Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Εις Πειραιώς επίγραμμα.— Κρητικοί σφραγίδες

ΊΙ απλώς δίκη αΰτη ούδέν άλλο είνε ειμή ή κατά του πεπρωμένου, ήν εγώ αυτός εθεώρησα άνάο-

τον αυτόν Σοφοκλήν (Οίο. Κολ. 1222) «"^Πν5ος μοστον έν τη προκειμένη επιγραφή. ΙΙράγματι

μοΐρ άννμέναιος, άλνρος, αχορος» ήτοι ό «ίσοτέ- όμως ό λέγων δτι το είμαρμένον δεν είνε «τόπρο-

λεστος» θάνατος. Ωσαύτως και αί ομοίως τον Οά- σήκον » όπως αποκαλείται, δεν επικρίνει αυτήν ταυ.

νατον δηλοΟσαι συνώνυμοι λέξεις αίαα και μοίρα την την ύπεράνθρωπον δύναμιν την όρίζουσαν το

έ'χουσιν εν ταύτώ και την εννοιαν του προσήκοντος πεπρωμένον, άλλα την προσωνυμίαν, ήν άπονέ-

(ίδε τά λεξικά). μουσιν εις αύτο οί άνθρωποι.

Ότι δέ δύνανται νά εύρεΟώσι παοαδείγαατα, έν Ποό; ύποστήοιξιν δέ της ύπ' αύτου ποοταθείσης

οίς ή έννοια του -προστ^ονζος δεν αρμόζει εις τήν αναγνώσεως της επιγραφής παρέΟη/.εν ό μακαοίτης

λέξιν τδ χρεών, ώς συμβαίνει έν τω υπό του μακα- Βάσης το παράδειγμα του παρά ΚΕΟ ()27 έπι-

ρίτου Βάση παρατιΟεμένω άρχαίω έπιγράμματι, γράμματος, ενώ κείται «τον τνμβον δς παράγεις

ουδέν σημαίνει, διότι ώς γνωστόν, ουδέποτε έν ούδε- κτλ.», άλλα τούτο μο'ι φαίνεται δτι δέν εϊνε δμοιον

μια γλώσση αί σημασίαι των λέξεων είνε παγίως καί προς το ύπ αύτου άναγνωσΟέν έν τη εκ Πειοαιώς

'άσαλεύτως καΟωοισυ,έναι, άλλά τουναντίον εύκό- έπιγοαοη, διότι έκεΐ μεν ή κατάληξις του όήα,ατος

λως μεταπίπτουσιν εις δήλωσιν συγγενών έννοιών, παράγεις δηλοϊ σαφώς το δεύτερον πρόσιοπον, ενώ

καί πολλάκις ή προτέρα αυτών σημασία άμαυ- έν τφ «ον τδ χρεών εΐμαρταΐ)) ουδαμώς συμβαίνει

ροΰται ή καί ολοσχερώς εξαφανίζεται 1. Η δέ ση- τοΟτο.

αασία του αναγκαίου και αναπότρεπτου είνε συγ- Κπ έσνάτων διέλαβε πεοι της ποοκειαένης έπι-

γενεστάτη προς τήν του -ρο^τ^-οντο:, ώς άποόει- γραφής καί ό κ. Π. Ν. Παπαγεωργίου έν ΑΕ 1912,

κνύει ή άνωτέρω παρατηρηθείσα χρήσις των λέξεων 12ο καί έν Αθηνά 1912, 49/, όστις άναγινώσκει

μοίρα καί αϊοα έπ' αμφοτέρων τών εννοιών τούτων, τήν φράσιν έρωτηματικώς « ου το χρεών εΐμαρ-

καί προσέτι ή χ ρήσις τών λέξεων προσήκοντες καί το«; », ένέκρινε δέ τήν άνάγνωσιν ταύτην καί ό

αναγκαίοι μετά της αυτής σημασίας του συγγενούς. Βάσης. Δια τής αναγνώσεως ταύτης το νόηαα

Έκτος τών προειρημένων ό μακαρίτης Βάσης τοΟ επιγράμματος καθίσταται αληθώς σααέστατον,

σελ. 212 ύποσημ. 1 παρετήρησεν δτι ή έμή έρμη- άλλ έκφράζει αύτο τούτο το ΰπο τοΟ μακαρίτου

νεία « ον τδ προσήκον εϊμαοται» ενέχει έπίκοισιν Βάση κατακριθέν « τό πεπρωμένον ον πέπρωταΐ)).

1 Οδτω λ. /. ή λέα; συμφορά σημαίνει κυρίως τήν ϋύαπτωσιν, Αληθώς τούτο ούτως ερωτηματικής έκφερόμενον

Ιπειτα δε καί τό σύμβαμα. είτε αγαθόν εϊτε κακόν, άλλ'ομως ή ση- £έν είνε παράλογον, ώς δικαίως ί'/ αρακτηρίσΟη ή

μασία τη: συαπτώσεως εΤνε ό'λω: άνάοαοστο; ίν τή οοϊσζι μεγάλην „ , , , , ,. . | Λ,

«νΦν** *<««οΛ« (Ήροδ. Α' 83, Λ' 79 κ. «»..') ένεκα τοΟ άνο·.- ανευ ερωτήσεως αναγνωσις, αλλ ομως οεν μοι

κείου εις τήν εννοιαν τή; συμπτώσεως επιθέτου μεγάλη. Ομοίως ή φαίνεται καί εύαομοστον.
λες·.; μοίρα άρ·/ικώς σημαίνει το αεοίδιον κα! 'έπειτα το πεποωαε'νον
άλλ' έν τω συνθε'τω μοιρηγενής ή πρώτη έννοια του μεοιδίου είνε
άνάοΜ,οστος.

Ανδρέας Ν. Σκιάς.

Κρητικαι σφραγίδες

(εις Α Ε 1907, 141)
ύπό

\νί11ΐθ1ηΊ Ο. (χ&ΘΓΪΘ.

Αί περί τής -ροι>7-:οριΧΎ\ς Κρήτης γνώσεις ημών
προήχθησαν τά μέγιστα δια τών έκτάκτως ευτυ-
χών ανασκαφών, αί'τινες έγένοντο κατά τήν τελευ-
ταιαν δεκαετίαν επί τής νήσου, καί δίχως δεν κα-
"ωρΟώθη εισέτι νά λυΟώσιν οριστικώς τά άοο-

ρώντα ει: τον υψηλον εκείνον πολιτισμόν καί του;
κάτοχους αυτού κατα τας κυριωτερας τ.ζριοοονζ
ζητήματα. Αιτία τούτου είνε ίσως κατά μέγα μέ-
ρος, ότι αί περί τής αρχής καί τής προόοου του
πολιτισαοΟ τούτου υποθέσεις δεν στηρίζονται επί