DOI Artikel:
Gaerte, Wilhelm: Krētikai sphragides
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0270
260
Κρητικοί σφραγίδες υπό IV. Οαβνίβ.
και ό σύνδεσαος αύτής προς τον Λέοντα ενθυμί-
ζουσι τήν όμοίαν παράστασιν έν Β8Α IX (1902-
1903) σ. 59 είκ. 37 "Α. γνωστόν μένει το έν ταΐ'ς
χερσ'ι της θεας φερόμενον επί του λίθου ημών.
#4κ. 57. Και ενταύθα ή ερμηνεία δέν είνε πλή-
ρης ώς μή περιλαμβάνουσα πάντα τά ίπι της εικό-
νος παριστώμενα, τούτου δ' ένεκα Οά προτείνω τήν
έξης έςήγησιν. Κατά τήν γνώμην μου παρίσταται
ένταΟθα τανροκαΰαψία επίσης ζωηρώς ώς και ·'πι
των εκ Βαιειοϋ" χρυσών ποτηριών2.
Δύναται τις, ώς νομίζω, νά διακρίνη τρεΤς σκη-
νάς' κατά το άριστερώτατον σημεΐον άνήρ τις έχε
ται ές άοιστερών των κεράτων ταύρου ανερχομέ-
νου εις ύψος και αίρεται και αυτός εις το ύψος. II
σύλληψις άλλου ταύρου ήτις παρίσταται κάτωθεν
της σκηνής ταύτης οέν είνε τόσον σαοής. Αεςιά
παρίσταται τρίτος ταύρος ήρέμα ιστάμενος. Ιο χω-
ρίον χαρακτηρίζεται δι' ενός δένδρου.
II έρμηνεία του λίθου τούτου είνε έκτάκτως
δύσκολος, οιά τούτο οέ και εγώ οέν έπιμένω ό'τι ή
ϋπ' έαου δοθείσα είνε ή απολύτως όρθή, έπιΟυμώ
οέ μόνον όπως δοθή νέα ώΟησις εις τήν εξέτασιν
του λίθου τούτου.
.Ε^κ. 86. II παράστασις του λίθου νομίζω,
ό'τι πρέπει νά έρμη^ευθή ώς σκηνή λατρείας. Η
κεφαλή της γυναικός ενθυμίζει λίαν τον ανωτέρω
μνημονευθέντα λι'Οον 22, α, τά οέ έν ήμικυκλίω
περί τήν κεφαλήν αυτής τεΟειμένα σφαιρίδια τάς
έκ Μυκηνών ούο σφενδόνας δακτυλίων (8θ1ι1ίβ-
ΐΏ3ηη, Μν/ΐβηαβ είκ. 530, 531).
Είκ. 109 Το κείμενον ερμηνεύει τον έπι του
λίθου τούτου παριστώμενον άνδρα ώς πυγμάχον ή
μέλλοντα νά τοξεύση' το δεύτερον προσεγγίζει μάλ-
λον προς το αληθές, άλλα οέν έςηγεΐ ές ολοκλήρου
1 ')δε και ΟιΐΒΒίΙιΚΪ ε. 'ί ι. 195 ει/.. 140. Προ. και Η. ΡπΠΖ,
Ββηιβι-ΐίυπ^θΐι ζιιγ ΕΐΙΙΙίΓθΙϊδοΙαβη Κβΐί^ϊοη (ΑΜ 1910 ο
158 κέ ).
" αν τώ κειιχίνω αδίκως ναρακτηοίζεται ή έονασία τοΰ λίθου ώ;
ο νονδροειδτ{ς>·.
τήν παράστασιν. Και ένταυθα βοηθεϊ ήμΐν εις τήν
ορΟήν έρμηνείαν ή ανάλογος παράστασις έπι λίθου
τινός της Αγίας Τριάδος [Μοη. αηί. ά. Ι,ίηα. XIII,
1903 είκ. 40), έφ' ού παρίσταται ό αυτός θεός φέ-
ρων τόςον και δόρυ. Οτι και έπι τοΟ λίθου ήαών
παρίστατο λέων πλησίον του άνορος είκάζομεν έκ
της ούρα.ς, ήτις προβάλλει αριστερά όπισθεν αυ-
τού (πρβ. και Β8Α II [1902-03] είκ. 38).
Είκ. 111. Ιό κείμενον περιέχει άόριστον και
άνεπαρκή έρμηνείαν των λεπτομερειών, ήτις όμως
3οηθεΐ' ήμΐν λίαν εις τήν κατανόησιν της παρα-
στάσεως. Οτι ή γυνή άσχολεΐται εις λατοευτικήν
τινα ποάςιν, είνε οανερόν' μαρτυοεΐ πεοί τούτου
ό έν τή οεςια αύτής όφις (οΰτος δεν μνημονεύεται
εν τώ κειμένω' προ. άλλας γυναίκας αετ' ο'ύειον
Β8Α IX [1902-03 είκ. 54, α, /? και 56, α, /?■
προ. Η. Ργϊπζ, ΒθηιβιΊϊαη^βη τ,χχν &111<:ΓβΙί8θ1ΐθΐι
Κβΐϊ^ϊοη έν ΑΜ 1910, 157). Το έπι του προτετα-
μένου αριστερού βραχίονος αύτής ο^ώ^ες και (5υσ-
διόριστόν τι μόνον συνεσταλυιένον ένδυμα ή ύοα-
σμα ούναται νά είνε, όπερ προτίθεται νά προσφέρη
ή γυνή. Ανάλογοι παοαστάσεις εύοηνται έπι έτέ-
ρων Κρητικών (Β8Α VIII, 102 είκ. 32 και ,ΙΗ8
1902, /8) σφραγίδων πλήν ό'τι έ/.εΐ ή γυνή φέρει
τον γνωστόν διπλούν πέλεκυν ώς σύμβολον της
θεότητος και το ένδυμα αύτής δέν είνε συνε-
σταλμένον.
Είκ. 113 Ενταύθα ήρμηνεύθη ορθώς ή «θρη-
σκευτική παράστασις», έν τούτοις πρέπει νά πα-
ρατηρηθή ότι ή οεςιά της θεοΰ ίσταμένη γυναικεία
μορφή είνε παιοίον (παιδία έπι σχ.ηνών λατρευτι-
κών ίοέ έν Μοη. αηί. ά Ι,ίηα. XIII (1903,1 σ. 43
είκ. 37. δοΙιΠβπΐΗηη, Μνΐϋβηαβ 530) όρθιον έπι
υψώματος, όπερ φαίνεται εύλογουμενον υπό τής
θεου'.
Κοηί§'8ΐί)θΐ·»- ϊ. Ργ., 10. 7. 12.
\νί1Ιΐ(>ΙΐΗ Ο. Οαα·ΐ(>.
Κρητικοί σφραγίδες υπό IV. Οαβνίβ.
και ό σύνδεσαος αύτής προς τον Λέοντα ενθυμί-
ζουσι τήν όμοίαν παράστασιν έν Β8Α IX (1902-
1903) σ. 59 είκ. 37 "Α. γνωστόν μένει το έν ταΐ'ς
χερσ'ι της θεας φερόμενον επί του λίθου ημών.
#4κ. 57. Και ενταύθα ή ερμηνεία δέν είνε πλή-
ρης ώς μή περιλαμβάνουσα πάντα τά ίπι της εικό-
νος παριστώμενα, τούτου δ' ένεκα Οά προτείνω τήν
έξης έςήγησιν. Κατά τήν γνώμην μου παρίσταται
ένταΟθα τανροκαΰαψία επίσης ζωηρώς ώς και ·'πι
των εκ Βαιειοϋ" χρυσών ποτηριών2.
Δύναται τις, ώς νομίζω, νά διακρίνη τρεΤς σκη-
νάς' κατά το άριστερώτατον σημεΐον άνήρ τις έχε
ται ές άοιστερών των κεράτων ταύρου ανερχομέ-
νου εις ύψος και αίρεται και αυτός εις το ύψος. II
σύλληψις άλλου ταύρου ήτις παρίσταται κάτωθεν
της σκηνής ταύτης οέν είνε τόσον σαοής. Αεςιά
παρίσταται τρίτος ταύρος ήρέμα ιστάμενος. Ιο χω-
ρίον χαρακτηρίζεται δι' ενός δένδρου.
II έρμηνεία του λίθου τούτου είνε έκτάκτως
δύσκολος, οιά τούτο οέ και εγώ οέν έπιμένω ό'τι ή
ϋπ' έαου δοθείσα είνε ή απολύτως όρθή, έπιΟυμώ
οέ μόνον όπως δοθή νέα ώΟησις εις τήν εξέτασιν
του λίθου τούτου.
.Ε^κ. 86. II παράστασις του λίθου νομίζω,
ό'τι πρέπει νά έρμη^ευθή ώς σκηνή λατρείας. Η
κεφαλή της γυναικός ενθυμίζει λίαν τον ανωτέρω
μνημονευθέντα λι'Οον 22, α, τά οέ έν ήμικυκλίω
περί τήν κεφαλήν αυτής τεΟειμένα σφαιρίδια τάς
έκ Μυκηνών ούο σφενδόνας δακτυλίων (8θ1ι1ίβ-
ΐΏ3ηη, Μν/ΐβηαβ είκ. 530, 531).
Είκ. 109 Το κείμενον ερμηνεύει τον έπι του
λίθου τούτου παριστώμενον άνδρα ώς πυγμάχον ή
μέλλοντα νά τοξεύση' το δεύτερον προσεγγίζει μάλ-
λον προς το αληθές, άλλα οέν έςηγεΐ ές ολοκλήρου
1 ')δε και ΟιΐΒΒίΙιΚΪ ε. 'ί ι. 195 ει/.. 140. Προ. και Η. ΡπΠΖ,
Ββηιβι-ΐίυπ^θΐι ζιιγ ΕΐΙΙΙίΓθΙϊδοΙαβη Κβΐί^ϊοη (ΑΜ 1910 ο
158 κέ ).
" αν τώ κειιχίνω αδίκως ναρακτηοίζεται ή έονασία τοΰ λίθου ώ;
ο νονδροειδτ{ς>·.
τήν παράστασιν. Και ένταυθα βοηθεϊ ήμΐν εις τήν
ορΟήν έρμηνείαν ή ανάλογος παράστασις έπι λίθου
τινός της Αγίας Τριάδος [Μοη. αηί. ά. Ι,ίηα. XIII,
1903 είκ. 40), έφ' ού παρίσταται ό αυτός θεός φέ-
ρων τόςον και δόρυ. Οτι και έπι τοΟ λίθου ήαών
παρίστατο λέων πλησίον του άνορος είκάζομεν έκ
της ούρα.ς, ήτις προβάλλει αριστερά όπισθεν αυ-
τού (πρβ. και Β8Α II [1902-03] είκ. 38).
Είκ. 111. Ιό κείμενον περιέχει άόριστον και
άνεπαρκή έρμηνείαν των λεπτομερειών, ήτις όμως
3οηθεΐ' ήμΐν λίαν εις τήν κατανόησιν της παρα-
στάσεως. Οτι ή γυνή άσχολεΐται εις λατοευτικήν
τινα ποάςιν, είνε οανερόν' μαρτυοεΐ πεοί τούτου
ό έν τή οεςια αύτής όφις (οΰτος δεν μνημονεύεται
εν τώ κειμένω' προ. άλλας γυναίκας αετ' ο'ύειον
Β8Α IX [1902-03 είκ. 54, α, /? και 56, α, /?■
προ. Η. Ργϊπζ, ΒθηιβιΊϊαη^βη τ,χχν &111<:ΓβΙί8θ1ΐθΐι
Κβΐϊ^ϊοη έν ΑΜ 1910, 157). Το έπι του προτετα-
μένου αριστερού βραχίονος αύτής ο^ώ^ες και (5υσ-
διόριστόν τι μόνον συνεσταλυιένον ένδυμα ή ύοα-
σμα ούναται νά είνε, όπερ προτίθεται νά προσφέρη
ή γυνή. Ανάλογοι παοαστάσεις εύοηνται έπι έτέ-
ρων Κρητικών (Β8Α VIII, 102 είκ. 32 και ,ΙΗ8
1902, /8) σφραγίδων πλήν ό'τι έ/.εΐ ή γυνή φέρει
τον γνωστόν διπλούν πέλεκυν ώς σύμβολον της
θεότητος και το ένδυμα αύτής δέν είνε συνε-
σταλμένον.
Είκ. 113 Ενταύθα ήρμηνεύθη ορθώς ή «θρη-
σκευτική παράστασις», έν τούτοις πρέπει νά πα-
ρατηρηθή ότι ή οεςιά της θεοΰ ίσταμένη γυναικεία
μορφή είνε παιοίον (παιδία έπι σχ.ηνών λατρευτι-
κών ίοέ έν Μοη. αηί. ά Ι,ίηα. XIII (1903,1 σ. 43
είκ. 37. δοΙιΠβπΐΗηη, Μνΐϋβηαβ 530) όρθιον έπι
υψώματος, όπερ φαίνεται εύλογουμενον υπό τής
θεου'.
Κοηί§'8ΐί)θΐ·»- ϊ. Ργ., 10. 7. 12.
\νί1Ιΐ(>ΙΐΗ Ο. Οαα·ΐ(>.