους λέβη-
τας, ους θά περιγράψωμεν έν οίκείω τόπω. Εκ
τούτων λαβόντες άφορμήν έςητάσαμεν τον τόπον
και έπείσθημεν ότι ύπήρχον έκεΐ Μινωικά κτίρια.
Ιον ιουνιον οε του ρχίσαμεν οοκιμαστι-
κήν άνασκαφήν, άνοίξαντες δύο μεγάλας τάφρους,
ών ή μία άρχίζουσα άπο του μέρους ένθα ευρέθησαν
οί λέβητες προυχώρει προς βορράν έπι δέκα μέτρα.
Ή δευτέρα διέκοπτε τήν πρώτην καθέτως οιευθυ-
νομένη ές ανατολών προς δυσμάς. Πλήν τούτων,
ήνοίξαμεν πέριξ πολλούς δοκιμαστικούς λάκκους.