DOI Artikel:
Phylaktou, Kodros K.: Kypria sphrageis
DOI Artikel:Papageōrgiu, Petros N.: Eis Peiraiōs epigramma
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0274
2(34
Κνπρία σφραγίς. — Εις Πειραιώς επίγραμμα (ΑΕ 1910, 73)
του Ίουλί'ου Καίσαρος το πεπρωμένον, οτι τοι-
ούτο τί είνε αδύνατον, άλλά:
ΉΙ άβαβ ΗΟΟθάπΙ οηθΙο ίβηιρΙΪΒςιυβ ΙοοβΙιιΐ'.
Τη ί3θίθ8' . . .
Κα! εν στ. 840 ό Ζευς πάλιν προς την 'Αφρο-
ο ι την:
Ή3110 31111113111 ίΐΐΐβΐ'63 03680 άβ ΟΟΓρΟΓβ Γ3ρί31Ι1
Ραβ ϊηϋα,Γ, ιιί ββιιιρβΓ 03ρϊΙο1ΐ3 ηθ8ίΓ3 ίο γ πίπα, α β
ϋϊνιΐ8 31) οχοθ!83 ρΐΌβρβοΙθΙ ΰυΙϊιΐΒ Άβάβ.'
νϊχ θ3 Ϊ3ΐυ8 θΓ3ί, ηΐθάΪ3 ουιιι δβάβ 8βη3ίιΐ8
ΟοηδΙΐΙϊΙ 3ΐπΐ3 νβηυδ, ηιιΐΐί οβπιβηάβ, 8υίςυβ
03Θ83Π8 βπρυϋ ιηβιιιίοπβ ηβο ΐη 3βι·3 8θ1νϊ
Ρ3883 ΐ'βοβηΐβιη 3ηίηΐ3ΐη 03β1β8ΐϊΙ)ΐΐ8 ϊηίιιΐϊί 3βΙγΪ8
ϋυιηςιιιβ ΙυΠί, Ιαιηβη οβρβτβ 3ίς(ΐΐ6 ϊ^ηβδοβΓβ δβηβϊί,
Εηιίδίίςιιβ 8Ϊηυ, 1υη3 νοΐ3ί βΐΐϊιΐδ ϋΐ3
Γΐ3ΐηηιίϊθΐ·αηιςιιΐθ Ιι·3ΐιβηδ δρ3ΐϊθ8θ ΙϊπιίΙβ ΟΓΪηβιη
δίβΙΙα τηϊβαί . . .
Εις τοΰς τελευταίους δέ τούτους στίχους αποβλέ-
πων τις θα ήδύνατο νά έρμηνεύση οτι ούχι την
Νίκην άλλ' αυτήν την 'Αφροδίτην ο τεχνίτης ήθέ-
λησεν επί της λίθου αϋτοΟ νά παραστήση.
Ο Ρ&880\ν, έν διατριβή αύτοΰ (λατίνιστί δη-
μοσιευθείση τω 1834 έν τη Ζθϊίδοΐιΐ'ϊΐΐ £πγ άΐθ
Α1ΐΘΓΐ1ιαηΐ8λνί88θη8θ1ι&ΐΙ τη εκδιδομένη τότε έν
Οίθ88βη ύπό τοΟ Όν. Ι,ιιάλνί^ Οΐιπδίϊ&ιι Ζϊιώπιθγ-
ιηαηη) άπτόμενος της Αύγουστείας λεγομένης
Σφραγΐδος, λέγει: « Αυ^ιΐδΙιιηι ΓβρΓ&θδθηΙ&Ι; 8β-
άθηίβπι, ρΓ0Γ8ΐΐ8 αά Ιονίδ νϊοίοπδ ίοπηαηι βί-
ίϊοίυηι», και «ηιι1]& βηίιη άβ αι^υιηβηίο βδί
&ιηΙ)ϊ§αίΐ88, ηα11& νβΐ θχϊ^ιια άθ ρβΐ'δοηΐδ άυ-
βϊΐΗίίο, ηβςυθ ιι11& ϊη οοηδϊΐίο &ιιί ΐηνβηίϊοηθ
οβδοαπί&δ », καθόσον ερμηνεύει το μεν πλησιαί-
τατα τη κεφαλή του αύτοκράτορος σήμα του Αι-
γόκερω ώς το της γεννήσεως ζφδιον του Αυγού-
στου, τον ο έπι των ασπίδων στρατιωτών τίνων
εΐκονιζόμενον Σκορπίον ερμηνεύει ώς το ζφδιον της
γεννήσεως του έπ! της σφραγΐδος εκείνης ώσαύτως
παρισταμένου ϊιβερίου.
Αλλά τον έπι της ημετέρας λίθου αστέρα δεν
εύρίσκομεν μεταξύ τών σημείων του Ζωδιακού Κύ-
κλου, και ευλόγως νομίζω οτι ερμηνεύω τούτον
ώς το «Τιιΐίιιιη 8ΐάιΐ8, και την σφραγίδα ώς παρι-
στώσαν τον Ίούλιον Καίσαρα κατ' αύτ'ο τό ετος
της ύψιστης αύτοΟ δόξης κα'ι τοΟ θανάτου.
Άσήμαντον δ' όλως κρίνω την λεπτομέρειαν ότι
ο τεχνίτης την άγένειον του Ιουλίου Καίσαρος
μορφήν ύπό τήν μετά γενείου τοΟ Όλυμπίου Διός
παρέστησε. Διότι ού μόνον έν χράνοις της παρη-
κμακυίας τέχνης και της ούχι τελείας περί της εύ-
ρέσεως τών θεμάτων αντιλήψεως ή προκειμένη
σφραγίς έποιήθη, άλλά και διότι ό τεχνίτης κυ-
ρίως άπέβλεπεν (έμπεπνευσμένος εκ του Οαββαν
άβιιβ ββί του ποιητοΰ) εις τό νά εϊκονίση τήν θείαν
ύπόστασιν του Αύζογ.ρά.~ορος κατά τήν μορφήν του
υπάτου τών θεών, ώς το Έλληνικόν δαιμόνιον έν
άπτή ύλη έδημιούργησεν αύτήν, μή προσέχων δέ
τον νουν εις λεπτομέρειας και ομοιότητας σωματι-
κάς, ώς και έν τή Αύγουστεία Σφραγΐδι.
Και ή μεν Αύγουστεία Σφραγίς εις τους ίΐΐθ-
8&11γ08 νϊηάοΙ)οηθη8Θ3 ευρηται κεκλεισμένη. Άλ-
λ' ή κρυσταλλώδης λίθος, περί ής νυν τον λόγον
έποιησάμην, τά δάκτυλα Λευκωσιάτιδος δεσποίνης
κοσμεί — εί δυνατόν, — οίκογενειακόν κειμήλιον
ούσα.
Λευκωσία· Ιούνιος, 1912.
Κόδρος Κ. Φυλακτού, δ. φ.
Είς Πειραιώς επίγραμμα
(ΑΕ 1910, 73).
«Εϊμαρται τό χρεών»
(εις ΑΕ 1912, 256).
Τό « ού τό χρεών εϊμαρται; » ούδαμώς « έκφράζει
αύτο τούτο το ύπό τοΰ μακαρίτου Βάση κατακρι-
θέν τό πετιρωμένον ού ηέπρωται », άλλά το «6
ΰ'άνατος εϊμαρται», είναι δέ σαφέστατον και εύαρ-
μοστότατον και προς το έπιφερόμενον « δρα τέλος
ήμέτερον νϋν ».
Ό έπιγραμματοποιός επανέλαβε τό περί τοΟ θα-
νάτου (οποίου δήποτε και όπόσων δήποτε και οπού
δήποτε) έξενεχθέν ύπό πάμπολλων αρχαίων και
μεταγενεστέρων, ύπ' άλλου έξ άλλου λόγου και
χάριν άλλου σκοπού.
Πέτρος Ν. Παπαγεωργίον.
Κνπρία σφραγίς. — Εις Πειραιώς επίγραμμα (ΑΕ 1910, 73)
του Ίουλί'ου Καίσαρος το πεπρωμένον, οτι τοι-
ούτο τί είνε αδύνατον, άλλά:
ΉΙ άβαβ ΗΟΟθάπΙ οηθΙο ίβηιρΙΪΒςιυβ ΙοοβΙιιΐ'.
Τη ί3θίθ8' . . .
Κα! εν στ. 840 ό Ζευς πάλιν προς την 'Αφρο-
ο ι την:
Ή3110 31111113111 ίΐΐΐβΐ'63 03680 άβ ΟΟΓρΟΓβ Γ3ρί31Ι1
Ραβ ϊηϋα,Γ, ιιί ββιιιρβΓ 03ρϊΙο1ΐ3 ηθ8ίΓ3 ίο γ πίπα, α β
ϋϊνιΐ8 31) οχοθ!83 ρΐΌβρβοΙθΙ ΰυΙϊιΐΒ Άβάβ.'
νϊχ θ3 Ϊ3ΐυ8 θΓ3ί, ηΐθάΪ3 ουιιι δβάβ 8βη3ίιΐ8
ΟοηδΙΐΙϊΙ 3ΐπΐ3 νβηυδ, ηιιΐΐί οβπιβηάβ, 8υίςυβ
03Θ83Π8 βπρυϋ ιηβιιιίοπβ ηβο ΐη 3βι·3 8θ1νϊ
Ρ3883 ΐ'βοβηΐβιη 3ηίηΐ3ΐη 03β1β8ΐϊΙ)ΐΐ8 ϊηίιιΐϊί 3βΙγΪ8
ϋυιηςιιιβ ΙυΠί, Ιαιηβη οβρβτβ 3ίς(ΐΐ6 ϊ^ηβδοβΓβ δβηβϊί,
Εηιίδίίςιιβ 8Ϊηυ, 1υη3 νοΐ3ί βΐΐϊιΐδ ϋΐ3
Γΐ3ΐηηιίϊθΐ·αηιςιιΐθ Ιι·3ΐιβηδ δρ3ΐϊθ8θ ΙϊπιίΙβ ΟΓΪηβιη
δίβΙΙα τηϊβαί . . .
Εις τοΰς τελευταίους δέ τούτους στίχους αποβλέ-
πων τις θα ήδύνατο νά έρμηνεύση οτι ούχι την
Νίκην άλλ' αυτήν την 'Αφροδίτην ο τεχνίτης ήθέ-
λησεν επί της λίθου αϋτοΟ νά παραστήση.
Ο Ρ&880\ν, έν διατριβή αύτοΰ (λατίνιστί δη-
μοσιευθείση τω 1834 έν τη Ζθϊίδοΐιΐ'ϊΐΐ £πγ άΐθ
Α1ΐΘΓΐ1ιαηΐ8λνί88θη8θ1ι&ΐΙ τη εκδιδομένη τότε έν
Οίθ88βη ύπό τοΟ Όν. Ι,ιιάλνί^ Οΐιπδίϊ&ιι Ζϊιώπιθγ-
ιηαηη) άπτόμενος της Αύγουστείας λεγομένης
Σφραγΐδος, λέγει: « Αυ^ιΐδΙιιηι ΓβρΓ&θδθηΙ&Ι; 8β-
άθηίβπι, ρΓ0Γ8ΐΐ8 αά Ιονίδ νϊοίοπδ ίοπηαηι βί-
ίϊοίυηι», και «ηιι1]& βηίιη άβ αι^υιηβηίο βδί
&ιηΙ)ϊ§αίΐ88, ηα11& νβΐ θχϊ^ιια άθ ρβΐ'δοηΐδ άυ-
βϊΐΗίίο, ηβςυθ ιι11& ϊη οοηδϊΐίο &ιιί ΐηνβηίϊοηθ
οβδοαπί&δ », καθόσον ερμηνεύει το μεν πλησιαί-
τατα τη κεφαλή του αύτοκράτορος σήμα του Αι-
γόκερω ώς το της γεννήσεως ζφδιον του Αυγού-
στου, τον ο έπι των ασπίδων στρατιωτών τίνων
εΐκονιζόμενον Σκορπίον ερμηνεύει ώς το ζφδιον της
γεννήσεως του έπ! της σφραγΐδος εκείνης ώσαύτως
παρισταμένου ϊιβερίου.
Αλλά τον έπι της ημετέρας λίθου αστέρα δεν
εύρίσκομεν μεταξύ τών σημείων του Ζωδιακού Κύ-
κλου, και ευλόγως νομίζω οτι ερμηνεύω τούτον
ώς το «Τιιΐίιιιη 8ΐάιΐ8, και την σφραγίδα ώς παρι-
στώσαν τον Ίούλιον Καίσαρα κατ' αύτ'ο τό ετος
της ύψιστης αύτοΟ δόξης κα'ι τοΟ θανάτου.
Άσήμαντον δ' όλως κρίνω την λεπτομέρειαν ότι
ο τεχνίτης την άγένειον του Ιουλίου Καίσαρος
μορφήν ύπό τήν μετά γενείου τοΟ Όλυμπίου Διός
παρέστησε. Διότι ού μόνον έν χράνοις της παρη-
κμακυίας τέχνης και της ούχι τελείας περί της εύ-
ρέσεως τών θεμάτων αντιλήψεως ή προκειμένη
σφραγίς έποιήθη, άλλά και διότι ό τεχνίτης κυ-
ρίως άπέβλεπεν (έμπεπνευσμένος εκ του Οαββαν
άβιιβ ββί του ποιητοΰ) εις τό νά εϊκονίση τήν θείαν
ύπόστασιν του Αύζογ.ρά.~ορος κατά τήν μορφήν του
υπάτου τών θεών, ώς το Έλληνικόν δαιμόνιον έν
άπτή ύλη έδημιούργησεν αύτήν, μή προσέχων δέ
τον νουν εις λεπτομέρειας και ομοιότητας σωματι-
κάς, ώς και έν τή Αύγουστεία Σφραγΐδι.
Και ή μεν Αύγουστεία Σφραγίς εις τους ίΐΐθ-
8&11γ08 νϊηάοΙ)οηθη8Θ3 ευρηται κεκλεισμένη. Άλ-
λ' ή κρυσταλλώδης λίθος, περί ής νυν τον λόγον
έποιησάμην, τά δάκτυλα Λευκωσιάτιδος δεσποίνης
κοσμεί — εί δυνατόν, — οίκογενειακόν κειμήλιον
ούσα.
Λευκωσία· Ιούνιος, 1912.
Κόδρος Κ. Φυλακτού, δ. φ.
Είς Πειραιώς επίγραμμα
(ΑΕ 1910, 73).
«Εϊμαρται τό χρεών»
(εις ΑΕ 1912, 256).
Τό « ού τό χρεών εϊμαρται; » ούδαμώς « έκφράζει
αύτο τούτο το ύπό τοΰ μακαρίτου Βάση κατακρι-
θέν τό πετιρωμένον ού ηέπρωται », άλλά το «6
ΰ'άνατος εϊμαρται», είναι δέ σαφέστατον και εύαρ-
μοστότατον και προς το έπιφερόμενον « δρα τέλος
ήμέτερον νϋν ».
Ό έπιγραμματοποιός επανέλαβε τό περί τοΟ θα-
νάτου (οποίου δήποτε και όπόσων δήποτε και οπού
δήποτε) έξενεχθέν ύπό πάμπολλων αρχαίων και
μεταγενεστέρων, ύπ' άλλου έξ άλλου λόγου και
χάριν άλλου σκοπού.
Πέτρος Ν. Παπαγεωργίον.