Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Τνλισος Μινοηκή' νπο Ιωσ. Χατζηδάκη. 215

στημα Α' (ίδέ Εναηδ δοπρίβ Μίηο»). θεν, κάτωθεν δε τρεις οριζόντια! βαθμηδόν μικοό-

Τό σύστημα τοΟτο της γραφής ήτο έν χρήσει τεραι γραμμαί. ΤΖΐν. α.

εις Αγ. Τριάδα, δπου ευρέθησαν πολλαί πινακίδες 2. Φακοειδής γαλόπερα εκ ποασινωποΟ στεα-

φέρουσαι τούτο, κατά τάς άρ/άς; της υστερομινωϊ- τίτου ή μία επιφάνεια καλύπτεται υπό έγγεγλυμ-

κής περιόδου. Εις ταύτην δε την περίοδον άνή- μένο,ιν μικρών κύκλων μετ' επίσης βαθείας στι-

κουσι και αί της Γυλίσου. · 7μή? ^ν τΦ κεν~?ψ· Ομοίαν γλυοήν ε/ε; σφραγίς

Τάς έν Κνωσώ ευρεθείσας πινακίοας του συστή- κομβιόσχημος ές όστοΰ έλέοαντος ευρεθείσα έν Αγ.

ματος τούτου άτ:οδίόει ό κ. Εναιίδ εις το τέλος ϊριάδι ύ~ό τη; έν Κρήτη Ιταλι/ης αρχαιολογικής

της μεσομινωϊκής περιόδου. Αί επί των πινακίδων άποστολής (αριθ. Κΰρετ 457). Πίν. 15, /?.

ημών παρατηρούμενα! άπλαΐ κάθετο-, ή όριζόντιαι 3. Φακοειδής γαλόπετρα εκ μαυρισμένου στεα-

νοαμαα! και οί άπλοΐ κύκλοι, ως και εις οέ- τίτου. Η γλυοή παοιστα ζεΟγος διπλών ομοκέντρων

Γ

ων τοεις στιγμας ενι

>ς αύτου, είτίν αριθμοί (ίοε κύκλων, έχόντων έν τώ κέντρω βαθέως κεχαρα-

ΈναηΒ δοπρίβ Μίηοα). Τα αριθμητικά σημεία γμένην στιγμήν. Οί κύκλο-, χωρίζονται αλλήλων

ταΟτα των πινακίδων ημών εισίν όμοια προς τα δια σιγμοειδούς γραμμή;· άνωθεν φαίνονται ίχνη

τών πινακίδων του συστήματος 1! της Κνωσού. ανθέων, κάτωθεν σειρά όδόντων ή ποίων. Πίν.15,^.

4. Μικρά φακοειδής γαλόπετρα διατηρούσα το

/?Γαλόπετραι. άρχικόν ύποπράσινον χρώμα του στεατίτου. ΊΙ

γλυοή νομίζω ότι παριστά τευθϊοα έσχηματοποι-

Ουτως ονόμαζε-, ό λαός έν Κρήτη τους υπό του ημένην. Πίν. 15, <5.

Κθ88 (ΙηδβίΓθίδβη) τό πρώτον όνομασθέντας νη- 5. Φακοειδής γαλόπετρα εξ αίματίτου. Ή γλυφή

σιωτικοΰς λίθους (Ιηδθΐδίθϊηβ), πιστεύων δτι γυνή παριστά αίγαγρον γονατίσαντα ένεκα πληγής βέ-

οέρουσα άνηρτημένον από του λαιμού τοιούτον λί- λους κατά τον αυχένα. Πίν. 15, ε.

θον παράγει άφθονον γάλα προς θρέψιν του νεογνού. 6. Φακοειδής γαλόπετρα εκ ποασινωποΟ στεα-

Τό δνομα άπεδέχθη.σαν και ξένοι αρχαιολόγοι1 τίτου. Γλυοή: βοΟς συμπίπτων εις τά γόνατα και

διά τοΟτο άποδεχόμεθα και ήμεΐς αυτό. (Περί του- άγων-.ωδώς στρέφων τ γ, ν κεφαλήν προς τά οπίσω,

των ί'δε Ξαν&ονδίδης έν ΑΕ 1907, 147). Ύπό την κοιλίαν του ζώου φαίνονται δυο άσαφή

Περί της χρήσεως τών γαλοπετρών πιστεύομεν πράγματα. Ές αναλογίας ομοίων γλυφών είκάζο-

ήμεΐς ότι έχρησίμευον ώς ψήφοι ορμών διά περί- μεν δτι ό τεχνίτης ηθέλησε νά υποδήλωση τάς κε-

δέραια ή διά ψέλλια και ώς σφραγίδες. () κ. Τσόύν- οαλάς τών λεόντων, οίτινες προσοαλλουσι τον βοΟν.

τας (ΑΕ 1881), 146) αναφέρει ότι ευρέθησαν σω- Πίν. 15, Ρ.

ρο'ι έγγεγλυμμένων λίθων παρά τάς χείρας του 7. Φακοειδής έκ στεατίτου πρασινωπού γαλο-

νεκροΟ. Παράλογος δέ θά ήτο ή ύπόθεσις ότι εις πετοα. II γλυοή παοιστα αιγαγρον συμπίπτοντα

μόνον άνθρωπος είχε σωρόν σοραγίδιυν. Πλήν του- εις τά γόνατα. Πίν. 15, ζ.

του εις τον ουτοοόοον τής Κνωσού οαίνεται κα- 5. Μικοά οακοειοής γαλόπετρα έκ ποασινωποΟ

θαρά γαλόπετρα χρησιμεύουσα ώ; κόσμημα ψε- στεατίτου.Ή γλυοή μόλις διακρίνεται ά~οτετριμ-

λιου πεοί τον δεαόν καρπόν. μένη ούσα. Πιστεΰοαεν δτι παοίστανε δύο θαλάσ-

Εν Γυλίσω άνεύρομεν δεκάδα τοιούτων, τους σια πτηνά. Τό σώμα τουλάχιστον και ο λαιμός

έςής (πίν. 15 και -Ζ6>^: τούτων διακρίνονται όπωσοΟν καθαρώς. Πίν. 15,9/.

ί. Σφραγίς έν σχήματι κομβίου έκ μαύρου στε- 5. Μικρά φακοειδής έκ του αύτου λίθου γαλό-

ατίτου. Εχει έκκρουσθή το άνω μέρος τής λαβής, πέτρα. Φέρει έγγεγλυμμένην Μινωϊκήν γυναίκα χο-

καΟ ό υ,έοος ύπηον£ τό προς άνάοτησιν τοηυ,α. οεύουσαν. Τό έ'νδυαα κοντόν οΟάνει αένοι του αέ-

II γλυοή έχει ζεύγος ομοκέντρων κύκλων και σου τών κνημών. Εις το εδαοος καρποί και άνθη.

εντός έκατέρου τούτων δεύτερον μικρότερον και έν Πίν. 16, α.

τω κέντρω φακοειδή έξόγκωσιν. Αλλος μικρότερος 10. Φακοειδής γαλόπετρα έκ του αύτου λίθου,

κύκλος με τό κεντρικόν εξόγκωμα οαίνεται άνω- Είναι πολύ έοθαοαένη. Μόλι^ διακοίνεται τό κάτω

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 1912 29