DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0066
34 ΘεσσαλικαΙ επιγραφαί: Γ) Γόννων υπό Α. Αρβανιτοπούλον.
νόμον δύο εθνών ή πόλεων προς διεξαγωγήν τών
άπο συμβόλου δικών, περί οδ βλ. ΑΕ 1910 338.
Ίιτίγ. 27-29. Καίτοι έπερατώθησαν αί μαρτυ-
ρία! και έβεβαιώθη το αληθές και έγκυρον αυτών,
βλέπομεν άπροσδοκήτως ενταύθα είσαγομένην έτέ-
οαν, οιονεί καθυστεοήσασαν ίσως ό υ,άοτυς ούτος
δεν ώμοσε και όιά τοΟτο δεν ήδύνατο νά συμπερι-
ληφθώ] μετά τών προηγουμένων παραμένει όμως
άδηλον διατί ετέθη, και άν ήτο νόμιμον τοΟτο' ώς
φαίνεται, οί Γοννεΐς άπήτησαν νά τεθη έ'στω και
άνωμοτεί ή συμφέρουσα βεβαίως αύτοΐς τελευταία
αύτη μαρτυρία, οί δε διαιτηταΐ ή άνακριταί συνε-
χώρησαν αύτοϊς τοΰτο, άφ' ου δέν θά ήτο εκνομον
μετά την άνω δήλωσιν.
Ό νέος μάρτυς καλείται -4λε£αΐ'<5ρος, υίος του
ασφαλώς συμπληρουμένου Προιτάδον (πρβ. Προϊ-
τος), οδ το επάγγελμα εκ τίνων γραμμάτων πε-
ρισωθέντων συνεπληρώσαμεν ό άκεστών. Ήτο άρα
διορθωτής υποδημάτων κττ., οίοι σήμερον παντα-
χού" άνά τά γωρία. ύπάρχουσιν, οί λεγόμενοι μπαλ-
λωματήδες' δεν συνεπληρώσαμεν ό άκεστής, διότι
φαίνεται έκ του εν στίχ. 28 οίκων οτι ό Αλέξανδρος
έμενε μεν εν τινι χωρίω, περιήρχετο δέ τά πέριξ
εργαζόμενος" τούτου ένεκα έγίνωσκε καλώς τους
τόπους, ώς οί ποιμένες, καί ήτο σπουδαίος μάρτυς.
"Ομοίως και σήμερον περιέρχονται άνά τά χω-
ρία τοιούτοι τεχνϊται διαλαλοΟντες το εαυτών έρ-
γον, παραμένοντες επί τινας ημέρας ή ώρας έν
τούτω ή έκείνω τώ τόπω, άναλόγως της εργασίας
αύτών, κα'ι καταλήγοντες καθ' ον χρόνον δέν ύπάρ-
χει πλέον έργον τι, ή οπόταν συλλέξωσι πολλά
υποδήματα, εις τήν μόνιμον αυτών κατοικίαν. Οδ-
τος είναι ό άκεστών, έν ώ Ό μονίμως που διαμένων
θά ήτο άκεστ^ς.
Πατρίς του Αλεξάνδρου αναγράφεται ή ασφα-
λώς συμπληρουμένη Ερκεια, πόλις ή πολίχνη
άγνωστος, νυν το πρώτον ένταΟθα έμφανιζομένη'
δτι δμως ήτο Περραιβική πόλις, καί μάλιστα ό'τι
άπετέλει μέλος της μικράς ομοσπονδίας της Περ-
ραιβικής Τριπόλεως, αποδεικνύει ό γενικώτερος
προσδιορισμός της πατρίδος αΰτοΟ διά του έπιφε-
ρομένου Τρυιολείτης (περί της δΓ εί γραφής του ί
3λ. άνω άριθ. 64 κττ.).
Άλλά γινώσκομεν ήδη, καί το όνομα έτι βέ-
βαιοι, ό'τι τήν όμοσπονδίαν άπετέλουν τρεις μόνον
πόλεις ή "Αζωρος, το Πύϋιον καί ή Δολίχη, έν ώ
ενταύθα εμφανίζεται τετάρτη, ή "Ερκεια. Ούτω θά
υπήρχε σπουδαία άντία>ασις προς τά παραδεδο-
μένα, άν ή Έρκεια ήτο πόλις' έκ τούτου φαίνεται
ότι ητο πολίχνη, μετέχουσα καί αυτή, καί ίσως
άλλαι όμοιαι, της ομοσπονδίας, όνομασθείσης Τρι-
πόλεως έκ τών τριών κυρίων καί πράγματι πό-
λεων, ουχί δέ καί τών κατ' αύτάς συμμετεχόντων
επίσης της ομοσπονδίας μικρών χωρίων.
Τό έθνικόν Γριπολίτης άπαντα καί έπί στήλης
έπιτυυ.βίου τών Π ανασών καί σήώεοον καλείται
ή νώοα περί τά μέρη ταύτα Τριπολιάνα (εντεύθεν
αρά γε και το Τοπόλιανη;) Περί δέ της Έρκείας
καί ετέρων προσομοίων πολισμάτων Έρικίνιον,
Ερίτιον βλ. τά προειρημένα εν άρ. 91.
Μονιμωτέραν κατοικίαν είχεν ό Αλέξανδρος τό
Αζώριον ' είναι άδηλον άν πρέπη νά νοήσωμεν
μίαν καί τήν αυτήν πάλιν τήν ύπό τά ονόματα
Αζωρος, Αζώριον, Αζώρεια, Άζωροι, Αζωρα
φερομένην ταύτα βλ. παρά ΕβοΙιθγ καί ΟβθΓ-
ΙιιηηηιβΓ έν Ρ&ιι1γ Κβ&1-Εηογο1.2 II 2645.
Καί Αζωρος μέν άπαντα έν επιγραφή ασφαλώς
συμπληρουμένη έν ^^ IX2 1240. Αζώριον δέ
άπαντα καί έν ετέρα επιγραφή, περί ής βλ. τά λε-
χθέντα έν άριθ. 51 καί 57. Τό έθνικόν (αμφοτέ-
ρων ; ] ήτο Άζωριαστής (ϋϊΙΙβηΙ). 8γ11. 453),
ούτω συμπληρουμένης κάλλιον καί της έν ΙΟ-IX2
589 επιγραφής, ώς είπομεν έν ΑΕ 1910 342 (δύ-
ναται νά τεθη ουχί κατ' ανάγκην το κοινδν Α-]
ζωριαστών, άλλά καί άπλώς το πόλις, δήμος ή
εδοξε τήι πάλει τήι κττ.), κάλλιον έκ του Αζώριον
έσχηματισμένον. Επίσης παρά Πολνβίω Κ Η 13,1
φέρεται Αζώριον μόνον, καί παρά Πτολεμαίω
ομοίως, έν ω παρά Αιβίω γράφεται -42θη<5 42,
53 καί 44, 2.
Τούτων ένεκα συμπεραίνομεν ό'τι άσοαλώς μέν
ύπήρχον καί έλέγοντο Αζωρος καί \<4ζωρίον δύο
πόλεις ή πολίχνη ή έτέρα έν 1.ριπολίτιδι της Περ-
οαιβίας, τά δέ άλλα παοαδοθέντα όνόαατα άποτε-
λουσιν ή κακήν γραφήν του ονόματος τούτου, ή
τίνα υ,εταγενεστέραν έκιοράν αύτοϋ'. Ως εικασία
δύναται νά έκυρασθή το ό'τι ή μέν Αζωρος ήτο ή
πόλις, εγγύς δ'αύτής βεβαίως ότι εκείτο ή πολίχνη
τό Αζώριον, ώς προάστιον ή συμπλήρωμα τρό-
πον τινά αύτής, ένεκα της ύποκοριστικής εκφορά;
νόμον δύο εθνών ή πόλεων προς διεξαγωγήν τών
άπο συμβόλου δικών, περί οδ βλ. ΑΕ 1910 338.
Ίιτίγ. 27-29. Καίτοι έπερατώθησαν αί μαρτυ-
ρία! και έβεβαιώθη το αληθές και έγκυρον αυτών,
βλέπομεν άπροσδοκήτως ενταύθα είσαγομένην έτέ-
οαν, οιονεί καθυστεοήσασαν ίσως ό υ,άοτυς ούτος
δεν ώμοσε και όιά τοΟτο δεν ήδύνατο νά συμπερι-
ληφθώ] μετά τών προηγουμένων παραμένει όμως
άδηλον διατί ετέθη, και άν ήτο νόμιμον τοΟτο' ώς
φαίνεται, οί Γοννεΐς άπήτησαν νά τεθη έ'στω και
άνωμοτεί ή συμφέρουσα βεβαίως αύτοΐς τελευταία
αύτη μαρτυρία, οί δε διαιτηταΐ ή άνακριταί συνε-
χώρησαν αύτοϊς τοΰτο, άφ' ου δέν θά ήτο εκνομον
μετά την άνω δήλωσιν.
Ό νέος μάρτυς καλείται -4λε£αΐ'<5ρος, υίος του
ασφαλώς συμπληρουμένου Προιτάδον (πρβ. Προϊ-
τος), οδ το επάγγελμα εκ τίνων γραμμάτων πε-
ρισωθέντων συνεπληρώσαμεν ό άκεστών. Ήτο άρα
διορθωτής υποδημάτων κττ., οίοι σήμερον παντα-
χού" άνά τά γωρία. ύπάρχουσιν, οί λεγόμενοι μπαλ-
λωματήδες' δεν συνεπληρώσαμεν ό άκεστής, διότι
φαίνεται έκ του εν στίχ. 28 οίκων οτι ό Αλέξανδρος
έμενε μεν εν τινι χωρίω, περιήρχετο δέ τά πέριξ
εργαζόμενος" τούτου ένεκα έγίνωσκε καλώς τους
τόπους, ώς οί ποιμένες, καί ήτο σπουδαίος μάρτυς.
"Ομοίως και σήμερον περιέρχονται άνά τά χω-
ρία τοιούτοι τεχνϊται διαλαλοΟντες το εαυτών έρ-
γον, παραμένοντες επί τινας ημέρας ή ώρας έν
τούτω ή έκείνω τώ τόπω, άναλόγως της εργασίας
αύτών, κα'ι καταλήγοντες καθ' ον χρόνον δέν ύπάρ-
χει πλέον έργον τι, ή οπόταν συλλέξωσι πολλά
υποδήματα, εις τήν μόνιμον αυτών κατοικίαν. Οδ-
τος είναι ό άκεστών, έν ώ Ό μονίμως που διαμένων
θά ήτο άκεστ^ς.
Πατρίς του Αλεξάνδρου αναγράφεται ή ασφα-
λώς συμπληρουμένη Ερκεια, πόλις ή πολίχνη
άγνωστος, νυν το πρώτον ένταΟθα έμφανιζομένη'
δτι δμως ήτο Περραιβική πόλις, καί μάλιστα ό'τι
άπετέλει μέλος της μικράς ομοσπονδίας της Περ-
ραιβικής Τριπόλεως, αποδεικνύει ό γενικώτερος
προσδιορισμός της πατρίδος αΰτοΟ διά του έπιφε-
ρομένου Τρυιολείτης (περί της δΓ εί γραφής του ί
3λ. άνω άριθ. 64 κττ.).
Άλλά γινώσκομεν ήδη, καί το όνομα έτι βέ-
βαιοι, ό'τι τήν όμοσπονδίαν άπετέλουν τρεις μόνον
πόλεις ή "Αζωρος, το Πύϋιον καί ή Δολίχη, έν ώ
ενταύθα εμφανίζεται τετάρτη, ή "Ερκεια. Ούτω θά
υπήρχε σπουδαία άντία>ασις προς τά παραδεδο-
μένα, άν ή Έρκεια ήτο πόλις' έκ τούτου φαίνεται
ότι ητο πολίχνη, μετέχουσα καί αυτή, καί ίσως
άλλαι όμοιαι, της ομοσπονδίας, όνομασθείσης Τρι-
πόλεως έκ τών τριών κυρίων καί πράγματι πό-
λεων, ουχί δέ καί τών κατ' αύτάς συμμετεχόντων
επίσης της ομοσπονδίας μικρών χωρίων.
Τό έθνικόν Γριπολίτης άπαντα καί έπί στήλης
έπιτυυ.βίου τών Π ανασών καί σήώεοον καλείται
ή νώοα περί τά μέρη ταύτα Τριπολιάνα (εντεύθεν
αρά γε και το Τοπόλιανη;) Περί δέ της Έρκείας
καί ετέρων προσομοίων πολισμάτων Έρικίνιον,
Ερίτιον βλ. τά προειρημένα εν άρ. 91.
Μονιμωτέραν κατοικίαν είχεν ό Αλέξανδρος τό
Αζώριον ' είναι άδηλον άν πρέπη νά νοήσωμεν
μίαν καί τήν αυτήν πάλιν τήν ύπό τά ονόματα
Αζωρος, Αζώριον, Αζώρεια, Άζωροι, Αζωρα
φερομένην ταύτα βλ. παρά ΕβοΙιθγ καί ΟβθΓ-
ΙιιηηηιβΓ έν Ρ&ιι1γ Κβ&1-Εηογο1.2 II 2645.
Καί Αζωρος μέν άπαντα έν επιγραφή ασφαλώς
συμπληρουμένη έν ^^ IX2 1240. Αζώριον δέ
άπαντα καί έν ετέρα επιγραφή, περί ής βλ. τά λε-
χθέντα έν άριθ. 51 καί 57. Τό έθνικόν (αμφοτέ-
ρων ; ] ήτο Άζωριαστής (ϋϊΙΙβηΙ). 8γ11. 453),
ούτω συμπληρουμένης κάλλιον καί της έν ΙΟ-IX2
589 επιγραφής, ώς είπομεν έν ΑΕ 1910 342 (δύ-
ναται νά τεθη ουχί κατ' ανάγκην το κοινδν Α-]
ζωριαστών, άλλά καί άπλώς το πόλις, δήμος ή
εδοξε τήι πάλει τήι κττ.), κάλλιον έκ του Αζώριον
έσχηματισμένον. Επίσης παρά Πολνβίω Κ Η 13,1
φέρεται Αζώριον μόνον, καί παρά Πτολεμαίω
ομοίως, έν ω παρά Αιβίω γράφεται -42θη<5 42,
53 καί 44, 2.
Τούτων ένεκα συμπεραίνομεν ό'τι άσοαλώς μέν
ύπήρχον καί έλέγοντο Αζωρος καί \<4ζωρίον δύο
πόλεις ή πολίχνη ή έτέρα έν 1.ριπολίτιδι της Περ-
οαιβίας, τά δέ άλλα παοαδοθέντα όνόαατα άποτε-
λουσιν ή κακήν γραφήν του ονόματος τούτου, ή
τίνα υ,εταγενεστέραν έκιοράν αύτοϋ'. Ως εικασία
δύναται νά έκυρασθή το ό'τι ή μέν Αζωρος ήτο ή
πόλις, εγγύς δ'αύτής βεβαίως ότι εκείτο ή πολίχνη
τό Αζώριον, ώς προάστιον ή συμπλήρωμα τρό-
πον τινά αύτής, ένεκα της ύποκοριστικής εκφορά;