Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1913)

30 Θεσσαλικά! επιγραφαί: Τ') Γόννων νπο Α. Αρβανιτοπονλον.

τό το0 θεοΟ τούτου ενταΟθα (βλ. κάτω αριθ. 170 πιθανώς αναφέρεται είς τήν Άσκουρίδα, την λίμνην

στι'Χ,· ^~)- ποιμένος, και σημαίνει οτι έν αύτη ύπήρχεν

Ού μόνον ο έν τω τεμένει είδε τον άγνωστον ένιαχοΰ χάνδαξ ή τάφρος τις, εις ή πλείονες, προς

αλλά Γοννέα βεβαίως σιτολογουντα, άλλα και έν έκροήν των υδάτων ακριβώς τοιαύτην μεγάλην

τισι τόποις , ους συνεπληρώσαμεν κατ ανάγκην τάφρον έποίησε προ ολίγων ετών έν τη αύτη λίμνη

συμφώνως προς τά περισωθέντα γράμματα και τον ή Ελληνική Κυβέρνησις, δοΟσα δι' αύτής έκρουν

χώρον κατεστεγασμένους' ίσως νοούνται τόποι της τών υδάτων τοιούτον, ώστε νά ύπολειφθώσιν εύφο-

κοιλάοος, ένθα μετά τον θερισμόν ίδρύουσιν οί ποι- ρώτατοι άγροϊ κατ' αύτήν, παράγοντες τον πεφη-

μένες πρόχειρα στεγάσματα εκ ξύλων και βρύων, μισμένον άραβόσιτον τοΟ Νεζερου.

ύφ' ά διαμένουσι, την μεσημβρίαν μάλιστα, τά Άλλ' εκ τών φράσεων του ποιμένος φαίνεται

πρόβατα προς αποφυγήν του καύσωνος" καλούνται ότι ό ρόος ούτος δεν καθίστα δυνατήν τήν έξοδον

δέ ταύτα νυν τσιαρδάκια και χρησιμεύουσιν έτι τών υδάτων, άλλ' έποίει τέλμα (βονρκον), εις δ

προς άμελξιν και πρόχειρον τυροκομίαν. ήτο βεβαίως δυσχερές νά βοσκήσωσι ζώα ή νά κο-

Σημειωτέον οτι πάντως νοούνται ενταύθα οί κατά πώσιν εύρέως χορτονομαί' δια τούτο τα εν λί-

τήν κοιλάδα τών Ιεμπών εύφορώτατοι ύπέρ πάν- δέν ένέμοντο ούδέ έδραγατεύοντο υπό τών Γον-

τας τους έν Θεσσαλία άγροί, ους δύναται τις πλου- νέων' άλλ'ούτε ύπό τών Ήρακλειωτών έδραγα-

σίως νά σιτολογήση, έν ω οί κατά τά δρη πτωχοί τεύοντο ταΰτα, άφ' ού ό μάρτυς ούτε φύλακα εξ

δ'ντες ούοέ σιτολογοΟνται. αύτών ούδένα εϊδεν ούτε άλλον τινά Ήρακλειώτην

Στίχ. 13-14. Συνεπληρώσαμεν νεμόμενα, διότι μεταβαίνοντα νά κόψη χόρτον.
τό δραγατεύειν προϋποθέτει ύπαρξιν πλουσίων λι- Σζίγ ■ 16-17. Χόρτον δέ, ώς συνεπληρώσαμεν,
βαδίων, άξιων φυλάξεως, προς νομήν τοιαύτα νοετ 0 ποιμήν ή πρόχειρον αυτοφυές, νυν χορτάρι
ύπάρχουσι πολλά και πλουσιώτατα κατά τήν κοι- επίσης λεγόμενον, όπερ συλλέγεται κατά τους έα-
λάδα τών Τεμπών, αύστηρώς καϊ νυν δραγατευό- ρινούς μάλιστα μήνας και πωλείται έν μικρά κλι-
μένα, μακι προς άμεσον κατανάλωσιν υπό μεγάλων ζώων,

Στίχ. 14-15. Δυσχερέστατη είναι ή τε συμ- ή β?υα ττρΌς ποίησιν ριπών (ψά&Βς), σκιαδίων,

πλήρωσις και ή κατανόησις τών στίχων τούτων σπυρίδων, κοφίνων κττ., όποια συλλέγονται έξ

έν πρώτοις ένεκα του νεμ^ομενα] όφείλομεν νά συμ- έλωδών τόπων ή πρώτη σημασία φαίνεται πιθα-

πληρώσωμεν περαιτέρω [όρα^ατεικ^μενα, δι όν νωτέρα' άλλ' ήδύνατο είς ποιμήν και τά δεύτερα

λόγον είπομεν έν στίχ. 13-14- έξ άλλου ή έμφά- νά καλέση διά της γενικής λέξεως χόρτον, ώς σή-

νισις της λέξεως λίμνη αναγκάζει ήμας νά δεχθώ- . μερον έν Αρκαδία καλοΰσι ψαρική οιονδήποτε ίχθύν

μεν οτι ό ποιμήν μετεπήδησε, κατά τήν συνήθειαν νωπον ή παστόν.

τών τοιούτων άνθρώπων έν τή διηγήσει, έκ τών Άφ' ού λοιπόν τά έν τή λίμνη ούτε υπό τών

Τεμπών είς τήν Άσκουρίδα' διότι το νά δεχθώμεν Γοννέων ούτε ύπό τών Ήρακλειωτών ένέμοντο ού-

ΰπαρξιν λίμνης έν τη κοιλάδι τών Τεμπών είναι §' έδραγατεύοντο, αύτη ήτο ούδετέρα" ίσως άνή/.ε

άτοπον ούδέ ήδύνατο ό ποιμήν νά όνομάση απλώς μάλλον τοις Γοννευσι, διότι ό μάρτυς βέβαιοι μεν

λίμνην βόθρον τινά του Πηνειού λιμνοειδή· τούναν- 0'τι ούδένα Ήρακλειώτην είδε πορευόμενον προς

τίον λίμνην εννοεί τήν γνωστήν πσ.σι και τήν μό- χορτονομήν είς τήν λίμνην, άφίνει δ' άόριστον τήν

νην της περιφερείας ταύτης μεταξύ Γόννων καϊ βεβαίωσιν του άν είδε προς τον αύτόν σκοπόν με-

Ήρακλείας. Όμοίως σήμερον οί έπιχώριοι δέν όνο- ταβαίνοντα Γοννέα ή δέν είδε- τό άσφαλές είναι

μάζουσι παρ' έαυτοΐς τον Νεζερόν ούτως, άλλά §τι ή λίμνη ούτε άνήκεν ούτε προσήκε τοις Ήρα-

λίμνα άπλώς, ώς και οί περί τήν Βοιβηΐ'δα, ώυνιάδα κλειώταις.

και πασαν άλλην της Ελλάδος, ώς και ποτάμι τό Σηαειωτέον οτι έν στίχ. 17 ό χαράκτης έγραψε

παρ έαυτοΐς γνωστόν κατ' έξοχήν, κττ.. δα

Τό δέ κατ' ανάγκην προς τά σωθέντα γράμματα οιδε, ήτοι προσέθηκεν άνω έπϊ τοΟ διαστίχου τό

συυ,πληρωθέν και εντός ρόον δντα είναι δυσνόητον' όα του οίδα' άλλά φαίνεται πιθανόν ότι παρέλιπε