DOI Artikel:
Sborōnos, Iōannēs N.: Aiginēs anaglyphon anathēmatikon
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0264
Αίγίνης άνάγλυφον αναθηματικό ν
(πίν. 22)
υπό
Ιωάννου Ν. Σβορώνου.
ΎπΌ τον τίτλον « Ψήφισμα άττικόν άνέκδοτον
καί οί ομφαλοί τών ΤΙνϋίων » έδημοσίευσα το πα-
ρελθόν έτος μελέτην ι, δι' ής έπειράθην νά κατα-
δείξω δτι οί επί πλείστων καί παντοειδών μνη-
μείων άπαντώντες Δελφικοί δμφαλοί μετά των
έπ' αυτών ισταμένων δύο αετών δεν αναφέρονται
πάντοτε ει; αυτόν τον έν Δελ'νοΐς άρχικον καί πε-
ρίφημον δμφαλον του μαντείου, άλλ' είναι πολ-
λάκις πιστά Αντίγραφα ή έν μικραΐς μόνον λεπτο-
μερείαις διαφέρουσα! απομιμήσεις αύτοΟ, άποκεί-
μεναι έν τοις Πυθίοις ίεροΐς διαφόρων Ελληνικών
πόλεων.
Προς έπίρρωσιν της γνώμης μου ταύτης έρχεται
νυν νέον τεκμήριον, το επί του πίνα/ος 22 άπει-
κονιζόμενον άνέκδοτον άνάγλυφον, εσχάτως είσελ-
Οον εις το μουσεΐον Αΐγίνης. Κατ' άνακοίνωσιν
προς με του έπιμελητοΰ τοΰ μουσείου τούτου κ.
Πελεκάνου, το άνάγλυφον « ήτο έντετειχισμένον
εις το μαγαζεΐον κ. Ν. Κακούση, δ κείται κατά
την Οέσιν Βάρδια κειμένην εις το ύψηλότερον μέ-
ρος της πόλεως" άνευρέΟη δε καΟαριζομένου φρέα-
τος τίνος κειμένου εις άπόστασιν 300 βημάτων άπο
του μέρους ένθα ευρέθη εις τών δρων τεμένους
Απόλλωνος, Ποσειδώνος» 2. Νυν δέ έκομίσθη εις
τό μουσεΐον Αΐγίνης ύπο τοΰ ρηΟέντος επιμελη-
τού προΟύμως έπιτρέψαντός μοι την δημοσίευση»
αύτον.
Ο εκ λίθου λευκού -ίνας ούτος, υψου; 0*50, πλ.
0'45Υ2, τ.άγ. 0*11, άποκεκρουμένην έ'χων την
άν(ο άριστεράν γωνίαν και έφΟαρμένα τά πρόσωπα
άμροτερων τών έπ αύτοΟ μορφών, άνήκει τεχνο-
τροπικώς εις τά μέσα του Δ αιώνος π. Χρ., είναι
<ί επαρκώς επιμελούς και οεςιας εκτελέσεως. Εικο-
νίζει ο έν πλαισίω>. άποτελουμένω έκ παραστάδων
1 ΛΕΝΑ τόμ. ΙΓ' (1911) σελ. 301-316.
2 ΙΟ IV 33· 36.
μετ έπιστυλίου, Απόλλωνα κν&αρωδδν, δηλαδή τον
ΠύΟιον, ίστάαενον κατενώπιον εις το δεςΥον υ,έοο;
του πίνακος, βαίνοντα έπι του άριστερου ποδός, προ-
τάσσοντα τον κεκινημένον δεςΊόν, άνέ'/οντα έπι του
άριστερου βραχίονος λύραν, ής τάς χορδάς δονοΰ-
σιν οί δάκτυλοι της άριστερα.ς αύτοΰ, τη προτετα-
μένη δεξιά σπένδοντα έκ φιάλης άνω δελφικού όμ-
φαλοΟ κεκαλυμμένου διά τοΰ άγρήνον, έφ' ού
ί'στανται οί δύο χρυσοί άετοί του μύθου, προς αλ-
λήλους μεν έστραμμένοι, άλλα τάς κεφαλάς αυτών
άποστρέφοντες προς τά δύο άντίθετα σημεία τοΰ
ορίζοντος, ές ών, κατά τον μϋ'Οον, ώρμήΟησαν. Προ
του ομφαλού δέ τούτου ίσταται, τήν άριστεράν
παοαστάδα τοΟ πίνακο; οιά του σώυ,ατος αύτοΟ
καλύπτων και προς τον Οεόν βλέπων, άνηρ ικέτης,
εικονιζόμενος κατά τά παραδεδεγμένα μικρός το
άνάστημα έν συγκρίσει προς τον Οεόν και σεοίζων
αύτον τη προτεταμένη δεξιά. Βαίνει δ επί του αρι-
στερού ποδός κεκινημένον έχων προς τά οπίσω τον
άριστερον καί φέρει ίμάτιον καταλεΐπον γυμνον τον
δεςιον βραχίονα καί το δεςιόν μέρος του στήθους.
Της παραστάσεως ταύτης πιστότατον άντίγρα-
φον εϋρίσκομεν επί τοΟ παραπλεύρως έν τω αύτώ
πινάκι άπεικονισΟέντος νομίσματος τών Μεγαρέων
κοπέντος έπι Σεπτιμίου -ιεουήρου 3, ήτοι πέντε καί
ήμισυν αιώνας βραδύτερον της ποιήσεως του άνα-
γλύφου! Καί ο μέν επί του άναγλύφου εικονιζό-
μενος ικέτης είναι βε6'αί(.ος Ό άναΟείς το άνάγλυφον
ιδιώτη: άνήρ, ον θά έδήλου ήμΐν ή έγχρωμος ή
έγχάρακτος άναθηματική επιγραφή αύτου άν έσώ-
ζετο. Ό τοΰ νομίσματος όμως — εφ' ού δεν δυνά-
μεθα νά προσδοκώμεν εικόνα ίδιώτου άνδρός — ού-
δείς άλλος δύναται νά είναι ή αύτος ό τήν προσΟίαν
δψιν τοΟ νομίσματος κατέχων οιά της προτομής αύ-
του αύτοκοάτωο Σ. Σεουηοος, ού καί ΐέοει το κύριον
3 ΛΕΝΑ τομ. ΙΓ' σελ. 312 ε!/. 7.
'&υττ. 23.1.13.
(πίν. 22)
υπό
Ιωάννου Ν. Σβορώνου.
ΎπΌ τον τίτλον « Ψήφισμα άττικόν άνέκδοτον
καί οί ομφαλοί τών ΤΙνϋίων » έδημοσίευσα το πα-
ρελθόν έτος μελέτην ι, δι' ής έπειράθην νά κατα-
δείξω δτι οί επί πλείστων καί παντοειδών μνη-
μείων άπαντώντες Δελφικοί δμφαλοί μετά των
έπ' αυτών ισταμένων δύο αετών δεν αναφέρονται
πάντοτε ει; αυτόν τον έν Δελ'νοΐς άρχικον καί πε-
ρίφημον δμφαλον του μαντείου, άλλ' είναι πολ-
λάκις πιστά Αντίγραφα ή έν μικραΐς μόνον λεπτο-
μερείαις διαφέρουσα! απομιμήσεις αύτοΟ, άποκεί-
μεναι έν τοις Πυθίοις ίεροΐς διαφόρων Ελληνικών
πόλεων.
Προς έπίρρωσιν της γνώμης μου ταύτης έρχεται
νυν νέον τεκμήριον, το επί του πίνα/ος 22 άπει-
κονιζόμενον άνέκδοτον άνάγλυφον, εσχάτως είσελ-
Οον εις το μουσεΐον Αΐγίνης. Κατ' άνακοίνωσιν
προς με του έπιμελητοΰ τοΰ μουσείου τούτου κ.
Πελεκάνου, το άνάγλυφον « ήτο έντετειχισμένον
εις το μαγαζεΐον κ. Ν. Κακούση, δ κείται κατά
την Οέσιν Βάρδια κειμένην εις το ύψηλότερον μέ-
ρος της πόλεως" άνευρέΟη δε καΟαριζομένου φρέα-
τος τίνος κειμένου εις άπόστασιν 300 βημάτων άπο
του μέρους ένθα ευρέθη εις τών δρων τεμένους
Απόλλωνος, Ποσειδώνος» 2. Νυν δέ έκομίσθη εις
τό μουσεΐον Αΐγίνης ύπο τοΰ ρηΟέντος επιμελη-
τού προΟύμως έπιτρέψαντός μοι την δημοσίευση»
αύτον.
Ο εκ λίθου λευκού -ίνας ούτος, υψου; 0*50, πλ.
0'45Υ2, τ.άγ. 0*11, άποκεκρουμένην έ'χων την
άν(ο άριστεράν γωνίαν και έφΟαρμένα τά πρόσωπα
άμροτερων τών έπ αύτοΟ μορφών, άνήκει τεχνο-
τροπικώς εις τά μέσα του Δ αιώνος π. Χρ., είναι
<ί επαρκώς επιμελούς και οεςιας εκτελέσεως. Εικο-
νίζει ο έν πλαισίω>. άποτελουμένω έκ παραστάδων
1 ΛΕΝΑ τόμ. ΙΓ' (1911) σελ. 301-316.
2 ΙΟ IV 33· 36.
μετ έπιστυλίου, Απόλλωνα κν&αρωδδν, δηλαδή τον
ΠύΟιον, ίστάαενον κατενώπιον εις το δεςΥον υ,έοο;
του πίνακος, βαίνοντα έπι του άριστερου ποδός, προ-
τάσσοντα τον κεκινημένον δεςΊόν, άνέ'/οντα έπι του
άριστερου βραχίονος λύραν, ής τάς χορδάς δονοΰ-
σιν οί δάκτυλοι της άριστερα.ς αύτοΰ, τη προτετα-
μένη δεξιά σπένδοντα έκ φιάλης άνω δελφικού όμ-
φαλοΟ κεκαλυμμένου διά τοΰ άγρήνον, έφ' ού
ί'στανται οί δύο χρυσοί άετοί του μύθου, προς αλ-
λήλους μεν έστραμμένοι, άλλα τάς κεφαλάς αυτών
άποστρέφοντες προς τά δύο άντίθετα σημεία τοΰ
ορίζοντος, ές ών, κατά τον μϋ'Οον, ώρμήΟησαν. Προ
του ομφαλού δέ τούτου ίσταται, τήν άριστεράν
παοαστάδα τοΟ πίνακο; οιά του σώυ,ατος αύτοΟ
καλύπτων και προς τον Οεόν βλέπων, άνηρ ικέτης,
εικονιζόμενος κατά τά παραδεδεγμένα μικρός το
άνάστημα έν συγκρίσει προς τον Οεόν και σεοίζων
αύτον τη προτεταμένη δεξιά. Βαίνει δ επί του αρι-
στερού ποδός κεκινημένον έχων προς τά οπίσω τον
άριστερον καί φέρει ίμάτιον καταλεΐπον γυμνον τον
δεςιον βραχίονα καί το δεςιόν μέρος του στήθους.
Της παραστάσεως ταύτης πιστότατον άντίγρα-
φον εϋρίσκομεν επί τοΟ παραπλεύρως έν τω αύτώ
πινάκι άπεικονισΟέντος νομίσματος τών Μεγαρέων
κοπέντος έπι Σεπτιμίου -ιεουήρου 3, ήτοι πέντε καί
ήμισυν αιώνας βραδύτερον της ποιήσεως του άνα-
γλύφου! Καί ο μέν επί του άναγλύφου εικονιζό-
μενος ικέτης είναι βε6'αί(.ος Ό άναΟείς το άνάγλυφον
ιδιώτη: άνήρ, ον θά έδήλου ήμΐν ή έγχρωμος ή
έγχάρακτος άναθηματική επιγραφή αύτου άν έσώ-
ζετο. Ό τοΰ νομίσματος όμως — εφ' ού δεν δυνά-
μεθα νά προσδοκώμεν εικόνα ίδιώτου άνδρός — ού-
δείς άλλος δύναται νά είναι ή αύτος ό τήν προσΟίαν
δψιν τοΟ νομίσματος κατέχων οιά της προτομής αύ-
του αύτοκοάτωο Σ. Σεουηοος, ού καί ΐέοει το κύριον
3 ΛΕΝΑ τομ. ΙΓ' σελ. 312 ε!/. 7.
'&υττ. 23.1.13.