DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Euboïka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0249
Ευβοϊκά- ύπο Α. ΨίΙΗβΙϊΠ. 239
Καρυστίοις έν Κύρνω τής Καρυστίης χώρης άπο- τούτο εντελώς έπι των έν ΒθγΠπθγ ρΙιϋο1ο§ϊ-
ϋανόντα έν μάχη κεΐσϋαι έπι Γεραιστω. Εις δέ βοΙιθ \\Γοο1ΐΘη8θ1ιπ£ΐ; 1910, 6 παρατηρήσεων
άνάμνησιν της νίκης ταύτης εκλήθη Καρνοτόνικος του κ. Ε. ΖίβΙ)3ΓίΐΊ, όπως απόδειξη ότι έσ^αλμέ-
' Αθηναίος τις τότε γεννηθείς καί άποθανών ύστε- νως συνέδεσα το τεμάχιον τούτο προς έτερον ,
ρον έν τω προς Σάκους καί Βυζαντίους πολέμω εΰρεθέν ύπ' έμοϋ' έν έτει 1890 έν 'Αλι&ερίω και
438 π. Χρ. ΙΟ I βιιρρί. ρ. 108 άρ. 446 * |,1&1ι- δημοσιευθέν έν ΑΕ 1892, 158 άρ. 53. Επειδή
Γθδΐιβϊΐβ άθδ δδίθπ'. ίΐΐ'οΐιαοΐ. ΙιιβΙ. II 221 σημ.1). άφ' ενός μέν το δημοσίευμα του κ. Π., εάν μείνη
Δεύτερον δέ οί Καρύστιοι υπήκοο: Αθηναίων άπο άνευ άπαντήσεως, κινδυνεύει όπως παράγη εις πλά-
τότε γενόμενοι αετέστησαν το πολίτευμα έν άρχή νην τους ένδιαφερομένους, προξενεί δε τήν έντύ-
τοϋ' έτους 411, ώς προκύπτει έκ της συμμετοχής πωσιν ό'τι έκρινον πολύ άτυ/ώς και έπιπολαίως τά
Καρυστίοον τινών εις το έν Αθήναις πραξικόπημα τών επιγραφών τούτων, άφ' έτερου δέ είμαι έν
τών καλουμένων τετρακοσίων ή δέ μεταβολή αύτη θέσει όπως άποδείξω το άδικον του δήθεν ελέγχου
ίσως έγένετο δτε έπλευσαν οί περί Πείσανορον εκ και το εύλογον τών έμών εικασιών, αναγκάζομαι
Σάμου εις Αθήνας, οΐς ειρητο τών υπηκόων πόλεων 6'πως λάβω τον λόγον προς ύπεράσπισιν του τε
αΐς αν προσίσχωσιν δλιγαρχίαν καΰιστάναι. Τέλος ονόματος μου καί της άληθείας.
δέ μικρώ χρόνω ύστερον τη συμπράξει τών Αακε- Ή ές Άλιβερίου επιγραφή κατά τό έν ΑΕΙ907,
δαιμονίων μετά τήν περ: Έρέτριαν ναυμαχίαν, ήτις 23 άντίγραφον και τήν συμπλήρωσιν του κ. 11α-
έγένετο και παραίτιος της πτώσεως τών τετρακο- παβασιλείου έ'νει ώς έξης:
σίων κατά το πρώτον ήμισυ τοΟ καθ ήμάς σε-
πτεμβρίου του 411 (Ο. Βαδοΐί, Οπβοΐιΐδοΐΐθ Οθ- [Χρυσίας (6 &εΓνος) είπεν επειδή Ίπποσθένης]
βοΐιϊοΐι'ίθ III 2, 1473 κέ., 1506), άπέστη καί ή [Αισχύλου καί Αισχύλος Ίπποσθένου (έκ .....]
-π, ' ,\ λ , , ~ τ?,<° ι Γεΰνοι ό'ντες τήι πόλει τήι Ταμυναίων πολλάκις!
ίναρυστος των Αυηναιων, πάσης τοτε της ινυοοιας 1 , , ,
, " \ ~ ι ρ ι\ ο τι - ι·ι \ [αυτήν εύεργετήκασιν, επαινέσαι αυτούς καί σ-1
απόστασης πκην Ιίρεου (προ. σουκυο. α ()4, 1. 1 ' _ _ , > ν
69, 3. 95, /). Ηδύνατο ό'μως και κατ' άλλην εύ-
[τεφανώσαι χρυσώι στεφάνωι, στήσαι δέ καί τας]
[εικόνας αυτών χαλκάς' οπως άν οΰν και ή βουλή]
καιοίαν, π. ν. κατά τον έν έτει 446 προς Εύβοι- Γ > „ 5. , ο 5 / η
' " [και ο δήμος φαινωνται αποδίδοντες τας χαριτ-]
έας πόλεμον (Ο. Βαβοΐί, ΟπβοΜδοΙίθ Οβδοΐιΐοΐιίβ ας. [άγαθήι τύχψ δεδόχθαι τήι β<)υλη1 κ_]
III 1 σ. 424 κέ.), νά συυ,βη έν Καούστω πολε-
αι τώι δ[ήμωι επαινέσαι 'Ιπποσθένην Αισχύλου κ-]
μικόν τι κίνημα ού/ί τόσον σπουδαΐον ώστε νά 10 αί Αϊσχύλ[ον Ίπποσθένου (έκ.......) έπι τ-]
μνημονευθή υπο των αρχαίων συγγραφέων, αλλα οΐς προγεγε[νημένοις εύεργετήμασιν εις τήν π-]
κατάλληλον νά δώση άφορμήν όπως μαρτυρήση όλιν εύνοίαι κ[αί φιλοτιμίαι και στεφανώσαι χ-] 5
Άμήνιτός τις δια τής έπιγραφής ταύτης τήν προς ρυσώι στεφάνω[ι από δραχμών πεντακοσίων,]
τήν πόλιν φιλίαν αύτοΰ' ή όπως μαρτυρηθή και στήσαι δέ τάς ε[ικόνας αμφοτέρων έν τώι γυ-]
έπαινεθή /άοιν ταύτης ύπ' άλλου τινός και όπως ^ μνασίωι έν τώι έ[πιφανεστάτωι τόπωι εγγύς τοΰ]
προς τήν μαρτυρίαν ταύτην ή τον έ'παινον τούτον βήματος, τάς δέ ε![κόνας γενέσθαι, ως είπε Χ-]
ποοστεθή κατά τοόπον συνθήματος ή υ,νεία καί έπί- ρυσίας' και έπιΥ<?"Ψαι Ρ*1 **>ς βάσεως αύ-] 10
κλησις Σωτήρος και Νίκης. τών «'^αϋένψ^ Αϊσχύλ[ου καί Αίσχύλον Ίκ-]
ποσθένου αρετής έ'νε[κα και εύνοιας τής εις έαυτ-]
20 τόν;;,δπως εύσημος ύπάρ[χηι ή φιλοτιμία αυτών κ-]
Δ'. α! τοις παρεπιδημοΰσι[ν εκάστοτε τήι πόλει τών]
ξέ]νων προ; τά κ[αλά] πρ[άγματα . . .
Έν ΑΕ 1907, 23 δ κ. Γ. Ά. Παπαβασι-
λείου έδημοσίευσε τεμάχιον ψηφίσματος εύρεθέν Ή συμπλήρωσις αυτη του ψηφίσματος εΐνε
έν Αλιβερίω τής Εύοοίας, ό κατά τήν γνοόμην αύ- απαράδεκτος κυρίως διά τους έξης λόγους:
τοΰ εϊνε ψήφισμα Γαμυναίων. Προ ολίγου δέ, έν Πρώτον μεν άνήκουστος εΐνε έπαινος έπι το]ΐς
ΑΕ 1911, 81, πάλιν διέλαβε περί τής έπιγρα- προγεγε[νημένοις εύεργετήμασιν εις τήν π\όλιν εύ-
φής ταύτης και έπε/είρησε, βασιζόμενος ώς προς νοίαι καί φιλοτιμίαι. Αναμφιβόλως έδει νά συμ-
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓ1ΚΗ ΕΦΗΜΕΙΊΣ 1912 32
Καρυστίοις έν Κύρνω τής Καρυστίης χώρης άπο- τούτο εντελώς έπι των έν ΒθγΠπθγ ρΙιϋο1ο§ϊ-
ϋανόντα έν μάχη κεΐσϋαι έπι Γεραιστω. Εις δέ βοΙιθ \\Γοο1ΐΘη8θ1ιπ£ΐ; 1910, 6 παρατηρήσεων
άνάμνησιν της νίκης ταύτης εκλήθη Καρνοτόνικος του κ. Ε. ΖίβΙ)3ΓίΐΊ, όπως απόδειξη ότι έσ^αλμέ-
' Αθηναίος τις τότε γεννηθείς καί άποθανών ύστε- νως συνέδεσα το τεμάχιον τούτο προς έτερον ,
ρον έν τω προς Σάκους καί Βυζαντίους πολέμω εΰρεθέν ύπ' έμοϋ' έν έτει 1890 έν 'Αλι&ερίω και
438 π. Χρ. ΙΟ I βιιρρί. ρ. 108 άρ. 446 * |,1&1ι- δημοσιευθέν έν ΑΕ 1892, 158 άρ. 53. Επειδή
Γθδΐιβϊΐβ άθδ δδίθπ'. ίΐΐ'οΐιαοΐ. ΙιιβΙ. II 221 σημ.1). άφ' ενός μέν το δημοσίευμα του κ. Π., εάν μείνη
Δεύτερον δέ οί Καρύστιοι υπήκοο: Αθηναίων άπο άνευ άπαντήσεως, κινδυνεύει όπως παράγη εις πλά-
τότε γενόμενοι αετέστησαν το πολίτευμα έν άρχή νην τους ένδιαφερομένους, προξενεί δε τήν έντύ-
τοϋ' έτους 411, ώς προκύπτει έκ της συμμετοχής πωσιν ό'τι έκρινον πολύ άτυ/ώς και έπιπολαίως τά
Καρυστίοον τινών εις το έν Αθήναις πραξικόπημα τών επιγραφών τούτων, άφ' έτερου δέ είμαι έν
τών καλουμένων τετρακοσίων ή δέ μεταβολή αύτη θέσει όπως άποδείξω το άδικον του δήθεν ελέγχου
ίσως έγένετο δτε έπλευσαν οί περί Πείσανορον εκ και το εύλογον τών έμών εικασιών, αναγκάζομαι
Σάμου εις Αθήνας, οΐς ειρητο τών υπηκόων πόλεων 6'πως λάβω τον λόγον προς ύπεράσπισιν του τε
αΐς αν προσίσχωσιν δλιγαρχίαν καΰιστάναι. Τέλος ονόματος μου καί της άληθείας.
δέ μικρώ χρόνω ύστερον τη συμπράξει τών Αακε- Ή ές Άλιβερίου επιγραφή κατά τό έν ΑΕΙ907,
δαιμονίων μετά τήν περ: Έρέτριαν ναυμαχίαν, ήτις 23 άντίγραφον και τήν συμπλήρωσιν του κ. 11α-
έγένετο και παραίτιος της πτώσεως τών τετρακο- παβασιλείου έ'νει ώς έξης:
σίων κατά το πρώτον ήμισυ τοΟ καθ ήμάς σε-
πτεμβρίου του 411 (Ο. Βαδοΐί, Οπβοΐιΐδοΐΐθ Οθ- [Χρυσίας (6 &εΓνος) είπεν επειδή Ίπποσθένης]
βοΐιϊοΐι'ίθ III 2, 1473 κέ., 1506), άπέστη καί ή [Αισχύλου καί Αισχύλος Ίπποσθένου (έκ .....]
-π, ' ,\ λ , , ~ τ?,<° ι Γεΰνοι ό'ντες τήι πόλει τήι Ταμυναίων πολλάκις!
ίναρυστος των Αυηναιων, πάσης τοτε της ινυοοιας 1 , , ,
, " \ ~ ι ρ ι\ ο τι - ι·ι \ [αυτήν εύεργετήκασιν, επαινέσαι αυτούς καί σ-1
απόστασης πκην Ιίρεου (προ. σουκυο. α ()4, 1. 1 ' _ _ , > ν
69, 3. 95, /). Ηδύνατο ό'μως και κατ' άλλην εύ-
[τεφανώσαι χρυσώι στεφάνωι, στήσαι δέ καί τας]
[εικόνας αυτών χαλκάς' οπως άν οΰν και ή βουλή]
καιοίαν, π. ν. κατά τον έν έτει 446 προς Εύβοι- Γ > „ 5. , ο 5 / η
' " [και ο δήμος φαινωνται αποδίδοντες τας χαριτ-]
έας πόλεμον (Ο. Βαβοΐί, ΟπβοΜδοΙίθ Οβδοΐιΐοΐιίβ ας. [άγαθήι τύχψ δεδόχθαι τήι β<)υλη1 κ_]
III 1 σ. 424 κέ.), νά συυ,βη έν Καούστω πολε-
αι τώι δ[ήμωι επαινέσαι 'Ιπποσθένην Αισχύλου κ-]
μικόν τι κίνημα ού/ί τόσον σπουδαΐον ώστε νά 10 αί Αϊσχύλ[ον Ίπποσθένου (έκ.......) έπι τ-]
μνημονευθή υπο των αρχαίων συγγραφέων, αλλα οΐς προγεγε[νημένοις εύεργετήμασιν εις τήν π-]
κατάλληλον νά δώση άφορμήν όπως μαρτυρήση όλιν εύνοίαι κ[αί φιλοτιμίαι και στεφανώσαι χ-] 5
Άμήνιτός τις δια τής έπιγραφής ταύτης τήν προς ρυσώι στεφάνω[ι από δραχμών πεντακοσίων,]
τήν πόλιν φιλίαν αύτοΰ' ή όπως μαρτυρηθή και στήσαι δέ τάς ε[ικόνας αμφοτέρων έν τώι γυ-]
έπαινεθή /άοιν ταύτης ύπ' άλλου τινός και όπως ^ μνασίωι έν τώι έ[πιφανεστάτωι τόπωι εγγύς τοΰ]
προς τήν μαρτυρίαν ταύτην ή τον έ'παινον τούτον βήματος, τάς δέ ε![κόνας γενέσθαι, ως είπε Χ-]
ποοστεθή κατά τοόπον συνθήματος ή υ,νεία καί έπί- ρυσίας' και έπιΥ<?"Ψαι Ρ*1 **>ς βάσεως αύ-] 10
κλησις Σωτήρος και Νίκης. τών «'^αϋένψ^ Αϊσχύλ[ου καί Αίσχύλον Ίκ-]
ποσθένου αρετής έ'νε[κα και εύνοιας τής εις έαυτ-]
20 τόν;;,δπως εύσημος ύπάρ[χηι ή φιλοτιμία αυτών κ-]
Δ'. α! τοις παρεπιδημοΰσι[ν εκάστοτε τήι πόλει τών]
ξέ]νων προ; τά κ[αλά] πρ[άγματα . . .
Έν ΑΕ 1907, 23 δ κ. Γ. Ά. Παπαβασι-
λείου έδημοσίευσε τεμάχιον ψηφίσματος εύρεθέν Ή συμπλήρωσις αυτη του ψηφίσματος εΐνε
έν Αλιβερίω τής Εύοοίας, ό κατά τήν γνοόμην αύ- απαράδεκτος κυρίως διά τους έξης λόγους:
τοΰ εϊνε ψήφισμα Γαμυναίων. Προ ολίγου δέ, έν Πρώτον μεν άνήκουστος εΐνε έπαινος έπι το]ΐς
ΑΕ 1911, 81, πάλιν διέλαβε περί τής έπιγρα- προγεγε[νημένοις εύεργετήμασιν εις τήν π\όλιν εύ-
φής ταύτης και έπε/είρησε, βασιζόμενος ώς προς νοίαι καί φιλοτιμίαι. Αναμφιβόλως έδει νά συμ-
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓ1ΚΗ ΕΦΗΜΕΙΊΣ 1912 32