DOI Artikel:
Gaerte, Wilhelm: Krētikai sphragides
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0268
258 Κρητικαί σφραγίδες· ύττο IV. ΟαβΗβ.
στέρεας βάσεως, ήτις μόνον δύναται νά σχηματι- μέσου ένοΟνται 2.
σθη δι' άκριβοΟς και κριτικής αναλύσεως του πλου- .Είκ. 10, α, β, γ. Ό λίθος ούτος ερμηνεύεται
σίου αρχαιολογικού" ύλικοΟ. ώς « σφραγίς κεραμέων», των δύο μορτών, αίτινες
Ιδία πρέπει νά έςετασΟώσιν επιμελώς αί σφρα- κρατουσι οίωτον άγγεΐον θεωρουμένων ώς αδελφών
γίδες καϊ οί λοιποί γλυπτοί λίθοι ώς και οί δα- κεραμέων. Κατά τής ερμηνείας ταύτης έχω νά άν-
κτύλιοι, ών τίνων τοσούτον μέγα πλήθος ες δλων τιτάςοο πρώτον δτι επί των λίθων τούτων όταν αί
σ/εοόν των περιόδ<.υν διεσώΟη, διότι ταΰτα προ παραστάσεις δεν είνε γράμματα, σχεδόν πάντοτε
πάντων παρέν~ουσιν ήμΐν άσφαλή όπο)σδήποτε μαρ- εικονίζονται σκηνα'ι ε/ουσαι χαρακτήρα Ορησκευ-
τύρια περί του όλου πολιτισμού των χρόνουν εκεί- τικόν και μυΟολογικόν, Οά ήτο δ' επομένως παρά-
νων. Αοιπόν σκοπόν έχει ή παρούσα μελέτη δι ά- οοςον νά έμφανισΟή αίφνης παράστασις όλως άλ-
ναλυτικής εξετάσεως γλυπτών τίνων λίΟι,υν νά αύ- λοίου χαρακτήρος, ή δ' άντωπός παράστασις τών
ςήση κατά τι τουλάχιστον τάς περί του τοσούτον ούο μορφών συντελεί μάλλον εις το νά δε/Οώμεν
πολυτίμου τούτου αρχαιολογικού ύλικοΰ γνώσεις οτι ούτοι είνε δαίμονες κρατούντες αγγεία προς
ημών. Ουσίαν.
Έν τώ τρίτω τεύ/ει τής ΑΕ 1907 ό Ξανθού- Αλλ'εις τίνα προσφέρεται ή Ουσία; Νομίζω,
δίδης έρμηνεύων τάς έπι τριών πινάκων (αρ. θ-8, οτι ες αύτου του λίθου δύναται νά καθορισΟη ή
σελ.141 κέ.) εΐκονιζομένας Κρητικάς σφραγίδας δεν Οεότης, προς ήν γίνεται ή Ουσία, διότι αί τρεις
άπέδωκε την δέουσαν σημασίαν εις ^αρακτηρι- μορφαι άνωθεν τών οΐνοχοών επί τής είκ. 10, /
στικά τινα σημεία τών παραστάσεων τούτιον, άτινα ενΟυμίζουσι το είδωλον μετά τής οκτωειδοΰς άσπί-
εϊνε άρκετά ουσιώδη. Αφ'έτέρου δέ /αί ή έρμη- οος του έκ Μυκηνών 3 χρυσού δακτυλίου, όστις
νεία ένίων λίθων νομίζω, ότι είνε άλλα/ου έπι- αναμφιβόλως είνε κρητικόν προϊόν. Όμοία παρά-
σοαλής, άλλα/ου δέ τελείως σφαλερά, ώστε Οεω- στασις τών αυτών τριών ασπίδων υπάρχει και έν
ρώ ότι είνε άναγκαϊον νά δημοσιεύσω ένταϋΟα συμ- Β8Α VIII (1901-1902) σ.77, ένθα όπισθεν τής έν
πληρωτικήν έξήγησιν τούτων. τώ μέσω άσπίδος ί'σταται πολεμιστής φέρων μακρόν
Δεν εχω βεβαίως την άπαίτησιν νά ΟεωρηΟή κωνικόν κράνος και έχων προτεταμένον το δόρυ,
απολύτως βείαία ή άντίληψίς μου περ'ι τής έν- όστις ασφαλώς είνε ό και έπι του λίθου ημών θεός.
νοίας τών διαφόρων τούτων παραστάσεων, τοσούτω Αυτόθι (Β8Α) αναφέρεται ομοίως «§Γθΐιρ οί ίΐιΐ'θθ
μάλλον, όσον αύτη προέρ/εται έκ τής έξετάσεω; δΙιϊβΙάΒ οί βϊιβϊΙ&ι' ίοπη», τούτο δ'έπικυροΐ την
τών άπεικονισμάτο.>ν, άτινα ουδέποτε δύνανται νά έρμηνείαν ημών περι τριών ϊσωζ έπϊ πασσάλιυν
άντικαταστήσωσι τελείως τά πρωτότυπα. Εννοεί- έστημένων ασπίδων4.
ται ότι παραλείπιυ τους λίθους, ών περί τής σημα- Είκ. 13. Ή έν τώ κειμένω διδομένη έςήγησις
σίας δεν έχω τι ούσιωοώς νέον νά προσΟέσου. είνε λίαν έπισοαλής. Έν τούτοις νομίζω οτι είνε
Πίναξ 6. ΕΊκ. 5, β. Περί τής παραστάσεως εύκολώτατον νά εϋρεΟή ή έρμηνεία τούτου. Ο Ξ.
του λίθου τούτου το κείμενον λέγει: «φαίνεται ώς πλανάται, διότι δέχεται ΰπερμέτρως τήν ύπαρΗιν
παράστασις σκορπιού»" τούτο ο ό'μως είνε λίαν συμβόλων, ενώ μόνον σκηναι λατρευτικά! είνε αί
άπι'Οανον. Κατ' άναλογίαν άλλων όμοιων παρα- παριστώμεναι ώς έπϊ τό πλείστον έπι τών λίθων,
στάσείον 1 προ τούτου του « κλάδου βελονοφύλλου
φυτού» έπρεπε νά ύπάρχη ανθρωπινή μορφή ίκε- 2 Πρ6 8ϊίΙΙ, θβΜτάβη άβτ θνίβοΗβη η. Κδηιβτ τ. 304/5.
τεύουσα, και αυτή νοαι'ζω ότι ποάγματι εικονίζε- 'Η α^ θ";; των 3*Ζ-ύλ^ &-«Ρ7." *«1 1γΛ ·ΰ3 λίθου ΒΊΐΓί»§η-
' ' ~, , §1θγ θβηιιηβη ν./.. 14.
ται άριστερόΟεν του θάμνου" είνε ο αυτή γυνη » 8ο1ι1ίβηι3ηη, ΜνΚβηαβ είκ. 530.
κλίνουσα ύπέρ τόν Οάμνον μεΟ' υψωμένων τών χει- 4 Τό κείμενον τοϋ Β8Α ήδύνατο νί παραπλανήίτ,, οία τοίτο δί
; » ν , τ , λ, λ ,-, έπανορΟώ τοϋτο ένΟάδε' λέγεται δηλαδή εκεί: « Οτουρ οί ΙΙΐΓβθ
Αςιοσηυειωτος εινε η Οεσις των οακτυλων, .' _ , ,1 ,, ' , . , , ,
Λν3ΓΪ0Γ8 \νϊί1ΐ 88θ1ΐ3ρθά 8θ1ΐϊθ1(ΐ8, 8ρθ31'8 311(1 ρβαΐίβά Ιΐθΐ-
οιοτι ενω ο οεικτης και Ό μικρός οακτυλος εινε τε- πιβΐ8», άλλ' ΐ-ι τοϋ τεμα/ίου δεν φαίνεται τι Ιν. τών ούο άλλων
τααένοι, αί άκραι του μεγάλου δακτύλου και του «λεμ.,βτών, μόνον δ' άβπίδες εικονίζονται. ΠΡ6. π?ός τούτος Μοη.
Γ ' 1 εηί. άβϊ Ι,ΐηοβϊ 1903 -ίν VI. ΑΕ1887 -ίν.10.2 = ΡβΓΓ.-ΟΙιϊρ-
1 Πρβ. έ-ί τοΰ αϋτου τιίνα/.ο; είκ. 36 α. VI. είκ. 440. ΓυΓίΛνίίη^ΙθΓ, ΑηΙ. ΟθΙΠΠΙ. III σελ, 36.
στέρεας βάσεως, ήτις μόνον δύναται νά σχηματι- μέσου ένοΟνται 2.
σθη δι' άκριβοΟς και κριτικής αναλύσεως του πλου- .Είκ. 10, α, β, γ. Ό λίθος ούτος ερμηνεύεται
σίου αρχαιολογικού" ύλικοΟ. ώς « σφραγίς κεραμέων», των δύο μορτών, αίτινες
Ιδία πρέπει νά έςετασΟώσιν επιμελώς αί σφρα- κρατουσι οίωτον άγγεΐον θεωρουμένων ώς αδελφών
γίδες καϊ οί λοιποί γλυπτοί λίθοι ώς και οί δα- κεραμέων. Κατά τής ερμηνείας ταύτης έχω νά άν-
κτύλιοι, ών τίνων τοσούτον μέγα πλήθος ες δλων τιτάςοο πρώτον δτι επί των λίθων τούτων όταν αί
σ/εοόν των περιόδ<.υν διεσώΟη, διότι ταΰτα προ παραστάσεις δεν είνε γράμματα, σχεδόν πάντοτε
πάντων παρέν~ουσιν ήμΐν άσφαλή όπο)σδήποτε μαρ- εικονίζονται σκηνα'ι ε/ουσαι χαρακτήρα Ορησκευ-
τύρια περί του όλου πολιτισμού των χρόνουν εκεί- τικόν και μυΟολογικόν, Οά ήτο δ' επομένως παρά-
νων. Αοιπόν σκοπόν έχει ή παρούσα μελέτη δι ά- οοςον νά έμφανισΟή αίφνης παράστασις όλως άλ-
ναλυτικής εξετάσεως γλυπτών τίνων λίΟι,υν νά αύ- λοίου χαρακτήρος, ή δ' άντωπός παράστασις τών
ςήση κατά τι τουλάχιστον τάς περί του τοσούτον ούο μορφών συντελεί μάλλον εις το νά δε/Οώμεν
πολυτίμου τούτου αρχαιολογικού ύλικοΰ γνώσεις οτι ούτοι είνε δαίμονες κρατούντες αγγεία προς
ημών. Ουσίαν.
Έν τώ τρίτω τεύ/ει τής ΑΕ 1907 ό Ξανθού- Αλλ'εις τίνα προσφέρεται ή Ουσία; Νομίζω,
δίδης έρμηνεύων τάς έπι τριών πινάκων (αρ. θ-8, οτι ες αύτου του λίθου δύναται νά καθορισΟη ή
σελ.141 κέ.) εΐκονιζομένας Κρητικάς σφραγίδας δεν Οεότης, προς ήν γίνεται ή Ουσία, διότι αί τρεις
άπέδωκε την δέουσαν σημασίαν εις ^αρακτηρι- μορφαι άνωθεν τών οΐνοχοών επί τής είκ. 10, /
στικά τινα σημεία τών παραστάσεων τούτιον, άτινα ενΟυμίζουσι το είδωλον μετά τής οκτωειδοΰς άσπί-
εϊνε άρκετά ουσιώδη. Αφ'έτέρου δέ /αί ή έρμη- οος του έκ Μυκηνών 3 χρυσού δακτυλίου, όστις
νεία ένίων λίθων νομίζω, ότι είνε άλλα/ου έπι- αναμφιβόλως είνε κρητικόν προϊόν. Όμοία παρά-
σοαλής, άλλα/ου δέ τελείως σφαλερά, ώστε Οεω- στασις τών αυτών τριών ασπίδων υπάρχει και έν
ρώ ότι είνε άναγκαϊον νά δημοσιεύσω ένταϋΟα συμ- Β8Α VIII (1901-1902) σ.77, ένθα όπισθεν τής έν
πληρωτικήν έξήγησιν τούτων. τώ μέσω άσπίδος ί'σταται πολεμιστής φέρων μακρόν
Δεν εχω βεβαίως την άπαίτησιν νά ΟεωρηΟή κωνικόν κράνος και έχων προτεταμένον το δόρυ,
απολύτως βείαία ή άντίληψίς μου περ'ι τής έν- όστις ασφαλώς είνε ό και έπι του λίθου ημών θεός.
νοίας τών διαφόρων τούτων παραστάσεων, τοσούτω Αυτόθι (Β8Α) αναφέρεται ομοίως «§Γθΐιρ οί ίΐιΐ'θθ
μάλλον, όσον αύτη προέρ/εται έκ τής έξετάσεω; δΙιϊβΙάΒ οί βϊιβϊΙ&ι' ίοπη», τούτο δ'έπικυροΐ την
τών άπεικονισμάτο.>ν, άτινα ουδέποτε δύνανται νά έρμηνείαν ημών περι τριών ϊσωζ έπϊ πασσάλιυν
άντικαταστήσωσι τελείως τά πρωτότυπα. Εννοεί- έστημένων ασπίδων4.
ται ότι παραλείπιυ τους λίθους, ών περί τής σημα- Είκ. 13. Ή έν τώ κειμένω διδομένη έςήγησις
σίας δεν έχω τι ούσιωοώς νέον νά προσΟέσου. είνε λίαν έπισοαλής. Έν τούτοις νομίζω οτι είνε
Πίναξ 6. ΕΊκ. 5, β. Περί τής παραστάσεως εύκολώτατον νά εϋρεΟή ή έρμηνεία τούτου. Ο Ξ.
του λίθου τούτου το κείμενον λέγει: «φαίνεται ώς πλανάται, διότι δέχεται ΰπερμέτρως τήν ύπαρΗιν
παράστασις σκορπιού»" τούτο ο ό'μως είνε λίαν συμβόλων, ενώ μόνον σκηναι λατρευτικά! είνε αί
άπι'Οανον. Κατ' άναλογίαν άλλων όμοιων παρα- παριστώμεναι ώς έπϊ τό πλείστον έπι τών λίθων,
στάσείον 1 προ τούτου του « κλάδου βελονοφύλλου
φυτού» έπρεπε νά ύπάρχη ανθρωπινή μορφή ίκε- 2 Πρ6 8ϊίΙΙ, θβΜτάβη άβτ θνίβοΗβη η. Κδηιβτ τ. 304/5.
τεύουσα, και αυτή νοαι'ζω ότι ποάγματι εικονίζε- 'Η α^ θ";; των 3*Ζ-ύλ^ &-«Ρ7." *«1 1γΛ ·ΰ3 λίθου ΒΊΐΓί»§η-
' ' ~, , §1θγ θβηιιηβη ν./.. 14.
ται άριστερόΟεν του θάμνου" είνε ο αυτή γυνη » 8ο1ι1ίβηι3ηη, ΜνΚβηαβ είκ. 530.
κλίνουσα ύπέρ τόν Οάμνον μεΟ' υψωμένων τών χει- 4 Τό κείμενον τοϋ Β8Α ήδύνατο νί παραπλανήίτ,, οία τοίτο δί
; » ν , τ , λ, λ ,-, έπανορΟώ τοϋτο ένΟάδε' λέγεται δηλαδή εκεί: « Οτουρ οί ΙΙΐΓβθ
Αςιοσηυειωτος εινε η Οεσις των οακτυλων, .' _ , ,1 ,, ' , . , , ,
Λν3ΓΪ0Γ8 \νϊί1ΐ 88θ1ΐ3ρθά 8θ1ΐϊθ1(ΐ8, 8ρθ31'8 311(1 ρβαΐίβά Ιΐθΐ-
οιοτι ενω ο οεικτης και Ό μικρός οακτυλος εινε τε- πιβΐ8», άλλ' ΐ-ι τοϋ τεμα/ίου δεν φαίνεται τι Ιν. τών ούο άλλων
τααένοι, αί άκραι του μεγάλου δακτύλου και του «λεμ.,βτών, μόνον δ' άβπίδες εικονίζονται. ΠΡ6. π?ός τούτος Μοη.
Γ ' 1 εηί. άβϊ Ι,ΐηοβϊ 1903 -ίν VI. ΑΕ1887 -ίν.10.2 = ΡβΓΓ.-ΟΙιϊρ-
1 Πρβ. έ-ί τοΰ αϋτου τιίνα/.ο; είκ. 36 α. VI. είκ. 440. ΓυΓίΛνίίη^ΙθΓ, ΑηΙ. ΟθΙΠΠΙ. III σελ, 36.