DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0069
Θεσσαλικοί επιγραφαί: Γ ) Γόννων ύπο Α. Αρβανιτοπούλον. 37
Στι/. 13 κέ.. ΈντεΟθεν διακρίνονται κάλλιον
τά γράμματα και δύνανται ασφαλώς νά συμπλη-
ρωθώσιν ικανά- οί έπόπται είναι άρ/ή τις προς επί-
βλεψε των συνόρων, ώς οί έπιστάται του στί/. 18,
ον βλέπε.
Στι'/. 14-15. ΈνταΟθα είναι φανερόν οτι ορί-
ζεται άπόστασις μεταξύ δύο θέσεων" πιθανώς ταύ-
την έπρεπε νά έπιβλέπωσιν οί έπόπται' και σήμε-
ρον ορίζεται εν τοις ήμετέροις συνόροις είς κατώ-
τερος αξιωματικός, Ίνα έπιολέπη τά μεταξύ ώρι-
σμένων σταθμών, δύο ή τριών έως έξ, καλείται
δέ ομοίως επόπτης, κα'ι ή έν τω παραμεθορίω χω-
ρίω κατοικία αύτοΟ εποπτεία. Ισως και ενταύθα
ονομάζεται επόπτης τις - - χίδας Αλεξάνδρου.
Στίχ. 16-18. Έν αύτοΤς διαγιγνώσκονται κα-
θήκοντα τών εποπτών πιθανώς" εκ του εύδιακρίτου
ατάκτως καί τίνων προστακτικών συνεπληρώσαμέν
τινα προς άπαρτισμόν έννοιας τινός της έξης: έν
τοις άνω σελ. 33 ήκάσαμεν ότι τά σημοφόρια
εκειντο ϊκ\ τών σημύδων καί έφερον γράμματα-
ταΟτα εποεπε νά έπιβλέπωσιν οί έπόπται καί άν
τίνες αοινον εν αταςια αυτα η αυτοί οιεστρεφον
ταΟτα, ύπέκειντο είς ποινήν /ρηματικήν βαρεϊαν
και εις άυαίρεσιν (;) τών όπλων.
ΠροσΟετέον τοις προειρημένοις άνω σελ. 33 οτι
αντί του σημύδα δύναται τις νά θέση προς μάλλον
εύαρμοστουσαν τώ '/ώρω συμπλήρωσιν την λέξιν
σιπνα, δηλοΟσαν θήκην τινά, οί'αν καί σήμερον
μεταχειρίζονται οί γαιωδαΐται προς άναγνώρισιν
τών όρεθετικών σημείων.
Στί/. 18-22. Εντεύθεν ορίζονται τά καθήκοντα
τών επιστατών ούτοι θά ήσαν ανώτεροι τών έπο-
πτών, άφ' ού έν στί/. 22 φαίνονται έχοντες δι-
καίωμα ποινής προς τούς περικόπτοντας τι, ίσως
αυτά τά δένδρα τών συνόρων, τάς σημύδας, ή τάς
ξυλίνας όροθετικάς θήκας, τάς σιπύας, δι άς καί
σήμερον επιβάλλονται τοις περικόπτουσι βαρεΐαι
ποιναί. Έν ποώτοι; ώφειλον οί έπιστάται νά έπα-
νορθώσι τά τυχόν ώς άνω διαφθαρέντα γράμματα
δι'έτέρων (;) μεγάλων καί νά ίδρύωσι τά σημοφόρια,
ούτω οιωρθωΐλένα, αυτοπροσώπως έπί τών ό'οων.
ΤαΟτα δέ θά έξετέλουν συμοώνως προς τι διά-
γραμμα έπίσημον, κείμενον παρ' έαυτοΐς' ίσως ήτο-
χάρτης τις τοπογραφικός τών συνόρων το διάγραμ
μα τοΟτο προς εύ/ερή εύρεσιν τών όρων.
Επίσης εί/ον οί έπιστάται δικαίωμα νά τιμω-
ρώσι τούς περικόπτοντάς τι, βεβαίως τά δένδρα,
ή τάς σιπύας, ή τά σημοφόρια, ή τά γράμματα τά
έπ' αύτών. Τούτου ένεκα καθίσταται πιθανόν ότι ό
έν Α στίχ. 30 Κόρραγος 'Ασάνδρον ήτό τις επι-
στάτης.
Στίχ. 23-24. Φαίνεται οτι εξακολουθεί ή ανα-
γραφή τών καθηκόντων τών επιστατών- δυστυχώς
οί στίχοι ούτοι είναι ισχυρώς έφθαρμένοι καί ούδένα
ασφαλή πως νοΟν άποδίδουσι. Μόλις δύναται τις
νά είκάση οτι οί έπιστάται ήσαν ούο, εις έξ έκατέ-
ρας πόλεως καί, άν δέν συνεφώνουν που, έπρεπε νά
άναμένωσι την κρίσιν της πόλεως. "Ισως καί περί
τών περιφήμων οικοπέδων έλαμβάνετό τις πρόνοια,
ίνα έπιβλέπωνται ύπο τών έπιστατών, ή γενικώς
δ λόγος ήτο περί τών Γοννέων καί Ήρακλειωτών.
Στίχ. 25-26. Καί ένταΰθα λανθάνει τι καθήκον
τών έπιστατών ώς προς τά μή έ/οντα γράμμα ση-
μοφόρια- φαίνεται δέ ότι είς τινα παρακείμενα ιερά,
ών το μέν θά άνηκε τοις Ήρακλειώταις, το δέ τοις
ΓοννεΟσι, θά άνέκειντο σ/ετικά αντίγραφα ή πίνα-
κες, συμπληρούμενοι έκάστοτε κατά τινας διατά-
ξεις- δι' ό ήκάσαμεν έν Κθνιιβ άβ ΡΙιίΙ. 1911 133
ότι έν τοϊς έγγύς έρειπίοις θά υπήρ/εν ή πόλις Φίλα
ή τι ίερόν.
Στί/· 26-31. Ενταύθα είναι πιθανόν ότι λη-
ςάσης της αναγραφής τών καθηκόντων καί τών έπι-
στατών , αναγράφονται αί ακροτελεύτιοι ποιναί
κατα της πόλεως, ήτις θά παρέβαινε τά διαγεγραμ-
μένα. Ούτω παραδείγματος ένεκα συνεπληοώσαυ,εν
τούς στί/. 26-28, καθ' οΰς έπεβάλλετο ύπό τοΟ
νόμου νά άποδώσωσιν, οί Γοννεϊς ή οί Ηρακλειώ-
ται, μέρος γης άφιερωμένον ίερώ τινι ή θεώ- τούτο
θά είναι το τέμενος του Πυθίου Απόλλωνος, καθ' ά
έν Α στί/. 13.-14 δηλοΰται (πρβ. καί κάτω αριθ.
170 στί/· 12)- έάν δέ μή επραττον τούτο, θά ύπέ-
κειντο φυσικώ τώ λόγω είς /ρηματικήν ποινήν καί
άφαίρεσίν τίνων προνομάυν κττ..
Κατά τά τελευταία ταύτα, ίκανώς πιθανά, απο-
τελέσματα καθίσταται εύλογον νά είκάσωμεν ότι ό
νόυ.0; ούτος άναοέοεται, πεοί το τέρμα τούλάνι-
στον, είς τά κατά τήν έ'ξοδον καί τήν κοιλάδα τών
Ιεμπών όρια τών Γοννέων καί'Ηρακλειωτών, άτινα
ήσαν καί τά τά μάλιστα περιμά/ητα, ώς είπομεν
έν τοις άνω σελ. 30.
Στι/. 13 κέ.. ΈντεΟθεν διακρίνονται κάλλιον
τά γράμματα και δύνανται ασφαλώς νά συμπλη-
ρωθώσιν ικανά- οί έπόπται είναι άρ/ή τις προς επί-
βλεψε των συνόρων, ώς οί έπιστάται του στί/. 18,
ον βλέπε.
Στι'/. 14-15. ΈνταΟθα είναι φανερόν οτι ορί-
ζεται άπόστασις μεταξύ δύο θέσεων" πιθανώς ταύ-
την έπρεπε νά έπιβλέπωσιν οί έπόπται' και σήμε-
ρον ορίζεται εν τοις ήμετέροις συνόροις είς κατώ-
τερος αξιωματικός, Ίνα έπιολέπη τά μεταξύ ώρι-
σμένων σταθμών, δύο ή τριών έως έξ, καλείται
δέ ομοίως επόπτης, κα'ι ή έν τω παραμεθορίω χω-
ρίω κατοικία αύτοΟ εποπτεία. Ισως και ενταύθα
ονομάζεται επόπτης τις - - χίδας Αλεξάνδρου.
Στίχ. 16-18. Έν αύτοΤς διαγιγνώσκονται κα-
θήκοντα τών εποπτών πιθανώς" εκ του εύδιακρίτου
ατάκτως καί τίνων προστακτικών συνεπληρώσαμέν
τινα προς άπαρτισμόν έννοιας τινός της έξης: έν
τοις άνω σελ. 33 ήκάσαμεν ότι τά σημοφόρια
εκειντο ϊκ\ τών σημύδων καί έφερον γράμματα-
ταΟτα εποεπε νά έπιβλέπωσιν οί έπόπται καί άν
τίνες αοινον εν αταςια αυτα η αυτοί οιεστρεφον
ταΟτα, ύπέκειντο είς ποινήν /ρηματικήν βαρεϊαν
και εις άυαίρεσιν (;) τών όπλων.
ΠροσΟετέον τοις προειρημένοις άνω σελ. 33 οτι
αντί του σημύδα δύναται τις νά θέση προς μάλλον
εύαρμοστουσαν τώ '/ώρω συμπλήρωσιν την λέξιν
σιπνα, δηλοΟσαν θήκην τινά, οί'αν καί σήμερον
μεταχειρίζονται οί γαιωδαΐται προς άναγνώρισιν
τών όρεθετικών σημείων.
Στί/. 18-22. Εντεύθεν ορίζονται τά καθήκοντα
τών επιστατών ούτοι θά ήσαν ανώτεροι τών έπο-
πτών, άφ' ού έν στί/. 22 φαίνονται έχοντες δι-
καίωμα ποινής προς τούς περικόπτοντας τι, ίσως
αυτά τά δένδρα τών συνόρων, τάς σημύδας, ή τάς
ξυλίνας όροθετικάς θήκας, τάς σιπύας, δι άς καί
σήμερον επιβάλλονται τοις περικόπτουσι βαρεΐαι
ποιναί. Έν ποώτοι; ώφειλον οί έπιστάται νά έπα-
νορθώσι τά τυχόν ώς άνω διαφθαρέντα γράμματα
δι'έτέρων (;) μεγάλων καί νά ίδρύωσι τά σημοφόρια,
ούτω οιωρθωΐλένα, αυτοπροσώπως έπί τών ό'οων.
ΤαΟτα δέ θά έξετέλουν συμοώνως προς τι διά-
γραμμα έπίσημον, κείμενον παρ' έαυτοΐς' ίσως ήτο-
χάρτης τις τοπογραφικός τών συνόρων το διάγραμ
μα τοΟτο προς εύ/ερή εύρεσιν τών όρων.
Επίσης εί/ον οί έπιστάται δικαίωμα νά τιμω-
ρώσι τούς περικόπτοντάς τι, βεβαίως τά δένδρα,
ή τάς σιπύας, ή τά σημοφόρια, ή τά γράμματα τά
έπ' αύτών. Τούτου ένεκα καθίσταται πιθανόν ότι ό
έν Α στίχ. 30 Κόρραγος 'Ασάνδρον ήτό τις επι-
στάτης.
Στίχ. 23-24. Φαίνεται οτι εξακολουθεί ή ανα-
γραφή τών καθηκόντων τών επιστατών- δυστυχώς
οί στίχοι ούτοι είναι ισχυρώς έφθαρμένοι καί ούδένα
ασφαλή πως νοΟν άποδίδουσι. Μόλις δύναται τις
νά είκάση οτι οί έπιστάται ήσαν ούο, εις έξ έκατέ-
ρας πόλεως καί, άν δέν συνεφώνουν που, έπρεπε νά
άναμένωσι την κρίσιν της πόλεως. "Ισως καί περί
τών περιφήμων οικοπέδων έλαμβάνετό τις πρόνοια,
ίνα έπιβλέπωνται ύπο τών έπιστατών, ή γενικώς
δ λόγος ήτο περί τών Γοννέων καί Ήρακλειωτών.
Στίχ. 25-26. Καί ένταΰθα λανθάνει τι καθήκον
τών έπιστατών ώς προς τά μή έ/οντα γράμμα ση-
μοφόρια- φαίνεται δέ ότι είς τινα παρακείμενα ιερά,
ών το μέν θά άνηκε τοις Ήρακλειώταις, το δέ τοις
ΓοννεΟσι, θά άνέκειντο σ/ετικά αντίγραφα ή πίνα-
κες, συμπληρούμενοι έκάστοτε κατά τινας διατά-
ξεις- δι' ό ήκάσαμεν έν Κθνιιβ άβ ΡΙιίΙ. 1911 133
ότι έν τοϊς έγγύς έρειπίοις θά υπήρ/εν ή πόλις Φίλα
ή τι ίερόν.
Στί/· 26-31. Ενταύθα είναι πιθανόν ότι λη-
ςάσης της αναγραφής τών καθηκόντων καί τών έπι-
στατών , αναγράφονται αί ακροτελεύτιοι ποιναί
κατα της πόλεως, ήτις θά παρέβαινε τά διαγεγραμ-
μένα. Ούτω παραδείγματος ένεκα συνεπληοώσαυ,εν
τούς στί/. 26-28, καθ' οΰς έπεβάλλετο ύπό τοΟ
νόμου νά άποδώσωσιν, οί Γοννεϊς ή οί Ηρακλειώ-
ται, μέρος γης άφιερωμένον ίερώ τινι ή θεώ- τούτο
θά είναι το τέμενος του Πυθίου Απόλλωνος, καθ' ά
έν Α στί/. 13.-14 δηλοΰται (πρβ. καί κάτω αριθ.
170 στί/· 12)- έάν δέ μή επραττον τούτο, θά ύπέ-
κειντο φυσικώ τώ λόγω είς /ρηματικήν ποινήν καί
άφαίρεσίν τίνων προνομάυν κττ..
Κατά τά τελευταία ταύτα, ίκανώς πιθανά, απο-
τελέσματα καθίσταται εύλογον νά είκάσωμεν ότι ό
νόυ.0; ούτος άναοέοεται, πεοί το τέρμα τούλάνι-
στον, είς τά κατά τήν έ'ξοδον καί τήν κοιλάδα τών
Ιεμπών όρια τών Γοννέων καί'Ηρακλειωτών, άτινα
ήσαν καί τά τά μάλιστα περιμά/ητα, ώς είπομεν
έν τοις άνω σελ. 30.