DOI Artikel:
Mistriōtēs, Geōrgios: Archaiologikai meletai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0053
Αρχαιολογικού μελέται: Β') Αιολική τεχνοτροπία- ΰπδ Γ. Μιστριώτον. 21
Προς αντίθεσιν δέ τής παλαιάς πόλεως ώνομάσθη
νέα. Ιο όνομα άρα προδήλω: μαρτυρεί, οτι ό Ατ-
τικός ρυθμός της πόλεως διετηρεϊτο ακραιφνής
μέχρι της καταλήψεως της Πέλλης ύπό των Τούρ-
κων. Επειδή δέ τα Γιανητσά έγένοντο έδρα των
Ιούρκων βασιλέων, ένταύθα έτάφησαν οδτοι, οί δέ
τάφοι τούτων έγκρύπτουσι πολλά λεί'ίαςα της άρ-
χαίας τέχνης, άποσπασθέντα έχ τών τάφων των
βασιλέων της Μακεδονίας ή κα'ι ές άλλων κτιρίων.
Δέν είναι δ άπίθανον να εύρεθώσι και καλλιτεχνή-
ματα ληφθέντα εκ τών τάφων τού Αρχελάου και
τοΟ Φιλίππου. Την εΐκασίαν ταύτιην άντλοΟαεν έκ
τούτου, δτι οί ΤοΟοκοι κατά ττίν ύπό του Μουρά-
του αλωσιν τη: θεσσαλονίκης παραπλήσια εποίη-
σαν, ώς άναγινώσκομέν παρά τω Ιωάννη Ανα-
γνώστη περιγράφοντι ταύτην: «και δτί περιφανές
κατά την «Άδριανονπο?.ιν βαλανέϊον έκ βάϋρων
αυτών άνεγείρας μαρμάροις "χιλίοις έξελών έπεμψε
και κομίσας προς την εδάφους οϊκοδομίαν αύτούτ
• . .» ίδιήγησις περί της τελευταίας άλώσεως της
θεσσαλονίκης έν σελίδι 520 της εκδόσεως Ε. (3.
Νίββιιΐιπΐ).
Και τά μεν άψυχα δύνανται ίσως να άνευρε-
Οώσιν έν τοις τά'^οις χαΐ τοις έρειπίοις, άλλα τί
άρά γε έγένοντο οί κάτοικοι της Ελληνικωτάτης
Πέλλης; ΊΙ νύν καλούμενη Πέλλα φαίνεται, ότι
είναι μεταγενέστερον κτίσμα Κατά πδσαν πιθα-
νότητα πλείστοι κατεκρεουργήΟησαν έν τη εκπορ-
θήσει της πόλεως, ή έδουλώΟησαν, τί όμως έγέ-
νοντο οί άλλοι; Δέν είναι εύκολον νά άποφανθή τις
προς τοιούτον ερώτημα, αλλ είναι δυνατόν νά γίνη
εικασία πιΟανωτάτη.Ούτοι κατέφυγον εις τά πέρις,
ώς οί Σπαρτιάτα' άνήλθον εις τον Ταυγετον και οί
Κωνσταντινουπολϊται διεσπάρησαν εις τάς πέριξ
θρακικάς πόλεις· Οί Αάκωνες του Ιαυγέτου έχουσι
την λιτήν διαιταν και το γενναΐον ήθος τών αρ-
χαίων Σπαρτιατών κα'ι οί Ελληνες της Θράκης
διατηροΰ'σι τον γνήσιον Ελληνικον ρυθμόν τοΰ σώ-
ματος, οίος ύπήρχεν έν τώ Βυζαντίω. 1 ινές λυ-
ποΟνται, διότι έν Αθήναις δέν έσώθησαν πολλοί
άρχαΐοι Αθηναίοι, ημείς όμως παρετηρήσαμεν,
οτι έν τη βορείω Εύβοια Οπάρχουσιν Έλληνες έχον-
τες το αέν σώυ,α εΰσταλές, τήν δέ ρίνα ευθείαν
και Έλληνικωτάτην. Δια τάς σωματικάς ταύτας
> \ ι < , , » ■ ο· υ1»
αρετας ηουνατο τις να εικαση, οτι οι υορειοι Λυ-
βοεΐς είναι έ'κγονοι τών Αθηναίων κληρούχων, ους
ήγαγεν έκεϊσε ό Περικλής, ώς μαρτυρούσιν οί άο-
χαΐοι, Διάδ. Σικελ. ΙΒ' 22: «Κατά δέ τήν Ελ-
λάδα Αθηναίοι τήν Εύζοιαν άνακτησάμενοι κα'ι
τούς Έστιαιεϊς έκ της πόλεως έκοαλόντες ιδίαν
άποικίαν εις αύτήν έςέπεμψαν Περικλέους στρα-
τηγοΰντος, χίλιους δέ οίκήτορας έκπέμψαντες τήν
τε πόλιν κα'ι τήν χώραν κατεκληρούχησαν» (όρα
και θουκυδ. Α' 114). Κατά ταύτα άνάλογον δυ-
νάμεθα νά είνά.σωιχεν και πεοΐ τών Πελλαίων.
Γ ι ι
Β'). Περϊ της Αιολικής τεχνοτροπίας.
Οί περί τά Ελληνικά γράμματα άσχοληθέντες
γινώσκουσιν, ότι ή Σαπφώ είχεν ιδρύσει έν Μυτι-
λήνη σχολήν μουσικής και ποιήσεως και διά τοϋτο
τήν οΐκίαν αυτής ώνόμαζε μοισοπόλον. Σχολάς
μουσικής κα'ι ποιήσεως είχον κα'ι άλλαι Λεσοιάδες,
ώς ή Γοργώ καϊ ή Ανδρομέδα, άλλ' ή της Σαπ-
φούς, ώς φαίνεται, υπερείχε. Έχομεν δέ τήν γνώ-
μην, ότι αύτη ήτο κα'ι σχολή τεχνοτροπίας, ήτοι
μόδας, ώς έκ τίνων τεκμηρίων εΐκάζομεν.
Ή μαθήτρια 'Ατθϊς διανοείται, ίνα καταλιποΰσα
τήν σχολήν τής Σαπφούς μεταγραφή εις τήν της
Ανδρομέδας, ήτις ήτο άντίτεχνος τής ποιήτριας.
Αλλ ή Σαπφώ αποτρέπει τήν μαθήτριαν"
"Ατ9ι, σοι δ' εμεθεν μεν άπήχθετο
φροντίσδην, έπι δ' Άνδρομέδαλ' πότ)].
('Λπόσπ. 41.)
Κα'ι άλλαχόθι'
Τίς δ' άγροιώτίς τοι, θέλγει νόον,
ουκ επισταμένα τά βράκε' έ'λκην έπι τών σφυρών;
('Απόοπ. 70.)
Εκ τών αποσπασμάτων τούτων οήλον γίνεται,
οτι αί μαθήτριαι τής Σαπφούς έδιδάσκοντο νά εν-
δυθώσι καλώς. Άλλα/οΰ ή ποιήτρια επικαλείται
τάς Χάριτας κα'ι τάς Μούσας ούτωσί'
Δεϋτέ νυν ά'βραι Χάριτες, καλλίκομοί τε Μοΐσαι.
('Απόοπ. 60.)
Έν τή οικία λοιπόν τής Σαπφούς έλατρεύοντο
ού μόνον αί καλλίκομοί Μούσαι, άλλα κα'ι αί άορα'ι
Χάριτες μεριμνώσαι, όπως τά σώματα τών γυναι-
κών γίνωνται άβρά και εΰσταλή.
Φαίνεται δ' οτι ή Σαπφώ συνέδεε τάς Μούσας
Προς αντίθεσιν δέ τής παλαιάς πόλεως ώνομάσθη
νέα. Ιο όνομα άρα προδήλω: μαρτυρεί, οτι ό Ατ-
τικός ρυθμός της πόλεως διετηρεϊτο ακραιφνής
μέχρι της καταλήψεως της Πέλλης ύπό των Τούρ-
κων. Επειδή δέ τα Γιανητσά έγένοντο έδρα των
Ιούρκων βασιλέων, ένταύθα έτάφησαν οδτοι, οί δέ
τάφοι τούτων έγκρύπτουσι πολλά λεί'ίαςα της άρ-
χαίας τέχνης, άποσπασθέντα έχ τών τάφων των
βασιλέων της Μακεδονίας ή κα'ι ές άλλων κτιρίων.
Δέν είναι δ άπίθανον να εύρεθώσι και καλλιτεχνή-
ματα ληφθέντα εκ τών τάφων τού Αρχελάου και
τοΟ Φιλίππου. Την εΐκασίαν ταύτιην άντλοΟαεν έκ
τούτου, δτι οί ΤοΟοκοι κατά ττίν ύπό του Μουρά-
του αλωσιν τη: θεσσαλονίκης παραπλήσια εποίη-
σαν, ώς άναγινώσκομέν παρά τω Ιωάννη Ανα-
γνώστη περιγράφοντι ταύτην: «και δτί περιφανές
κατά την «Άδριανονπο?.ιν βαλανέϊον έκ βάϋρων
αυτών άνεγείρας μαρμάροις "χιλίοις έξελών έπεμψε
και κομίσας προς την εδάφους οϊκοδομίαν αύτούτ
• . .» ίδιήγησις περί της τελευταίας άλώσεως της
θεσσαλονίκης έν σελίδι 520 της εκδόσεως Ε. (3.
Νίββιιΐιπΐ).
Και τά μεν άψυχα δύνανται ίσως να άνευρε-
Οώσιν έν τοις τά'^οις χαΐ τοις έρειπίοις, άλλα τί
άρά γε έγένοντο οί κάτοικοι της Ελληνικωτάτης
Πέλλης; ΊΙ νύν καλούμενη Πέλλα φαίνεται, ότι
είναι μεταγενέστερον κτίσμα Κατά πδσαν πιθα-
νότητα πλείστοι κατεκρεουργήΟησαν έν τη εκπορ-
θήσει της πόλεως, ή έδουλώΟησαν, τί όμως έγέ-
νοντο οί άλλοι; Δέν είναι εύκολον νά άποφανθή τις
προς τοιούτον ερώτημα, αλλ είναι δυνατόν νά γίνη
εικασία πιΟανωτάτη.Ούτοι κατέφυγον εις τά πέρις,
ώς οί Σπαρτιάτα' άνήλθον εις τον Ταυγετον και οί
Κωνσταντινουπολϊται διεσπάρησαν εις τάς πέριξ
θρακικάς πόλεις· Οί Αάκωνες του Ιαυγέτου έχουσι
την λιτήν διαιταν και το γενναΐον ήθος τών αρ-
χαίων Σπαρτιατών κα'ι οί Ελληνες της Θράκης
διατηροΰ'σι τον γνήσιον Ελληνικον ρυθμόν τοΰ σώ-
ματος, οίος ύπήρχεν έν τώ Βυζαντίω. 1 ινές λυ-
ποΟνται, διότι έν Αθήναις δέν έσώθησαν πολλοί
άρχαΐοι Αθηναίοι, ημείς όμως παρετηρήσαμεν,
οτι έν τη βορείω Εύβοια Οπάρχουσιν Έλληνες έχον-
τες το αέν σώυ,α εΰσταλές, τήν δέ ρίνα ευθείαν
και Έλληνικωτάτην. Δια τάς σωματικάς ταύτας
> \ ι < , , » ■ ο· υ1»
αρετας ηουνατο τις να εικαση, οτι οι υορειοι Λυ-
βοεΐς είναι έ'κγονοι τών Αθηναίων κληρούχων, ους
ήγαγεν έκεϊσε ό Περικλής, ώς μαρτυρούσιν οί άο-
χαΐοι, Διάδ. Σικελ. ΙΒ' 22: «Κατά δέ τήν Ελ-
λάδα Αθηναίοι τήν Εύζοιαν άνακτησάμενοι κα'ι
τούς Έστιαιεϊς έκ της πόλεως έκοαλόντες ιδίαν
άποικίαν εις αύτήν έςέπεμψαν Περικλέους στρα-
τηγοΰντος, χίλιους δέ οίκήτορας έκπέμψαντες τήν
τε πόλιν κα'ι τήν χώραν κατεκληρούχησαν» (όρα
και θουκυδ. Α' 114). Κατά ταύτα άνάλογον δυ-
νάμεθα νά είνά.σωιχεν και πεοΐ τών Πελλαίων.
Γ ι ι
Β'). Περϊ της Αιολικής τεχνοτροπίας.
Οί περί τά Ελληνικά γράμματα άσχοληθέντες
γινώσκουσιν, ότι ή Σαπφώ είχεν ιδρύσει έν Μυτι-
λήνη σχολήν μουσικής και ποιήσεως και διά τοϋτο
τήν οΐκίαν αυτής ώνόμαζε μοισοπόλον. Σχολάς
μουσικής κα'ι ποιήσεως είχον κα'ι άλλαι Λεσοιάδες,
ώς ή Γοργώ καϊ ή Ανδρομέδα, άλλ' ή της Σαπ-
φούς, ώς φαίνεται, υπερείχε. Έχομεν δέ τήν γνώ-
μην, ότι αύτη ήτο κα'ι σχολή τεχνοτροπίας, ήτοι
μόδας, ώς έκ τίνων τεκμηρίων εΐκάζομεν.
Ή μαθήτρια 'Ατθϊς διανοείται, ίνα καταλιποΰσα
τήν σχολήν τής Σαπφούς μεταγραφή εις τήν της
Ανδρομέδας, ήτις ήτο άντίτεχνος τής ποιήτριας.
Αλλ ή Σαπφώ αποτρέπει τήν μαθήτριαν"
"Ατ9ι, σοι δ' εμεθεν μεν άπήχθετο
φροντίσδην, έπι δ' Άνδρομέδαλ' πότ)].
('Λπόσπ. 41.)
Κα'ι άλλαχόθι'
Τίς δ' άγροιώτίς τοι, θέλγει νόον,
ουκ επισταμένα τά βράκε' έ'λκην έπι τών σφυρών;
('Απόοπ. 70.)
Εκ τών αποσπασμάτων τούτων οήλον γίνεται,
οτι αί μαθήτριαι τής Σαπφούς έδιδάσκοντο νά εν-
δυθώσι καλώς. Άλλα/οΰ ή ποιήτρια επικαλείται
τάς Χάριτας κα'ι τάς Μούσας ούτωσί'
Δεϋτέ νυν ά'βραι Χάριτες, καλλίκομοί τε Μοΐσαι.
('Απόοπ. 60.)
Έν τή οικία λοιπόν τής Σαπφούς έλατρεύοντο
ού μόνον αί καλλίκομοί Μούσαι, άλλα κα'ι αί άορα'ι
Χάριτες μεριμνώσαι, όπως τά σώματα τών γυναι-
κών γίνωνται άβρά και εΰσταλή.
Φαίνεται δ' οτι ή Σαπφώ συνέδεε τάς Μούσας