Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1913)

Τον Αϋήνηοιν Ασκληπιείου οικήματα, νπο Φρ. Βερσάκη. 61

ωσιν εν αύταΐς οργάνου προς άρσιν τών λίθων, τοΟ βάθος ίκανόν. Ισως όμως νά άνεπληρώθησαν τα

παρά των Γερμανών \¥ο1£ καλουμένου [Όιινιη Βαα- κυμάτια δια χρώματος.

ΙίΐιιΐΒί ά. ΟπθοΙίθιι. 3, 1910 103 είκ. 111. Έν- Το έπιστύλιον και ή ζωφόρος είναι μονόλιθα και

ταΰθα (α α) παρατηρείται και ό τρόπος της συν- εχουσιν όμοΟ υψος 0'48, πάχος δέ κατά τήν κάτω

δέσεως τριών τεμαχίων. έπιφάνειαν 0"42. Σώζονται δέ περί τά 10 τεμάχια

Πώς εξηγείται όμως ή δπαρξις οπής σχήματος εύτελεστάτης εργασίας των τελευταίων ρωμαϊκών

τραπεζίου επί τών κιονόκρανων, έν οίς Ο' άνεμέ- χρόνων.

νομεν τον τόρμον δια τους γόμφους; Προς λύσιν Ιό πλήθος τών έπιστυλίων και ο τρόπος της εΰ-

τής απορίας ταύτης αναφέρω τεχνικήν λεπτομέ- ρέσεως αύτών πείθουσιν δτι δέν μετεκομίσθησαν

ρειαν παρατηρουμένην έν τω βορείω προπύλω τοΟ ένταΟθα άλλοθεν, άλλ' ότι προέρχονται εκ της

τεμένους τοΟ Ολυμπίου Λιός. ΈνταΟθα σώζεται στοάς. ΊοΟτο άλλως τε αποδεικνύεται έκ του μή-

κατά χώραν τμήμα τοΰ δυτικοΟ όρθοστάτου της κους τινών έξ αυτών, όπερ συμφωνεί προς το με-

θύρας φέροντος επί της άνω επιφανείας όπήν σχή- ταςόνιον διάστημα τό έξαγόμενον έκ της καταμε-

ματος τραπεζίου, άλλα μετά της γνωστής αύ'λα- τρησεως της άποστάσεως τοΟ κατά χώραν κειμένου

κος άγούσης προς αυτήν, δι' ής διωχετεύετο ό μό- μεταγενεστέρου κίονος. Περί τούτου θά όμιλήσω-

λυβδος προς στερέωσιν τοΟ γόμφου έν τω τόρμω κατωτέρου.

(Ουδδΐί&ηαΐ). Έκ της λεπτομέρειας ταύτης πλη- 1ά ολίγα υφιστάμενα θραύματα ιωνικού γείσου

ροφορούμεθα ότι αί όπα! αύται έχρησίμευον ού μό- είναι και αύτά μεταγενεστέρων χρόνων,

νον προς άρσιν τών λίθων, άλλά και προς στερέ- Αί δοκοί της οροφής διήκον άπό του έπιστυλίου

ωσιν τών γόμφων, ήσαν δηλ. τόρμοι. Αί όπαί λοι- ^/.Ρ' το° όπισθίου τοίχου, είσερχόμεναι εις έντο-

πόν τών δύο κιονόκρανων της στοάς είχον πιθανώς μην έξεργασθεΐσαν έπί δόμου ϋμηττίου λίθου, ό

διπλοΰν σκοπάν, τον της άρσεως και τον της στε- έπέστεφεν, όπως και έν τω πρώτω όράφω, τήν τε-

ρεώσεως γόμφων. Ούτω δύναται νά έςηγηθή και λευταίαν σειράν τών πώρινων δόμων. Και ούτος

ή εντομή τοΟ έτέρου κιονόκρανου" ή μεν !3αθυ- άνευρέθη νΟν ύπό τά ερείπια (είκ. 13).
τέρα σχήματος τραπεζίου έχρησίμευε προς άρσιν
και προς στερέωσιν τοΟ ένος σκέλους γόμφου, ή δέ
άλλη ίσως οιά τό έτερον σκέλος μόνον. Και είναι
μέν αύτη άβαθής, άλλά παρατηρούνται και εν τισι
τεμαχίοις δμοιαι περίπου έντομαί. Είναι όμως δυ-
νατόν νά προέρχηται το δεύτερον κάθετον σκέλος
εκ σφάλματος τοΰ λιθοξόου.

Ή έξακρίβωσις της τεχνικής ταύτης λεπτομέ-
ρειας ενέχει ποιάν τίνα σπουδαιότητα διά τήν ίστο-
ρίαν της άρχαίας αρχιτεκτονικής, διά τοΟτο ένά-
μισα ότι δέν ώφειλον νά διέλθω αυτήν έν σιωπή.

Ή ποοσθία επιφάνεια τοΟ κιονοκράνου δέν φέρει ™ , ,, < *, > ο,

1 1 1 ' ' Εικων 13. Ανατολικής οτοας οομος οπίσθιου τοιχον

έγγεγλυμμένα κυμάτια, αλλ άπλήν ταινίαν, ΰπε- τοϋ δευτέρου ορόφου.
ράνω δέ αύτής κατά τήν μετά τοΰ κοχλιού σχη-

ματιζομένην γωνίαν φυτικά κοσμήματα. Ταινίαν Όμοίαν έντομήν φέρουσι και οί δόμοι οί έπιστέ-

άνευ κυματίων φέρουσι και τά πώρινα κιονόκρανα φοντες τους τοίχους της Χαλκοθήκης και του Βραυ-

τής στοάς τοΟ έν Ώρωπώ Άμφιαρείου (ΑΜ 1908 ρωνίου ( Υθνεα/άβ Ό&8 Βΐ'&ιίΓοηΐοη α. ά. Οϊι&Ι-

πίν. XIV 1). Τινές ήθελον ίσως ίιπολάβεΐ ότι εμει- Ιίοίΐιβίί βίο., 1910 είκ. 25).

ναν ταΟτα ήμιτελή. Τότε όμως δέν θά έλάξευον Τά μνημονευθέντα τεμάχια ιωνικών κιόνων θά

τόσον καλώς τήν ταινίαν, εάν έ'μελλον μετά ταύτα εκειντο έν τή έσωτερική σειρά τοΟ δευτέρου δρό-

νά έξεργασθώσι τά κυμάτια, δι' ά δέν υπήρχε και ©ου. Έκ τοΰ πλήθους τούτων είκάζομεν οσα και