DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0295
Μνείας ιών 10 γινομένης, ει μεν ό τόμος (νοία-
πτθπ) μί| ύποδιήρηται, άναγράφεται απλώς ό τό-
μος και ό αριθμός της επιγραφής (λ. χ. ΙΟ IV 439),
ει δε ύποδιηρηται, γράφεται λ. χ. ώδε: 10 IX1
682, 10 IX- 1204, 10 XII6 867' εν τούτω τό μεν
XII εΐνε ό τόμος, τό δε 5 ή πρώτη ύποδιαίρεσις
(τεΰχος, ίείΒί'ΐοαΙπ8), τό δε 8(>7 δ αριθμός της επι-
γραφής· τό δέ μέρος (ρ&Γδ) ένθάδε τε και άλληχοΰ,
δπου αν ή τών επιγραφών άρίθμησις συνεχής η, παρα-
λείπεται.
Τοΰ 1ου τόμου τό μεν 10ν μέρος γράφεται, καθ' α
εΐρηται, ώδε: 10 I (λ. χ. 10 I 555), τό δέ 2ον μέρος
(8ϋρρ1βΐηΘηΙ&) ώδε: 10 Ρ (ένθάδε μετά τον της
επιγραφής αριθμόν χρησιμώτατον και την σελίδα
προσαναγράφειν, λ. χ. 10 12 373β σελ. 41).
Τοΰ 2ου·τόμου τα μεν τρία πρώτα μέρη δεν προσ
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 10 II 4320,
τό δέ 4'" μέρος (ΙΐίάΐΟββ) γράφεται ώδε: 10 II4,
τό δε 5°·' ώδε: II5 (λ. χ. 10 II3 4321 ).
Τοΰ 3ου τόμου τά μεν δυο πρώτα μέρη δεν προσ-
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 10 III 1821,
τό δέ 3ον μέρος (Αρρβικίϊχ Πΐ8οπρ1ίοηιιηι ΑΜίοα-
ΐ'ϋΐπ: (1β£ίχϊοηυιη Ι&ββΠ&θ) γραπτέον 10 III3.
Τοΰ 12ου τόμου τά τοΰ 3ου τεύχους μέρη γραφέ-
σθωσαν ώδε: τό μεν 1ον (Ρίΐβο. III.), καθ' α εΐρηται,
XII3, τό δέ 2« (£&80. III. 8ιιρρ1οιιΐθΐιΙ&) XII3-2.
2). Έκϋέσεως τάξις.
Έν επιγραφών έκδόσει άκολουθητέον τώ τής εϊρη-
μένης Συναγωγής συστήματι- εν αρχή γραπτέον απλώς
τό λήμμα, δήλον δτι τά τοΰ σχήματος και τής ύλης
και τών ελλείψεων και φθορών και τοΰ μεγέθους
(Ϊ5ψ., πλ., πάχ., ΰψ. γραμμ., άπόστ. γραμμ., διάστιχ.)
και μετά την άλλην τοΰ αρχαίου μνημείου περιγρα-
φήν τά τής ευρέσεως και τής νΰν θέσεως και τον
αριθμόν τοΰ καταλόγου και εΐ τι ά'λλο συναφές, μετά
δέ ταΰτα θετέον τό κείμενον (φωτογραφία αύτοΰ τοΰ
αρχαίου μνημείου ή χειρογράφου άπεικάσματος ή έκ-
μάγματος, δτε καί, δταν τοΰτο χάρτου η, προσδηλω-
τέον ποτέρας όψεως, πρβ. λ. χ. ΑΕ 1912, 61) και
εύ&νς νπό τοΰτο την μεταγραφήν, υπό δέ ταΰτην
τά υπομνήματα.
"Οταν αδυνάτου τής φωτογραφήσεως οΰσης τό κεί-
μενον διά χειρός κεφαλαίοις γράμμασιν άντιγράφηται,
τηρητέον ακριβέστατα άλλως τε και έν ήκρωτηριασμέ-
ναις έπιγραφαΐς προς τω τών γραμμάτων σχήματι και
την προς τό ύπερκείμενον (και τό ΰποκείμενον, αναλό-
γως) γράμμα άντιστοιχίαν τοΰ γε πρώτου καί τοΰ τε-
λευταίου γράμματος τοΰ στίχου εκάστου- τό αυτό τη-
ρητέον και περί τών άλλαχοΰ τών στίχων ελλείψεων.
ΊΙ μεταγραφή έ'στω άκριβεστάτη τοΰ κειμένου αντι-
γραφή άνευ αναπληρώσεως τών αποκοπών κττ., φέ-
ρουσα καί τά τοΰ κειμένου σφάλματα, ως έχουσιν,
αδιόρθωτα, μετά διπλής γραμμής ύποκάτω εν τώ
χειρογράφω ΐνα διά παχυτέρων τυπώνται στοιχείων,
τοιαΰτην δέ γραμμήν φερέτωσαν έν τή μεταγραφή καί
τά άλλως προσέξεως άξια, περί ών πάντοον καί γρα-
φέσθων έν τοις ύπομνήμασι κατά στίχον μάλιστα
τά δέοντα (πρβ. καί εξής περί σημείων). Τό προσ-
γεγραμμένον ι, δπου μέν άν ύπάρχη επί τοΰ δη-
μοσιευομένου μνημείου, γραπτέον καί έν τή μετα-
γραφή προσγεγραμμένον (ουχί ύπογεγραμμένον),δπου
δ' άν λείπη, μη γραφέσθω μηδαμώς (μηδέ ύπογε-
γραμμένον) έν τή μεταγραφή.
3). Βλαβών και οφαλμάτων οημεΐα.
], [ ], [. Έν τοιαΰταις (άπλαΐς) άγκΰλαις γρά-
φονται έν τή μεταγραφή, ώς νΰν άναπληροΰνται, τά
έν τή αρχή ( ] ) ή έν τώ μέσω ( [ ]) ή έν τώ τέ-
λει ( [ ) τών στίχων ήτοι δλως μη σωζόμενα ή οΰτω
βεβλαμμένα ώστε ύπάρχει αμφιβολία (λ. χ. δταν διά
φθοράν ύπολείπηται Λ, δ ενδέχεται νά η α ή δ ή λ).
τά μη άναπληροΰμευα γράμματα δηλοΰνται δι' ισαρί-
θμων στιγμών ή, δταν ό αριθμός αυτών άδηλος η,
διά μικρών παυλών. Τά δέ ούτω βεβλαμμένα ώστε
ουδεμία ύπάρχει αμφιβολία (λ. χ. Λ = α) δέν γρά-
φονται εν άγκΰλαις, άλλ' έλλογοΰνται ώς σωζόμενα.
Έν δυσίν άγκύλαις ([ ]) θετέος έν τή μεταγραφή
καί πάς εϊτε μεταξύ δλως έλλείπων στίχος, είτε άνω-
θεν ή κάτωθεν τών σωζομένων αναπληρούμενος-
ομοίως δέ θετέα καί τά έν τοις τών στίχων άκροις
αναπληρούμενα γράμματα, δταν ή μεταγραφή μη χω-
ρίζηται κατά τους τοΰ κειμένου στίχους, αλλά γρά-
φηται έν συνεχεία, πλην δτι ένταΰθα, εάν τΰχωσιν
άμα έν συνεχεία ελλείποντα εν ή πλείω γράμματα εν τε
τώ τέλει στίχου τινός και έν τή αρχή τοΰ ευθύς επο-
μένου, τίθενται άπαξ άπαντα (ούχί έκατέρου τοΰ στί-
χου ιδία) έν ταΐς δυσίν άγκύλαις, τά μέν μετά την επί
δεξιά άνεωγμένην άγκΰλην ([), τά δέ προ τής έπ' αρι-
στερά άνεωγμένης άγκύλης (]), χωρίζονται δ' άπ' άλ-
λήλων διά σημείου, καθ' α εξής έν τοις περί στίχων
αριθμήσεως ρηθήσεται.
[[ ]]. Έν τοιαΰταις (διπλαΐς) άγκύλαις γράφονται
(διά παχυτέρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά υπό
τοΰ τεχνίτου άκοντος παραλειφθέντα.
<( )>. Έν τοιοΰτω σημείω γράφονται (διά παχυτέ-
ρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά όβελιστέα. Τοι-
οΰτον ση μείον έν τή μεταγραφή τίθεται καί δπου ύπό
τοΰ τεχνίτου άπηλείφθησαν γράμματα- τούτων ό χώ-
ρος δηλοΰται έν τώ σημείω διά τετραπλεύρου, περί ου
πτθπ) μί| ύποδιήρηται, άναγράφεται απλώς ό τό-
μος και ό αριθμός της επιγραφής (λ. χ. ΙΟ IV 439),
ει δε ύποδιηρηται, γράφεται λ. χ. ώδε: 10 IX1
682, 10 IX- 1204, 10 XII6 867' εν τούτω τό μεν
XII εΐνε ό τόμος, τό δε 5 ή πρώτη ύποδιαίρεσις
(τεΰχος, ίείΒί'ΐοαΙπ8), τό δε 8(>7 δ αριθμός της επι-
γραφής· τό δέ μέρος (ρ&Γδ) ένθάδε τε και άλληχοΰ,
δπου αν ή τών επιγραφών άρίθμησις συνεχής η, παρα-
λείπεται.
Τοΰ 1ου τόμου τό μεν 10ν μέρος γράφεται, καθ' α
εΐρηται, ώδε: 10 I (λ. χ. 10 I 555), τό δέ 2ον μέρος
(8ϋρρ1βΐηΘηΙ&) ώδε: 10 Ρ (ένθάδε μετά τον της
επιγραφής αριθμόν χρησιμώτατον και την σελίδα
προσαναγράφειν, λ. χ. 10 12 373β σελ. 41).
Τοΰ 2ου·τόμου τα μεν τρία πρώτα μέρη δεν προσ
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 10 II 4320,
τό δέ 4'" μέρος (ΙΐίάΐΟββ) γράφεται ώδε: 10 II4,
τό δε 5°·' ώδε: II5 (λ. χ. 10 II3 4321 ).
Τοΰ 3ου τόμου τά μεν δυο πρώτα μέρη δεν προσ-
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 10 III 1821,
τό δέ 3ον μέρος (Αρρβικίϊχ Πΐ8οπρ1ίοηιιηι ΑΜίοα-
ΐ'ϋΐπ: (1β£ίχϊοηυιη Ι&ββΠ&θ) γραπτέον 10 III3.
Τοΰ 12ου τόμου τά τοΰ 3ου τεύχους μέρη γραφέ-
σθωσαν ώδε: τό μεν 1ον (Ρίΐβο. III.), καθ' α εΐρηται,
XII3, τό δέ 2« (£&80. III. 8ιιρρ1οιιΐθΐιΙ&) XII3-2.
2). Έκϋέσεως τάξις.
Έν επιγραφών έκδόσει άκολουθητέον τώ τής εϊρη-
μένης Συναγωγής συστήματι- εν αρχή γραπτέον απλώς
τό λήμμα, δήλον δτι τά τοΰ σχήματος και τής ύλης
και τών ελλείψεων και φθορών και τοΰ μεγέθους
(Ϊ5ψ., πλ., πάχ., ΰψ. γραμμ., άπόστ. γραμμ., διάστιχ.)
και μετά την άλλην τοΰ αρχαίου μνημείου περιγρα-
φήν τά τής ευρέσεως και τής νΰν θέσεως και τον
αριθμόν τοΰ καταλόγου και εΐ τι ά'λλο συναφές, μετά
δέ ταΰτα θετέον τό κείμενον (φωτογραφία αύτοΰ τοΰ
αρχαίου μνημείου ή χειρογράφου άπεικάσματος ή έκ-
μάγματος, δτε καί, δταν τοΰτο χάρτου η, προσδηλω-
τέον ποτέρας όψεως, πρβ. λ. χ. ΑΕ 1912, 61) και
εύ&νς νπό τοΰτο την μεταγραφήν, υπό δέ ταΰτην
τά υπομνήματα.
"Οταν αδυνάτου τής φωτογραφήσεως οΰσης τό κεί-
μενον διά χειρός κεφαλαίοις γράμμασιν άντιγράφηται,
τηρητέον ακριβέστατα άλλως τε και έν ήκρωτηριασμέ-
ναις έπιγραφαΐς προς τω τών γραμμάτων σχήματι και
την προς τό ύπερκείμενον (και τό ΰποκείμενον, αναλό-
γως) γράμμα άντιστοιχίαν τοΰ γε πρώτου καί τοΰ τε-
λευταίου γράμματος τοΰ στίχου εκάστου- τό αυτό τη-
ρητέον και περί τών άλλαχοΰ τών στίχων ελλείψεων.
ΊΙ μεταγραφή έ'στω άκριβεστάτη τοΰ κειμένου αντι-
γραφή άνευ αναπληρώσεως τών αποκοπών κττ., φέ-
ρουσα καί τά τοΰ κειμένου σφάλματα, ως έχουσιν,
αδιόρθωτα, μετά διπλής γραμμής ύποκάτω εν τώ
χειρογράφω ΐνα διά παχυτέρων τυπώνται στοιχείων,
τοιαΰτην δέ γραμμήν φερέτωσαν έν τή μεταγραφή καί
τά άλλως προσέξεως άξια, περί ών πάντοον καί γρα-
φέσθων έν τοις ύπομνήμασι κατά στίχον μάλιστα
τά δέοντα (πρβ. καί εξής περί σημείων). Τό προσ-
γεγραμμένον ι, δπου μέν άν ύπάρχη επί τοΰ δη-
μοσιευομένου μνημείου, γραπτέον καί έν τή μετα-
γραφή προσγεγραμμένον (ουχί ύπογεγραμμένον),δπου
δ' άν λείπη, μη γραφέσθω μηδαμώς (μηδέ ύπογε-
γραμμένον) έν τή μεταγραφή.
3). Βλαβών και οφαλμάτων οημεΐα.
], [ ], [. Έν τοιαΰταις (άπλαΐς) άγκΰλαις γρά-
φονται έν τή μεταγραφή, ώς νΰν άναπληροΰνται, τά
έν τή αρχή ( ] ) ή έν τώ μέσω ( [ ]) ή έν τώ τέ-
λει ( [ ) τών στίχων ήτοι δλως μη σωζόμενα ή οΰτω
βεβλαμμένα ώστε ύπάρχει αμφιβολία (λ. χ. δταν διά
φθοράν ύπολείπηται Λ, δ ενδέχεται νά η α ή δ ή λ).
τά μη άναπληροΰμευα γράμματα δηλοΰνται δι' ισαρί-
θμων στιγμών ή, δταν ό αριθμός αυτών άδηλος η,
διά μικρών παυλών. Τά δέ ούτω βεβλαμμένα ώστε
ουδεμία ύπάρχει αμφιβολία (λ. χ. Λ = α) δέν γρά-
φονται εν άγκΰλαις, άλλ' έλλογοΰνται ώς σωζόμενα.
Έν δυσίν άγκύλαις ([ ]) θετέος έν τή μεταγραφή
καί πάς εϊτε μεταξύ δλως έλλείπων στίχος, είτε άνω-
θεν ή κάτωθεν τών σωζομένων αναπληρούμενος-
ομοίως δέ θετέα καί τά έν τοις τών στίχων άκροις
αναπληρούμενα γράμματα, δταν ή μεταγραφή μη χω-
ρίζηται κατά τους τοΰ κειμένου στίχους, αλλά γρά-
φηται έν συνεχεία, πλην δτι ένταΰθα, εάν τΰχωσιν
άμα έν συνεχεία ελλείποντα εν ή πλείω γράμματα εν τε
τώ τέλει στίχου τινός και έν τή αρχή τοΰ ευθύς επο-
μένου, τίθενται άπαξ άπαντα (ούχί έκατέρου τοΰ στί-
χου ιδία) έν ταΐς δυσίν άγκύλαις, τά μέν μετά την επί
δεξιά άνεωγμένην άγκΰλην ([), τά δέ προ τής έπ' αρι-
στερά άνεωγμένης άγκύλης (]), χωρίζονται δ' άπ' άλ-
λήλων διά σημείου, καθ' α εξής έν τοις περί στίχων
αριθμήσεως ρηθήσεται.
[[ ]]. Έν τοιαΰταις (διπλαΐς) άγκύλαις γράφονται
(διά παχυτέρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά υπό
τοΰ τεχνίτου άκοντος παραλειφθέντα.
<( )>. Έν τοιοΰτω σημείω γράφονται (διά παχυτέ-
ρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά όβελιστέα. Τοι-
οΰτον ση μείον έν τή μεταγραφή τίθεται καί δπου ύπό
τοΰ τεχνίτου άπηλείφθησαν γράμματα- τούτων ό χώ-
ρος δηλοΰται έν τώ σημείω διά τετραπλεύρου, περί ου