DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Euboïka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0250
240 Ευβοϊκά ύπδ Α. ΨίΙΙΐβΙπι.
πληρωθη: επί τοις προγεγε - και επί τή προς τήν Τέταρτον ή επιγραφή ή έπιγραφησομένη έπι της
π όλιν εύνοίαι κ αϊ φιλοτιμίαι. βάσεως των περί ών ό λόγος εικόνων δεν δύναται
Δεύτερον δε της εντολής στήσαι δε τάς ε Ικόνας να λέγη απλώς κατά τήν συμπλήρωσιν του κ.
έπρεπε νά προηγήται εν αύτώ τω κυρίω μέρει τοΟ Π.: «.ΊπποσΌ-ένη Αισχύλου και Αίσχύλον Ίππο-
ψηφίσματος, όπερ εισάγεται κατά τόν κ. Π. έν στ. 1 σ&ένου άρετής ενε κα και εύνοιας της εις έαυ\τόν »,
οίά των λέξεων δεδόχΰαι τήι βουλήι κ]αί τώι δ\ή- διότι άπαραίτητον είνε προ τοΟ της εις εαυτόν
μωι, διάταξις περϊ απονομής της τιμής ταύτης" έν αρχή της επιγραφής ταύτης το ΰποκείμενον: ό
τοιαύτη δέ διάταξις συνήθως συνδέεται μετά της δήμος, ευκόλως δε ΰπεννοεΐται το έλλεϊπον ρήμα
μνείας του επαίνου και τής στεφανώσεως τών τι- άνέ'&ηκεν.
μωμένων.Ό δέ κ. Π., βλέπων ώς μαίνεται τήν Πέμπτον ούτε τά εντέλει του τεμαχίου εχουσιν
ανάγκην όπως εΐσάγηται μνεία τών εικόνων εις το ορθώς: δπως εϋσημος ύπάρ χηι ή φιλοτιμία αυτών
■προ-ίΐ-γούμενον μέρο; του ψηφίσματος, εισήγαγε διά- " αί τοις παρεπιδημοϋσι ν εκάστοτε τήι πόλει (!)
ταξιν περι επαίνου και στεφάνων και εικόνων εις τών ξέ νων προς τά κ αλά] πρ[άγματα. Έτο όμως
αύτήν τήν αρχήν του ψηφίσματος και κατώρΟωσεν εύκολον δπως δανεισΟη ή αρμόζουσα συμπλήρωσις
ούτως ό'πως κατά τήν συμπλήρωσιν -αύτοΟ έν τοις εκ τών όμοιων στίχων 39 κέ. τοΟ γνωστού
;ων
στίχοις 4 κέ. και 12 κέ. τής μεταγραφής αύτοΟ δις Έρετριέων υπέρ θεοπόμπου ψηφίσματος,όπερ έδη-
λέγωνται σχεδόν τά αυτά. μοσιεύθη υπό 'Α.'Ρ. Ταγκαβή Αηίίηιπίθδ Ιιβίΐό-
Πλήρη άγνοιαν τών τύπων έλέγχει τρίτον ώσαύ- ηίς[ΐΐΘ8 II σ. 266 άρ. 689 και υπό Α. Βαιιηΐθΐ-
τως ή υπό του κ. Π. συμπλήρωσις του στ. 10: 8ίβΓ, Ρ1ιί1ο1ο§·ιΐ8 Χ 300, διέλαβε δέ περί αύτου
τάς δε εί\κόνας γενέσθαι ώς εΐπε Χρ υσίας και ή καϊ ό Δ. Σπ. Σταυρόπουλλος έν ΑΕ 189ο, 157
εικασία ότι έκ τής μνείας ταύτης προκύπτει ότι ό και 165 και ό Ε. Ζϊθ03Γΐ1ι έν ΖβϊΙδοΙιπίΙ ίΐιι·
δήθεν Χρυσίας ούτος είνε ό όήτωρ του ψήφισμα- νθΐ'§Ίβίο1ιβηο1β Κεοΐιίδ^νίδββηβοΐιαίΐ XVI 24 και
τος. Είνε δέ άξιοπαρατήρητον ότι το καθ' έαυτό έν τώ βι^λίω Αιΐ8 άβηι ^πθοίιίδοΐίθη 8ο1ιιι1\νβ-
βεβαίως ουχί άπαράδεκτον όνομα [Χβνσίας εισέτι 8βιι σ. 65.Το ψήοισμα τούτο, όπερ είνε του δευτέ-
δέν αναγράφεται έν τοις Ελληνικοΐς κυρίοις δνό- ρου αιώνος ή το πολύ τών αρχών του πρώτου π.
μασιν. Χρ. αιώνος, έν στ. 39 κέ. λέγει:
δπως
έκφανής ΰπάρχηι τοις τε πολίταις πάσιν καϊ τών ξένων
τοις παρεπιδημοΰσιν ή τε τοϋ ανδρός μεγαλομέρεια και καλο-
καγαθία και ή τοΰ δήμου ευχαριστία εις τούς καλούς και α-
γαθούς άνδρας και πολλοί ζηλωται γίνωνται τών ομοί-
ων
και έν στ. 6: ειπεν ό κ. Δ. Σπ. Σταυρόπουλλος έν ΑΕ 1895,
152 και Ρ. ΟβγβΓ, Τορθ£ΐ'8ρ1ιίβ ιιηά Οβδοΐιίοΐιΐβ
άβΓ Ιηββΐ Εύβοια I (<3αβ11βη υηά ΕθΓ8θ1ηιη£βη
ζπγ ειΐίβη Οθδοίποΐιίθ ιιηά 6βο§τ&ρ1ιϊθ, Ηβίί 6)
σ. 75.
βουλόμενός τε τήν από τής αρχής προς τά κοινά πρά-
γματα φιλαγαθίαν φανεράν καθιστάνειν.
Άλλ' ό κ. Παπαζασιλείου δεν έποιήσατο '/ρήσιν
τοΰ ψηφίσματος τούτου τοΟ δήμου τοΟ Έρετριέων, "Οτι δέ πρόκειται περί ψηφίσματος Έρετριέων
όπερ πλείστον ήδύνατο νά βοηθήση αύτώ προς και ουχί Ταμυναίων, προκύπτει και έκ τής μεγά-
έρμηνείαν και συμπλήρωσιν τής έκ Ταμυνών έπι- λης όμοιότητος, ήτις υπάρχει μεταξύ τής έκ 1α-
γραφής, ίσως διότι έΟεώρει ταύτην (και θεωρεί μυνών ταύτης και άλλης έκ Ταμυνών έπιγραφής
ακόμη;) ώς ψήφισμα του δήμου τών Ταμυναίων. καϊ τοΰ ύπέρ Θεοπόμπου ψηφίσματος, και δή και
Προδήλως έλησμόνησεν ό κ. Π. ότι αί Τάμυναι έκ τής στάσεως τής στήλης έν τώι ίερώι τής Αρ-
ον) ήσαν αυτόνομος πόλις, αλλά άνήκον εις τήν τέμιδος τής Αμα ρυσι'ας, διότι άναμφιοόλως το
πόλιν τών Έρετριέων! Ιδε περ'ι Ταμυνών όσα όνομα τοΟτο (και ουχί Χ ιρυσίας) πρέπει νά άνα-
πληρωθη: επί τοις προγεγε - και επί τή προς τήν Τέταρτον ή επιγραφή ή έπιγραφησομένη έπι της
π όλιν εύνοίαι κ αϊ φιλοτιμίαι. βάσεως των περί ών ό λόγος εικόνων δεν δύναται
Δεύτερον δε της εντολής στήσαι δε τάς ε Ικόνας να λέγη απλώς κατά τήν συμπλήρωσιν του κ.
έπρεπε νά προηγήται εν αύτώ τω κυρίω μέρει τοΟ Π.: «.ΊπποσΌ-ένη Αισχύλου και Αίσχύλον Ίππο-
ψηφίσματος, όπερ εισάγεται κατά τόν κ. Π. έν στ. 1 σ&ένου άρετής ενε κα και εύνοιας της εις έαυ\τόν »,
οίά των λέξεων δεδόχΰαι τήι βουλήι κ]αί τώι δ\ή- διότι άπαραίτητον είνε προ τοΟ της εις εαυτόν
μωι, διάταξις περϊ απονομής της τιμής ταύτης" έν αρχή της επιγραφής ταύτης το ΰποκείμενον: ό
τοιαύτη δέ διάταξις συνήθως συνδέεται μετά της δήμος, ευκόλως δε ΰπεννοεΐται το έλλεϊπον ρήμα
μνείας του επαίνου και τής στεφανώσεως τών τι- άνέ'&ηκεν.
μωμένων.Ό δέ κ. Π., βλέπων ώς μαίνεται τήν Πέμπτον ούτε τά εντέλει του τεμαχίου εχουσιν
ανάγκην όπως εΐσάγηται μνεία τών εικόνων εις το ορθώς: δπως εϋσημος ύπάρ χηι ή φιλοτιμία αυτών
■προ-ίΐ-γούμενον μέρο; του ψηφίσματος, εισήγαγε διά- " αί τοις παρεπιδημοϋσι ν εκάστοτε τήι πόλει (!)
ταξιν περι επαίνου και στεφάνων και εικόνων εις τών ξέ νων προς τά κ αλά] πρ[άγματα. Έτο όμως
αύτήν τήν αρχήν του ψηφίσματος και κατώρΟωσεν εύκολον δπως δανεισΟη ή αρμόζουσα συμπλήρωσις
ούτως ό'πως κατά τήν συμπλήρωσιν -αύτοΟ έν τοις εκ τών όμοιων στίχων 39 κέ. τοΟ γνωστού
;ων
στίχοις 4 κέ. και 12 κέ. τής μεταγραφής αύτοΟ δις Έρετριέων υπέρ θεοπόμπου ψηφίσματος,όπερ έδη-
λέγωνται σχεδόν τά αυτά. μοσιεύθη υπό 'Α.'Ρ. Ταγκαβή Αηίίηιπίθδ Ιιβίΐό-
Πλήρη άγνοιαν τών τύπων έλέγχει τρίτον ώσαύ- ηίς[ΐΐΘ8 II σ. 266 άρ. 689 και υπό Α. Βαιιηΐθΐ-
τως ή υπό του κ. Π. συμπλήρωσις του στ. 10: 8ίβΓ, Ρ1ιί1ο1ο§·ιΐ8 Χ 300, διέλαβε δέ περί αύτου
τάς δε εί\κόνας γενέσθαι ώς εΐπε Χρ υσίας και ή καϊ ό Δ. Σπ. Σταυρόπουλλος έν ΑΕ 189ο, 157
εικασία ότι έκ τής μνείας ταύτης προκύπτει ότι ό και 165 και ό Ε. Ζϊθ03Γΐ1ι έν ΖβϊΙδοΙιπίΙ ίΐιι·
δήθεν Χρυσίας ούτος είνε ό όήτωρ του ψήφισμα- νθΐ'§Ίβίο1ιβηο1β Κεοΐιίδ^νίδββηβοΐιαίΐ XVI 24 και
τος. Είνε δέ άξιοπαρατήρητον ότι το καθ' έαυτό έν τώ βι^λίω Αιΐ8 άβηι ^πθοίιίδοΐίθη 8ο1ιιι1\νβ-
βεβαίως ουχί άπαράδεκτον όνομα [Χβνσίας εισέτι 8βιι σ. 65.Το ψήοισμα τούτο, όπερ είνε του δευτέ-
δέν αναγράφεται έν τοις Ελληνικοΐς κυρίοις δνό- ρου αιώνος ή το πολύ τών αρχών του πρώτου π.
μασιν. Χρ. αιώνος, έν στ. 39 κέ. λέγει:
δπως
έκφανής ΰπάρχηι τοις τε πολίταις πάσιν καϊ τών ξένων
τοις παρεπιδημοΰσιν ή τε τοϋ ανδρός μεγαλομέρεια και καλο-
καγαθία και ή τοΰ δήμου ευχαριστία εις τούς καλούς και α-
γαθούς άνδρας και πολλοί ζηλωται γίνωνται τών ομοί-
ων
και έν στ. 6: ειπεν ό κ. Δ. Σπ. Σταυρόπουλλος έν ΑΕ 1895,
152 και Ρ. ΟβγβΓ, Τορθ£ΐ'8ρ1ιίβ ιιηά Οβδοΐιίοΐιΐβ
άβΓ Ιηββΐ Εύβοια I (<3αβ11βη υηά ΕθΓ8θ1ηιη£βη
ζπγ ειΐίβη Οθδοίποΐιίθ ιιηά 6βο§τ&ρ1ιϊθ, Ηβίί 6)
σ. 75.
βουλόμενός τε τήν από τής αρχής προς τά κοινά πρά-
γματα φιλαγαθίαν φανεράν καθιστάνειν.
Άλλ' ό κ. Παπαζασιλείου δεν έποιήσατο '/ρήσιν
τοΰ ψηφίσματος τούτου τοΟ δήμου τοΟ Έρετριέων, "Οτι δέ πρόκειται περί ψηφίσματος Έρετριέων
όπερ πλείστον ήδύνατο νά βοηθήση αύτώ προς και ουχί Ταμυναίων, προκύπτει και έκ τής μεγά-
έρμηνείαν και συμπλήρωσιν τής έκ Ταμυνών έπι- λης όμοιότητος, ήτις υπάρχει μεταξύ τής έκ 1α-
γραφής, ίσως διότι έΟεώρει ταύτην (και θεωρεί μυνών ταύτης και άλλης έκ Ταμυνών έπιγραφής
ακόμη;) ώς ψήφισμα του δήμου τών Ταμυναίων. καϊ τοΰ ύπέρ Θεοπόμπου ψηφίσματος, και δή και
Προδήλως έλησμόνησεν ό κ. Π. ότι αί Τάμυναι έκ τής στάσεως τής στήλης έν τώι ίερώι τής Αρ-
ον) ήσαν αυτόνομος πόλις, αλλά άνήκον εις τήν τέμιδος τής Αμα ρυσι'ας, διότι άναμφιοόλως το
πόλιν τών Έρετριέων! Ιδε περ'ι Ταμυνών όσα όνομα τοΟτο (και ουχί Χ ιρυσίας) πρέπει νά άνα-