Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Ευβοϊκά- υπό Α. ΨίΙΚβΙΐη. 237

Πασα προς ερμήνευαν της επιγραφής απόπειρα δύο ονομάτων τούτων αρμόζει κάλλιστα εις πολε-

πρέπει νά λάβη ύπ' όψιν πρώτον τήν ιδιότητα τοΟ μικάς περιστάσεις, καθ άς ή σωτήρια και ή νίκη

λίθου και της γραφής. Ό μεν λίθος, φυσικός 3ρά- εϊνε τα πάντα, προσέτι δέ και υπενθυμίζει ήμΐν

/ος, κολοβός κατά Η. 8ο1ΐΓ&άθΐ· και Τΐι. \νϊθ§3ΐιά τά έν χρήσει παρά τοις άρχαίοις Έλλησι συνΟτ-

προς τά δεξιά, έχων νυν ύψος 0'73, πλάτ. Ί '60, ματα, περί ών ολίγα δηλοΐ Αινείας ό Τακτικός λε-

πάχ. 0'30 κατά τήν καταμέτρησιν των δύο Γερ- γόμενος έν τω πολιορκητικά» ύπομνήματι αύτου

μανών αρχαιολόγων, 0'40 κατά τήν του κ. Πα- 21 · 24 έκτενέστερον διαλαβών περί τούτων έν τή

παβασιλείου, ομοιάζει κατά το άκανόνιστον του άπολεσθειση Στρατοπεδευτικη 3ίβλω, και Φίλων

σχήματος προς τους λίθους τους ευρισκομένους έν ό Βυζάντιος έν τή πέμπτη βίβλω της Μηχανικής

έλληνικοΐς τοίχοις (ίδε ΑΜ XXI 13) και έν τεί- συντάξεως σ. 93 κέ. (έ'κδ. Κ. δοΐιοβηβ). Ούτω

'/εσιν, π. χ. τοις παρά τό λεγόμενον Αίπυλον έν κατά Ξενοφώντα (Άναβ. Α' 8, 16) έν τή έν Κουνά-

'Αθήναις (ίδε τά σχεδιογραφήματα ΑΜ XXXII πίν. ξοις μάχη το σύνθημα του Ελληνικού" στρατού

XII). Ή δέ επιγραφή κατά τήν ρητήν μαρτυρίαν ήτο: Ζεύς Σωτήρ καί Νίκη, έν δέ τή προς Βιθυνούς

των κκ. 8ο1ιι·&ο1θγ καί \νϊθ£&ηά είνε ΊόΙι θϊπ§6- Η^χη ^ '^' ^· ^εύς Σωτήρ. Ηρακλής Ήγεμών,

ρΐοΐεί', δηλαδή άμελώς δΓ οξέος οργάνου έντε- παρεγγύησε δέ καί ό Κύρος κατά Ξενοφώντα (Κύ-

τυμμένη, ή δέ επιφάνεια του λίθου είνε βθΙπ' νθΓ- ρου Παιδ. Γ 3, 58) τοις στρατιώταις το σύνθημα:

\νϊΙίβΐ'ί, ώστε Γσως έκ της κακής καταστάσεως Ζεύς σύμμαχος και ήγεμών, / 1,10: Ζεύς σω-

-ης εξηγείται καί το ελλιπές του ύπο του κ. Π. τήρ καί ήγεμών, ό δέ Ιφικράτης, κατά Αΐνείαν

α υ

ληφθέντος αντιγράφου. Εϊνε δέ φανερόν ότι τοι- 24, 10 ουδέ το αυτό σννϋημα έκέλευεν τον περί -

αύτη έπιγραφή έπί τοιούτου λίθου δέν δύναται νά οδόν τε και φύλακα εχειν, άλλα έτερον έτέρω δίδο-

θεωρηθή έπίσημος καί δημοσία, άλλ' είνε αύτο- σΰ'αι, ίνα ό μεν το πρώτον έρωτη&εις άποκρίνηται

σχέδιος καί ιδιωτική, παρόμοια ταϊς λεγομέναις Ζεύς Σωτήρ, εάν τοϋτο εχων τύχη, δ δέ άντερω-

Οτειίίϊίϊ. τηΰεις Ποσειδών οϋτω γαρ αν ήκιστα σφάλ?Μΐντο

Ως προς τήν έννοιαν της πρώτης επιγραφής: νπό των πολεμίων και έξαυτομολοΐτο το σύνθημα.

Άμήνιτος τήι πόλει φίλιος ουδεμία αμφιβολία δύ- Δέν είναι όμως ανάγκη όπως συμπληρώσωμεν

ναται νά ύπάρχη. Άμήνιτός τις (το όνομα τούτο προ του Σωτήρ το όνομα θεου τίνος καί 0π<.υς ύ

άπαντά καί έν 16 I 447 σ.1 στ. 60 καί Αμάνιτος θέσωμεν ότι το όνομα τούτο ήτο γεγραμμένον

ΟΙΟ 1554) μαρτυρεί τήν προς τήν πολιν τών Κα- ετέρου λίθου άριστερόθεν τ.ροσ·ΐ]ρ[ί.οσ^.ένου προς τον

ρυστίων φιλίαν, πίστιν καί εύνοιαν αύτοΰ, ή έπαι- σωζόμενον διότι ύπο τω ονόματι Σωτήρ ήδύνατο

νεΐται ύπο έτερου ανδρός ώς γνήσιος φίλος της νά. έννοήται καί όστις δήποτε έμελλε τοις κιν-

πόλεως, πιθανώς κατά κρίσιμόν τίνα περίστασιν, δυνεύουσι σο^τηρίαν φέρειν ή θεός ή άνθρωπος,

δηλαδή έν καιρώ στάσεως ή πολέμου ή πολιορ- « ϋϊβ Βθϊη&ιιιβη σωτήρ ιιηά σώτειρα ΙιβΟθιι δϊοΐι

κίας. Τοιαύτη δέ μαρτυρία ή τοιούτος έπαινος θά ΐϊΐίί νΐβΐθΐι ΟοΙΙθγπ ιιηά ΟόΙΙϊηηβη νβΐ'βαιχίθη,

εϊχεν ΐδιαιτέραν σημασίαν, εάν ό Άμήνιτος ήτο ούχι ]Ά νίθΐίαοΐι άβπ Εϊ^βηηαηίΘη νβΓίΐ'θΐβη » , λέγει ό

άπλους πολίτης, άλλ' αρχηγός ή υπαρχηγός κόμ- Ρ.λνβηάΐαηά έν διατριβή έπιγεγραμμένη Σωτηρ έν

ματος ή ήγεμών στρατιωτικού σώματος είτε πολι- Ζβίίδοΐιπίΐ £ϊϊγ <1ϊβ ιΐθΐιΙβΒίίΐιηβηίΙίοΙίθ \νϊ88βη-

τικοΟ είτε ξενικού. θοΐιαίΐ V σ. 336 κέ., πρβ. Η. ϋδΘΠΘΓ, ΟοίίθΓ-

Πρός ύποστήριξιν της εικασίας ότι κατά τινα ιιεπϊιθιι σ. 219 καί 172.0ύχ ήττον δέ απενεμήθη

πολεμικήν περίστασιν έγράφη το Αμήνιτος τήι ή έπίκλησις αύτη καί εις θνητούς.Ούτω π.χ. κατά

πόλει φίλος ήδύνατό τις νά έπικαλέσηται καί τον Ξενοφώντα Άγησ. ΙΑ' 13 τον Άγησίλαον οίσυγ-

τρίτον στίχον της έπιγραφής, ός περιέχει τά δύο κινδυνεύοντες έκάλουν μετά ΰεούς σωτήρα, ό δέ

ονόματα Σοτέρ Νίκη, ύποτιθεμένου ό'τι ταύτα Πλάτων Νόμ. 704 ά λέγει περί της Κρητικής πό-

έχαράχθησαν ύπο του ιδίου άνδρός ή κατά τήν αύ- λεως ότι μεγάλου τινός εδει σωτήρος τε αυτή και

τήν ή τούλάχιστον καθ' όμοίαν εύκαιρίαν. Διότι νομοθετών '&είων τινών εϊνε δέ πασίγνωστον ότι

ή μνεία Σωτήρος καί Νίκης καί ό συνδυασμός τών πολλοί στρατηγοί καί Βασιλείς καί τέλος έν τοις